Langzaam gaat de deur open,
En ik voel de tocht,
Er ligt een weg,
Maar is niet degene die ik zocht.
Durf ik de stap te zetten,
De wind waait door m’n haren,
Ik voel m’n hart bonken,
Maar kan m’n gevoelens bedaren.
Ik probeer te zien,
Waar de weg heen gaat,
Langzaam gaat de deur dicht,
Ik moet de stap zetten, anders is het te laat.
Daar sta ik dan, alleen op de weg,
Grote angst komt opzetten,
Ik wil terug, naar m’n veilige wereld,
Maar angst mag de weg niet beletten.
Tis donker om me heen, maar ik loop door,
Niet wetend waar het uit komt, ik zoek,
Met m’n ogen naar waar het pad me leid,
Ik zie alleen de deur niet meer in m’n ooghoek.
Daar sta ik dan, alleen op de weg,
Tis zo koud, en ben bang,
Maar ik voel liefde,
Het was maar een korte vlaag, niet lang.
Maar nu ik dit gevoeld heb wil ik het helemaal,
Ik wil niet meer half leven,
Ik wil gelukkig worden,
En alleen nog maar leuke dingen beleven.
Ik begin te rennen, dit is het goede pad,
Alles om me heen wordt zonnig en mooi,
Ik moet niet te snel gaan, niet alles kan meteen,
Maar ik merk dat ik langzaam ondooi.
Dit is wat ik wil, maar ik kan het niet alleen,
Ik moet iemand hebben die de deur dichtgooit,
Vanaf dan kan ik het zelf,
En ben ik binnen no time ontdooit…
__________________
~ Maybe it won’t last forever, but who says the best loves do ~ November is all I know, and all I ever wanted to know ~
|