Erfenis; rechtvaardig?

[AzN]

Ik heb geen probleem ofzo (althans, nóg niet ), ik zou alleen enkele meningen hierover willen horen. Even heel gesimplificeerd:

Stel, 'n echtpaar heeft 2 kinderen en 'n vermogen van 1 miljoen euro. Het ene kind heeft zichzelf naar de top gewerkt en heeft zelf ook ongeveer 1 miljoen euro bij elkaar gespaard, terwijl 't andere kind eigenlijk nauwelijks spaarcenten heeft.

Wat vind je 'n rechtvaardigere verdeling van de erfenis: Ieder 0,5 miljoen of 1 miljoen voor 't tweede kind? En natuurlijk: waarom?

Verdelen. Het gaat niet om quitte staan, maar om gelijkheid van het geld dat ze van hun ouder(s) krijgen.
Bovendien kun je met een half miljoen ook prima leven, maar die miljoen is natuurlijk maar een voorbeeld.

[Nona]

Och, ik vind het voornamelijk belangrijk dat ouders hun kinderen geven wat ze nodig hebben (al gaat dat bij "kinderen" van de leeftijd uit jouw voorbeeld waarschijnlijk niet meer zo op). Soms heeft het ene kind meer nodig dan de ander, ik zou het niet nodig vinden het andere kind daarvoor te gaan compenseren.
Maar hier gaat het om meer dan een mens nodig heeft, zeker als het puur om spaargeld gaat. En extraatjes eerlijk verdelen is wel zo eerlijk denk ik dan. Diegene die een miljoen gespaard heeft, heeft daar waarschijnlijk ook keihard voor gewerkt. Om maar een wat simpelere vergelijking te maken: als ik twee kinderen zou hebben die ieder kerstcadeautjes zouden krijgen, dan zou ik de één niet minder geven omdat die een bijbaantje heeft en dus meer geld, die heeft daar immers ook hard voor gewerkt.

Dus ik zou het ook eerlijk verdelen.

Ik zou het ook eerlijk verdelen. Anders krijg je een beetje het idee van dat het ene kind beloond wordt voor het niet sparen, terwijl de ander gestraft wordt voor het harde werken en sparen.

[AzN]

In eerste instantie koos ik ook meteen voor 50/50, maar hebben ouders niet te maken met 'n soort van paradox: 'juist omdat ze hun kinderen als gelijken (willen) zien/behandelen, vinden ze dat ze de ongelijkheid tussen hen moet corrigeren'? In mijn voorbeeld zou 't overlaten van de volledige erfenis van 1 miljoen euro aan 't tweede kind daar bijvoorbeeld 'n poging toe zijn.

In mijn ogen moet je je kinderen, als je ze als gelijken ziet, juist gelijk behandelen, niet de één extra's geven en de ander niet. Juist ongelijkheid proberen te corrigeren laat in mijn ogen zien dat je ze niet als gelijken ziet: de één heeft jouw 'hulp' nodig, de ander kennelijk niet. Bovendien zou ik het met dit soort bedragen ook als een soort van 'voortrekken' beschouwen. Ik vind de erfenis aan één persoon geven dus juist een voorbeeld van de kinderen niet als gelijken zien.

[Nona]

Hm, ik denk niet dat je kinderen als gelijken moet zien, de één heeft nu eenmaal andere behoeften dan de ander. Een half miljoen is echter leuk, maar niet echt een eerste levensbehoefte als je het mij vraagt

AzN schreef:

In eerste instantie koos ik ook meteen voor 50/50, maar hebben ouders niet te maken met 'n soort van paradox: 'juist omdat ze hun kinderen als gelijken (willen) zien/behandelen, vinden ze dat ze de ongelijkheid tussen hen moet corrigeren'? In mijn voorbeeld zou 't overlaten van de volledige erfenis van 1 miljoen euro aan 't tweede kind daar bijvoorbeeld 'n poging toe zijn.

Zoals ik al zei, het gaat niet om quitte staan.

[Cherry Springs]

Inderdaad, een kind heeft verschillende behoeften wat betreft opvoeding, voeding, etc. Het is alleen lastig of je die grens moet trekken bij materialistische dingen zoals geld, terwijl het wel een behoefte is. Het zou wel kunnen dat als dat rijke kind nou wat kan missen, die ook kan beslissen zijn broer/zus wat geld te lenen ofzo.
Ik denk dat het er vanaf hangt, wat de oorzaak is van de een zijn geldgebrek. Als het gewoon komt door niet werken en lui zijn of gokken of zoiets, dan zou die sowieso niet meer dan de helft mogen krijgen.

