OMG, wat een leuk topic.
Ik ben dankbaar voor mijn leven eigenlijk. Ik heb een leuke studie, een kamer waar alles op en aan zit, een lieve vriend, lieve ouders, vrienden en een shitload aan boeken.
Even uitgesplitst: wat betreft mijn studie ben ik dankbaar dat ik toegelaten ben, daarna de mogelijkheden kreeg de studie verder te volgen en toen een docent tegenkwam die wel wat in mij zag (op intellectueel gebied) en nu probeert me een supergave onderzoeksmaster binnen te loodsen. Wat minder dankbaar ben ik voor de casusopdracht waar ik aan bezig ben, maar die neem ik op de koop toe.

Ik ben dankbaar voor mijn kamer. Er zijn mensen afgewezen door de woningstichting en ik kon er wel in. Daarbij heb ik enorm veel hulp gekregen: mijn vader stond dezelfde dag nog klaar om spullen te brengen en alvast de halve vloer te leggen. De volgende dag hebben we samen de rest gedaan. Mijn moeder stond meteen klaar om de boel schoon te maken en gordijnen voor me te naaien. Mijn vriend en een vriend van mijn ouders waren er direct bij om te helpen met verhuizen. En binnen een week had ik alles wat ik nodig had.
Ik heb een enorm lieve vriend die eindeloos geduld heeft met mij, allemaal lieve dingen zegt, van me overneemt wat ik niet zelf kan en me enorm veel zelfvertrouwen heeft gegeven de afgelopen anderhalf jaar. Hij laat me weten dat ik geen bijzondere dingen hoef te doen om leuk te zijn, want hij vindt me leuk zoals ik ben. Hij verzint leuke dingen om samen te doen. Hij geeft me alles wat ik nodig heb, vooral op emotioneel vlak maar zou het op materieel vlak aankomen heb ik ook het vertrouwen dat hij me uit de brand zou helpen.
Mijn ouders zijn liev&sagt; ze hebben me een flinke tijd in huis gehad en ik ben er toch maar goed vanaf gekomen. Ik voel me nu competent en veilig en ze hebben me voldoende geleerd om mee verder te komen. Daarnaast bieden ze me de mogelijkheid om te studeren (wat ze tot op de laatste cent betalen) en wordt er regelmatig geïnformeerd hoe het gaat. En ze zijn gewoon knuffelbaar.

Mijn vrienden zijn leuk omdat ze er gewoon zijn. Gewoon gezellig, maar als ik iets serieus wil bespreken kan dat ook, net zoals ze hun gedachten en gevoelens bij mij neer durven leggen, iets dat ik ook heel prettig vind.
En die shitload aan boeken vind ik gewoon leuk.