"We stuitten op straten van de kaart..."

[Elfe]

We stuitten op straten van de kaart en onze handen strandden
in kisten met absurde dingen. Wanneer ze ontwaken, weten we niet,
want we wilden niet weten of eten uit de handen van anderen.

We wisten wel beter. Ons gif neemt de benen en armen, verklaart
leegte voor benauwend, slaat ramen in. Met dekens bedekken
we alleen onze benen en ergens gaat een wekker. De ochtend
waarin we ons bevinden is er zo een waarvan je niet merkt dat hij

in een middag overgaat. De zomer slaat zich in haar koele dekens
om ons heen en we liggen ons alleen maar af te vragen
hoe ver nog te gaan na vergaan. Het zinkend schip
landt zachtjes op de bodem van de zee, zie je

hoe de luchtbellen opstijgen?

Ik vind het leuk
De rijm is goed, het klinkt leuk, woordkeuze past erbij.
Ik vind wel dat je de eerste komma beter weg kan laten.
De tweede zin van de tweede strofe vind ik wat minder. Het 'slaat ramen in' breekt het zo af. (misschien is dat ook wel de bedoeling.)
En het einde, ik ben er nog niet uit of ik het wat vind of niet. Van de ene kant staat het leuk, en breng je iets van realiteit in het gedicht, van de andere kant past het niet echt bij de rest.....

Nouja, je gedicht is leuk en je helpt bij het reanimeren van DoP!! (ikzelf moet ook maar weer eens, maar ik zit met het bekende writersblock...)

[Lavender]

Ik vind hem ook leuk, vooral na een paar keer lezen.
Het leest erg vlot, ik vind vooral de overgang van de tweede naar de derde alinea erg goed geschreven. O ja en de rijm is erg goed gekozen.

En Raise: je bent niet de enige met een gigantische writersblock.

[Elfe]

Fijn dat jullie hem leuk vinden.
Ik wist zelf niet zo goed wat ervan te vinden, dus heb ik 'm hier maar geplaatst.

Wanneer ze ontwaken, weten we niet,

Ja, die komma is overbodig.

slaat ramen in.

Daar ben ik zelf nog niet echt uit en het einde, dat weet ik ook niet zo goed. Misschien nog meer mensen met suggesties?



Dit is trouwens ook maar een beetje een bijeenraapseltje van wat ik ooit eens geschreven heb. (Beetje offtopic, vooral nu er een apart topic voor is.) Het is bij mij niet zo dat iets schrijven niet meer lukt, maar ik kan niets nieuws meer verzinnen of zo. Dus dan ga ik inderdaad oude dingen doorlezen en daar zinnen/woorden/... uit halen voor een nieuw gedicht. Wat overigens wel werkt als je veel gedichten over het zelfde hebt.

[juni]

die allereerste komma is toch juist wel noodzakelijk? ik dacht dat er tussen twee persoonsvormen altijd een komma moest. nu kan ik het mis hebben en in gedichten hoef je je misschien niet altijd aan deze regel te houden. maar ik stoorde me in ieder geval niet aan deze komma.

net als de rest vind ik het ook vlot lezen, maar het einde past er mijns inziens niet helemaal bij. het beeld wel, maar de zin zelf niet.

[Reem]

juni schreef:

die allereerste komma is toch juist wel noodzakelijk? ik dacht dat er tussen twee persoonsvormen altijd een komma moest. nu kan ik het mis hebben en in gedichten hoef je je misschien niet altijd aan deze regel te houden. maar ik stoorde me in ieder geval niet aan deze komma.

Aan die regel houd ik me sowieso nooit, ik vind dan vaak dat de zin zo gaat haperen.

Ik vind je gedicht erg fijn om te lezen.
Nog iets anders over de zin 'Wanneer ze ontwaken, weten we niet': ik begrijp hem niet helemaal, vooral omdat het in tegenwoordige tijd is geschreven terwijl de rest allemaal in verleden tijd is. Heb je daar een reden voor?
Verder verwoord je de dingen erg mooi en ik denk dat ik het einde eigenlijk wel heel gaaf vind. Het opstijgen van luchtbellen wordt meestal immers als iets heel moois gezien maar het zinken van een schip dat deze reactie teweegbrengt is eigenlijk heel triest. Dat contrast brengt een mooi gevoel naar boven. Ja, goed gedaan.

[Porcelain]

Even van tevoren: Reem zei laatst tegen me dat het herschrijven van gedichten eigenlijk maar een excuus is, of iets in die trant. Dat heeft me eigenlijk (samen met CSN's 'FILTEREN') wel goed geholpen, beter dan telkens maar oude dingen opgraven en afmaken want daardoor bleef ik maar steken in mijn ik-kan-niet-meer-schrijven-idee. Er zijn zóveel dingen om over te schrijven, je hoeft je oude fotoboek/je mailbox/je map met oude brieven/de krant maar open te slaan. Misschien moet ik dit ook transporteren naar het writersblocktopic.

Maar goed, nu over je gedicht. Mooi geklankrijmd overal, het leest fijn, maar het is wel véél. Soms dacht ik: hou nu maar op met rijmen en begin met schríjven, hou het gedicht in evenwicht (muhaha ik krijg er zelf klankrijmneigingen van). Ik krijg niet echt het idee dat het een afgesloten, rond gedicht is, het lijkt vooral woordenspel zonder een duidelijk doel. Of eigenlijk: het lijkt alsof het woordenspel de inhoud bepaalt.
Er zitten goeie dingen tussen, het ver-gaan-stukje vind ik tof, ik vind eigelijk heel veel tof, maar het moet voor mijn gevoel beter verwerkt worden zodat het ook tot zijn recht komt.

Misschien zeg ik dit allemaal ten onrechte en mis ik gewoon heel sukkelig het punt, in dat geval mag je me even helpen .

[Elfe]

Ik heb inderdaad niet echt een duidelijk onderwerp in dit gedicht gestopt. Dat vind ik sowieso moeilijk. Ik heb soms, als ik iets schrijf, te veel in mijn hoofd en dat moet er dan allemaal in, en soms weet ik ook helemaal niets.

Nu, over de inhoud... Ik weet het zelf eerlijk gezegd niet zo goed. Ik denk inderdaad dat het woordenspel de inhoud bepaalt, in sommige stukken. Lastig is dat.