![]() |
|
Ik weet niet gelijk precies wat ik hier wil schrijven, maar ik wil voornamelijk mijn gedachtes ordenen en ik hoop dat jullie me misschien (bedoeld of per ongeluk) zouden kunnen helpen. En de beste samenvatting die ik kan geven op dit moment is dat ik me leeg voel. Alsof er iets mist. En ik weet zelf gewoon niet zo goed hoe ik hier mee om moet gaan. Maar ik denk dat een korte flashback naar mijn 'verleden' wel handig kan zijn om het te begrijpen.
Ik denk dat ik eerst moet benoemen dat ik al vanaf mijn 15de eigenlijk altijd bezig ben geweest met Role-playing Games via Internet. Ik woonde ver van school en had eigenlijk geen vrienden in het dorp waar ik woonde. Ik heb daarom eigenlijk altijd veel thuis gezeten en gedaan. Bij de Roleplaying game kreeg ik veel contacten en voelde me daar thuis. Op school hield ik er nog steeds een goede vriendengroep op na en in het weekend ging ik nog regelmatig weg met de NJN (Nederlandse Jeugdbond voor Natuurstudie, www.njn.nl). Ik ging studeren, ging in Wageningen wonen (waar ik ook op school had gezeten) en eigenlijk veranderde in mijn leven weinig. Ik kreeg wel meer mogelijkheden in de RPG dus ik was nog steeds daar veel mee bezig en voor een goed deel was dat mijn (doordeweekse) leven, naast voetbal en Dungeons & Dragons. Toen ben ik in Juni 2006 World of Warcraft gaan spelen. Ik ben het niet eens met Zembla van gisteren hoe die impact van die spellen verslaving veroorzaken, maar door mijn eigen gedrag raakte ik wel geobserdeerd en 'verslaafd' aan World of Warcraft rond de zomer van 2007. Dit gebeurde vooral in een tijd dat het slecht ging met mijn afstudeervak (en niet visa-versa), ik goede voortgang maakte met de interne structuur van World of Warcraft en eigenlijk iedereen om mij heen op vakantie was. In September/begin Oktober ben ik resoluut WoW van mijn computer geflikkerd en ben gestopt met spelen. Gezien mijn situatie was dat eigenlijk het beste wat ik kon doen en ik ben erg geschrokken van wat ik had aangericht in mijn eigen leven. Hoewel ik in staat was geweest veel van de dingen die ik deed, goed te blijven doen (en mijn vriendin ben ik ook niet kwijt geraakt, gelukkig). Toch was ik veel kwijt geraakt. De Roleplaying Game waar ik al vanaf mijn 15de deel van uitmaakte was al een puinzooi geworden (zie wikipedia.org, simming organisations) en ik was er zelf helemaal uit. Mijn 'leiderschap' van een van de subgroepen was me al ontnomen, ik was de mensen in het spel uit het oog verloren enz. Ik ben weer de RPG gaan doen, maar het is niet hetzelfde. De gedrevenheid waarmee ik in het verleden streed om de dingen te kunnen doen die ik wilde ontbreekt, ook omdat de mensen mij nog steeds kennen en veel dingen geen moeite meer kosten. En eigenlijk laat me dat met een gat in mijn leven. Ik heb eigenlijk nooit geleerd hoe ik mezelf moet vermaken met anderen in mijn vrije tijd. Ik ging voetballen, D&Den, speelde de RPG en voor de rest sliep ik of deed ik huiswerk. Dat gaat nu niet meer. Ik heb gewoon vrije tijd waarvan ik niet weet wat ik er mee moet. Ik ben 1 avond per week helemaal bezet door D&D, mijn vriendin krijgt 2 avonden per week aandacht (vrij-za en za-zo, zo-avond zit ze ver weg ![]() Daarom vroeg ik me af of jullie misschien ideeen/suggesties hebben wat ik met deze situatie kan doen? Dan bedoel ik niet alleen het oplossen van die vrije tijd, maar ook misschien het gevoel dat ik er bij heb. Alvast bedankt!
__________________
Altijd nuchter
|
Advertentie | |
|
![]() |
|
Hmm, lastige situatie, wel herkenbaar. Ik heb zelf altijd het idee dat internetcontacten, hoe leuk ook, je toch niet de 'voldoening' geven die je krijgt van 'echte' mensen. Daarmee bedoel ik dus niet te zeggen dat RPG een slecht tijdverdrijf zijn, maar wel dat je ze vooral als tijdverdrijf moet gaan zien en niet als doel op zich - zoals je hebt gemerkt toen je ermee stopte.
Aan het gevoel zelf kan ik/ kunnen wij natuurlijk niet echt iets doen, we kunnen je hoogstens tips geven om ermee om te gaan. Ik denk dat de dingen die Morgan en Fantome noemden al erg leuk zijn. Je zal jezelf een beetje moeten leren vermaken, of dat nou door te hangen is of door jongerenvakanties te leiden ( ![]() En tenslotte, wat je eens kan overwegen maar misschien wat te radicaal vindt: op elke universiteit zijn er (gratis) studentenpsychologen die je bij dit soort problemen een beetje kunnen helpen. Je kunt daar iig eens informeren. Sterkte ![]()
__________________
you may say i'm a dreamer, but i'm not the only one (john lennon, imagine)
|
![]() |
|
ik heb ongeveer hetzelfde probleem 'gehad'..
de beste manier om er mee om te gaan was voor mij vooral veel omgaan met vrienden. k stelde me meer open in naar onbekenden zodat ik daar ook weer voldoenend sociaal contact uit kon putten. maar een deel van mijn lege gevoel is er altijd gebleven hoor, vraag me af of het ooit nog helemaal weg gaat. en de mensen van mijn intensieve game tijd mis ik soms, eigenlijk waren het best goede vriendschappen, alleen beperkt bij de pc/microfoon.
__________________
~steer the captain, and you control the ship, ai ai matey arrrr~
~behold my societal vision: nationstates.net/unius ~ |
![]() |
||
Citaat:
![]() Anyway, ik wilde even laten weten dat ik jullie commentaren flink door mijn hoofd laat dwalen, maar dat ik eigenlijk nog niet een vast antwoord heb op de vragen die me gesteld zijn. Als ik die heb zal ik ze ook geven, want op dit moment ben ik moe en sacharijnig, dus dat geeft niet leuk commentaar ![]()
__________________
Altijd nuchter
|
Advertentie |
|
![]() |
|
|
![]() |
||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Verhalen & Gedichten |
Verhalenwedstrijd: De Legende Van Maneschijn. Ieke | 0 | 05-04-2004 20:45 | |
Verhalen & Gedichten |
leeg lovecat_ | 3 | 09-03-2004 23:04 | |
Psychologie |
voor het eerst dat ik me echt leeg voel.. DutchGirl | 15 | 07-11-2003 09:02 | |
Verhalen & Gedichten |
niet goed, niet mooi, alleen wat gevoel...."Hoe leeg kan leegte zijn" Secreet | 4 | 11-10-2002 20:57 | |
Verhalen & Gedichten |
omdat het leeg is, klootzak2001 | 2 | 06-07-2002 17:06 | |
Verhalen & Gedichten |
Leeg... Secreet | 2 | 19-09-2001 19:58 |