Rollenspel (ch3) - Brandoefening

[Kitten]

Rollenspel – Brandoefening

Kom vooral meedoen! We beginnen met een nieuw hoofdstuk om te zorgen dat iedereen makkelijk in kan stromen!

Het doel van dit spel is om een interactie tussen karakters te laten ontstaan. Wat dit betekent is dat je altijd vanuit je eigen karakter schrijft en reageert. De lengte van je reactie maakt niet uit. Het belangrijkste is dat je ook anderen de mogelijkheid geeft om te reageren. Je hoeft natuurlijk niet jezelf te spelen, je kan je ook iemand inbeelden.

Als je tijdens het spel iemand iets wil vertellen als forummer naar elkaar, het liefst per PM versturen. Mocht je meerdere mensen iets willen vertellen, zet je bericht dan neer als offtopic. Offtopic: ([offtopic ])

De stukken verhaal horen in verleden tijd te zijn geschreven.

Huidige bekende karakters:

Jeroen – Kitten
Simon – Flyaway
Astrid – Vogelvrij
Laurie – fizzle-fluffy
Anna – Nienna*
Keith -Kiet-2
gccy8 - Eric

Willemijn-Louise – Giles (niet gespeeld)

Hier is het eerste hoofdstuk
Hier is het tweede hoofdstuk

Mochten er onduidelijkheden zijn, PM me maar even. Als er vragen vaak komen, zet ik ze hier wel bij de openingspost.
-------------------------------------------------------------
Jeroen moest toegeven dat hij niet zo hield van de bibliotheek. Vooral niet het gedeelte met oude geschriften. De leukheid van het in je handen houden van een boek van 300 jaar oud was wel verdwenen en hij moest elke keer weer opnieuw speciaal het boek aanvragen als hij het wilde lezen. Helaas was niet van alles een moderne kopie beschikbaar. Dus nu zat hij te kijken naar een kopie van het werk van ene Marcus Francus uit Noviomagus.

Hij had nog een goede maand om door de boeken te werken en delen er van samen te vatten. Hij kon ondertussen Latijn wel lezen, dat was fijn. Natuurlijk had hij er ook echt zelf op gestaan de originele geschriften te bekijken. Als hij het onderzoek in wilde was Latijn echt kunnen lezen wel makkelijk en het stond goed op zijn CV.

Plotseling ging er een alarm. Het koste hem een moment om het alarm te herkennen, maar hij bedacht zich dat het het brand alarm was. Jeroen sprong overeind. Hij wist dat dit gedeelte werd afgesloten tegen brand als het alarm ging. Met een beetje geluk kon hij nog buiten komen.

Hij hink-rende naar de deur. Zachtjes vervloekte hij zijn enkel en opende de deur. Hij was er net door toen hij het ding in het slot hoorde vallen. Gelukkig was het geen winter, want hij moest nu naar buiten. Lidya van de bieb lachte zachtjes toen ze hem zag.

"Het is een oefening, Jeroen. Maar laten we maar naar buiten gaan," zei ze. Het hele Sociale Wetenschappen gebouw van galmde van het alarm.
-------------------------------------------------------------------------

[flyaway]

Simon zat in de collegezaal, hij zag Anna helemaal aan de andere kant zitten. Hij was bang dat ze boos op hem was. Ze hadden beide in de huiskamer liggen slapen en waren wakker geworden van de geruchtige huisgenoten. Een paar plagerige opmerkingen waren al teveel voor de met een kater bedeelde Anna en ze had daarna niet veel meer tegen hem gezegd. Simon heeft wel met haar gepraat, uitgelegd wat er de vorige avond gebeurd was. De huisgenoten hadden haar enigszins onzeker gemaakt, maar ergens dacht Simon in haar ogen te lezen dat ze hem geloofde toen hij zei dat hij geen misbruik gemaakt had van haar toestand en haar juist had geholpen. Een onverklaarbare leegte had zich in zijn hart genesteld, zo sterk dat de leegte juist voelde als een rommelhok volgestouwd met spullen waar niets meer bij kon, maar waar toch wat miste.
Toen het alarm afging duurde het even tot het tot hem doordrong, maar toen sprong hij snel op. Hij keek gelijk om zich heen om te zien of Anna zich kon redden (een stomme gedachte, vond hij zelf, ze kon immers prima voor zichzelf zorgen), maar hij zag haar niet. Er toch niet helemaal gerust op bleef hij buiten staan wachten tot de eindeloze stroom studenten in een sloom tempo naar buiten liep. Iedereen was er van overtuigd dat het een oefening was, op een paar mensen na die snel vooruit liepen en zich aan alle voorschriften probeerden te houden.
Eindelijk was de stroom naar buiten, maar hij had Anna niet gespot. Hij liep naar binnen en inspecteerde de grote zaal vol collegebanken. Deze had wat brandweertechnische gebreken, het manouvreren ging lastig tussen de 'gangen' door. Simon besloot juist dat hij overdreven reageerde en dat hij zichzelf naar buiten moest begeven, toen hij in zijn ooghoek iets zag liggen. Het leek op een berg kleren, maar het bewoog een beetje. Hij hoorde gekreun.
"Anna?" riep Simon, en hij snelde er heen.

