Ben je verwend?

[Sae]

'Dat jongetje van Kees en Miep is echt verwend, zeg. Het kind heeft voor zijn zesde verjaardag een mobieltje gekregen. '
Aldus mijn tante op een verjaardag.

.. Ben jij verwend? Krijg je veel van je ouders? Betalen je ouders veel voor je zoals, collegegeld, boeken of misschien je verzekering? Of betaal je het zelf?

Hoe zat dat als klein kind? Je kreeg bijna alles van je lijstje als je maar had genoeg zeurde? Of was je al blij met een bellenblaas?

Ik krijg collegegeld en kost en inwoning van mijn ouders, maar ze overladen me niet met cadeaus en andere shit, ofzo. Dat kan alleen ook iets te maken hebben met het feit dat ik anderen nooit cadeaus geef. Ik moet ook wel veel kutklusjes doen in en om het huis, dus ik vind mezelf niet echt verwend.

Als ik zonder geld zit betalen mijn ouders mijn boodschappen. Twee jaar terug heb ik een half jaar bij ze gewoond en hoefde ik niks te betalen.
Vroeger kregen wij af en toe weleens een cadeautje, maar meestal moesten we zelf sparen voor iets.
We hoefden nooit veel te doen voor ons zakgeld/kleedgeld. Onze ouders zorgen ervoor dat we niks tekort kwamen en komen dus in die zin zijn we misschien verwend.

Mijn ouders betalen me iedere maand een bijdrage, daar betaal ik mijn collegegeld van. Verder moet ik alles zelf betalen. Huur, verzekeringen, ziekenfonds, telefoonrekening etc. En dat is te doen, maar het is ook wel lastig soms. Ik sta eigenlijk altijd rood, en moet dan met extra werken het geld er weer bij zien te verdienen. Maar ik kan op zich wel goed met geld omgaan, vind ik. Verjaardagscadeautjes zijn over het algemeen ook vrij bescheiden. Vroeger kreeg ik echt nooit wat ik wilde. (nu nog steeds niet overigens, maar nu kopen ze iets vaker een cadeautje dat ik ook leuk vind, waar het vroeger boeken waren van Thea Beckmann, terwijl ik altijd een hekel aan die boeken heb gehad).

Ik vind mezelf niet zo verwend. Mijn ouders wel.

mijn ouders betalen praktisch alles voor me. studie, verzekeringen, etc. Wel moest ik vroeger als kind mijn gekregen verjaardagsgeld deels inleveren als ik een groot kado (dwz: skeelers ofzo) voor mijn verjaardag kreeg, en ik moet gewoon werken voor mijn centen. Ik ben me erg bewust van de waarde van het geld en werk hard voor mijn centen. Zij hebben mijn eerste ticket naar Peru betaald destijds (omdat mijn zus ook een bedrag voor haar reis gehad had) en de rest van wat het zou kosten heb ik allemaal zelf moeten verdienen. Verder mag ik de auto af en toe lenen, en zijn ze vrij makkelijk in het 'ik breng je wel even weg' enzo.

[AzN]

M'n ouders betalen werkelijk alles en ik hoef me 'alleen' te concentreren op m'n studie. Ik denk dat 't ook iets te maken heeft met ons cultuur, Chinese ouders werken over 't algemeen meer voor hun kinderen dan voor hun zelf. Ik word dus echt vreselijk verwend , maar godzijdank gedraag ik me niet zo verwaand. Ik ben eigenlijk juist hartstikke zuinig .

De laatste keer dat ik goed besefte hoe verwend ik eigenlijk was, was toen ik 'n deuk in m'n vaders Mercedes (van 5 maanden oud) reed en vervolgens 'n eigen auto van 'm cadeau kreeg: "En nu blijf je mooi van de mijne af!"

Als kind kreeg ik trouwens ook altijd alles wat ik wilde, maar.. ik was eigenlijk niet zo veeleisend.

[Cherry Springs]

Ik geloof dat ik niet echt mag klagen. Mijn ouders hebben heel veel verre reizen gemaakt met mij en mijn broer, en we kwamen nooit echt wat te kort. Mijn vader is wel toegeeflijker dan mijn moeder. Mijn moeder heeft geloof ik meer geld, maar mijn vader kan nooit echt nee zeggen als ik vraag of hij misschien me ergens heen wil brengen of ophalen. Mijn moeder doet daar moeilijker over. Sowieso, als ik mijn vader vraag of ik ergens heen mag dan zegt hij vrijwel altijd ja, hoewel hij dan eigenlijk niet echt bedenkt of het wel of niet verstandig is. Daarom vraag ik dat soort dingen altijd bij mijn moeder, als ik ergens heen wil en ik vraag het aan mijn vader, en niet aan mijn moeder dan krijg ik ruzie met haar als ze het er niet mee eens is. Andersom werkt dat niet zo, mijn vader geeft haar ook meestal wel gelijk.