Hmm. Ik denk dat het toch wel makkelijker is om ze gewoon standaard de helft te geven en niet naar de situatie te kijken. Dat kost ook minder moeite voor de rest van de wereld. Inderdaad, anders wordt de ene ook niet beloond voor zijn of haar harde werken.

[Changshan]

Ligt er helemaal aan hoe het komt dat de één rijk is en de ander vrij arm. Als de laatste zo arm is omdat ie niet zo goed met spaarcenten kan omgaan, heb je er ook niets aan om dat hele miljoen aan hem te geven, en dan heb je ook nog eens scheve verhoudingen (tenzij de rijke inspraak heeft gehad bij die beslissing). En misschien wil het arme kind wel helemaal geen spaarcenten, maar gewoon een materieel gezien simpel leven leiden zonder carrièredruk o.i.d.

Als de kinderen nog in goede verhouding met elkaar leven, zal het sowieso wel goedkomen met allebei, of ze nu 50/50 krijgen of niet.

Ik sluit me bij de rest aan. Kinderen moet je luist laten zien dat je ze niet verschillend behandelt omdat de een meer of minder geld heeft dan de ander. De 'rijkere' persoon heeft hier ook hard voor gewerkt, ik ga er even vanuit dat dat geld op een eerlijke manier is verkregen. Ik zal niet zeggen dat de ander niet hard gewerkt heeft, maar misschien is deze niet zo goed met geld of heeft hij/zij wat pech gehad. Dat is dan lullig, maar kinderen zijn, no matter what, aan elkaar gelijk. Juist wanneer het om deze bedragen gaat, zou ik het eerlijk verdelen.
En het voorbeeld van Nona:

[Daboman]

Eerlijk verdelen. Gelijkheid in behandeling vind ik erg belangrijk. Het kind met 1 miljoen heeft waarschijnlijk erg hard gewerkt voor zijn miljoen en ik vind dan ook dat dat rechtmatig beloond hoort te worden. Daarom mag zijn fortuin imo niet meewegen in de beslissing over de erfenis. En 500.000 euro is ook niet echt weinig geld.

50/50.
Je kinderen behandel je gelijk en niet naar hun eigen inkomsten.

[marrel]

Ik zou het ook eerlijk verdelen. Kinderen behandel je gelijk, bovendien hoeft de een niet "gestraft" te worden omdat hij ook hard heeft gewerkt voor zijn eigen geld.

[AzN]

Oké, das duidelijk. Dus 't volledige vermogen nalaten aan 't ene kind, omdat 't andere "toch al zoveel heeft" valt gewoon niet goed te praten? Ik zag de logica achter allebei de opties wel in, maar goed: bij nader inzien...

[JustADreamer]

Als het 2e kind weinig spaargeld heeft omdat hij totaal niet met geld om kan gaan, alles over de balk smijt, of gewoon te lui is om te werken dan zou ik wel even 2x nadenken om hem een half miljoen na te laten.

Hij zal waarschijnlijk de waarde van het geld niet zien, niet inzien dat mensen voor een half miljoen vaak keihard moeten werken, en daardoor het té makkelijk gaan uitgeven, zonder aan z'n toekomst te denken. Mensen die ineens een groot geldbedrag krijgen/winnen gaan er ook naar uitgeven, maar als er dan verder geen inkomsten binnenkomen zit je uiteindelijk behoorlijk in de schulden.

Ik zou kijken of er geen mogelijkheid is om het geld in delen vrij te geven, dat ze allebei elke maand 1000 ofzo op hun rekening erbij krijgen, of dat ze eerst moeten aantonen dat ze zelf in hun levensonderhoud kunnen voorzien. Ik zou het zelf ook veel leuker vinden om elke maand een extraatje er bij te krijgen, ipv in één keer een hoop geld. Je waardeert het dan ook meer lijkt me. Sowieso heb ik mezelf als doel gesteld zo min mogelijk na te laten qua materiele zaken, ik zou liever tijdens m'n leven al dingen weggeven, weekendjes weg, wat extra geld etc.

[AzN]

JustADreamer schreef:

Als het 2e kind weinig spaargeld heeft omdat hij totaal niet met geld om kan gaan, alles over de balk smijt, of gewoon te lui is om te werken dan zou ik wel even 2x nadenken om hem een half miljoen na te laten.

