Vreselijk vermoeid

[Nijn*]

Hey,
Zo'n anderhalf jaar geleden ben ik naar de dokter gegaan omdat ik vreselijk vermoeid was. Er is toen een ernstig ijzertekort en uitdroging bij mij vastgesteld, dat kwam o.a. door mijn vegetarisch-zijn en omdat ik daar niet heel erg verantwoordelijk mee om ging (miste de belangrijke stoffen). Inmiddels slik ik al anderhalf jaar ijzerpillen en is mijn tekort/uitdroging verdwenen, maar om het op peil te houden, blijf ik deze pillen gewoon slikken.

Een paar maanden geleden ben ik ingestort door teveel stress op school, op m'n werk en psychische problemen, er werd mij toen verteld dat ik oververmoeid was geraakt, omdat ik gewoon veel te veel deed (ik was bijna 19 uur per dag wakker en daarvan was ik 14 uur bezig met school/werken/acteren/therapie, erg vermoeiend dus).
Ik heb toen geprobeerd om het rustiger aan te doen en daardoor ging het wel wat beter.
De laatste tijd (paar weken) ben ik echter weer ontzettend moe. Ik heb sinds m'n 'instorting' niet alleen ijzerpillen en vitaminepillen geslikt maar ook Q10, voor extra energie. Tot nu toe hielp dat altijd wel.

Ik heb het idee dat mijn vermoeidheid nu echt tot zijn hoogtepunt komt en wil graag tegengaan dat ik opnieuw instort, maar ik weet niet hoe. Ik moet elke dag na school minstens een uur op bed liggen om tot mezelf te komen, ik val dan ook meteen in slaap maar zet mijn wekker dan op 30 minuten, omdat ik anders niet meer wakker word. 's Nachts kan ik 7,8,9, 10 uur slapen en alsnog vermoeid wakker worden. Ik weet dat ik me niet 'overslaap' want ik heb mijn hele leven al minstens 7 uur slaap per nacht nodig gehad.
Ik werk 1 of 2 dagen in de week in de bediening van een restaurant (7-9 uur op een avond) en ben werkelijk kapot als ik klaar ben. Dat heb ik altijd wel gehad, maar nu is het steeds erger en ben ik bijna niet wakker te krijgen de volgende dag.
Door mijn energiegebrek kom ik bijna niet meer aan school toe, met als gevolg dat ik bij bijna alle vakken achterloop, bijna nooit meer dingen op tijd afkrijg, enzovoort.

Ik vraag me echt af wat er aan de hand is, pfeiffer heb ik al een halfjaar gehad in de 3e klas, dus dat kan het niet meer zijn. Ik vraag me af of ik een chronische vermoeidheid kan hebben, of ben ik daar te jong voor? Weet iemand wat er aan de hand kan zijn of moet ik dan toch echt naar mijn huisarts? (Ik kom daar aan de lopende band ).

Alvast bedankt!

maar meiske toch, je doet gewoon véél te veel!


waarom werk je eigenlijk? misschien rare vraag, maar als ik jou was was ik al lang gestopt met dat werken. Moét je werken? Krijg je geen zakgeld? Is het om je studie te kunnen betalen? Is het om te sparen voor een auto of weetikveel? ...

[Daboman]

Pfeiffer?! Ik denk eerder dat je een beetje overbelast bent. Je doet meer dan ik en ik moest al noodgedwongen een maand rustig aan doen. Mijn rooster was 40 uur per week studeren, maandag en woensdagavond weg, in het weekend een bijbaan, zorgen dat ik sociale contacten behoud op vrijdag en zaterdagavond en de overige avonden verplicht meedoen aan een computerspel (world of warcraft, ik hoop dat je niet vraagt hoe dat verplicht is want dan moet ik dat ook weer helemaal gaan uitleggen ). Dan had ik nog zondagmiddag en woensdagavond na half 10 om tot rust te komen

Verder heb ik nog wel een tip. Kijk of je dingen efficienter kunt doen, zodat het minder tijd inneemt. Ik merk bij mezelf dat ik soms in een half uur meer leer dan op een andere dag in 3 uur. Dus ik ben als een soort detective bezig geweest om uit te zoeken wat het verschil is tussen het studeren in dat halve uur en die 3 uur. Ik heb wel dingen gevonden en ik probeer zoveel mogelijk in die efficiënte momenten te doen.

