Ligt eraan of hij vertelt dat hij óók op het mannelijk geslacht valt, of enkel en alléén op het mannelijke. In het laatste geval is het over, dan heeft het nog weinig met liefde te maken. In het eerste geval vind ik het prima, en is er voor mij geen reden de relatie te verbreken.
Ik ben niet zo snel onder de indruk van verhalen, en ken in het 1e geval weinig emoties, enkel interesse. Ik zou dan ook juist vragen stellen, alsin; Goh, hoe ontdekte je die gevoelens? Wist je dit al langer van jezelf? Wil je iets met jouw gevoelens doen? Denk je dat ik je ergens mee kan helpen? enz.
Mocht mijn vriend in eens bekennen enkel op het mannelijk geslacht te vallen, zou ik de zelfde interesse hebben en ook met hem willen praten en duidelijk maken dat het met dergelijke gevoelens in mijn ogen niet langer mogelijk is onze relatie voort te zetten. Hierover zou ik dan ook zijn gevoelens willen peilen. Ook zou ik hem vertellen, dat ik er ondanks dat altijd voor hem wil zijn en hij altijd bij mij terecht kan.
En ja, ik weet dat ik zo zal reageren omdat één van mijn ex-en ooit een bekenning deed. En nee, dat is niet de reden dat het nu uit is.