Hij zal waarschijnlijk de waarde van het geld niet zien, niet inzien dat mensen voor een half miljoen vaak keihard moeten werken, en daardoor het té makkelijk gaan uitgeven, zonder aan z'n toekomst te denken. Mensen die ineens een groot geldbedrag krijgen/winnen gaan er ook naar uitgeven, maar als er dan verder geen inkomsten binnenkomen zit je uiteindelijk behoorlijk in de schulden.

Ik zou kijken of er geen mogelijkheid is om het geld in delen vrij te geven, dat ze allebei elke maand 1000 ofzo op hun rekening erbij krijgen, of dat ze eerst moeten aantonen dat ze zelf in hun levensonderhoud kunnen voorzien. Ik zou het zelf ook veel leuker vinden om elke maand een extraatje er bij te krijgen, ipv in één keer een hoop geld. Je waardeert het dan ook meer lijkt me. Sowieso heb ik mezelf als doel gesteld zo min mogelijk na te laten qua materiele zaken, ik zou liever tijdens m'n leven al dingen weggeven, weekendjes weg, wat extra geld etc.

Ja, goed. Daar heb je natuurlijk gelijk in, maar dan kijk je verder dan alleen maar 't vermogensverschil. Zo kun je inderdaad letten op 't ge-/verbruik ervan: 'bij wie zal 't meer nut opleveren of wie zal 't geld beter besteden?' Misschien 'n beetje krom, maar das weer 'n aspect waarvan ik vind dat 't er niet toe doet. 'n Nagelaten erfenis wordt jouw, dus alleen jij bepaalt wat je ermee doet. (Maar natuurlijk vind ik 't respectloos tegenover de ouders om 't aan onzinnige dingen te gaan verspillen.)

[Armoed]

Als kind #1 een miljoen bij elkaar kan toveren is hij ook volwassen genoeg om het tweede kind het miljoen te geven.

[Fantôme]

Mushu schreef:

50/50.
Je kinderen behandel je gelijk en niet naar hun eigen inkomsten.

nee, dat zou wat zijn idd

Ik zou het ook 50/50 verdelen om daarmee te laten zien dat ik mijn kinderen al gelijken zie. Bovendien zou ik het als kind niet leuk vinden om meer/minder van mn ouders te krijgen. Daar krijg je alleen maar gedoe en scheve gezichten van.

[arPos]

50/50 anders gaan ze elkaar de kop inslaan

[Changshan]

Armoed schreef:

Als kind #1 een miljoen bij elkaar kan toveren is hij ook volwassen genoeg om het tweede kind het miljoen te geven.

QFT. Daar hoef je als ouders inderdaad niets anders voor te doen dan gewoon 50/50 geven.

[Geel]

AAARGH.

Dit is dus echt een brainbreaker. Want voor beide opties zijn er voor- en tegenargumenten. Je kan zeggen 50/50 omdat het eerlijk is. Je kan ook zeggen 1 miljoen voor het tweede kind omdat ie niets heeft maar je kent het verhaal niet helemaal. Er is te weining beken over de relaties in het gezin. Er is te weinig beken over de twee kinderen.

Eerlijk gezegd vind ik zelf dat het tweede kind alles moet krijgen omdat hij niets heeft. De argument dat de ouders hun kinderen gelijk moeten behandelen en niet naar hun inkomsten vind ik half mislukt. Het is juist heel erg slim om naar de inkomsten te kijken. Want als je doodgaat weet je niet hoe het zal verlopen met je kinderen. Nu je er bent kun je ervoor zorgen dat het goed gaat met allebei je kinderen.

Waarom zou het eerste kind dan niets moeten krijgen?
Mijn eerste reactie is omdat hij all iets heeft maar ik snap de tegenargumenten. (Hij heeft er toch hard voor gewerkt? Hij verdient het toch? Hij zou écht teleurgesteld zijn als hij niets kreeg van zijn ouders en zou zich minderwaardig voelen). Nu is de laatste argument wat tè maar het zou kunnen. Maar als je zulke argumenten hebt vind ik dat je iets belangrijks niet inziet. Het is geweldig dat je het zelf heeft verdiend door er hard voor te werken maar je gunt je eigen broer toch wel het geld? Je weet tenslotte dat hij het harder nodig heeft dan jij.

[arPos]

ggcy8 schreef:

AAARGH.