Mijn ouders betalen mijn schoolboeken, schoolreisjes, strippenkaart, momenteel ook nog kleding hoewel er al lang een plan was om mij kleedgeld te geven. Het komt er alleen niet zo van.
Qua aandacht en liefde mag ik ook niet klagen. Mijn broer vond in elk geval vroeger dat ik altijd werd voorgetrokken en nooit wat fout deed en hij altijd ofzoiets. Eigenlijk kwam dat gewoon omdat ik vrijwel altijd netjes was. En zo niet deed ik dat stiekemer dan hij.

[Balance]

Ik heb eigenlijk altijd wel voor m'n eigen dingen gewerkt. Tenminste, vanaf m'n 10e heb ik altijd een baantje gehad (eerst krantenwijk en later natuurlijk een gewone baan) waar ik alles wat ik wilde van moest betalen. Vanaf m'n 12e kreeg ik kleedgeld, waarmee ook m'n kleding voor eigen rekening kwam.
En voor m'n 10e kreeg ik alleen met m'n verjaardag dingen waar ik om vroeg, behalve van die hele kleine dingen zoals stoepkrijt ofzo.

Tegenwoordig betaal ik nog steeds m'n eigen dingen, zoals verzekering, boeken, kleding, etc. Maar wel betalen ze mijn collegegeld én krijg ik gratis kost en inwoning. Daarmee vind ik me eigenlijk dik verwend en ik vind het met mijn huidige leeftijd ook niet meer dan logisch dat ik mijn eigen zooi betaal.

Hmm, ik weet het niet precies.
Toen ik nog thuis woonde werd ik wel vrij verwend, maar dat was ook omdat mijn ouders geld hadden en dat ook graag wilden besteden aan hun kinderen. Ik heb wel sinds mijn 14e of 15e al een baantje, werkte op zaterdag in en bloemenwinkel en van het geld dat ik daar verdiende deed ik de leuke dingen zegmaar. Het was niet zo dat ik zomaar wat kreeg als ik het wilde. Mijn zusje krijgt dat nog steeds wel en daar baal ik wel eens van. Niet omdat zij vanalles krijgt en ik niets, maar omdat ze niet leert wat geld waard is en alles maar uitgeeft alsof het niets is en ook op zo'n manier met spullen omgaat.

Nu woon ik al een paar jaar op mezelf, ik krijg een studietoelage van mijn vader. Dat is redelijk wat geld, maar niet om van rond te komen. De rest verdien ik zelf.
Tegenwoordig krijg ik eigenlijk niets meer van mijn moeder of vader. Alle rekeningen en verzekeringen en huur etc betaal ik zelf.

Op zich was mijn leven gemakkelijker toen ik nog niet op mezelf woonde, maar nu ik veel dingen zelf moet betalen leer ik wel genieten van dingen die dan wel een keer kunnen, ben ik ook trots op mezelf als ik iets kan kopen waar ik voor gewerkt heb. En ik ben me gewoon heel erg bewust geworden van wat geld waard is. Dat was ik tot 2 of 3 jaar geleden totaal niet.

Bij nader inzien vind ik mezelf niet verwend.

[Tink*]

Ik ben nooit echt verwend, want mijn ouders zijn zelf ook niet zo rijk. Ik betaal alles zelf, maar als ik in moeilijke maanden echt niet uitkom dan krijg ik soms wel eens wat geld om te eten. Ook krijg ik wel eens wat kleding als ik het nodig heb en het anders te erg in mijn budget hakt.

Vroeger moest ik ook gewoon klusjes doen thuis en kreeg ik wel elke week wat zakgeld. Maar ik heb ook gewoon in de zomervakantie gewerkt etc. Wat dat betreft zijn mijn broertjes nu wel verwend, want zij werken niet omdat ze er geen zin in hebben, maar ondertussen wel zeuren dat ze niet op vakantie kunnen of geen peuken kunnen kopen. En zij hoeven nooit klusjes te doen behalve grasmaaien en ik wel als ik een weekendje thuis ben.

[arPos]

nee

of eigenlijk enorm, met wijze lessen, en eigen ervaring door het ontbreken van verwennen.

[Krynn]

Ik vind mezelf wel en niet verwend, eigenlijk.

