plekje van vertrouwen

[tropical_breeze]

Hey,

Ik ben al een tijdje bezig met het schrijven van gedichten, de een wat mooier dan de ander....

Ik zou graag van jullie willen horen wat jullie ervan vinden....

[tropical_breeze]

Tussen ons zindert een spanning,
Die we beiden voelen,
De spanning stijgt,
Ik geef me over aan het moment

We hebben voor de zoveelste keer gezoend,
Ik denk bij mezelf; Wat ben ik nu weer aan het doen!
De vorige keer had je me gebruikt,
En jij dacht dat ik daarvoor mijn ogen sluit,
Maar ik hield het al die tijd in mijn achterhoofd,
Nu... Nu heb je me van die illusie beroofd...

Ik praatte over het Duiveltje en het Engeltje,
Ik wist niet wie ik moest volgen en dat wist je,
Jij wilde dat ik naar het duiveltje luisterde,
Ik keek je toen aan en huiverde...

Jij wist diep van binnen,
Dat door jou woorden het duiveltje zou winnen,
Je kuste me zo intens,
Dat ik dacht; jij bent alles wat ik nu wens...

Je had het plekje van vertrouwen in mijn hart gevonden,
Weet wel dat je dat plekje nu keihard hebt geschonden,
Je wilt niet weten hoeveel pijn dit doet,
Mijn hart.... mijn hart pompt nu ijs in plaats van bloed...

Ik had niet gedacht aan wat de gevolgens zouden kunnen zijn,
En nu doet dat ongelofelijk veel pijn,
Ik krijg een rilling, elke keer als ik er aan denk,
Weet wel dat ik me elke keer bedenk:
Jij bent niet zoals de rest,
Dat je zo egoistisch kan zijn en iemand zo kwetst...

Het enige wat is over gebleven,
Is een ijzig idee van hoe het had kunnen wezen,
Ik had beloofd je geheim te bewaren,
Maar dat is geen manier om jou gedrag te verklaren...

Ik ben blij dat ik weet hoe het echt zit
Ookal heb ik nu pijn op de plek waar mijn hart zit

[tropical_breeze]

Een ster die altijd schijnt,
Hoog aan de hemel,
Het zwarte oneindige doek bedekt met duizende lichtjes,
Een van die lichtjes is van mij,
Alleen van mij

Soms vlieg ik er naar toe,
Met mijn zijde witte vleugeltjes,
Ik kom niet verder dan de wollige wolkjes,
Maar dat is voor mij ver genoeg

Niemand die het weet,
Niemand die ik het vertel,
Het is mijn geheimpje,
Ons geheimpje...

[tropical_breeze]

De zon schijnt,
En toch is het niet warm,
Het windje waait zacht,
Toch voelt hij aan als snerpende windvlaag

Je kijkt me aan met je lieve ogen,
Toch is je blik hard,
Je stem klinkt als een kabbelend watertje,
Maar je woorden zijn onverbiddelijk

Ik zucht
En met deze zucht verdwijnen mijn gevoelens,
Vallen in het diepe,
Waaien weg als de plukjes op een paardenbloem

Je woorden breng je zorgvuldig,
En toch zijn ze onrustig,
Je voelt je niet meer zoals eerst,
Maar je wil mij niet kwijt

Ik wil dat je blijft,
En toch moet je weg,
Ik vind dat je moet blijven,
uiteindelijk ga je weg...

[Lavender]

Eerst en vooral zou ik je aanraden om de hoofdletters te schrappen, het leest veel vlotter zonder.
Vooral je eerste gedicht vind ik heel cliché overkomen. Als dichter moet je altijd proberen om de lezer te verrassen en je gedicht aangenaam lezen te maken door stijlmiddelen. Het is ook redelijk lang, en ik heb niets tegen lange gedichten op voorwaarde dat er geen woord in het gedicht mag ontbreken. Maar jouw gedicht komt zeurderig over. Als je alles wat korter maakt, meer gebruik maakt van beeldtaal ipv alles te beschrijven, een vlot metrum erop nahouden en stijlmiddelen erin stopt zal het er al heel anders uitzien.
Wat ik nog wil vertellen over je eerste gedicht is dat ik de laatste strofe wat jammer vindt, door de herhaling van 'zit'. Klein foutje: eventjes een spatie zetten tussen 'ook' en 'al'. Verder vind ik de herhaling van 'Nu...nu' (tweede strofe) ook niet erg passend. Het is nogal afgezaagd allemaal.

Over naar je tweede gedicht. Ik vind weeral dat een poëtische aanhaling hier op zijn plaats is, of dat er wat aandachtstrekkers in mogen. Ik veronderstel dat het gaat over iemand die overleden is en die persoon jouw ster is, persoonlijk zou ik graag wat meer te weten komen over jullie band.
In de eerste strofe schrijf je 'duizende' ---> 'duizenden'. In de laatste strofe vind ik het weeral jammer dat je een herhaling gebruikt van 'geheimpje'.

Je laatste gedicht vind ik weer heel cliché. De zon schijnt maar kan je niet verwarmen, een zachte wind maar voelt snerpend aan,... je kan dat best achterwege laten of iets meer poëtisch maken. En de laatste strofe - sorry maar hier ga ik weer - zou ik geen herhaling gebruiken voor 'weg' en 'blijven'.

Mijn algemene indruk is dat je te veel clichés gebruikt en je eigenlijk niets nieuws schrijft. Tips die ik je geef zijn de hoofdletters bannen, stijlmiddelen gebruiken, iets waarmee je de aandacht vestigt op je gedicht,...

[LiefsvanHier]

Het is net alsof ik dit al een keer gelezen heb, zijn er meer die dat gevoel ook hebben of ben ik de enige?

Ik bedoel dit dus niet in de trant van originaliteit maar dat ik hezelfde al eens gelezen denk te hebben.

[tropical_breeze]

LiefsvanHier schreef op 24-08-2006 @ 19:01 :
Het is net alsof ik dit al een keer gelezen heb, zijn er meer die dat gevoel ook hebben of ben ik de enige?

Ik bedoel dit dus niet in de trant van originaliteit maar dat ik hezelfde al eens gelezen denk te hebben.

hmm, dat lijkt me sterk... ik heb de gedichtjes namelijk zelf geschreven
Het kan zijn dat je ze op een ander forum ook hebt gelezen, want ze staan ook op een ander forum

[G. -]

Dat gedicht heb je eerder gepost!

Dan hoef ik ook geen comments meer te geven want dat kan je al in jouw eerdere topic lezen!