Verder geeft je lichaam een duidelijk signaal af dat je te veel doet, DOE daar wat mee! Als je geen maatregelen neemt om tot een rustiger rooster te komen loop je het risico om overspannen te raken.

EDIT: oh ik zag dat je al eerder was ingestord, dat is bij mij ook gebeurd toen ik het hierboven genoemde rooster had. Bij mij ging het ook beter na rustig aan doen en ook ik heb nog steeds last van vermoeide momenten. Ik probeer er nog steeds op bovengenoemde manier mee om te gaan. Er is echt maar 1 ding dat helpt en dat is langdurig rustig aan doen. Het is namelijk zo dat als je al bent ingestort je meer risico loopt om opnieuw in te storten.

Ik heb het al vaker gezegd, maar ik denk het nog steeds: ik denk ook dat je (veel te) veel doet en daardoor oververmoeid bent. En dat verandert niet tot je er wat aan je levenstijl verandert. Het is lastig om prioriteiten te stellen, maar het is toch echt iets wat voor iedereen noodzakelijk is om te overleven, je kunt nu eenmaal niet alles, hoe graag je dat ook wilt.

[Nijn*]

Ik moet zeggen dat ik al veel minder (probeer te) doen dan dat ik eerst deed. Aan het begin van dit (school)jaar werkte ik 2-3 dagen in de week, ging ik 2x per week naar therapie, 5x per week naar school, 1x per week naar fitness of yoga en 1-2x per week naar theaterrepetities. Dat is nu wel heel anders geworden.

Ik ben van fitness/yoga afgegaan omdat ik met fietsen (5x in de week minstens een uur fiets) toch wel genoeg aan lichaamsbeweging krijg, vind ik. Verder ben ik nu dus 1-2 dagen gaan werken en inmiddels zijn mijn theaterlessen afgelopen voorlopig (ga pas in mei/juni weer repeteren voor een festival).
Dat zijn in ieder geval al drie dingen die of helemaal zijn weggevallen, of minder intensief zijn geworden, dat is toch wel goed al?

@ *blue angel*: Ik werk voornamelijk omdat ik het heel leuk vind, leuke collega's, goede werkervaring, het geeft me een goed gevoel en het verdient lekker. Dus het is niet zo dat ik het PER SE nodig heb voor het geld.

Je doet minder, maar misschien is het nog steeds te veel? Of heeft je lichaam tijd nodig om weer 'op te bouwen'?

Je werkt nog steeds 1-2 dagen, school zal ook niet veranderd zijn en is dus nog steeds vijf dagen en theater is volgens mij pas sinds heel kort afgelopen (dat effect merk je nu dus nog niet echt, denk ik)... En ik weet niet hoe je de tijd die je nu niet weg bent naar fitness, werk en theater invult?

Je hebt waarschijnlijk geen reserves meer en zolang je te veel doet zul je ze ook niet opnieuw opbouwen...ik denk dat het met de dingen die je nu nog steeds doet (en daarbij ga ik er vanuit dat je de tijd die je nu dus extra vrij bent niet opvult met dingen als continu huiswerk maken, sporten, afspreken met vriendinnen, enz.), best nog een tijdje kan duren voordat je weer terug op je oude energie niveau zit, al is het alleen maar omdat je al die reserves weer aan moet vullen ed.