Dit is dus echt een brainbreaker. Want voor beide opties zijn er voor- en tegenargumenten. Je kan zeggen 50/50 omdat het eerlijk is. Je kan ook zeggen 1 miljoen voor het tweede kind omdat ie niets heeft maar je kent het verhaal niet helemaal. Er is te weining beken over de relaties in het gezin. Er is te weinig beken over de twee kinderen.

nee onzin als je gelijkheid wil uitdrukken als ouder geef je 50/50%, bovendien is een half miljoen erven als je niets hebt geweldig en dan kan je ook iets beginnen.

Eerlijk gezegd vind ik zelf dat het tweede kind alles moet krijgen omdat hij niets heeft. De argument dat de ouders hun kinderen gelijk moeten behandelen en niet naar hun inkomsten vind ik half mislukt. Het is juist heel erg slim om naar de inkomsten te kijken. Want als je doodgaat weet je niet hoe het zal verlopen met je kinderen. Nu je er bent kun je ervoor zorgen dat het goed gaat met allebei je kinderen.

in je testament kan je dat aantekenen maar ik vind het nogal slap, de erfenis staat los van de prestaties van de volgende generatie.

Maar als je zulke argumenten hebt vind ik dat je iets belangrijks niet inziet. Het is geweldig dat je het zelf heeft verdiend door er hard voor te werken maar je gunt je eigen broer toch wel het geld? Je weet tenslotte dat hij het harder nodig heeft dan jij.

zaak van de erfgenaam, ja ik zou het mijn zus gunnen als ik al alles heb en wellicht nog wel een deel geven, maar ze krijgt een half miljoen daar moet ze blij mee zijn, wil ze er meer van maken dan zijn er genoeg kansen.

[Geel]

Haha. Ik wist wel dat mijn standpunt niet begrepen zou worden. Maar dat maakt niet uit, ik heb een eigen standpunt en, zoals iedereen, blijf ik geloven dat die van mij juist is.

[Balance]

50/50

Een nalatenschap is er niet om goed te maken wat er in iemands leven mis is gegaan. Een nalatenschap is er, omdat mensen zijn overleden en de rechthebbenden dat geld toegewezen krijgen. Het ene kind is niets beter dan het andere kind, dus de rechten zijn gelijk.

Daarbij kun je (zoals sommigen al doen) ook discussies starten over of het armere kind eigenlijk wel zieliger is. Diegene kan een godsvermogen hebben aan spullen, omdat hij altijd gelijk het geld over de balk gooide. Diegene kan een verslaving hebben waar alles aan op gaat. Diegene kan door luiheid arm zijn gebleven. Diegene kan overigens gewoon prima gelukkig zijn met een levensstijl waarbij er evenveel uitgaat als er binnen komt. Sowieso is de stelling dus te beperkt om daar wat over te zeggen. Maar zelfs als we het over een zielig uitkeringsgezinnetje hebben, blijf ik bij mijn eerste standpunt. Overigens is 500.000,- ook niet echt een troostprijsje ofzo

ggcy8 schreef:

Het is geweldig dat je het zelf heeft verdiend door er hard voor te werken maar je gunt je eigen broer toch wel het geld? Je weet tenslotte dat hij het harder nodig heeft dan jij.

Dan kan hij (of zij) altijd nog zelf beslissen hem (of haar) het geld te geven, toch?

Bovendien lijkt het me inderdaad wel belangrijk om na te gaan waarom kind 2 amper geld heeft; vergokt hij het, verdrinkt hij het, wat doet hij er mee? In sommige gevallen schiet je er waarschijnlijk bijzonder weinig mee op om kind 2 zoveel geld te geven (niet dat je het kind dan niets zou moeten geven, maar dan kan je als ouders je geld net zo goed weggooien...ik zou de verslaving (of iets dergelijks - als er zo iets aan de hand is) van mijn kind eerlijk gezegd liever niet extra aanwakkeren/stimuleren).

[Armoed]

Haha. Ik wist wel dat mijn standpunt niet begrepen zou worden. Maar dat maakt niet uit, ik heb een eigen standpunt en, zoals iedereen, blijf ik geloven dat die van mij juist is.

Als ik eens kijk naar je verwarring van lidwoorden dan kan ik al raden waarom "je toch wel lekker blijft geloven dat die van jou juist is" om maar even te generaliseren. Ik denk dat een heleboel mensen je standpunt wel snappen maar het er niet mee eens zijn vanwege een ander referentiekader. Ik snap ook dat een heleboel studenten het 'huis' (want zo noemen ze dat, ik vind het een kutkamertje met een vieze keuken/wc/douche erbij die je met anderen moet delen) verlaten met als motto 'WE GAAN NAAR DE KLOTUHHH' en daar ben ik het ook niet mee eens, maar ik kan wel begrijpen dat zij het een leuk tijdverdrijf vinden.

