Ik denk dat imperfectie als 'misperfectie' juist extra op dat imperfecte hamert, zo vatte ik het op tenminste en ik moet zeggen, dat vond ik leuk.
Ik vind het jammer dat je "ja" toevoegt, ik kan niet goed uitleggen waarom. Het gedicht is mijns inziens spreektalerig genoeg (want spreektaalgedichten, parlandopoëzie, is leuk). Die 'ja' vind ik een beetje verdwaald. Maar dat kan ook aan mijn hekel aan het woord 'ja' liggen. (Wat wordt trouwen een hel voor me

Maar daar gaat het nu natuurlijk niet over.)
"mij misschien of poedelhaar maar" is leuk wat betreft de m'en en de aar'en. De achtergrond van station met nog wel meer gekken en vertrekkende treinen vind ik wel passend.
Flappoten, in plaats van flaporen? Hmm, zegt me niet zo veel, een beetje over the top misschien. Maar wat er dan komt:
"(...) en lopen we niet
hoofdstotend tegen dakgoten maar
zijn we allerdaagse chaoten"
Daar houd ik van.
Ja, een vreemd gedicht misschien, maar vreemd op een goede manier, een mooie manier, een leuke manier. Vind ik.