Chris schrok zich dood. Toen het alarm begon te loeien, raakte ze in paniek. Dat wil zeggen, van binnen schrompelde ze in elkaar en begon alles tegelijk te schreeuwen. De mensen om haar heen zagen enkel hoe een fijn gebouwd meisje met kort, donker haar en grote ogen haar spullen bij elkaar raapte en zich mee liet voeren door de menigte. Ze was net nieuw hier, een week geleden was ze begonnen met haar colleges. Van een klein boerendorp verhuisd naar de grote stad. Ze wist zeker dat ze de goede keuze had gemaakt, maar ze had niet verwacht dat het begin zo moeilijk zou zijn. Stiekem verlangde ze wel eens terug naar huis, dit gaf ze alleen nooit toe. Ze moest er niet aan denken om terug te gaan, terug naar de oude boerderij waar haar vader, moeder en broertjes kwaad op haar waren. In gedachten verzonken liep ze mee naar buiten. Ze was verrast toen de zonnestralen haar gezicht raakten. Zo'n groot contrast, het schelle alarm, de wirwar van gevoelens in haar buik en dan de zon die doorscheen alsof er niets aan de hand was. Toen ze een jongen 'Anna!' hoorde roepen en hem voorbij zag komen, kreeg ze een knoop in haar maag. Anna... Niet aan denken, niet aan denken. Niet terug naar vroeger, niet doen. Om zichzelf een houding te geven, ging ze de jongen achterna, terug naar binnen, waar tussen de collegebanken een hoopje mens lag.

[flyaway]

Offtopic: Leuk dat je meedoet! Leuke inbreng ook, spannend, dat verleden. Ze ligt alleen niet op de stoep maar tussen de collegebanken op de grond

[Geel]

Offtopic: Ik vraag me af Eric ook op die universiteit zit waar die brandoefening zich plaatsvindt..het is toch wel op een universiteit?

[Kitten]

ggcy8 schreef:

Offtopic: Ik vraag me af Eric ook op die universiteit zit waar die brandoefening zich plaatsvindt..het is toch wel op een universiteit?

Offtopic: Het is inderdaad op de universiteit. Ik hoop dat je iets kan bedenken waarom hij daar is.

[Nienna*]

Maareehhh ze hadden toch geen college maar practicum? Of heb ik dat verkeerd onthouden? Niet dat het er verder iets toe doet... Ik weet niet meer wat Eric precies deed, maar ideëen: brandweer/journalistiek of vrienden op de uni.


Maar Anna was allang buiten de collegezaal. Toen ze het brandalarm hoorde, duurde het even voor ze besefte wát ze nu eigenlijk hoorde. De alcohol van gisterenavond zat duidelijk nog in haar bloed, en daarnaast was ze veel te laat gaan slapen en bovendien op een bank in plaats van in een bed. Ze begreep eigenlijk niet goed hoe ze daar terecht was gekomen; volgens Simon werd ze niet goed wakker in de taxi en kon hij haar sleutels niet vinden en had hij toen besloten haar mee naar huis te nemen. Ze voelde zich weer ongemakkelijk bij de gedachte aan de situatie die ochtend: naast Simon, zij het op een andere bank, wakker worden, met een compleet brak hoofd en een dito lucht uit haar lichaam. Dat had ze nou altijd als ze gedronken had: de alcohol walmde als het ware haar lichaam uit. Ze schaamde zich diep. 's Ochtends had ze flink wat glazen water naar binnen geklotst, waardoor ze nu erg nodig naar het toilet moest. Dat zat er niet in, met dat brandalarm. Ze schaamde zich een beetje voor de gedachte, maar toch dacht ze bij dit soort brandalarmen altijd dat het wel een oefening zal zijn, aangezien er al-tijd van dat soort oefeningen zijn. Maar als er dan eens echt iets is, geloof je weer niet dat het echt is, dat is het nadeel ervan.
Waar is Simon eigenlijk? Op het moment dat ze dat denkt, voelt ze een kleine vlaag van paniek in haar maag. Nu ze erover nadenkt, heeft ze hem helemaal niet meer gezien sinds het brandalarm afging. Tijdens het college, op de tijden dat ze niet bijna in slaap viel, heeft ze bijna onophoudelijk naar hem gekeken. En zich er vooral over verbaasd waarom hij er nog steeds zo mooi uitzag, ondanks de heftige avond van daarvoor. Of was zijn avond lang niet zo heftig als die van haar? Stom is dat, altijd als ze zoveel heeft gedronken, zitten er gaten in haar geheugen.
'Heb jij Simon misschien gezien?' vraagt ze aan één van de meisjes met wie ze Simon wel eens ziet lopen. Eigenlijk haat ze dat meisje een beetje, want ze loopt altijd Simons aandacht te trekken en dat kan Anna heel slecht verdragen.
Het meisje werpt haar een afkeurende blik toe en zegt, terwijl ze duidelijk hoorbaar hard inademt door haar neus: 'Nee. En sinds wanneer ben jij zo geïnteresseerd in wat Simon doet of waar hij is?'

[Vogelvrij]

Offtopic: Als Jeroen Geschiedenis studeert, is het dan niet wat onlogisch dat hij op de Sociale Wetenschapfaculteit is? Of nou ja, voor een scriptie kan je natuurlijk overal terechtkomen. En laten we het er maar op houden dat alle faculteiten in de buurt van elkaar liggen, dat lijkt me het handigst? O, Nienna en ik schreven tegelijkertijd en Simon bleef de hele tijd al binnen, maar hmpf, ik laat het toch maar zo, dan heeft Astrid het inderdaad gewoon verkeerd gezien

Zo af en toe had Astrid genoeg van het op haar kamer zitten lezen en brieven opstellen. Natuurlijk had ze ook haar bijbaantje in het zwembad, waarbij ze achter de receptie zat, maar dat was maar twee keer in de week. Niet vaak genoeg om haar ervan te weerhouden om uit frustratie met boeken en pennen te gooien. Op zulke momenten wist ze dat het tijd werd om een flinke wandeling te maken. En het had nog wel zo'n goed idee geleken om voor een tijdje haar studie op een laag pitje te zetten en tijd te besteden aan 'haar persoonlijke ontwikkeling'. Momenteel leek het er vooral op dat ze zichzelf in een haatdragende vleermuis veranderde. Het ultrasone geluid spatte van haar af, al was ze nog niet erg bedreven in het ontcijferen van dat wat er weerkaatst werd.