EDIT:

Bovendien lijkt het me inderdaad wel belangrijk om na te gaan waarom kind 2 amper geld heeft; vergokt hij het, verdrinkt hij het, wat doet hij er mee? In sommige gevallen schiet je er waarschijnlijk bijzonder weinig mee op om kind 2 zoveel geld te geven (niet dat je het kind dan niets zou moeten geven, maar dan kan je als ouders je geld net zo goed weggooien...ik zou de verslaving (of iets dergelijks - als er zo iets aan de hand is) van mijn kind eerlijk gezegd liever niet extra aanwakkeren/stimuleren).

Zoiets dus, want er wordt wel aangegeven dat kind #1 zich naar de top heeft gewerkt en een miljoen heeft en bij kind #2 wordt er alleen gezegd dat het geen spaarcenten heeft. Dus 1 factor te weinig eigenlijk, maar goed.

[JustADreamer]

AzN schreef:

Ja, goed. Daar heb je natuurlijk gelijk in, maar dan kijk je verder dan alleen maar 't vermogensverschil. Zo kun je inderdaad letten op 't ge-/verbruik ervan: 'bij wie zal 't meer nut opleveren of wie zal 't geld beter besteden?' Misschien 'n beetje krom, maar das weer 'n aspect waarvan ik vind dat 't er niet toe doet. 'n Nagelaten erfenis wordt jouw, dus alleen jij bepaalt wat je ermee doet. (Maar natuurlijk vind ik 't respectloos tegenover de ouders om 't aan onzinnige dingen te gaan verspillen.)

Maar als ouders wil je ook niet dat je kinderen later in de shit komen te zitten door hun erfenis... Laatst op tv zag ik nog een programma over hoe je door mensen steeds financieel te helpen ze steeds verder in de shit helpt omdat ze er afhankelijk van worden, ipv leren om zélf geld te verdienen en en er verantwoord mee om te gaan. In het geval van een erfenis is dat natuurlijk lastig, want dat is iets eenmaligs, maar toch, een half miljoen is veel geld, en tóch is het zo op als je niet uitkijkt. Ik weet niet, ik zou het als ouder fijn vinden om te weten dat mijn geld gewaardeerd word na mijn dood, en dat er iets nuttigs mee gedaan word. Het kan natuurlijk ook zijn dat kind 1 gewoon een gierige vrek is en kind 2 z'n geld liever besteed aan anderen dan aan zichzelf... Haha, des te meer ik er over nadenk des te lastiger het word. Maar goed, ze zouden wel allebei de helft krijgen, want dat is wel zo eerlijk natuurlijk.

[AzN]

Armoed schreef:

Zoiets dus, want er wordt wel aangegeven dat kind #1 zich naar de top heeft gewerkt en een miljoen heeft en bij kind #2 wordt er alleen gezegd dat het geen spaarcenten heeft. Dus 1 factor te weinig eigenlijk, maar goed.

Das idd zo, maar 't ging me niet echt om dat voorbeeld met die 1 miljoen euro.

'n Andere situatie: je ouders zouden dolgraag 'n auto van 15.000 euro willen aanschaffen, maar hebben daar zelf geen geld voor. Ze verwachten van jou dat jij 't voor hen koopt, omdat jij 'n maandelijkse netto-inkomen van 10.000 euro hebt. Ze vragen daarentegen niet eens 'ns 'n geringe bijdrage van je broertje/zusje, omdat die zelf geen auto kan veroorloven. Is dat dan rechtvaardig? (Voor alle duidelijkheid: 't gaat om 2 volwassen kinderen)

Ik vind 't moeilijk om exact uit te drukken waar 't me wél om gaat, maar ik denk dat je 't 'n beetje aan kunt voelen.

Ik begrijp de link met je andere voorbeeld niet helemaal, geloof ik... Ik vind het namelijk best een ander voorbeeld dat je eerste voorbeeld... Iets dergelijks van iemand verwachten vind ik eerlijk gezegd nooit rechtvaardig, los van of je van een ander hetzelfde verwacht of niet...

[Armoed]

Das idd zo, maar 't ging me niet echt om dat voorbeeld met die 1 miljoen euro.

