Ik heb al een hele tijd iets in mijn hoofd met 3 schermen op het toneel, van die witte, met daar achter mensen. 1 Per scherm. Van de achterkant worden gekleurde spots op ze gericht, zodat je bij ieder een andere kleur omtrek ziet. Daarbij een heleboel rook. Eerst staan ze 15 seconden stil, totale stilte door het hele theater. Daarna begint er muziek te spelen, een mengeling van David Bowie en Within Temptation. De mensen achter de schermen beginnen te bewegen. Daarna komen er allemaal mensen het toneel op, gewikkeld in witte doeken. Ze gaan in 5 rijen van 7 staan, om en om. (voor achter voor achter.) Ze zeggen helemaal niets. Ze kijken het publiek strak aan. De muziek gaat steeds harder, steeds harder. Tot het bijna oorverdovend is. Dan plotseling laat de hele groep zich op de grond vallen en stopt de muziek, tegelijkertijd. Stilte. Na ongeveer 15 seconden gaan de mensen zitten. Ze steken hun armen in de lucht, in een aanbiddend, wanhopig gebaar. Er begint moderne vioolmuziek te spelen, die langzaam overgaat in een nummer van Bjork. De mensen bewegen zich op een langzame, haast meditatieve manier. Dan vallen ze weer uit elkaar, in een soort van cirkel, of bloem. 1 Blijft er staan. Totale stilte, gedurende 10 seconden. Ze gilt, zo hard en schel dat je haren er van rechtop gaan staan.
Het licht valt uit.
__________________
- Crying away I am nothing but a Dramaqueen - The clouds in my mind never loose the ability to dream, and to find the spirit in You - [Indigo Ocean]
|