[NA] Zekering

[Chris-Verhoeckx]

Ik snap niet hoe ik dit moet berekenen:

De vraag:

Op één groep van een huisinstallatie zijn de volgende apparaten aangesloten±

* Een frituurpan van 1600 W
* 2 gloeilampen van 60 W en een van 75 W
* Een afzuigkap van 150 W
* Een tv van 400 W

Ik snap er niets van Ik heb gekeken in de BINAS maar ik kan er geen formule voor vinden (of is er geen formule voor dit soort berekeningen?). Ik moet berekenen of de verzekering zal doorsmelten.

[Chris-Verhoeckx]

Edit, nog een vraagje m.b.t. brandstoffen.

Volgens een krantenartikel in mijn werkboek. Volgens dit artikel is de calorische waarde van Groningen-gas 35.2 MJ/m3. Ekofisk aardgas is hoogcalorisch . Dit H-gas heeft een calorische waarde van 44 MJ/m3. Een Sleen-gas (uit Drenthe) heeft een calorische waarde van 19 MJ/m3.

Dan luiden de vragen.

Hoeveel warmte komt er vrij als je:

1 m3 groningengas verbrandt

1 m3 Ekofisk-gas verbrandt

Moet je gwn 1 x ...MJ doen. Of moet je iets rekenen met het percentage methaan in het gas. Want die van Sleen en Ekofisk-gas staat er niet bij (de hoeveelheid methaan in %).

En bij de vraag:

Bereken het jaarverbruik van een apparaat in een jaar in kWh.

Een elektrische wekker van 3 W die 24 uur per dag aanstaat:

Ik heb als antwoord: 0,003 x 24 x 60 x 60 x 365 = 94.6 KwH.

Of is dit fout?

[Gunkan]

Wat betreft die zekering: ik zou zeggen, tel de wattages eens bij elkaar op. Dan weet je wat de absolute piekspanning zal zijn. Die zal echter bijna nooit worden bereikt. Je weet ook wat de gebruikte spanning is (hier in NL 220V) en je weet als het goed is ook wat de zekering aankan (16A in veel gevallen). Optellen en als 't meer is dan 220 * 16 weet je dat je de sjaak bent.

Is dus geen speciale formule uit je Binas, maar een beetje een inzichtsvraag.

[flyaway]

Ik zie geen vraag staan in de eerste post.

En wat betreft je tweede post: het is x MJ per m3. Dus 1 m3 = x MJ. Geen gedoe met methaan dus.

Die tweede berekening klopt niet.
W = J/s. Dus het aantal watt is het aantal Joule dat de wekker per seconde gebruikt. Wat jij gedaan hebt is 3 J/uur. Maar het is J/seconde. Dus dan moet je het eerst nog *60 sec = per minuut, * 60minunten = uur, dat dan keer 24 uur = een dag en dat keer 365 is per jaar.

3 * 3600 *24 *365 = 94608000 W. Kilowatt = 1000 watt. Dus 94608000 / 1000 = 94608 kW. Maar je zit ook nog met significantie, dus moet het getal vereenvoudigd worden:
9,5 * 10^4 kW. (Want je mag er 1 significantie naast zitten).

[Chris-Verhoeckx]

Dus in principe was de berekening bijna goed. Voortaan gewoon met de hele seconden in het uur berekenen. En had ik het antwoord 94608 kW gewoon kunnen laten staan of moet ik het zoals jij opschrijven 9,5 * 10^4 kW? Want er staat bereken het in kWh. Ik heb helemaal geen inzicht in dit vak

@ CailinCoilleach: Bedankt, daarmee heb ik de vraag kunnen beantwoorden.

En nog iets: Volgens een opgave bestaat een de achterruitverwarming van een auto uit uit 10 gelijke draden. De verwarming heeft een vermogen van 60 W en is aangesloten op de spanning van 12 V op de accu van een auto.

A: Bereken de stroomsterkte door één draadje van de achterruitverwarming.

Ik volg dit vak ongeveer 4 maanden en ik snap 't nog steeds niet. In m'n leerboek staat hier ook niets over.

