Werk en faalangst

Ik moet binnenkort dus gaan werken en heb enorm last van faalangst/verlegenheid. Ik vind het nu dus heel eng om te gaan werken en ben bang dat het me niet lukt, ook al is het niet zo moeilijk. Ik ga in een supermarkt werken achter de kassa, dus veel contact met mensen. Ik weet dat ik heel faalangstig/verlegen ben en heb me daarom voor het blok gezet. Misschien helpt dit wel tegen mijn faalangst/verlegenheid.
Heeft iemand misschien tips om niet zo angstig te zijn of eigen verhalen die me moed kunnen inspreken?

[marrel]

Ik werk zelf ook in een winkel en je werkt idd wel met mensen, maar echt persoonlijk contact heb je niet echt(tenminste ik niet). Het zijn een beetje standaard zinnetjes, klanten antwoorden ook standaard. Zodra hun een heel verhaal op gaan hangen ben ik meestal ook uitgesproken en dan maar vooral ja en nee zeggen

Erg persoonlijk is het contact wat je hebt in een winkel met klanten niet echt. Ik werk ook in een winkel en over het algemeen heb je wel oppervlakkig contact met mensen, je zegt een beetje ja en amen en praat een beetje mee over het weer enzo. Bij een kassa is dat isschien nog wel minder, omdat je gewoon weinig contact doet en jij je werk aan het doen bent. Ik zou niet al te bang zijn voor dat soort dingen hoor.

Faded-Away schreef op 13-04-2006 @ 12:59 :
Ik moet binnenkort dus gaan werken en heb enorm last van faalangst/verlegenheid. Ik vind het nu dus heel eng om te gaan werken en ben bang dat het me niet lukt, ook al is het niet zo moeilijk. Ik ga in een supermarkt werken achter de kassa, dus veel contact met mensen. Ik weet dat ik heel faalangstig/verlegen ben en heb me daarom voor het blok gezet. Misschien helpt dit wel tegen mijn faalangst/verlegenheid.
Heeft iemand misschien tips om niet zo angstig te zijn of eigen verhalen die me moed kunnen inspreken?

Wat goed dat je jezelf zo wilt verbeteren! Het is goed om in te zien dat jouw verlegenheid je eigen ontwikkeling in de weg zit. En als jij voelt dat het goed is om jezelf op die manier ermee te confronteren, dan kan dat volgens mij alleen maar positief zijn.

Accepteer verder dat je nu eenmaal verlegen bent. Probeer het niet te verdringen. Voel je gewoon zo, dan gaat het vanzelf weg. Als je echt structureel verlegen blijft, dan kun je er altijd later nog iets aan meer aan doen. Maar dat is voor later. Bovendien: iedereen voelt zich zo op zijn of haar eerste dag - ook de mensen met wie je werkt. Die zullen er alle begrip voor hebben.

Wat betreft het werk: ik denk dat je het werk voor jezelf in stapjes moet delen - niet te veel in een keer. Laat alles je eerst rustig uitleggen. Schrijf belangrijke dingen desnoods op - dat staat nog ijverig ook! Probeer niet alles in een keer te onthouden. Deel het dus op in delen.

Een tip: als je veel vragen hebt en je wilt niet steeds iemand lastig vallen, dan verdeel je je vragen over meerdere personen. Meerdere mensen hebben een langere adem. Zo hoef je je niet vervelend te voelen als je veel vragen hebt. En vergeet ook niet: vragen stellen is nooit dom.

[Zebra]

Ik weet niet of ik je moed in kan spreken, ik weet alleen wel dat je niet de enige bent. Hier meld zich namelijk nog een persoon zoals jou.

Ik heb momenteel 7 sollicitatiebrieven klaarliggen voor verschillende bedrijven, en van sommige weet ik nu al met zekerheid te zeggen dat ik aangenomen word zodra ze mijn brieven ontvangen. Echter heb ik de moed gewoon nog niet, omdat ik veels te bang ben voor wat er fout zou kunnen gaan, en dat geld interesseert me nog het minste, hoewel ik het nu wel goed zou kunnen gebruiken.
Ik heb vorig jaar enkele maanden als promotiemedewerkster gewerkt om donateurs te werven voor het goede doel, en dit is echt mijn vuurdoop geweest. Dat heeft me al over het grootste gedeelte heen geholpen simpelweg omdat het gewoon prima ging en ik van niemand klachten ontving (Zeer klantvriendelijk, goede communicatieve vaardigheden en je weet mensen te boeien tijdens je gesprekken). Dat was slechts een vakantiebaantje en ik vind het nu wederom moeilijk om me ergens toe te zetten.