'n Andere situatie: je ouders zouden dolgraag 'n auto van 15.000 euro willen aanschaffen, maar hebben daar zelf geen geld voor. Ze verwachten van jou dat jij 't voor hen koopt, omdat jij 'n maandelijkse netto-inkomen van 10.000 euro hebt. Ze vragen daarentegen niet eens 'ns 'n geringe bijdrage van je broertje/zusje, omdat die zelf geen auto kan veroorloven. Is dat dan rechtvaardig? (Voor alle duidelijkheid: 't gaat om 2 volwassen kinderen)

Ik vind 't moeilijk om exact uit te drukken waar 't me wél om gaat, maar ik denk dat je 't 'n beetje aan kunt voelen.

Grofweg zelfde principe maar ook hier ontbreekt een factor. Ander voorbeeld:

De ouders van Jantje en Pietje gaan dood en hebben een miljoen uit te delen (je eerste verhaal dus). Nou is Jantje van nature gewoon erg slim. Kon vroeger goed mee op school, had een goed IQ, bevatte veel kennis etc. en in combinatie met zijn goede motivatie heeft Jantje nu een heleboel geld. Pietje is echter niet zo slim en heeft ook nog eens dyslexie, maar ook door zijn goede motivatie heeft hij het HBO afgemaakt en werkt hij nu voor een doorsnee salaris waarvan hij prima kan rondkomen, maar het moet ook niet veel verder gaan dan 1x per jaar op vakantie en een nieuwe televisie.

Naar wie gaat het geld?

[Broeder]

Gewoon in tweeën delen natuurlijk, anders heb je het ideale recept voor slepende familieruzies. Hooguit als de één zich nooit om de ouders bekommerd heeft en de ander altijd voor ze klaarstond, of wanneer één van de twee door ziekte enorm in de problemen zit dat je het (in overleg) anders kunt regelen.

[Changshan]

Het gaat mij erom dat het rijke kind kan begrijpen waaróm de volledige erfenis naar de ander gaat. Ook in Armoeds verhaal vervult het begrip van Jantje een grote rol. Voor het verkrijgen van een miljoen wil je namelijk meestal niet je familiale relaties verneuken. In ieder geval geeft de door Armoed toegevoegde 'factor' meer kans op begrip van het rijke kind.

[VeGs]

Als je als kind niet tevreden kunt zijn met een half miljoen, verdien je het geld niet eens. Dus ik zie weinig problemen bij het eerste voorbeeld. Gewoon 50/50.
Als het om een kleiner bedrag zou gaan en de andere broer zou bijvoorbeeld schulden hebben, al dan niet door zijn eigen schuld, wordt het een ander verhaal.

[arPos]

Changshan schreef:

Het gaat mij erom dat het rijke kind kan begrijpen waaróm de volledige erfenis naar de ander gaat. Ook in Armoeds verhaal vervult het begrip van Jantje een grote rol. Voor het verkrijgen van een miljoen wil je namelijk meestal niet je familiale relaties verneuken. In ieder geval geeft de door Armoed toegevoegde 'factor' meer kans op begrip van het rijke kind.

wellicht het is dan aan het rijke kind om weg te geven, al blijkt in de praktijk de rijke de meest inhalige te zijn.

maar toch of het nu om een miljoen, 2 cent of de cd collectie gaat, ik zou mijn kinderen niet in monetaire waarde uit willen drukken, dus waar het ook om gaat ik zou het eerlijk verdelen.
Lijkt me ook wel handig want delen is iets wat je je kind wil aanleren.
welke graadmeter wil je anders nemen, status, sociale competentie, welke van de 2 het meest gelukkig is, welke van de 2 het grootste gezin heeft?

als het je om de meest zielige gaat red er dan een zooi jeugdzorgkindjes mee

[AzN]

50/50 Lijkt 't meest voor de hand liggende oplossing, maar ik zou me er als ouder niet echt goed voelen achteraf*:
- Je ene kind heeft z'n leven perfect op orde, komt niets te kort en weet hoe hij aan geld moet komen, dus van hem weet je dat 't wel goedkomt. Die 0,5 miljoen euro zou voor hem 'n soort extra zakcentje zijn.
- Je maakt je meer zorgen om je andere kind, dat 't niet zo breed heeft. Ik vind 't dan eigenlijk er niet echt iets toe doen waarom hij 't slechter heeft, want in alle mogelijke situaties blijft hij toch je zoon.