[Daboman]

Ik ben het heel sterk met leonoor eens. Als je bent ingestort moet je je reserves weer opnieuw opbouwen en dat kan niet in een week. In mijn ervaring is zelfs een maand erg weinig.

[Nijn*]

Het kan idd wel kloppen, maar het stomme is dat ik daar echt gewoon geen tijd voor heb. Mijn werk kan ik nog wel afzeggen, maar naar therapie en school moet ik gewoon blijven gaan. Ik moet daarvoor nog steeds veel dingen maken, inleveren enzovoort en dat levert veel stress (ik ben nogal perfectionistisch). Ik weet dat ik ook minder aandacht aan school kan besteden, maar dan ga ik me daar kut over voelen en bovendien zijn mijn ouders vrij streng over cijfers. Ik kan dus niet zomaar een maand rustiger aan doen, nog niet eens een week.

Zijn er niet iets van vitaminen of zoiets, die je kunt slikken zodat je reserves sneller worden opgebouwd, of is dat een stomme vraag?

[Daboman]

hmm als je perfectionistisch bent, haal je vast goede cijfers. Dat kan dan toch ook wel wat minder? Met een 6 heb je het ook gehaald en niemand die er naar omkijkt als je je diploma hebt. Je kunt bovendien ook tijdelijk met je werk stoppen dus. En wat minder naar vriend(inn)en gaan.

En wat je ouders betreft. Zeg gewoon dat je moe bent, geef gewoon aan dat je het even niet meer aan kunt. Als ze vinden dat je je aanstelt weet je wat je aan ze hebt (dan kan je ze vragen hoe ze jou op die manier denken te helpen), als ze je helpen is dat mooi meegenomen . Bij mij maakte het een heel verschil, vroeger klaagden m'n ouders altijd over slechte cijfers, nu ondersteunen ze me.

Maar goed, luister naar je lichaam meis, je lichaam geeft dat sein niet voor niets. Als je er zelf niet uitkomt, kun je er hulp bij zoeken, van je vrienden, je ouders, de huisarts, decaan, vertrouwenspersoon, studieadviseur, whatever. Baat het niet dan schaadt het ook niet.

Klinkt herkenbaar meis!
Maar je zal toch, hoe moeilijk het ook is, echt wat dingen moeten laten vallen. Je moet prioriteiten stellen. School gaat voor (neem ik aan) en werk is leuk maar het móet niet. Ga óf minder werken of stop er helemaal mee (ik denk dat het laatste het beste voor je is). Zorg dat je elke dag een 'jou-moment' hebt.
En ook, als het zo blijft, moet je misschien toch even langs de dokter gaan.
Sterkte!

Ja. Het is denk ik geen kwestie van vitaminen missen of wat dan ook, het is een kwestie van te veel doen. En de enige manier om dat op te lossen is toch echt dingen schrappen. (En met je ouders praten, dat ben ik met Daboman eens...dergelijke hoge eisen helpen je niet.)

Ik denk zelfs dat je het alleen maar erger maakt door bepaalde dingen te gaan slikken...bv. ook dat gebruik van Q10, in eerste instantie lijk je je misschien beter te voelen en dus denk je 'het gaat wel weer' en ga je door en door en door, maar ondertussen put je je lichaam alleen maar meer uit, omdat je al ver over je je reserves heen zit en daar dus nog verder over heen blijft gaan. Het bestrijd de symptomen, niet de oorzaak. En terwijl het bestrijden van de oorzaak het enige is dat echt helpt.

[coopergirl]

Oftewel; rust, regelmaat, matig intensief bewegen (wandelen), veel fruit, veel groente en ontspannen.

Onderzoeken wat je grenzen zijn en proberen te voorkomen dat je ze nog een keer dusdanig overschrijdt waardoor je een volgende ellenlange periode van gaar en moe zijn wordt bespaard.

(Als je het niet vertrouwd kun je natuurlijk ook vragen of je huisarts nog een labbrief wil schrijven voor bloedonderzoek)