Zodoende liep Astrid net langs de universiteit toen het brandalarm af ging. Ze had gedacht dat ze misschien even de bieb in kon gaan om wat boeken te halen, al wist ze totaal niet hoe ze die boeken zou moeten uitzoeken. Toen ze het geloei hoorde, sprong haar hart op. Al van jongs af aan hield ze van sirenes, ze was het prototype van de ramptoerist. In plaats van zich van het universiteitsterrein te verwijderen, liep ze daarom richting de Geneeskundefaculteit. Mensen stroomden naar buiten, maar ze dacht dat ze Simon juist naar binnen zag verdwijnen. Ze schudde haar hoofd en probeerde zichzelf ervan te overtuigen dat ze dat vast niet goed had gezien, maar de twijfel irriteerde haar. De enige manier om die twijfel weg te nemen, was door ook naar binnen te gaan, dus elleboogde ze zich door de mensenmassa heen.

[flyaway]

Offtopic: Ik was aan het schrijven toen Vogelvrij postte, dus had dat stuk nog niet gelezen.

Simon bukte zich bij het meisje dat op de grond lag. Hij vroeg: "Kun je me horen?" Het meisje bewoog haar hoofd op en neer. "Heb je pijn?" Nee. "Kun je lopen denk je? Dan kunnen we hier weg." Het meisje sperde haar ogen wijd open en keek erg angstig. O fijn, paniekaanval... Simon inspecteerde of ze nog ergens last van had, maar ze scheen niet te zijn gevallen. Hij tilde haar op en draaide zich om. Daar stond een meisje. Hij schrok, wat had ze allemaal gezien? Ze dacht toch niet dat ze daar hadden liggen... Niet aan denken. Ze moesten naar buiten. "Kun je misschien naar buiten gaan? Dan kunnen wij er ook langs." Het meisje gaf hem een onaangename blik en liep naar buiten. Snel kwam Simon er achteraan, met het meisje over zijn schouder.
Buiten zette hij haar op de grond. "Gaat het weer?" Ze knikte en zei:
"Ik schaam me dood, mijn vorige school is afgebrand en ik raakte gewoon in paniek. Niet echt een handige reactie, maar ik kon er gewoon niets aan doen." Simon knikte, lachte naar haar en keek toen rond. Waar was Anna?

[Vogelvrij]

Offtopic: Hoe krijgen we het voor elkaar om met z'n drieën tegelijkertijd aan het schrijven te zijn Maar dan komen Astrid en Simon elkaar wel in de gang nog tegen of zo.

[Geel]

Offtopic: Eric studeert Geneeskunde, net zoals Simon en Anna. Eric is een tweedejaars.. kweetniet in welk jaar Anna en Simon zitten. Volgens mij een paar jaar hoger. Maar anyway, als Anna en Simon daar studeren doet Eric dat ook. Btw, ik heb geen idee hoe het eraan toe gaat tijdens een brandoefening.. dus ik verzin maar wat

"Daar gaan we weer." dacht Eric toen hij het brandalarm hoorde. Hij zat geïnteresseerd te luisteren naar wat de professor aan het vertellen was over 'cell division' toen hij het loeien hoorde.
"Well, that was it for today, I believe. This might be serious so don't start packing your bags. Just leave the room." zei de professor nog maar Eric was de enige die hem hoorde.

Niemand was ook maar van plan om hun spullen te laten liggen, zoals het bevolen was, en iedereen pakte rustig de tas in en liep naar buiten. Ook Eric was niet van plan om zijn spullen te laten liggen en pakte ietwat gehaast zijn tas in en liep achter de massa studenten naar buiten. Toen hij omkeek zag hij dat zelfs de professor die regel negeerde.

Hij liep achter de massa aan naar de verzamelplaats en ging op het gras zitten. Het was de zoveelste keer dat hij dit meemaakte dat hij de procedure wel dromen kon. Er moest gecontrolleerd worden of iedereen uit het gebouw was en daarna zou iemand heel ernstig vertellen dat dit een oefening was geweest en zou een paar gekke studenten erop aan spreken dat hun gedrag niet te tolereren valt.

Eric zuchtte een keertje diep en liet zich achterover vallen in het gras.

[flyaway]

Vogelvrij schreef:

Offtopic: Hoe krijgen we het voor elkaar om met z'n drieën tegelijkertijd aan het schrijven te zijn Maar dan komen Astrid en Simon elkaar wel in de gang nog tegen of zo.

Offtopic: Letteren komt tot leven

Chris kon zichzelf wel voor haar kop slaan. Waar haalde ze het achterlijke idee vandaan om die jongen achterna te lopen? Ze schaamde zich dood. Op het moment dat hij zich om had gedraaid met de vraag of ze aan de kant wilde gaan, kon ze wel door de grond zakken. Bah, wat verschrikkelijk. 'Zie je wel, je bent niks waard, ze vinden je hier ook niet leuk, pap had gelijk, net als oma. Opa had ongelijk, oh, opa, wat mis ik je...' Chris liep wat in zichzelf te mompelen. Bij de gedachte aan haar opa, schoot ze vol. Ze dacht aan de belofte die ze hem op zijn sterfbed, nu drie jaar geleden had gemaakt. Daardoor kreeg ze kracht. Stiekem glimlachte ze, opa zorgde altijd dat ze goede zin kreeg. Door hem kreeg ze weer vertrouwen in zichzelf, door hem stond ze nu hier. Ze slikte, haalde diep adem en draaide zich om.

'Sorry, ik wilde niet in de weg staan. Ik zag je naar binnen rennen en maakte me zorgen. Gaat het goed met het meisje?' Chris zag dat de jongen haar wat verbouwereerd aan keek. Oh shit, oh shit, als hij maar aardig reageerde, als hij maar leuk was. Alsjeblieft, wees leuk, zeg niet dat je me vervelend vind. Chris bad in stilte om een normaal antwoord.