[Gunkan]

A: Bereken de stroomsterkte door één draadje van de achterruitverwarming.

Bekijk het hoofdstuk over seriele en parallelle weerstanden nog eens. Hint: de draden in je achterruit zijn parallelle weerstanden. En ja, ook al heeft ie een weerstand van 0 Ohm, dan kun je het nog een weerstand noemen.

Hint 2: de draden hebben allemaal de zelfde weerstand


EDIT:
* Welk vak is het? Natuurkunde?
* Hoezo vier maanden? Het is de eerste keer dat je natuurkunde volgt? 2e jaar? 3e jaar?
* Hint: ga eens met je docent praten. De stof die hij heeft uitgelegd is blijkbaar toch niet helemaal goed aangekomen. Het is geen schande om het daar over te hebben

[Chris-Verhoeckx]

CailinCoilleach schreef:

Bekijk het hoofdstuk over seriele en parallelle weerstanden nog eens. Hint: de draden in je achterruit zijn parallelle weerstanden. En ja, ook al heeft ie een weerstand van 0 Ohm, dan kun je het nog een weerstand noemen.

Hint 2: de draden hebben allemaal de zelfde weerstand


EDIT:
* Welk vak is het? Natuurkunde?
* Hoezo vier maanden? Het is de eerste keer dat je natuurkunde volgt? 2e jaar? 3e jaar?
* Hint: ga eens met je docent praten. De stof die hij heeft uitgelegd is blijkbaar toch niet helemaal goed aangekomen. Het is geen schande om het daar over te hebben

A: Na de 2de heb ik Natuurkunde laten vallen, 2 jaar geen Natuurkunde gehad en 4 maanden geleden begonnen met dit niveau. Met een enorm gat ertussen.
B: Het is een zelfstudie, ik doe het niet op een school

[ILUsion]

Bij vraagstukken, ik kan het niet genoeg herhalen, moet je jezelf opleggen in een bepaalde structuur te werken: gegevens, gevraagde, oplossingswijze en antwoord mooi gescheiden houden en dan kom je al heel ver. Ik heb in volgend topic wat uitleg gegeven over mijn eigen werkwijze, die ook bij ons op school aangeleerd werd, die leert je om alles mooi op een rijtje te zetten zodat je ook je gedachten wat moet ordenen: http://forum.scholieren.com/showthread.php?t=1659860

Want enerzijds moet je wel met je formules kunnen werken, maar anderzijds is het voor een oefening vreselijk belangrijk dat je je gedachten kan richten op de werkelijk belangrijke dingen. Een grote tip die ik daarenboven geef: tenzij je goed weet waarmee je bezig bent, zet alles om naar standaardeenheden (uren naar seconden e.d.) De meeste formules zijn voorzien op standaardeenheden, zodat je heel makkelijk alles kan invullen zonder rekening te moeten houden met conversies binnen de formule (zoals je voorhad bij die Wh e.d.): dus slechts helemaal bij het begin en op het einde omzetten naar niet-standaardeenheden tenzij je bv. controle zou willen hebben op een tussenresultaat (omdat sommige gangbare eenheden nu eenmaal meer voeling veroorzaken: als je een temperatuur van 350K zou meten in de huiskamer, zo op zich zegt dat getal niet veel; maar dit komt overeen met 77°C, wat dus nogal onlogisch zou zijn ofwel door een rekenfout of door een slechte oefening).

Het belangrijkste bij dergelijke oefeningen is dat je voeling creëert bij bepaalde getallen, dat een gewone lamp bv. 25 à 100W kan verbruiken, enzovoorts. Net zoals je met je boerenverstand ook wel begrijpt dat een auto geen 500km/h rijdt, een woning hoger is dan 2 meter enzovoorts. En die voeling met eenheden en grootteordes krijg je enkel met de ervaring, met veel oefening.

[Gunkan]

Hear hear! Ik kan het niet meer eens met je zijn ILUsion.