In zo'n situatie kun je toch niet stug blijven volhouden dat 50/50 't meest rechtvaardige is om te doen?

*Ja, je kunt niets meer voelen na de verdeling van je erfenis, maar bij wijze van spreken dan .

[Inanis]

in principe hebben beide kinderen gewoon recht op 50%, het is dan aan een eventuele rijke(re) van de twee om te besluiten meer naar de ander te laten gaan.
persoonlijk vind ik dat de armere van de twee kinderen alleen meer hoeft te vangen van de ouders als er sprake is van hoge schulden bijv. of de noodzaak van dure operaties. dus alleen als de persoon het geld echt nodig kan hebben.

[Changshan]

Operaties zouden inderdaad zeker ervoor zorgen dat het rijke kind niet gaat protesteren en verder niemand schuldgevoelens krijgt (de ouders leven namelijk ook nog lang door na hun keuze over de verdeling).

[Inanis]

was dat sarcastisch? zo ja, dan kan altijd nog in het testament gezet worden dat onder voorwaarden van noodzaak een hoger percentage van de erfenis naar een bepaald of bepaalde kinderen kan gaan.

het testament kan btw toch ook gewoon nog aangepast worden als mensen op sterfbed liggen?

[Changshan]

Was niet sarcastisch. Alleen dat laatste wat je zegt, daar moet je het natuurlijk niet op aan laten komen.

[Balance]

VeGs schreef:

Als je als kind niet tevreden kunt zijn met een half miljoen, verdien je het geld niet eens. Dus ik zie weinig problemen bij het eerste voorbeeld. Gewoon 50/50.
Als het om een kleiner bedrag zou gaan en de andere broer zou bijvoorbeeld schulden hebben, al dan niet door zijn eigen schuld, wordt het een ander verhaal.

Dat laatste ben ik het niet mee eens. Een erfenis is een nalatenschap van ouders. Wanneer zij het ene kind meer gunnen dan het andere, dan ontstaat er wel een enorm scheve ouder-kind relatie, ongeacht het feit dat de ouders niet meer in leven zijn. Moet het kind zonder schulden dan boeten voor de schulden van zijn broer/zus?

"Ja sorry, je zus heeft een luxe vakantie genomen en staat nu 3000 rood. Je snapt wel dat jij niks krijgt hè?"

Bovendien boet het kind dan niet enkel financieel. De wetenschap dat je ouders liever het geld naar je broer/zus zagen gaan, kan psychisch grote gevolgen hebben. 50/50 is dus mijn mening, ongeacht hoe groot het bedrag, hoe groot de schulden en of het zijn/haar schuld is.

je kunt toch sowieso niet één kind alles geven, want er is toch ook nog een legitieme portie?

[Mariekje*]

Gewoon 50/50. Het is natuurlijk bullshit om je kinderen op gelijke hoogte te willen brengen, omdat de 1 toevallig wel hard voor zijn eigen centen heeft gewerkt en de ander te lui was om te sparen. En de laatste omwille van het eerste (wat een zin) dan maar 'beloond' zou moeten worden.

Overigens kun je nooit 1 kind de volledige 100% geven als er nog meer kinderen in het spel zijn.

[Nonaj]

50/50, de miljonair kan dan zelf wel bepalen of ie nog een deel aan zn broer/zus geeft.

[VeGs]

Balance schreef:

Dat laatste ben ik het niet mee eens. Een erfenis is een nalatenschap van ouders. Wanneer zij het ene kind meer gunnen dan het andere, dan ontstaat er wel een enorm scheve ouder-kind relatie, ongeacht het feit dat de ouders niet meer in leven zijn. Moet het kind zonder schulden dan boeten voor de schulden van zijn broer/zus?

"Ja sorry, je zus heeft een luxe vakantie genomen en staat nu 3000 rood. Je snapt wel dat jij niks krijgt hè?"

Bovendien boet het kind dan niet enkel financieel. De wetenschap dat je ouders liever het geld naar je broer/zus zagen gaan, kan psychisch grote gevolgen hebben. 50/50 is dus mijn mening, ongeacht hoe groot het bedrag, hoe groot de schulden en of het zijn/haar schuld is.

Als m'n dochter zo dom zou zijn om zich in het rood te steken voor een vakantie, is dat haar eigen schuld en heeft ze pech. Ik dacht aan een situatie waarbij iemand, zonder daar direct schuld aan heeft, schulden heeft (bijv, die dure operaties die eerder genoemd zijn). Mocht het dan om een erfenis van een miljoen gaan, dan moeten ze nog steeds maar tevreden zijn.
Maar als iemand 10.000 schuld heeft buiten eigen schuld om en ik zou 10.000 te verdelen hebben (bv), zou ik het lastiger vinden.
Het is gewoon heel erg situatie-afhankelijk.