[Vogelvrij]

Astrid stond binnen. Het geluid klonk oorverdovend hard, zo hard dat ze ineens begreep waarom verder iedereen naar buiten was gegaan. Langzaam liep ze verder, ze was hier nooit eerder geweest. Voor zich zag ze een meisje de hoek om schieten. Misschien had ze haar voor Simon aangezien. hoewel ze niet echt op elkaar leken, hadden ze allebei een groene jas. Ineens zag ze hoe Simon vanuit een zaal met een meisje in zijn armen via een tegenoverliggende gang naar buiten rende. Even voelde ze zich intens tevreden over zichzelf: haar voorgevoel dat Simon hier ergens was, was dus toch juist geweest. En blijkbaar was hij vandaag alweer bezig iemand te redden, het hield maar niet op. Wanneer struikelde zij nu eens over meisjes die verzorgd wilden worden? Ze dacht aan haar vriend, die enkel haar vriend was voor haar en zijn gemoedsrust, en zuchtte. Misschien ging het in de liefde niet alleen over de bestrijding van eenzaamheid, maar ook over elkaar verzorgen. Stiekem wist ze dat wel zeker. Ondertussen was ze alleen in het gebouw. Het was vast een brandoefening, ze kon verder geen brand ruiken. Impulsief besloot ze daar wat aan te doen. Uit haar zak haalde ze de lucifers die ze net had gekocht omdat het aansteekmechanisme van het fornuis kapot was en keek rond. Wat zou ze eens in brand steken?

[fizzle-fluffy]

Laurie liep rustig door de gang, toen ze opeens een keihard lawaai hoorde. Ze wilde weg van het lawaai en rende een leegstromend lokaal in. In de stilte, besefte ze opeens dat het het brandalarm was.
Een beeld doemde voor haar ogen op, van vlammen en gegil. Een ondraaglijke hitte. Haar werkstukjes van vijf jaar weggevaagd. Een meisje met weggeschroeid haar. Een vreemde die haar gezicht bedekte met een natte handdoek, haar optilde en wegdroeg. Het beeld werd steeds levendiger en het zweet brak haar uit. Brand! Ook deze school in vlammen op! Ze bracht ongeluk waar ze ook ging, geen wonder dat haar vader haar het huis uit wilde!
Laurie begon te trillen en te huilen en liet zich op de grond glijden.

Toen ze wakker werd uit haar paniekerige visioen, keek Simon haar aan. 'Heb je pijn?' Laurie schudde van nee, hoewel haar hoofd vreselijk bonsde en ze het gevoel had dat ze hoge koorts had. Ze glimlachte en probeerde te gaan staan, maar haar ledematen waren slap van de schrik en haar gegipste voet hielp niet. 'Is er brand? Gaan we dood?' prevelde ze, terwijl Simon haar over zijn schouder wierp en de gang op bracht.

[KIET]

Offtopic: Ik ben vanaf morgen op vakantie, dus ik kan/zal mij in ieder geval hier even niet mee bemoeien

[Issun]

Offtopic: Ik doe ook mee.

Niels was pissig. Met in zijn handen nog het boek Japanese for Busy People beende hij driftig door de gangen. Hij had geen tijd voor brandoefeningen, hij moest zo snel mogelijk naar huis, naar zijn moeder in de flat aan de andere kant van de stad. Hij had gedacht dat hij om drie uur thuis had kunnen zijn, om zijn moeder te verzorgen. Nu moest ze haar laten wachten, alleen door die stomme brandoefening.
Een jongen hinkte voor hem uit. Jeroen. Hij kende hem, geneeskundestudentje, hij haatte ze. Die zogenaamde geneeskundigen hadden ervoor gezorgd dat zijn moeder was wat ze nu was. Eerst lullen dat het niks ergs was, maar intussen werd zijn moeder zieker en zieker. 'Tja, niks meer aan te doen.' Dat hadden ze gezegd. Okee, niet op die manier, maar dat hadden ze wel bedoeld.
Hij duwde de toekomstige arts aan de kant. Jeroen struikelde en keek geschrokken achterom. 'Baka,' mompelde Niels. Jeroen keek hem verbaasd aan, dat was het nadeel van schelden in het Japans, ze verstonden er geen zak van.
'W-wat?' stamelde Jeroen. Niels zuchtte diep en duwde hem zachtjes aan de kant met zijn hand zodat hij zelf naar buiten kon lopen. Hij zag een jongen met een meisje in zijn armen.

Offtopic: Ik moest eten, dus ik heb het niet helemaal af kunnen maken.

[fizzle-fluffy]

Offtopic: hij duwt hem twee keer achter elkaar aan de kant?

[Vogelvrij]

Offtopic: Jeroen doet Geschiedenis, geen Geneeskunde

Astrid schopte haar instapper uit, wurmde haar voet uit haar sok en legde hem voor haar op de grond. Ze streek een lucifer af en hield hem bij de groene stof. Tot haar ongenoegen doofde de lucifer onmiddellijk uit, zodat ze het opnieuw moest proberen. Op deze manier ging de spontaniteit er snel af, op deze manier zou ze nog tot inkeer kunnen komen. Ze probeerde het opnieuw, nu smeulde de sok even en er ontstond warempel een klein vlammetje, die daarna ook meteen weer uitging. Het stonk. Voor de laatste keer stak ze een lucifer aan, de sok begon nu te walmen en de geur die ervan af kwam, deed niet eens zozeer aan brand denken. Gelukkig ook niet aan stinkende voeten, het was iets ondefinieerbaars. Een echte brand ontstond er echter niet, maar dat hoefde natuurlijk ook niet. Het ging er maar om dat er bij een brandalarm in elk geval iets in brand moest hebben gestaan. Haar nu bruingroene sok had een belangrijk doel verricht. Ze twijfelde of ze de sok weer aan moest trekken.

