vader: afstoten of vergeven?

[gewoonmax]

mijn ouders zijn nooit echt samen gaan wonen, maar tot mijn 8e ofzo ben ik wel door beide ouders opgevoed. Mijn vader vertrok toen naar frankrijk omdat hij daar nieuw werk en een nieuwe vrouw had gevonden. Hij deed altijd alsof het de normaalste zaak van de wereld was.

Nou heb ik een belangrijk deel in mijn opvoeding gemist, en ondertussen deels alweer voor mezelf op kunnen vullen. Maar toch blijft het anders dan wanneer hij hier was gebleven.

Nu ik wat beter in mijn vel zit, merk ik dat ik er nog mee zit dat hij vertrokken is. Ik heb begrip voor zijn doen, hij had gewoon een nieuwe droom, een nieuw leven. Maar is dat dan een reden om de opvoeding van je kind achter te laten? Ik ben sowieso verdrietig en boos hierover.

Het is tijd geworden om hem dat te laten weten, maar nu twijfel ik of ik dan ook gelijk het contact zal verbreken of niet. Ik ben immers in de tussentijd wel nog met hem op vakantie geweest, en er was dus wel wat contact. Hij houd ook nog van me dat weet ik zeker, maar hij heeft me hier wel in de steek gelaten. Het stelt gewoon niks voor vergeleken met een echte vader.

Hij praat nog steeds alsof hij echt mijn vader is, en dat kan ik niet echt hebben nu ik dit allemaal in zie. Ik wil het hem wel vergeven, maar ik weet niet of dat zo goed voor mij zou zijn, en of ik dat wel echt zou kunnen. Ik ben gewoon boos op hem en het zou echt vrijheid geven wanneer hij gewoon weg zou blijven.

Wat moet ik doen??

[Rainn]

Ik zou gewoon een keer een goed gesprek met hem aangaan en al je gevoelens uitten en kijken hoe hij daarop reageert. Je kan het beste gewoon eerlijk zijn en hem laten weten wat jij denkt/voelt.
Contact verbreken lijkt zo eenvoudig en in een snelle flits de juiste en rechtvaardigste beslissing maar daar moet je eerst goed over nadenken!!
Mijn vader is toen ik een jaar of 5 was ook er vandoor gegaan met een andere vrouw. Ik heb hem nooit meer gezien of gesproken terwijl ik daar wel de gelegenheid voor had. Vorig jaar is hij gestorven en nu ik ouder ben heb ik ongelofelijk veel spijt. Ik mis 'een' vader nu meer dan ooit dus denk goed na wat je doet...

x Rainn

[Makaveli]

gewoonmax schreef:

Wat moet ik doen??

Hangt af van het feit of hij goed kan praten. Heeft het zin met hem over dit onderwerp te praten, kan je hierover praten met hem? Als je het niet zeker weet, dan zou ik ervoor kiezen eerst met hem te praten en uit te vinden waarom hij zo gehandeld heeft als hij gedaan heeft. Misschien ga je zijn keuze begrijpen, ik kan me inzien als een vader uit liefde besluit zijn kind niet op te voeden, omdat hij niet goed overweg zou kunnen met je moeder en het kind dan in ruzie op zou groeien (niet goed voor het kind). Als zijn keuze onbegrijpelijk is, dan vertel je dat.
Je kan hem ook vragen naar wat voor band hij met jou wilt hebben.

Afstoten is de 'makkelijkste' weg om het probleem te negeren, het blijft dan sowieso aan je knagen, omdat hij de enige vader is die je hebt en ooit zult krijgen. (Dit laatste sluit ook aan op de post van Rainn.)

[Flijn]

Een iets andere situatie (ik kreeg de ideale stiefvader ) maar ik ken ook het gevoel van een vader die er niet voor je geweest is. Toen hij een paar jaar geleden ging emigreren heb ik alle gemis en boosheid van de jaren ervoor opgeschreven en naar hem opgestuurd. Dat was opzich al een opluchting, ook al heeft hij er nooit echt inhoudelijk op gereageerd. Het contact is nu oppervlakkig, zoals daarvoor eigenlijk ook, maar ik heb iig laten weten hoe ik erover dacht. Ik heb langzaam kunnen accepteren dat hij gewoon niet in staat was er voor mij te zijn.

Ik raad je aan hem in ieder geval te laten weten wat je voelt, persoonlijk of in een brief of hoe dan ook. Ik zou dan even afwachten wat zijn reactie is voor je besluit wat je verder gaat doen. Door gelijk het contact te verbreken geef je hem de kans niet meer uit te leggen waarom hij gedaan heeft wat hij deed, sorry te zeggen, proberen het goed te maken, of wat dan ook. Ook als je hem liever niet in je leven wilt nu, is het denk ik toch verstandig de mogelijkheid tot contact open te houden. Je zou bijvoorbeeld af kunnen spreken dat je hem een tijd niet wilt zien, en dat jij het initiatief neemt als je opnieuw contact mocht willen.

Succes

[gewoonmax]

Bedankt voor de reacties

Ik wil sowieso wel eerst laten weten wat ik ervan vind en hoe ik me erover voel. En dan gewoon duidelijk erover praten en dan kan ik daarna altijd nog afspraken met m maken. En lukt dat niet dan zie ik het vanzelf wel denk ik.. Vind de positieve instelling van Flijn iig wel goed

En wat rainn zegt, nu kan alles nog =)

voor rainn: De leeraar-leerling verhouding is bij de goede (traditionele) kung fu leraren vaak als een vader-zoon/dochter relatie. Het vertrouwen en begrip moet je natuurlijk wel opbouwen, maar je leert van zo'n persoon ook veel over jezelf. Indien je nog de behoefte hebt in een vaderlijke relatie

Ik denk dat hem vergeven uiteindelijk voor jouw gemoedsrust het beste is. Dat hoeft echter niet te betekenen dat je hem nog wilt zien - misschien kun je hem vergeven, maar voel je je toch prettiger, gelukkiger, als je inziet dat je vader ook alleen maar handelde zoals hij op dat moment dacht dat goed was - zelfs al is dat vanuit jouw/jullie oogpunt niet zo. Uiteindelijk straf je jezelf namelijk heel wat meer met wrok koesteren dan hem...

Maar hoe dat moet, tja. Dat is aan jou. Denk dat contact met hem wel kán helpen. En hem niet willen zien zou ook niet per se voor altijd hoeven te zijn, je kan altijd nog van gedachten veranderen..