[Chris-Verhoeckx]

ILUsion schreef:

Bij vraagstukken, ik kan het niet genoeg herhalen, moet je jezelf opleggen in een bepaalde structuur te werken: gegevens, gevraagde, oplossingswijze en antwoord mooi gescheiden houden en dan kom je al heel ver. Ik heb in volgend topic wat uitleg gegeven over mijn eigen werkwijze, die ook bij ons op school aangeleerd werd, die leert je om alles mooi op een rijtje te zetten zodat je ook je gedachten wat moet ordenen: http://forum.scholieren.com/showthread.php?t=1659860

Want enerzijds moet je wel met je formules kunnen werken, maar anderzijds is het voor een oefening vreselijk belangrijk dat je je gedachten kan richten op de werkelijk belangrijke dingen. Een grote tip die ik daarenboven geef: tenzij je goed weet waarmee je bezig bent, zet alles om naar standaardeenheden (uren naar seconden e.d.) De meeste formules zijn voorzien op standaardeenheden, zodat je heel makkelijk alles kan invullen zonder rekening te moeten houden met conversies binnen de formule (zoals je voorhad bij die Wh e.d.): dus slechts helemaal bij het begin en op het einde omzetten naar niet-standaardeenheden tenzij je bv. controle zou willen hebben op een tussenresultaat (omdat sommige gangbare eenheden nu eenmaal meer voeling veroorzaken: als je een temperatuur van 350K zou meten in de huiskamer, zo op zich zegt dat getal niet veel; maar dit komt overeen met 77°C, wat dus nogal onlogisch zou zijn ofwel door een rekenfout of door een slechte oefening).

Het belangrijkste bij dergelijke oefeningen is dat je voeling creëert bij bepaalde getallen, dat een gewone lamp bv. 25 à 100W kan verbruiken, enzovoorts. Net zoals je met je boerenverstand ook wel begrijpt dat een auto geen 500km/h rijdt, een woning hoger is dan 2 meter enzovoorts. En die voeling met eenheden en grootteordes krijg je enkel met de ervaring, met veel oefening.

Ik denk niet dat jij gelezen hebt wat ik schreef. Het ligt niet aan de ''manier'' van werken maar het feit dat ik helemaal geen inzicht heb ik het vak, dat is het punt. Met SK/BIO/WI gaat het redelijk goed. Ik snap je bedoeling maar mij helpt het niets. En aan dingen als ''het is belangrijk dat je voeling creëert'' heb ik al helemaal niets. Maar toch bedankt voor je poging .

[-Nils-]

ILUsion schreef:

Bij vraagstukken, ik kan het niet genoeg herhalen, moet je jezelf opleggen in een bepaalde structuur te werken: gegevens, gevraagde, oplossingswijze en antwoord mooi gescheiden houden en dan kom je al heel ver. Ik heb in volgend topic wat uitleg gegeven over mijn eigen werkwijze, die ook bij ons op school aangeleerd werd, die leert je om alles mooi op een rijtje te zetten zodat je ook je gedachten wat moet ordenen: http://forum.scholieren.com/showthread.php?t=1659860
Want enerzijds moet je wel met je formules kunnen werken, maar anderzijds is het voor een oefening vreselijk belangrijk dat je je gedachten kan richten op de werkelijk belangrijke dingen. Een grote tip die ik daarenboven geef: tenzij je goed weet waarmee je bezig bent, zet alles om naar standaardeenheden (uren naar seconden e.d.) De meeste formules zijn voorzien op standaardeenheden, zodat je heel makkelijk alles kan invullen zonder rekening te moeten houden met conversies binnen de formule (zoals je voorhad bij die Wh e.d.): dus slechts helemaal bij het begin en op het einde omzetten naar niet-standaardeenheden tenzij je bv. controle zou willen hebben op een tussenresultaat (omdat sommige gangbare eenheden nu eenmaal meer voeling veroorzaken: als je een temperatuur van 350K zou meten in de huiskamer, zo op zich zegt dat getal niet veel; maar dit komt overeen met 77°C, wat dus nogal onlogisch zou zijn ofwel door een rekenfout of door een slechte oefening).

