wel of niet maatschappelijk werk bellen?

[strontkind]

zojuist had ik mijn huisarts aan de telefoon.
momenteel zit ik thuis, omdat er een aantal dingen gebeurd zijn op mijn werk.
het is mijn eerste dag in de ziektewet (vorige week ook in de zw, maar dat was wegens verwondingen opgelopen op mn werk)

hij heeft me het nummer gegeven van maatschappelijk werk.
ik wil aan de ene kant wel bellen, maar aan de andere kant heb ik zo iets van, tjezes da's wel meteen een grote stap.
ik wil geen ggz klantje worden zeg maar.....

aan de andere kant ben ik al enkele weken (dus geen maanden, weet ook niet hoe lang het aanhoudt) behoorlijk gespannen, bij de kleinste meningsverschillen loop ik al weg, omdat ik anders in janken uitbarst. slapen gaat niet erg goed, maar wel beter dan de eerste week. op mijn werk zit ik, sinds een overplaatsing, niet lekker in mijn vel.

aangezien er mensen zijn die hele erge trauma's of wat dan ook hebben, weet ik dus niet of ik wel moet bellen, misschien vinden ze me een zeikerd ofzo..... maar volgens de huisarst helpt t wel om er over te praten. heb t nummer van maatshc.werk op bureau liggen.....

wat zal ik doen?

[Yana]

Heb jij er last van? Denk jij dat het je kan helpen om er met een professioneel iemand over te praten?

Zo ja, dan ga er heen! Neem jezelf serieus. Heeft iemand met een botbreuk minder recht op hulp dan iemand met een driedubbele botbreuk?

Als je het idee hebt dat je hulp nodig hebt, dan zou ik bellen. Er geldt eerder hoe langer je wacht, hoe meer hulp je straks misschien nodig hebt, dan dat je door te bellen meteen een 'GGZ-klantje' wordt (daar ben je trouwens zelf bij, niemand die jou dwingt er te blijven als je zelf het idee hebt dat je zelf weer verder kunt - en anders ook niet trouwens). Door er snel bij te zijn kan je vaak veel voorkomen.

[Nijn*]

Ik heb het gevoel dat jij de laatste tijd ontzettend veel 'dezelfde soort' topics opent. 'Is mijn gedrag normaal', 'ben ik gestoord', 'moet ik bellen of niet' etc. Dit moet je niet als belediging opvatten maar waarom laat je alles zo afhangen van wat anderen erover zeggen? Het is toch jouw leven, het zijn toch jouw gevoelens, jij bent de enige die kan bepalen of je hulp nodig hebt of niet. Ik snap dat je er misschien onzeker over bent maar waarom doe je het niet gewoon? Als je voelt bij de eerste afspraak dat het niets voor jou is, of dat je toch niet echt hulp nodig hebt dan zeg je dat toch gewoon en dan stop je ermee? En misschien kom je erachter dat dit precies is wat je nodig hebt, dan ga je ermee door. Je hebt zelf in handen of je een 'GGZ-klantje' wordt, jij bepaald nog altijd of je weggaat, doorgaat en in welk tempo/met welke soort hulp.

[coopergirl]

Onze situatie komt enigszins overeen. Ik voel mij ook na een escalatie op mijn werk niet lekker (niet kunnen slapen, spierpijn, snel schrikken van de alarmpiepers enz) en ik heb vanuit de werkgever het aanbod om met een deskundige te praten over dit gebeuren. Ikzelf heb me voorgenomen dat ik vandaag of morgen een afspraak ga maken, aangezien het altijd beter is om het direct aan te pakken.

Als het voorval op je werk is gebeurd, zijn er protocollen die je kunt volgen m.b.t. nazorg (in de ggz geldt dit iig, ik neem aan dat deze protocollen ook in de gehandicaptenzorg aanwezig zijn).

iig succes

[Fantôme]

ik ben bijna klaar met mijn opleiding tot maatschappelijk werker en verwacht (en hoop!) toch echt niet alleen 'zwaar getraumatiseerde' clienten te hebben.
Volgens mij kun je prima bellen hoor.

[strontkind]

hej,
bedankt voor de reacties. er zijn inderdaad nazorggesprekken mogelijk op mijn werk.
ik heb er dinsdag een, en vandaag afgesproken om 1 dag per week minder te werken, want ik heb ook meer rust en slaap nodig om bij te komen....
dat kijk ik 2 weken aan. zie ik verbetering, geen telefoontje. voel ik geen verbetering, dan ga ik echt bellen.

Ik kan me alleen maar aansluiten bij de rest.
En wacht ook echt niet langer als 2 weken zou ik zeggen.

[strontkind]

doe ik, heb nu ook hulp vanuit mijn werk aangenomen, dat vind ik wel tof.....
een paar collega's waren bezorgd, echt lief! die zeiden we regelen het wel haha.... hoefde zelf niets te doen.
dus alles komt goed, ga ik maar van uit.... nu nog ff weer alles op de rails krijgen