[Geel]

Offtopic: Vogelvrij, je stukjes zijn erg leuk!
@Issun: Eric, en volgens mij Anna en Simon ook, studeren geneeskunde, Jeroen niet. Btw, leuk dat je meedoet!

Eric richtte zich weer op en keek om zich heen. Bij een van de uitgangen zag hij iemand die hij kende met iemand anders die hij ook kende naar buiten komen. Simon en Laurie, het schoot hem snel te binnen. Die had hij zaterdag en een deel van zondag nog gezien. Simon zette Laurie op de grond neer en keek om zich heen. Anna. Hij zoekt vast Anna, dacht hij.
Hij verbaasde zich over hoe onzeker Anna en Simon zich tegenover elkaar gedroegen. Nu was Anna anders ook niet zo zeker van zichzelf, maar Simon kon toch wel zijn gevoelens uiten? Eric dacht dat hij overduidelijk kon zien dat Simon Anna leuk vond.
Liefde, Eric vond dat het voor hem ook tijd werd om verliefd te worden. Verliefd worden is het makkelijkste wat er is, zei zijn moeder wel eens en Eric was het helemaal met haar eens. Hij besloot om een beetje om zich heen te kijken, nu toch bijna iedereen buiten stond, om te zien of hij iemand zag die hem leuk leek.

[Issun]

Offtopic: Zoals ik al zei had ik geen tijd om het af te maken/verbeteren, moeten we Jeroen in mijn stukje dan even omwisselen met Eric of Simon?

[Nienna*]

Altijd als iemand op zo'n bitchy toon iets tegen haar zei, wist Anna niet wat ze moest antwoorden. Ze voelde zich dan veel kleiner, veel minder waard dan diegene. Terwijl juist iemand die op een dergelijke manier met mensen omgaat, zich de mindere zou moeten voelen. Het getuigt van karakter als je gewoon normaal met iedereen omgaat.
De stilte valt. Het meisje begint al een beetje te lachen, omdat Anna niets terug zegt.
Precies op dat moment valt Anna's blik op Simon. Hij staat rechtop in de verte en kijkt om zich heen. Naast hem, op de grond, zit iemand... is dat nou Laurie? Wat doet ze op de grond? Zou ze gewond zijn?
Anna duwt het bitchy meisje aan de kant en snelt naar Simon. Precies op dat moment valt zijn blik op haar. Anna's hart staat even stil.

[fizzle-fluffy]

Offtopic: Anna en Simon, jullie zijn wel ZO schattig!!!

[Nienna*]

fizzle-fluffy schreef:

Offtopic: Anna en Simon, jullie zijn wel ZO schattig!!!

Ja, haha. Ware het niet dat we in het dagelijks leven allebei een meisje zijn

[fizzle-fluffy]

Offtopic: weet ik wel

[Geel]

Issun schreef:

Offtopic: Zoals ik al zei had ik geen tijd om het af te maken/verbeteren, moeten we Jeroen in mijn stukje dan even omwisselen met Eric of Simon?

Offtopic: Hmm..dat zou niet echt handig zijn aangezien Simon en Eric niet meer binnen zijn op het moment dat jij het stukje schrijft. Je kunt beter iemand anders nemen dan Jeroen Eric of Simon, verzin iemand anders, dat is dan ook meteen een inkoppertje voor iemand die mee wil doen met dit rollenspel. Dunkt me.

Btw, ik kan niet wachten om te zien dat Anna en Simon een stelletje worden.

[Issun]

'Rik, heb je pijn?' vroeg een meisje met een blonde paardenstaart aan Jeroen. Niet Jeroen dus, maar Rik. Misschien kende hij hem toch niet zo goed, maar het was wel een geneeskundestudent. Rik schudde zieligjes zijn hoofd en strompelde weg, op het punt om te gaan huilen. Niels moest moeite doen om niet zijn linkerwenkbrauw op te tillen.

Uiterlijk rustig, maar van binnen kwaad, liep hij naar buiten. Het was twee uur, schatte Niels. Vanuit gewoonte wierp hij een blik op zijn kapotte horloge, die al drie maanden steevast op kwart over drie stond. Met zijn handen in zijn zakken ging hij tegen de muur staan mokken. Een trap van zijn voet en een Colablikje vloog weg.
'Au,' zei iemand en Niels keek op. Eric wreef met zijn rechterhand over zijn voorhoofd. Het gedeukte Colablikje lag nog naast hem.
'Eric,' Niels grinnikte en zijn boosheid verdween. 'Sorry'. Met een grijns van iemand die voor de gek gehouden is maar het toch wel grappig vindt, kwam Eric op hem afgelopen.
Eric mompelde iets onverstaanbaars en zei vervolgens: 'Waar was dat nou weer voor nodig?'
'De verveling, Eric, en de ergernis.' Niels glimlachte.
'Hrmm.' gromde Eric.
'Hoe gaat het met je?'
'Op de buil op mijn hoofd na goed. Vandaag ging het over cell division, interessant hoor.'
Voor Niels was gezellig praten met Eric in feite vloeken in de kerk, want Eric was als zovelen hier een student geneeskunde. Maar Eric was een toffe gozer. Hij zou wat aan zijn moeder gedaan hebben, als hij dat kon.
'Hoe is het in Japanese Class?' vroeg Eric.
'Yoi-na.' Niels glimlachte.
'En met je moeder?'
Niels negeerde de vervelende vraag en draaide zich om. Zijn oog viel weer op de jongen die zonet een meisje in zijn armen had gehad. Hij was op het moment omringt door meisjes.
'Eric, die jongen, wie is dat ook alweer?'