Het belangrijkste bij dergelijke oefeningen is dat je voeling creëert bij bepaalde getallen, dat een gewone lamp bv. 25 à 100W kan verbruiken, enzovoorts. Net zoals je met je boerenverstand ook wel begrijpt dat een auto geen 500km/h rijdt, een woning hoger is dan 2 meter enzovoorts. En die voeling met eenheden en grootteordes krijg je enkel met de ervaring, met veel oefening.

Prachtig verwoord ILUsion. Inderdaad, het wil vaak helpen om alle gegevens uit de vraag te halen en eerst op een rijtje te zetten. Even een simpel voorbeeldje:

Als je een verhaaltje hebt met veel gegevens, bijvoorbeeld over een constante versnelling op 140 meter, die 3,0 seconde duurt, met een voorwerp die een massa heeft van 30 kg, en je wilt de nettokracht berekenen, kun je dat bijvoorbeeld overzichtelijk naast elkaar noteren als:
s=140km=1,40*10⁵m, t=3,0s, m=30kg.

Dan schrijf je bijvoorbeeld op:
F_netto wil je weten.

Je ziet dat meteen welke formules bruikbaar zijn:
F_netto=m*a om met a erbij en de massa de kracht uit te rekenen.

Dan vraag je je af: hoe kom ik aan a? Antwoord:
s=1/2*a*t²

Ook zie je dan meteen hoeveel significante cijfers je hebt, namelijk 2.

Als je jezelf een bepaalde structuur aanleert, leer je jezelf in stappen te laten denken, en het allereerste wat je daarbij moet doen is gegevens uit te context weten te halen die belangrijk zijn.

@RDA: gestructureerd werken is het halve werk bij natuurkunde. Mensen die slecht zijn in natuurkunde missen (denk ik) deze structuur vaak, of oefenen gewoon niet goed genoeg.

[ILUsion]

Rđa schreef:

Ik denk niet dat jij gelezen hebt wat ik schreef. Het ligt niet aan de ''manier'' van werken maar het feit dat ik helemaal geen inzicht heb ik het vak, dat is het punt. Met SK/BIO/WI gaat het redelijk goed. Ik snap je bedoeling maar mij helpt het niets. En aan dingen als ''het is belangrijk dat je voeling creëert'' heb ik al helemaal niets. Maar toch bedankt voor je poging .

Ik heb juist wel gelezen wat jij schreef, maar niet wat jij ermee poogde te schrijven. Het is juist wel je manier van werken die belangrijk is, vermits fysica meer dan scheikunde en biologie een tastbaar vak is. Je moet gewoon open kunnen staan voor die commentaar, en niet zomaar alles wegwuiven als 'het helpt mij niets' of 'ik ben niet goed in fysica'. Ik weet ook wel dat jij op korte termijn niet verder geraakt met 'voeling creëren', dat is ook mijn doel niet. Ik weet ook dat je op korte termijn geen oplossing hebt uit mijn post, maar ik open hopelijk wel een deur voor je om te leren denken zoals je voor fysica moet denken. Korte-termijndenken heeft geen enkele nut, en daar doe ik hier dan ook niet aan. Mijn punt was: die voeling voor een vak kan je tot op een zeker niveau vormgeven, door gewoon veel te oefenen.

Als je direct alles wegwuift: 'ja maar, ik ben niet goed in dat vak'; kijk, dan ga je nergens komen, niet met dat vak, maar je gaat ook je beperkingen keer op keer tegen het lijf lopen bij andere dingen. Misschien dat jouw grootste struikelblok en vorige leerkracht is, dat weet ik niet. Maar je moet ook zelf open kunnen staan voor dat vak. Een gestructureerde manier kan je al helpen om zonder veel inzicht ook goede resultaten te halen, en hopelijk ook wat voeling te creëren. Voeling met fysica is zelfs niet eens moeilijk: het is gewoon af en toe je ogen open doen, en kijken: 'kijk, een zekeringkast: 16A'.