Ik studeer, en woon nog thuis tegen meehelpen in het huishouden-tarief, wat op mijn leeftijd eigenlijk stiekempies niet meer kan; aan de andere kant heb ik nooit echt zakgeld gekregen, moest ik van 50 gulden kleedgeld per maand vanaf m'n vijftiende alle kleren kopen, schoenen en jassen inclusief, en heb ik dus eigenlijk altijd gewerkt voor de dingen die ik extra wilde hebben. Collegegeld, boeken, verzekeringen, rijbewijs, reizen: zelf betaald. M'n ouders zijn niet krenterig, ze hadden, zeker toen ik klein was, gewoon weinig geld. Cadeautjes voor m'n verjaardag en Sinterklaas...ik vroeg altijd dingen waarvan ik wist dat ze 't konden betalen. Ik was dus idd een kind dat blij was als 't zomaar een belleblaas kreeg.

Hmz.

Hoezo, was

[Lethe]

Hm, verwend is een groot woord, maar ik ben absoluut niks tekortgekomen. Ik kreeg weleens zomaar een cadeautje (niet een heel duur of groot cadeau, maar ik was er wel altijd heel blij mee). Met verjaardagen kreeg ik meestal een cadeau van rond de 100 gulden van mijn ouders en met sinterklaas kreeg ik veel cadeautjes, maar dat kwam ook doordat mijn opa en oma pakjesavond bij ons thuis kwamen vieren.
Mijn ouders hebben toen ik geboren werd een spaarrekening voor me geopend en daar tot een paar jaar geleden iedere maand een bepaald bedrag op gestort. Daar heb ik mijn rijlessen van betaald.
Ik denk dat ik nu misschien toch wel een beetje verwend ben. Studiefinanciering en zorgtoeslag worden op mijn rekening gestort, terwijl ik niet zelf mijn collegegeld en zorgverzekering betaal.

[Lethe]

Sjee, ik voel me een beetje schuldig. Ik krijg per maand ongeveer 130 euro van mijn ouders en doe er vrij weinig voor terug; alleen een paar kleine huishoudelijke klusjes. Ik ga dat veranderen.

Ik betaal alles zelf, maar krijg wel een enorme lening en collegegeldkrediet. Mocht ik een keer niet uitkomen kan ik mijn ouders wel om een klein bedrag vragen, maar dat doe ik eigenlijk nooit.

Vroeger had ik wel een bijbaantje dat niet zoveel voorstelde, maar verder hoefde ik niets te betalen. Op vakantie gingen we sowieso nooit.

Sinds kort is mijn schoonzusje aan het graven in ons (van mijn broer en mij) financieel verleden om dat ze mijn broer wil bewijzen dat hij verwend is en daarom niet met zijn geld kan omgaan. Ze is er achter gekomen dat mijn broer eigenlijk heel veel geld van mijn ouders heeft gekregen. Mijn ouders willen het liefst ' alles ' geven en het is heel makkelijk om geld te geven dat je toch wel hebt.

Nu heeft ze het er over gehad met mijn ouders en vinden mijn ouders het niet eerlijk dat ik nooit zo veel kreeg als mijn broer. Persoonlijk vind ik dat ik heel veel krijg en ik neem lang niet alles aan dat ik krijg.

Ik heb er een hekel aan om in een winkel te staan met mijn moeder en dat zij dan ineens wil betalen, vooral omdat omstanders (kassameisjes enzo) vaak zeggen dat ik blij moet zijn dat mijn moeder iets aan mij wil geven. Ik vind het gebaar ook wel lief, maar ik kan er niet tegen dat mijn moeder ineens alles wil 'geven'.

Dat is waarschijnlijk de ergste vorm van verwendheid? Meer krijgen dan je hebben wilt...

[***ailá***]

AzN schreef:

De laatste keer dat ik goed besefte hoe verwend ik eigenlijk was, was toen ik 'n deuk in m'n vaders Mercedes (van 5 maanden oud) reed en vervolgens 'n eigen auto van 'm cadeau kreeg: "En nu blijf je mooi van de mijne af!"

Als kind kreeg ik trouwens ook altijd alles wat ik wilde, maar.. ik was eigenlijk niet zo veeleisend.

dit vind ik niet echt gezond

Totaal niet. Ik moest vanaf mijn achttiende alles zelf betalen. Collegegeld, boekengeld, zorgverzekering, noem het maar op. Ik moet werken voor mijn geld.

Daarvoor kreeg ik al vanaf de dag dat ik oud genoeg was om te werken, geen zakgeld meer.

[light fighter]

Ja en nee, ergens ben ik een verwend kreng. Aan de andere kant ik betaal alles zelf en krijg geen geld meer van m'n ouders. Hoewel ze een potje hebben waar ze elke maand een klein bedrag in stoppen voor als ik het een keer nodig heb, dat geld kan ik gewoon pakken. Vaak gebruik ik dat geld voor dingen die ik voor vakanties nodig heb en dure kleding stukken.

