Moeder?

[Fayelinde.]

Ze is lelijk. Dik, ongehuwd, mislukt naar eigen zeggen (en ook naar dat van een ander). Ze heeft twee kinderen. Ze wíl twee kinderen. De kinderen willen niet meer van haar zijn. Ze schreeuwt en ze huilt, ze krijst en ziedt, ze vleit en verdriet, ze venijnt en brult, jankt en haat. Ze is lelijk. Ze treft zichzelf opnieuw, alleen.

Gisteren was ze jarig. Een telefoontje had veel kunnen doen. Een briefje, een glimlach, een fijne verjaardag. Ik herinner me, toen ik vijf was, ballonnen en taart en lachende ouders, hiep hiep hoera - er is er één jarig en dat is zij! Nee, eigenlijk herinner ik het me niet meer, maar ze zeggen dat het zo ooit eens is geweest. Niemand heeft haar huis met slingers versierd, of taart gekocht en waarschijnlijk at ze een boterham op de manier die zij alleen kan, die weerzinwekkende manier waardoor het honger hebben overgaat, het gevoel ooit nog honger te kunnen hebben overgaat. Dan dacht ze eraan hoe jarig ze wel was, en hoe alleen.

Vroeger was ze mama, en nu is ze Kathleen. Ze maakte citroenthee toen ik van school kwam, en soms wel koekjes. Mét chocolade. Een traktatie die haar schuldgevoel verdreef, haar lieve dochtertje, koekjes etend, thee drinkend, zij deze avond aan de wijn. Een fles, of twee, of drie. Het hing er maar van af hoe hard ik gaan wenen zou.

Nu nog noemen ze haar mijn moeder. De enige band die we ooit hadden was de navelstrang, nu toch luttele jaren doorgeknipt. Ik kom uit haar lichaam en haar huis, maar geven zal ik haar die naam nooit meer. Ze is de wind als ik fiets en ze is de traan als ik vooral niet mag huilen. De 'ik haat haar's' lachen ze weg en de 'ik haat haar wérkelijk's' kijken ze bezorgd aan, lachen ze vervolgens weg. Dan zeggen ze dat ik haar ogen heb.

[M'ne]

géén , voor het woord en (alinea drie).
Verder zitten er in de eerste helft van je stuk te veel opsommingen. En ergens leest het heel vervelend. Dat zie ik voornamelijk in de laatste alinea. Die snap ik eigenlijk ook niet...

[Mooneh]

De 'ik haat haar's lachen ze weg en de 'ik haat haar wérkelijk's kijken ze bezorgd aan, lachen ze vervolgens weg. Dan zeggen ze dat ik haar ogen heb.

Oh, dat laatste stukje is echt geweldig geschreven... Prachtig.

[elysea]

ik wil, je wilt, zij wil vleit, zonder ij en zonder d. bovendien loopt je en-herhaling in de tweede zin niet. de 'ik haat haar's is net zoals de 'baby's als je de 'baby's' bedoelt. je slotzin is wel heel mooi.

[Fayelinde.]

Al die spellingsfouten . Diepe schaamte overvalt mij.

(Bij nader inzien is het moeilijk te volgen)

[elysea]

het is niet zozeer moeilijk te volgen als wel aanlokkelijk tot beter uitwerken.

Is dit een nieuwe hype op DoP? Dichtregels achter elkaar zetten waardoor het lijkt op proza maar het net niet is?

Oh sorry ik zat niet op dop misklik error sorry.
(heb ik toch weer goed gezien dat het proza was hè, wat een literair wonder ben ik toch)

[Releric]

Mooi ! Op een bepaalde manier heel herkenbaar en je schrijfstijl spreekt me wel aan.

[Roosje]

Ik vind het niet zò. Maar hier geldt eigenlijk ook weer hetzelfde commentaar als ik al eerder op je stukjes gaf: je somt teveel op. An sich vind ik dat je een heel goed beeld neerzet, maar maak het iets verhalender, of iets minder beschrijvend. Ik houd niet zo van opsommingen.
Hoewel ik die in je eerste alinea heel mooi vind. Hij loopt lekker.