Offtopic: Serieus, Anna, Laurie en volgens mij ook Chris staan allemaal bij Simon.

[Geel]

Offtopic: Leuk dat Eric Niels kent!

Eric keek om zich heen en hoewel hij best veel knappe mensen zag vond hij, tot nu toe, niemand die hij 'mooi' vond. Knap en mooi zijn twee verschillende begrippen voor Eric. Knap is iemand die er goed uitziet, maar dan ook alleen qua uiterlijk. Mooi is iemand die met zijn uiterlijk dicht bij knap komt, of misschien zelfs knapper is dan knap, maar het belangrijkste is dat iemand geen air om zich heeft en een goede uitstraling heeft. Goede uitstraling is erg subjectief maar voor Eric is het iets tussen vriendelijkheid en mysterie. Op zo'n iemand zou Eric op slag verliefd kunnen worden.

'Au' zei Eric toen hij iets tegen zijn voorhoofd voelde komen. Niet dat het pijn deed maar Eric vond het gepast om 'au' te zeggen. Hij keek voor zich en daar lag een in elkaar gedeukt colablikje.
'Eric' zei er iemand en Eric keek om zich heen en zag Niels tegen een muurtje staan en hem met een grijns aankijken. Hij mompelde een verontschuldiging en Eric stond op en liep naar hem toe. Niet om hem in elkaar te slaan maar om met Niels te praten.

'Eric, die jongen, wie is dat ook alweer?' vroeg Niels toen ze aan een elkaar hadden gevraagd 'hoe het ging'.
'Dat is Simon, maar volgens mij hoor je hem niet te kennen, tenzij je alle geneeskunde studenten hier kent.' antwoordde Eric.
'Hmm.. dat dacht ik al, hij ziet er wel uit als een geneeskunde student.'
'Ja, jij kunt natuurlijk alle geneeskunde studenten op slag herkennen.' zei Eric met een glimlach. Hij wist dat Niels geen fijne herinnering had aan alles wat met geneeskunde te maken had. 'Maar waarom vroeg je dat eigenlijk, wie Simon was?'

[Issun]

Offtopic: Leuk dat Eric Niels precies goed behandeld. 'Ja, jij kunt natuurlijk alle geneeskunde studenten op slag herkennen.' Die is goed ^^.

'Wat is zijn achternaam?' vroeg Niels plots.
'Hardhout. Simon Hardhout dus. Hoezo?'
Hardhout. Hij had al eerder gedacht dat hij Simon kende. Dezelfde kleur haar als zijn vader, en ook dezelfde blauwe ogen. Die jongen verdiende het niet om met zoveel meisjes te zijn, niet met zo'n vader. Zijn vader was namelijk dezelfde dokter Hardhout die zijn moeder had verzorgd, dezelfde man die het maar gewoon had opgegeven, gewoon omdat hij niet meer wist hoe het verder moest. De boosheid die was verdwenen toen hij met Eric aan het praten was gleed in hem terug. Hete lava kolkte in zijn hoofd en zijn handen trilden, eventjes.
'Stop,' dacht Niels. 'Dit is belachelijk. Hij is vast niet zoals zijn vader.'
'Niels, hoezo wil je dat weten?' herhaalde Eric.
'Ik dacht dat ik hem kende, uh... van de middelbare school. Ik zat bij iemand in de klas die veel op deze Simon lijkt.'
Eric fronste, hij geloofde het vast niet. Maar dat maakte niet uit.
Opeens viel het Niels op dat Eric de hele tijd om zich heen keek. Erics blik bleef even hangen op een mooi meisje met grote blauwe ogen en schoot daarna naar een fors, vet meisje met twee dikke bruine vlechten. Vervolgens fronste hij en zocht hij weer verder.
Niels zette zijn ondeugendste glimlach op en vroeg: 'Eric, wat zit je nou de hele tijd rond te kijken?'

[Geel]

Offtopic: Eric is bi. .

'Ik zoek mooie mensen.' zei Eric toen Niels hem vroeg waarom hij zo aan het rondkijken was. Hij staakte zijn zoektocht naar mooie mensen en richtte zich weer op Niels.
'En?' vroeg Niels.
'Niet veel bijzonders.'

Eric dacht even na wat Niels zojuist over Simon had gezegd. Hij kende Simon van de middelbare school. Interessant, dacht Eric, aangezien Simon een paar jaar ouder is dan Niels. Eric vroeg zich af hoeveel klassen Niels wel niet had overgeslagen. Dus dan kent hij Simon ergens anders van. Eric kon wel bedenken waarvan.

Offtopic: Eh..wat gebeurt er eigenlijk allemaal tijdens zo'n brandoefening. Ik bedoel moet er niet iets gebeuren, like dat een leraar iets zegt o.i.d.?

[Issun]

Offtopic: Je tweede alinea klopt niet helemaal. Zie deze zin uit mijn stukje: 'Ik zat bij iemand in de klas die veel op deze Simon lijkt.' Die persoon leek dus alleen maar op Simon. En over die brandoefening, goede vraag!

[Kitten]

Offtopic: Ik ga proberen voor het einde van de avond een overzicht post te maken zodat het duidelijk wordt wat er allemaal gebeurd, ok?

[Geel]

Issun schreef:

Offtopic: Je tweede alinea klopt niet helemaal. Zie deze zin uit mijn stukje: 'Ik zat bij iemand in de klas die veel op deze Simon lijkt.' Die persoon leek dus alleen maar op Simon. En over die brandoefening, goede vraag!

Offtopic: Dat heb ik inderdaad gelezen. Eric meent dan ook niet dat wat hij zegt over dat Niels een paar klassen heeft overgeslagen. Ik dacht dat ik de sarcastische ondertoon wel duidelijk genoeg had gemaakt..