Gek genoeg kan ik je maar één tip geven: Doe het gewoon! En als je ergens over twijfelt kan je het altijd aan één van je collega'tjes vragen om zo wat extra zekerheid te krijgen. De meeste mensen zijn echt niet te belabberd om je ergens mee te helpen gelukkig.

Het lukt jou vast en zeker ook wel, dan beloof ik dat ik het bij deze ook nog maar een keertje ga proberen, haha.

[Missy1234567890]

Hee wat goed van je. Ik heb er ook lang over gedacht/getwijfeld om in een supermarkt te gaan werken, maar uiteindelijk heb ik het niet gedaan omdat ik niet durfde. Dus, vet goed dat jij het wel aangedurfd hebt!

[bloemetje1818]

Goed van je om het gewoon te doen! Ik was zelf ook megaverlegen en ging van een rustig bijbaantje in een verpleeghuis naar een drukke winkel.. De eerste paar maanden kon ik me wel voor m'n kop slaan dat ik dat gedaan had, maar nu wil ik noooit meer weg! Kortom: Je slaat jezelf er wel doorheen! Daarnaast ben ik nu echt veel minder verlegen door dat baantje! Gewoon doen dus! ( en wat ik altijd maar dacht: als het echt afgrijselijk is, is er niemand die mij tegenhoudt om weg te gaan!) Succes!

Goed van je. Je moet het inderdaad gewoon doen, dat is en blijft de enige manier om aan je verlegenheid te werken. Je zal nooit een extreem extravert persoon worden, maar je verlegenheid kan door een baantje in een supermarkt wel heel erg verminderen. Mocht het je angst wat verminderen, gesprekken met klanten zijn vaak amper gesprekken maar gewoon een paar standaardzinnetjes. Er wordt echt niet van je verwacht dat je uitvoerige, briljante verhalen gaat houden, ook niet tegenover je collega's. Ik praat met mijn collega's eigenlijk ook alleen maar over of het druk is of niet, over het weer en wat er nog moet gebeuren en wat al gedaan is.

En misschien zit je daar straks en is het helemaal niet zo verschrikkelijk en eng. En is het dat wel en wil je echt niet meer verder, dan stop je er gewoon mee.

[Mara]

Ik ken 't.

Gewoon doen. Eerste paar keer ben je zo zenuwachtig als de pest, ben je bang dat alles verkeerd gaat, maar na een paar weken slijt dat wel. Ik had het ook gigantisch, na verloop van tijd ging 't wennen en toen had ik na 1,5 jaar al promotie tot hoofdcaissière Geloof me, het maakt niks uit dat je eerst bang bent.

[perfect circle]

eyey,

Nou, hier is nog iemand met het faalangst-syndroom. Vorig jaar besloot ik dat ik maareens een bijbaantje ofzo moest gaan zoeken. Ik vond het nogal slap van mezelf dat ik zo toegaf aan het gevoel dat het waarschijnlijk toch wel fout zou gaan op 1 of andere manier. Zo wandelde ik in een vrolijke bui de super de boer binnen en ik kon een paar dagen later al aan de slag. Achteraf had ik nogal spijt, maar ik had het gedaan. Dat was ook wel weer een soort van overwinning ofzo.
Vervolgens werd ik ongelofelijk slecht ingewerkt en hebben ze op een gegeven moment op een vrij zieke manier ontslag afgedwongen. Ze wisten dat ik onzeker was.. en ze hebben me bijvoorbeeld bewust achter een kapotte kassa gezet zonder dat ik mocht wisselen(waar normaal nooit moeilijk over gedaan werd). Ik was soms een paar minuten bezig met slaan op de kassa voordat hij open ging(mn superieur vond het wel best).. en ik kreeg te maken met een hoop boze klanten.
Ook negeerden ze mn verzoeken om wisselgeld.. ze hadden ineens commentaar op mn haar(terwijl ik zo al 1,5 maand in dienst was).. enz. Zo kwam mn werkgever tot de conclusie dat ze me zouden ontslaan omdat het werk misschien wat te "stressvol" was. In het begin had ik de neiging om te denken dat het mijn schuld zou zijn ofzo.. maar niets is minder waar. Later kwam ik nog wat excollega's tegen met soortgelijke ervaringen.