Verwend ben ik, in het opzicht dat ik heel erg veel van m'n broers en zus krijg of kreeg toen ik jonger was. Tussen mijn jongste broer en ik zit tien jaar... Toen ik bijvoorbeeld op kamers ging had mijn zus net een nieuw servies gekocht en haar oude kreeg ik. Ook qua meubels heb ik alles gekregen van mijn ouders wel tweedehands. Het enige wat ik zelf heb gekocht voor op mijn kamer is het tapijt en een kleding kast. :$

[Chick Rock]

Ik heb het goed, laat ik het zo zeggen.

Ik woon momenteel nog thuis, maar ben op zoek naar een kamer. Mijn ouders betalen mijn collegegeld en mijn verzekering (terwijl ik die toelage wel op m'n rekening krijg ). Vanaf het moment dat ik studiefinanciering kreeg, hebben m'n ouders het kleed-en zakgeld stopgezet. Ik leen het geld dat ik tekort kom voor kleding, boeken en reizen bij.
Ik werk niet omdat mijn gezondheid helaas niet goed genoeg is. Laatst realiseerde ik me dat ik natuurlijk nooit rond kan komen zelf als ik op kamers ga wonen. En dat vond ik niet zo'n prettig idee... Mijn ouders zeiden toen zoiets van dat zij dat allemaal dan wel zouden betalen, maar eerlijk gezegd voel ik me daar allesbehalve prettig bij. M'n ouders zijn echt niet arm, maar om zomaar elke maand enkele honderden euro's aan mij te doneren... dat is niet niks.
Toen ik 18 werd hebben ze aan me gevraagd of ze voor mijn verjaardag mijn rijbewijs zouden betalen. Toen heb ik nee gezegd, het is zo belachelijk veel geld, ik wlde gewoon niet dat ze dat zomaar even moesten geven! Toen ik slaagde voor m'n vwo kreeg ik 500,- van m'n pake en beppe, 'voor mijn rijbewijs', en toen gaven m'n ouders de rest er als kado bij. En ik mocht niet protesteren Ik was er natuurlijk wel heel blij mee.

Maar goed, verwend ben ik dus wel neem ik aan. Ik wil niet alles zomaar van m'n ouders krijgen, maar zij willen het vaak wel geven! Nou ja, ook niet alles hoor, wel alleen voor belangrijke dingen, zoals mijn opleiding en het feit dat ik eindelijk zoveel beter ben dat ik het huis uit kan.

Neuh. Ik ben nooit wat tekort gekomen ofzo, maar ik kreeg niet zomaar dure dingen enzo. Mijn broertje en ik moesten tien zondagen klusjes doen (zoals tegels verslepen en de enorme tuin doen) voor skates Ik begon op mijn 13e met bijbaantjes (folderwijk) en heb sindsdien altijd gewerkt. Vanaf mijn 18e betaalde ik alles zelf en kreeg ik ook geen zakgeld oid meer. Mijn moeder heeft nog wel mijn eerste jaar collegegeld betaald. Ik zou me enorm bezwaard voelen als ik vanalles zomaar kreeg van mijn ouders (of wie dan ook), dus ik ben blij met deze gang van zaken. Het voelt gewoon veel fijner als je bezittingen en bankrekening helemaal door jezelf verdiend zijn (kromme formulering -_-).

[Fantôme]

ik kreeg mijn collegegeld van mijn ouders. De boeken betaalde ik zelf. Zorgverzekering kreeg ik ook van mijn ouders (maar de zorgtoeslag moest ik dan wel even op hun rekening storten ) en ik kreeg best wel vaak iets van mn ouders. Als mn moeder dan met een vriendin in de stad was, nam ze soms wel een truitje voor me mee omdat ze dacht dat ik dat wel een leuk truitje zou vinden als cadeau. Autorijlessen hebben zij in eerste instantie betaald, maar dit moet wel terugbetaald worden (vanaf nu, omdat ik nu vast werk heb). Voor mijn kleding, uitjes en andere dingen heb ik vanaf mijn dertiende gewoon moeten werken. Nu woon ik samen met mijn vriend. We redden het financieel best makkelijk, dus mn ouders hoeven daarin niet te helpen. Ik heb best wat gekregen, maar ook zeker zelf moeten werken en dat ik iets kreeg was niet vanzelfsprekend. Ik weet wel dat áls ik het echt nodig heb, ik bij mn ouders terecht kan (al dan niet om geld te lenen), ze zullen me zeker helpen.