Ik raad je dan ook aan, herlees mijn post eens, ik ga niet zeggen dat mijn mening allemachtig is, maar het feit dat er twee mensen mij bijvallen in mijn mening, moet je toch tot nadenken aanzetten. Door de methode die ik voorstel toe te passen, ga je wel degelijk beter presteren voor fysica. Want dat is mijn ervaring: de mensen die niet goed zijn in fysica worden niet aangezet om logisch te redeneren, om een bepaalde denkwijze te volgen. Bij gemakkelijke problemen, kan je lopen proberen, en kom je uiteindelijk wel op de oplossing. Bij fysica heb je (voor jou dan) iets moeilijkere opgaves, en het gebrek aan structuur, zorgt ervoor dat je die aanvoelt als moeilijk. Bij chemie weet je: dergelijke opgave moet je oplossen door stap A, B, C. Net hetzelfde bij fysica, al krijg je daar meestal niet zo de pap in de mond; daar moet je zelf leren je gedachten te ordenen. Ik geef je de basis voor een bepaalde structuur voor nadenken, die algemeen is voor alle wetenschappelijke problemen: wat heb je (gegevens), wat wil je (gevraagde), wat doe je om er te geraken(berekeningen)? Jij loopt daar volgens mij op vast: je post enkele van je gegevens, maar je hebt er blijkbaar nog niet lang genoeg over nagedacht of de theorie van begrepen, je hebt de stap van opgave naar het opstellen van de gegevens niet of amper gemaakt, en dan kan je natuurlijk ook niet werken naar een oplossing. Waaruit ik dat afleid: je geeft enkele gegevens, maar niet allemaal.

Als je weet waarmee je bezig bent, dan geef je het nodige (maar dan had je ook geen vraag). Als je gewoon dom bent (sorry voor de woordkeuze) schrijf je de opgave over. Dat doe je niet, dus je maakt wel enige selectie in wat je schrijft, maar volgens mij loop je vast in een fase waarbij je denkt 'ik kan er toch niets van, ik ben slecht in fysica'. Dat is een verkeerde redenering: jij kan wel fysica, je moet enkel goed leren redeneren om tot een oplossing te geraken. Je mag dan goed zijn in wiskunde, bio en chemie. Probeer je werkwijzes daar eens te bekijken, want in feite is fysica weinig anders dan toegepaste wiskunde (of beter gesteld: wiskunde is de taal die de fysica gebruikt).

Het grote probleem bij het onderwijs is dat hokjesdenken: je leer alles als aparte vakken, terwijl de natuur dat onderscheid niet maakt, al is het wel handig om overzicht te houden. Maar leerlingen denken ook in dat onderscheid, terwijl dat niet zo hoeft. De werkwijze die ik hier aanreik, is die van een ingenieur; wat dan ook uit praktisch oogpunt de beste is. Ik zal niet zeggen de meest correcte, want dan krijg ik elke exacte wetenschapper tegen mij: exacte wetenschappen zijn geweldig vanuit theoretisch oogpunt, maar de wetenschappen die je in het middelbaar krijgt, moet je eerder vanuit praktisch oogpunt beschouwen, wat ook hetgene is wat ik je probeer bij te brengen.

[Chris-Verhoeckx]

ILUsion schreef:

Ik heb juist wel gelezen wat jij schreef, maar niet wat jij ermee poogde te schrijven. Het is juist wel je manier van werken die belangrijk is, vermits fysica meer dan scheikunde en biologie een tastbaar vak is. Je moet gewoon open kunnen staan voor die commentaar, en niet zomaar alles wegwuiven als 'het helpt mij niets' of 'ik ben niet goed in fysica'. Ik weet ook wel dat jij op korte termijn niet verder geraakt met 'voeling creëren', dat is ook mijn doel niet. Ik weet ook dat je op korte termijn geen oplossing hebt uit mijn post, maar ik open hopelijk wel een deur voor je om te leren denken zoals je voor fysica moet denken. Korte-termijndenken heeft geen enkele nut, en daar doe ik hier dan ook niet aan. Mijn punt was: die voeling voor een vak kan je tot op een zeker niveau vormgeven, door gewoon veel te oefenen.

