Lifestory,,

[x-vio-x]

heey allemaal..

ik heb een verhaal geschreven. En ik hoop dat jullie je reacties eronder zetten.
Tips zijn natuurlijk ook van harte welkom!
Mijn verhaal heet lifestory het gaat over Yasmine die verhuisd naar een internaat. In het internaat beleefd ze
allemaal avonturen. Waar die avonturen over gaan ga ik niet zeggen!
Hieronder volgt het eerste stukje van Lifestory.
Lifestory,,

‘ Hier is het dan het tehuis ter Beek’ zei de chauffeur. De chauffeur stapte uit de auto en maakte de portier van de auto voor mij open. Ik stapte uit de auto en keek rond. De omgeving zag er nogal griezelig uit. En voor me stond een groot gebouw die er net zo eng uit zag als de omgeving. Ik liep naar de achterkant van de auto waar de chauffeur ondertussen al mijn koffers uit de achterbak had gehaald. ‘Dat is dan vierentwintig euro vijftig alsjeblieft’ zei de chauffeur. Ik pakte mijn portemonnee uit mijn jaszak en pakte er een briefje van twintig en 4,50 muntgeld uit en gaf het aan de chauffeur. Ik bedankte de chauffeur en draaide me om en pakte mijn twee zware koffers op en liep richting het tehuis toe. Ik belde aan en al vrijsnel deed er iemand open. Tegenover me stond een vrouw ongeveer tegen 30 jaar gekleed in een roze shirt met een witte broek aan en ze zag er vriendelijk uit. ‘Hoi ik ben Yasmine ik..’ zei Yasmine maar voordat ze iets er achteraan kon zeggen was de vriendelijke vrouw al aan het woord. ‘Hallo ik ben Shara, jij bent hier nieuw toch?’ zei Shara met een vriendelijke stem. ‘Ja ik ben hier nieuw’ zei Yasmine. ‘Kom maar naar binnen dan zal ik je even rondleiden’ zei Shara. Ik liep naar binnen en keek rond en ik zag dat het niet zo eng uit zag als van buitenaf. ‘Zal ik je even naar je kamer leiden zodat je die zware koffers daar kan neerleggen?’ zei Shara. ‘Ja graag’ zei Yasmine met een vriendelijke stem terug. We liepen met een krakende trap naar boven. ‘Hier is het, als je klaar bent met uitpakken kom dan even naar beneden dan kan ik je aan de andere voorstellen en nog een kleine rondleiding geven’ zei Shara. ‘Dat zal ik doen Shara’ zei Yasmine terug. Ik liep naar binnen en keek rond. Er stond alleen een bed, bureau en een kast. Verder was alles leeg. De muren alles was kaal. Ik ging op het bed zitten en pakte alles uit. Ik plakte allemaal posters op, en al heel snel zag het er gezellig uit. Ik plofte neer op bed.
Ineens flitste alles door mijn hoofd. Ik dacht terug aan vroeger.

Lief dagboek,,
Net als altijd voel ik steeds een leeg plekje in mijn hart dat gevuld moet worden. Ik verlang er steeds naar. Naar die ene antwoord waar ik al jaren op zit te wachten. Al bijna 16 jaar zit ik op een antwoord te wachten. Waarom moet dit mij nou weer overkomen? Ik heb top vrienden. Ik ben rijk. Ik krijg alles wat ik wil. Alles is goed gegaan behalve… Ik wil weten wie mijn biologische vader is. Hoe hij eruit zag en hoe hij is. Ik heb alleen een foto van mijn moeder. Ik weet maar 1 ding en dat is dat mijn biologische moeder dood is.

‘YASMINE!’ riep Katja boos vanuit de keuken. ‘wat is er Katja?’ riep ik boos terug. ‘Het eten is klaar’ zei Katja. ‘ik heb nu geen honger dus ik eet straks wel’ zei ik. Ik begon weer te schrijven in mijn dagboek.

Mijn moeder is dood en mijn vader? Als ze nooit hadden vertelt dat ik geadopteerd was had ik dit nooit gevoeld. Maar nu even naar de leuke kant.
Ik ben over een paar daagjes 16 en ik krijg een scooter! Nou ja, ik heb wel allemaal reclamefolders van scooters op mijn vaders bureau gezien.

‘YASMINE!’ riep Katja. ‘Wat is er nu weer laat me gewoon met rust ik ben dan gezeik van je inmiddels zat Katja!’ riep ik met een boze stem terug. Ik luisterde maar niet meer naar Katja en begon verder te schrijven.

En dagboek heet meest dat ik hier haat in dit grote huis is Katja de schoonmaakster. Ze is echt aardig maar soms te. Dan zorgt ze teveel voor je en ze moet altijd alles van je weten. Dat haat ik want, je hebt ook dingen die geheim zijn die kan je dan gewoon echt niet aan iemand doorvertellen. Het is dan gewoon van jou en niemand mag er achter komen. En juist dat wil Katja de hele tijd weten maar dan op een goede manier. Hopelijk snap je wat ik bedoel dagboek. Het is alweer laat geworden en ik barst nu echt van de honger dus ik ga eten en ik stop met schrijven.

Ik klapte mijn dagboek dicht en maakte het op slot met het hartvormige sleuteltje. Ik stopte mijn dagboek weer veilig onder mijn kussen terug. En ik stond op en liep naar de gang. ‘Katja? Katja waar ben je?’ ik riep het zo hard dat het door het hele huis galmde. Ik liep naar het einde van de gang waar Katja haar kamer was. Ik klopte een paar keer aan maar ze deed niet open. Ik besloot maar om naar binnen te gaan. De deur ging krakend open ik liep naar haar bed toe. En ja hoor daar lag ze te slapen. Ik schudde haar wakker maar ze werd niet wakker. Een ijskoude hand raakte mij aan…….

[Kitten]

Er valt me een ding op: Je hebt heel veel tempo in je verhaal zitten. Je neemt niet eerst rustig de tijd om een dagelijkse routine op te zetten, of rustig een conversatie op te bouwen. Als iemand naar je roept, ben je dan gelijk boos? En waarom schrijf je dat letterlijk op?

Daarnaast zou ik je conversatie meer uitsplitsen in regels, in plaats van het zonder opmaak maar neer te pleuren. Dat maakt echt een enorm verschil voor de leesbaarheid.

Ook begin je veel zinnen met 'ik'. Probeer daar afwisseling in te brengen. Begin geen zinnen met 'en'.

Ik denk dat je even goed moet overdenken wat je nou daadwerkelijk wil schrijven, en dan proberen het voor je te zien.

[x-vio-x]

Heel erg bedankt voor de tips !