@Kitten: Ok.

[fizzle-fluffy]

Laurie was door Simon amper neergeploft in het gras, of de meisjes dromden om hen heen. Ze slaakte een zucht. Terwijl ze zich uit de menigte probeerde te wringen op haar ene been, zag ze een meisje aan komen rennen dat ze vaag kende. Was dat niet die Anna, die zo raar deed tegen Simon? Met een knikje groette ze haar, terwijl ze zich losmaakte uit de groep Simon-bewonderaars. Ze keek om zich heen, of ze een studiegenootje zag, of een andere bekende die niet omringd was door metersdikke groepen aanbidders. Tegen een muurtje stond Eric geleund. Dat was toevallig! Laurie zwaaide en hinkte, leunend tegen de muur, naar hem en de jongen met wie hij stond te praten toe. Ze besloot dat ze de jonge student maar beter wat kon imponeren, dus ze stelde zich voor met haar gehele naam. Hij mocht best weten dat ze van een oud-adellijk geslacht kwam.

'Laurentia Elisabeth De Ruyter - van Stevenynck,' zei Laurie met een triomfantelijke, bijna meelijdende glimlach, terwijl ze haar vrije linkerhand naar de jongen uitstak.

[Issun]

ggcy8 schreef:

Offtopic: Dat heb ik inderdaad gelezen. Eric meent dan ook niet dat wat hij zegt over dat Niels een paar klassen heeft overgeslagen. Ik dacht dat ik de sarcastische ondertoon wel duidelijk genoeg had gemaakt..

@Kitten: Ok.

Offtopic: Hmm, ik zie nu iets beter wat je bedoelt, maar Niels heeft Simon hiervoor nog nooit gezien hè.

Niels wilde net vertellen dat hij nog wel iemand wist voor Eric, toen er opeens een meisje op hem af kwam lopen - meer hinken, eigenlijk. Ze was leuk, en ze stak haar hand naar hem uit.
'Laurentia Elisabeth De Ruyter - van Stevenynck,' zei het meisje met een glimlach en een licht kakkeraccentje.
'Hoi, Laurentia Elisabeth. Watashi wa Niels desu. Ik ben Niels, dus. Niels Molenaar.' Wie was dít nou weer? Ze zag er leuk uit, daar niet van, maar Niels hield niet zo van die opschepperige adelmeisjes. Maar goed, ze had haar naam vast niet zelf gekozen.
Het meisje lachte op een lieve manier en zei: 'Moeilijke naam hè? Zeg de volgende keer maar Laurentia. En wat zei je nou net?'
'Dat is Japans.' zei Niels kortaf.
'Japans? Wat leuk!' Laurie gaf hem weer de glimlach waar ze mee aan was komen lopen. Misschien was ze toch wel leuk.

[fizzle-fluffy]

Offtopic: Laurie stelt zich juist zo uitgebreid voor om je bang te maken, ze zou nooit daarna opeens zeggen zegmaarlaurie.

[Issun]

Offtopic: Ja, okee. Wat nu? Moet ik 't dan gaan veranderen?

[fizzle-fluffy]

Offtopic: anders maak je ervan: zeg maar laurentia. Ofzo. Dat het toch nog een beetje is van ik-heb-een-moeilijke-naam.

[Issun]

Offtopic: Done.

[fizzle-fluffy]

thx

[flyaway]

Offtopic: Nog even met herkansingen bezig, kan niet veel schrijven. Maar fijn dat de verhaallijn boeit Leuke dingen Ik lees later helemaal bij.

[Geel]

Laurie, blijkbaar Laurentia, maar Eric bleef toch maar bij Laurie, kwam naar hen toe en stelde zich voor. Voor Niels waarschijnlijk, want Eric kende haar al. Eric vond het grappig hoe Laurie Niels probeerde te imponeren. Hij kon een glimlach niet onderdrukken toen Niels zich in het Japans voorstelde en de hele ontmoeting tussen die tweede uitraaide op iets wat Laurie niet gehoopt was; Niels was niet onder de indruk.

Toen Laurie verteld had hoe leuk ze het vond dat Niels Japans kon vroeg Eric haar: 'Laurie, ik mag toch wel Laurie zeggen hé, waarom werd je naar buiten gedragen door Simon?'
Eric hoopte dat hij Lauries plan om Niels te imponeren, want Eric dacht nog steeds dat ze dat van plan was, helemaal in de war gooide door dit te vragen.

[fizzle-fluffy]

Laurie stond nog geen minuut bij de twee jongens of haar ik-ben-beter-dan-deze-nieuweling-plan werd overhoop gegooid, doordat Eric haar paniekaanval aanhaalde. Laurie stak haar kin in de lucht en zei: 'een dame van adel kan toch zeker niet geacht worden zelf te lopen bij een noodgeval? Ik zou mijn slanke enkeltjes nog bezeren!' Toen liet ze haar overdreven nette accent vallen. 'Oh en, natuurlijk mag jij Laurie zeggen, Eric.'

[Issun]

Zo, dus dit meisje liet zich dragen door die Simon. Ondanks dat Niels nog nooit een woord met die jongen had gesproken kon hij hem nog steeds niet uitstaan. Eigenlijk was die Laurie zo leuk nog niet, met haar mooie lange naam en nette accentje.
'Je enkeltjes? Misschien kan die Simon daar wat aan doen. Hij studeert immers geneeskunde, dus dan hebben ze overal wel een oplossing voor. Kwakzalvers.'
'Zeg, wie denk jij wel dat je bent, jongetje? Je hebt geluk dat zo'n hoogstaande dame als ik een conversatie aangaat met een minderwaardige jongetje zoals jij. Japans, puh. Wat voor status heeft dat nou? Geneeskundigen helpen de wereld!'
'Geneeskundigen helpen de wereld?' schreeuwde Niels bijna.
Hij kolkte van woede. Wat een ongelooflijke trut. Eerst geinteresseerd doen en dan opeens op haar tenen getrapt. Hij haatte dat soort meisjes, konden ze niet gewoon doen? Hij wilde haar een duw geven, hij wilde haar slaan. Eens kijken of die geneeskundigen een mooie bult op haar hoofd konden genezen. Maar hij hield zich in, haar slaan was zinloos.
Eric veranderde snel van onderwerp. 'Laurie, vertel eens over je studie.'