Als je direct alles wegwuift: 'ja maar, ik ben niet goed in dat vak'; kijk, dan ga je nergens komen, niet met dat vak, maar je gaat ook je beperkingen keer op keer tegen het lijf lopen bij andere dingen. Misschien dat jouw grootste struikelblok en vorige leerkracht is, dat weet ik niet. Maar je moet ook zelf open kunnen staan voor dat vak. Een gestructureerde manier kan je al helpen om zonder veel inzicht ook goede resultaten te halen, en hopelijk ook wat voeling te creëren. Voeling met fysica is zelfs niet eens moeilijk: het is gewoon af en toe je ogen open doen, en kijken: 'kijk, een zekeringkast: 16A'.

Ik raad je dan ook aan, herlees mijn post eens, ik ga niet zeggen dat mijn mening allemachtig is, maar het feit dat er twee mensen mij bijvallen in mijn mening, moet je toch tot nadenken aanzetten. Door de methode die ik voorstel toe te passen, ga je wel degelijk beter presteren voor fysica. Want dat is mijn ervaring: de mensen die niet goed zijn in fysica worden niet aangezet om logisch te redeneren, om een bepaalde denkwijze te volgen. Bij gemakkelijke problemen, kan je lopen proberen, en kom je uiteindelijk wel op de oplossing. Bij fysica heb je (voor jou dan) iets moeilijkere opgaves, en het gebrek aan structuur, zorgt ervoor dat je die aanvoelt als moeilijk. Bij chemie weet je: dergelijke opgave moet je oplossen door stap A, B, C. Net hetzelfde bij fysica, al krijg je daar meestal niet zo de pap in de mond; daar moet je zelf leren je gedachten te ordenen. Ik geef je de basis voor een bepaalde structuur voor nadenken, die algemeen is voor alle wetenschappelijke problemen: wat heb je (gegevens), wat wil je (gevraagde), wat doe je om er te geraken(berekeningen)? Jij loopt daar volgens mij op vast: je post enkele van je gegevens, maar je hebt er blijkbaar nog niet lang genoeg over nagedacht of de theorie van begrepen, je hebt de stap van opgave naar het opstellen van de gegevens niet of amper gemaakt, en dan kan je natuurlijk ook niet werken naar een oplossing. Waaruit ik dat afleid: je geeft enkele gegevens, maar niet allemaal.

Als je weet waarmee je bezig bent, dan geef je het nodige (maar dan had je ook geen vraag). Als je gewoon dom bent (sorry voor de woordkeuze) schrijf je de opgave over. Dat doe je niet, dus je maakt wel enige selectie in wat je schrijft, maar volgens mij loop je vast in een fase waarbij je denkt 'ik kan er toch niets van, ik ben slecht in fysica'. Dat is een verkeerde redenering: jij kan wel fysica, je moet enkel goed leren redeneren om tot een oplossing te geraken. Je mag dan goed zijn in wiskunde, bio en chemie. Probeer je werkwijzes daar eens te bekijken, want in feite is fysica weinig anders dan toegepaste wiskunde (of beter gesteld: wiskunde is de taal die de fysica gebruikt).

Het grote probleem bij het onderwijs is dat hokjesdenken: je leer alles als aparte vakken, terwijl de natuur dat onderscheid niet maakt, al is het wel handig om overzicht te houden. Maar leerlingen denken ook in dat onderscheid, terwijl dat niet zo hoeft. De werkwijze die ik hier aanreik, is die van een ingenieur; wat dan ook uit praktisch oogpunt de beste is. Ik zal niet zeggen de meest correcte, want dan krijg ik elke exacte wetenschapper tegen mij: exacte wetenschappen zijn geweldig vanuit theoretisch oogpunt, maar de wetenschappen die je in het middelbaar krijgt, moet je eerder vanuit praktisch oogpunt beschouwen, wat ook hetgene is wat ik je probeer bij te brengen.