Ik kan me voorstellen dat je van dit verhaal niet al te vrolijk wordt, maar mn punt is dat je je vrij weinig moet aantrekken van de kritiek die je over je heen krijgt wanneer je achter de kassa zit. Je doet het nooit goed en je wordt vaak behandeld alsof je minderwaardig bent. Het zou kunnen zijn dat jij ergens terecht komt waar het allemaal wel ok is, ik hoop het voor je. In ieder geval veel succes& trek je niets aan van al het gezeur.

Is het je wel gelukt om te solliciteren?

Ik denk dat het voor de klant niet zo erg is dat je zenuwachtig bent. Er is bij onze supermarkt een jonge nogal zenuwachtig en die stottert ook wat, maar dat maakt echt niks uit. De meeste mensen gaan daar goed mee om. En de rest, moet je je zo min mogelijk van aantrekken.

@sonho: Ja, dat is dus wel gelukt.

Ik ben echt een ramp in sociale situaties. Ik heb dus gewerkt, maar ik was niet snel (maarja, dat heeft iedereen wel in het begin). Ik vond het zelfs moeilijk om klanten op een normale manier aan te spreken en ik durfde de hele tijd niet in mijn eentje achter de kassa. Steeds maar om bevestiging vragen enz.

Wel een positief punt: ik heb nog geen kwade klanten terug gekregen.

De volgende keer moet ik veel langer werken en dat vind ik doodeng.

[Schoutje]

Ik heb zelf ook faalangst en op school hadden ze mij dit jaar een soort van therapie aangeboden en daar heb ik aan meegedaan. Ik heb er totaal geen spijt van. Ik ben niet van mijn faalaangst af maar ik kan er nu wel mee om gaan. Misschien is zoiets ook wel voor jou.

Wij probeerden onze zenuwen en gedachten onder 'controle' te krijgen door ademhalings oefeningen, visualisatie, yoga, enz. en het heeft ontzettend geholpen.

Het beste wat je kunt doen is gewoon denken aan wat jou gelukkig maakt, dus bijvoorbeeld een persoon of misschien ben je wel een natuur persoon ofzo, en je in dat gevoel inleven. Dan voel je je sowieso veel beter. Ook ophouden met het denken van negatieve gedachten zoals dat mensen je stom vinden of je uit lachen om wat je zegt en doet( daar had ik nogal wat last van). Gewoon rustig blijven ( makkelijker gezegt dan gedaan, maar ja...). Geen aandacht schenken aan negatieve gedachten. Het gaat om de waarde die je aan een bepaalde gedachten geeft. Je zult nooit van negatieve gedachten afkomen, want ze zijn er nu eenmaal. Je moet gewoon voor jezelf bepalen welke waarde je aan die gedachten geeft.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt gehad. Veel sterkte nog!

[Barones]

Ik werk zelf ook in een winkel. Het is minder moeilijk dan je denkt maar ik weet natuurlijk niet hoe dat voor jou is. Ik merk bij mezelf dat wanneer ik altijd vriendelijk en vrolijk tegen de klanten doe, ze dan zelf ook wat losser worden. Dus als je achter een kassa zit gewoon veel glimlachen en aardig zijn. In ieder geval niet nors want dan worden mensen ook chagerijnig en dan ben je misschien sneller geneigd fouten te maken?

Het beste spring je bij zoiets gewoon in het diepe en ga je vooral niet vantevoren alle mogelijke situaties doorredeneren. Dan zie je dat het vanzelf beter gaat na een tijdje, waarschijnlijk al heel snel, en dat is goed voor je zelfvertrouwen.

[LOLA3000]

Schoutje schreef op 27-04-2006 @ 19:16 :
Ook ophouden met het denken van negatieve gedachten zoals dat mensen je stom vinden of je uit lachen om wat je zegt en doet( daar had ik nogal wat last van). Gewoon rustig blijven ( makkelijker gezegt dan gedaan, maar ja...). Geen aandacht schenken aan negatieve gedachten. Het gaat om de waarde die je aan een bepaalde gedachten geeft. Je zult nooit van negatieve gedachten afkomen, want ze zijn er nu eenmaal. Je moet gewoon voor jezelf bepalen welke waarde je aan die gedachten geeft.

Je kunt wel van negatieve gedachten afkomen. In plaats van er geen aandacht aan te geven kan je beter positieve gedachten er tegenover zetten. Die gedachten die jij noemt zoals 'mensen vinden me stom' of 'ik doe het vast wel weer fout' zijn automatische gedachten en door die steeds weer te vervangen door positieve zullen die negatieve gedachten op een gegeven moment verdwijnen. Je hebt jezelf gewoon aangeleerd zo te denken en dus kan je het ook weer afleren. Nieuw gedrag aan leren is moeilijk, maar zeker niet onmogelijk!