Monoloog drama

Bitter

Ik denk dat het goed met me gaat. Maar misschien moet ik het nog een keer zeggen. Vanavond wachtte ik op een telefoontje van jou, maar je belde niet. Ik twijfelde, maar besloot nog één keer naar je toe te gaan. Was het altijd verkeerd zo achter je aan te lopen, om mijn liedje door jouw strot te duwen? Wist ik veel, dat je mij ooit kapot zou maken. Je kwam en ging wanneer jij wilde. Je opende de deur als jij daar zin in had. En ik, die me wezenloos staarde op de brieven die je me sporadisch stuurde, de zeldzame woorden van verleiding en lust. Ik deed jou denken aan iets zachts, een veertje of zoiets. Toen ik in het ziekenhuis lag, wilde ik je zien. Het was e en heerlijk moment voor mij. Heb je nu je zin, dacht ik, toen je wankelend wegliep van mijn bed. Jij hebt nooit geweten dat ik vals kon zijn. Ook ik sta soms versteld van mezelf. Want inmiddels geniet ik van jouw kleinzieligheid, die intens echt lijkt te zijn. Het geeft me hoop als ik hoor dat het slecht met je gaat. Ik kan niet wachten op het moment dat jij voor mijn deur staat en mijn teksten hoort die dwars door je hart zullen gaan. Misschien moet ik het nog een keer zeggen, liefste, hoe goed het met me gaat.


Oke, ik speel dus een bittere personage. Alleen ik moet er echt een voorstelling van maken, met kostuum, licht, geluidseffecten, achtergronden en al.. en ik heb geen idee wat ik hiermee moet doen. Mensen tips?