Bedankt voor je post. Ik heb heel erg veel gehad aan deze quote van je

Gegeven:
m = 50 g = 0.050 kg
g = 9.81 m/s² (equivalent aan N/kg) (en meestal is dat niet gegeven, maar staat er iets als 'op aarde')
Gevraagd:
Fz =
Oplossing:
Fz = m g = 0.05 [kg] * 9.81 [N/kg]= 0.4905 N
Antwoord:
Fz = 0.49 N
De zwaartekracht die inwerkt op de massa is 0.49 Newton.

Het voordeel is dus dat je gewoon de formules kan gebruiken zonder je dan nog te moeten bezighouden met eenhedenconversies (want die heb je al gedaan). Dat zorgt er dus ook voor dat je in je berekeningen verder geen eenheden zou kunnen zetten (wat je na een tijdje sowieso toch vervelend gaat vinden). Door steeds in de basiseenheden te werken, gaat je uitkomst ook steeds in basiseenheden zijn. In dit geval dus: massa in kg en versnelling in m/s² (of N/kg) en dan krijg je een kracht, welke dus basiseenheid Newton (=kg m /s²) heeft, zodat je uitkomst die ook heeft. Daarna kan je nog steeds gaan omzetten naar leukere eenheden (bv. je gaat als je de lengte van een insect meet, die niet opgeven in meter, maar bv. in mm of cm).

Hier pak ik de draad weer op. Ook in mijn leerboek staat er iets over aangrijppunten, maar als ik (zoals de TS in de door jou gestuurde link zegt) de echte opgaven probeer te maken loop ik vast . De momentenwet snap ik eigenlijk helemaal niet, en dat is toch een redelijk belangrijk onderdeel bij een bepaald hoofdstuk in mijn boek. Ik blader wel door m'n natuurkunde-boek en dan hoop ik er met een zesje van af te komen .

[Gunkan]

Zeg ILUsion... Doe jij toevallig ook een docentenopleiding? Want dit lijkt toch verdomd veel op een remediëringsgesprek, wat je hier nu neerzet.

Remediëringsgesprek: een gesprek waarin je samen met de leerling probeert te achterhalen waarom hij iets niet snapt of telkens op dezelfde manier fout doet.

Goed, jij zegt'm eerder waar je denkt dat de pijn ligt, in plaats van dat jullie d'r samen naartoe werken, maar soit Ik zou zeggen: inzicht++.

[-Nils-]

Rđa schreef:

De momentenwet snap ik eigenlijk helemaal niet, en dat is toch een redelijk belangrijk onderdeel bij een bepaald hoofdstuk in mijn boek. Ik blader wel door m'n natuurkunde-boek en dan hoop ik er met een zesje van af te komen .

Je moet niet denken in termen van: "een zes wil ik halen", maar eerder gewoon zo je best doen tot je het idee hebt dat je het goed genoeg begrijpt. Een zes bij natuurkunde is voor de mensen die echt niet hoger kunnen halen en dus daarom een theoretische voldoende, maar eigenlijk is het in de praktijk gewoon onvoldoende. Die kennis van al die vragen die je dan niet goed had, heb je dan immers weer vaak nodig voor de volgende natuurkunde hoofdstukken, en als je de voorgaande stof daarvan niet beheerst, wordt het alleen maar moeilijker.

En als je echt hard hebt gewerkt, en je haalt dan een zes, is dat niet erg. Maar een zeven is toch de beste minimumnorm.

[ILUsion]

CailinCoilleach schreef:

Zeg ILUsion... Doe jij toevallig ook een docentenopleiding? Want dit lijkt toch verdomd veel op een remediëringsgesprek, wat je hier nu neerzet.

Remediëringsgesprek: een gesprek waarin je samen met de leerling probeert te achterhalen waarom hij iets niet snapt of telkens op dezelfde manier fout doet.

Goed, jij zegt'm eerder waar je denkt dat de pijn ligt, in plaats van dat jullie d'r samen naartoe werken, maar soit Ik zou zeggen: inzicht++.

Ik volg niets docentenopleiding. Maar ik zit hier al lang genoeg op dit forum om te weten waar de klassieke pijnpunten liggen. Ik ben trouwens geen goede leraar, i kben veel te hard voor eventuele leerlingen.

[Gunkan]