[Balance]

VeGs schreef:

Als m'n dochter zo dom zou zijn om zich in het rood te steken voor een vakantie, is dat haar eigen schuld en heeft ze pech. Ik dacht aan een situatie waarbij iemand, zonder daar direct schuld aan heeft, schulden heeft (bijv, die dure operaties die eerder genoemd zijn). Mocht het dan om een erfenis van een miljoen gaan, dan moeten ze nog steeds maar tevreden zijn.
Maar als iemand 10.000 schuld heeft buiten eigen schuld om en ik zou 10.000 te verdelen hebben (bv), zou ik het lastiger vinden.
Het is gewoon heel erg situatie-afhankelijk.

Je schreef "al dan niet door zijn eigen schuld", vandaar mijn reactie

Maar zelfs dan. Moet die ander boeten voor het feit dat zijn broer/zus een operatie nodig heeft? Ik vind dat je met een erfenis niet moet knoeien tussen kinderen onderling. Als ze een goede verstandshouding hebben, geeft die ander zijn broer/zus heus wel het geld voor die belangrijke operatie.

[arPos]

Balance schreef:

Je schreef "al dan niet door zijn eigen schuld", vandaar mijn reactie

Maar zelfs dan. Moet die ander boeten voor het feit dat zijn broer/zus een operatie nodig heeft? Ik vind dat je met een erfenis niet moet knoeien tussen kinderen onderling. Als ze een goede verstandshouding hebben, geeft die ander zijn broer/zus heus wel het geld voor die belangrijke operatie.

dit dus.

en zo niet, tja dan heeft ze toch in ieder geval al de helft.

[Armoed]

Gewoon 50/50. Het is natuurlijk bullshit om je kinderen op gelijke hoogte te willen brengen, omdat de 1 toevallig wel hard voor zijn eigen centen heeft gewerkt en de ander te lui was om te sparen. En de laatste omwille van het eerste (wat een zin) dan maar 'beloond' zou moeten worden

Maar dat gegeven is niet gegeven (ik kan ook leuke zinnen maken ) en moet eigenlijk wel present zijn om een goed beeld te vormen van de situatie. Als het armere kind zich in de nesten heeft gewerkt door onverantwoordelijk gedrag zoals gokken, drinken, drugs etc. dan is het scenario wellicht anders dan wanneer het kind een congenitale chronische afwijking heeft en voor de operatie 20.000 euro moest neertellen.

[VeGs]

Balance schreef:

Je schreef "al dan niet door zijn eigen schuld", vandaar mijn reactie

Maar zelfs dan. Moet die ander boeten voor het feit dat zijn broer/zus een operatie nodig heeft? Ik vind dat je met een erfenis niet moet knoeien tussen kinderen onderling. Als ze een goede verstandshouding hebben, geeft die ander zijn broer/zus heus wel het geld voor die belangrijke operatie.

Ik bedoelde daar eigenlijk mee dat of het wel of niet eigen schuld is, ook weer invloed op de keuze heeft, maar dat staat er inderdaad niet heel duidelijk.

En tja, in het eerste voorbeeld gaat het om iemand die al een miljoen heeft. Als die de operatie sowieso al niet wil betalen, zal die dat ook niet doen als hij een erfenis krijgt. Als ze een goede verstandhouding hadden, had hij dat al wel gedaan.
Ik denk dat ik een gesprek aan zou gaan met de andere persoon en hem uitleggen dat het leven van mijn ene kind of zijn gezondheid mij meer waard is het gelijk behandelen van mijn kinderen.
Ik vind het nogal onrealistisch om dat geld gelijk te verdelen met de kans dat mijn kind sterft als het andere kind het geld niet afgeeft. Maar goed, in dat geval is er niet echt sprake van een erfenis (of je moet toekomstgaven hebben en weten dat hij zo ziek gaat worden).

[arPos]

VeGs schreef:

Ik bedoelde daar eigenlijk mee dat of het wel of niet eigen schuld is, ook weer invloed op de keuze heeft, maar dat staat er inderdaad niet heel duidelijk.

als het je echt om de meest zielige gaat, waarom haal je er dan zowiezo geen zwerfkinders mee van de straat?