[fizzle-fluffy]

Offtopic: op haar tenen getrapt mooie speling (ze heeft haar tenen gebroken he)

[Issun]

Offtopic: Serieus? Dat wist ik niet eens.

[Kitten]

Offtopic: Issun, het is een beetje de bedoeling dat je zo veel mogelijk alleen vanuit je eigen karakter schrijft. Dus probeer openingen te laten voor anderen om op te reageren.

De brandoefening leek op alle fronten goed te gaan. De mensen waren snel uit de gebouwen gegaan, de BHV'ers (Bedrijfs HulpVerlening) was ter plaatse en coordineerde de stroom van studenten. Een aantal studenten was geschrokken, dus een paar werd eerste hulp verleend. Een stukje van de studenten verwijderd waren een stel jonge verslaggevers met een camera en een presentatrice in de weer.

"Zoals jullie achter me kunnen zien, zijn alle universiteitsgebouwen in hoog tempo ontruimd bij de brandoefening van zojuist. Het is nu wachten op het staken van het alarm en het teken veilig voordat de studenten weer verder kunnen met hun lessen. We gaan even wat studenten om hun mening vragen," zei de presentatrice.

Ik het gebouw had Jeroen het op een of andere manier voor elkaar gekregen om te verdwalen. Het was hem ook nog niet helemaal duidelijk hoe hij dit nou weer had gedaan, maar hij was de weg kwijt. En hij was niet de enige. In zijn directe omgeving zag hij toch minstens 10 anderen. Na een tijdje bereikte hij een nooddeur. De deur stond op een kier en hij opende hem verder. De deur gaf toegang tot een klein balkonnetje dat duidelijk was bedoeld als ontsnappingsroute. Een gammele verroeste trap hing er onder en daalde af naar het dak van de kantine.

Lager op de trap zag hij dat twee studentes probeerde af te dalen van de trap. Het ging nogal onhandig omdat de trap glibberig was. Hij kon vanaf deze hoogte wel goed zien hoe vol het grasveld voor het gebouw stond met studenten.

Een gil bracht hem weer terug naar de trap. Het onderste meisje was uitgegleden en naar beneden gevallen. Ze lag bewegingsloos op het dak van de kantine. Een angstige zucht roos omhoog uit de menigde studenten en hij hoorde een aantal studenten gillen.

[Geel]

Offtopic: @Issun, misschien kun je, als je tijd over hebt, de vorige hoofdstuk(ken) lezen. Geeft je wat inzicht op wat er allemaal gebeurd is.
@Kitten: Volgens mij was je niet, zoals in je sig staat, niet echt nuchter toen je je laatste stukje schreef. Er staan voor jouw doen wel veel fouten in.

'Want volgens mij weet ik nog steeds niet wat je studeert, al was het de bedoeling dat je het vertelde toen ik kwam hospiteren.'
Een deel van zijn vraag en het begin van Laurie's antwoord werd enigszins ruw verstoord door gillende studenten. Veel mensen wezen naar het dak van de kantine. Ook Laurie, Niels en Eric keken die richting op en konden op het eerste gezicht niet veel bijzonders zien. Op het dak van de kantine stonden een paar mensen om iets heen, het was niet duidelijk wat. Maar al snel was het duidelijk, doordat mensen die het gezien hadden het van de schrik niet konden opbrengen om de gebeurtenis te verzwijgen, dat er iemand van de als ontsnappingsmiddel dienende trap was gevallen.

[fizzle-fluffy]

'Ik ben derdejaars rechtenstudente, ik...' Laurie werd onderbroken door gegil. Ze keek omhoog, ze hoorde om zich heen geruchten; er was iemand van de noodtrap afgevallen. Laurie sloeg dubbel; ze voelde de paniek weer opkomen. Haar hoofd werd leeg en wazig en ze begon steeds hoger en sneller te ademen. Om in evenwicht te blijven, ging ze op twee benen staan - uiteraard zakte ze door haar linkervoet. Terwijl iedereen opging in het gegil op het dak, voelde Laurie zich wegglijden. Ze voelde nog vaag een stekende pijn in haar linkervoet en aan haar hoofd, gecombineerd met een warme vloeistof. Ze greep de vuilnisbak vast waar ze tegenaan lag, voor ze wegzakte.

[Vogelvrij]

Astrid had de verbrande sok in haar tas gepropt. Oké, vuur bij een brandoefening was onmisbaar, maar ze had ook geen zin om bij de politie terecht te komen omdat een geavanceerd laboratorium in de Verenigde Staten had ontdekt dat het dna op deze groene sok onmiskenbaar van Astrid Verwegen uit Nederland was. In de gevangenis zitten was niet bepaald haar ambitie. Zij creëerde haar eigen gevangenissen wel.

Ze wilde teruglopen naar de ingang, maar wist niet precies meer waar die was. Ze kon zich niet herinneren dat ze een trap was opgegaan, toch leek ze nu ineens op de eerste verdieping te zijn. Op een gegeven moment kwam ze een ander meisje tegen. "Weet jij een uitweg?", vroeg ze. Uitweg klonk een stuk beter dan uitgang. Het meisje wees op een groen bordje. "We moeten daarheen." Zwijgend liepen ze naast elkaar, tot ze een nooddeur tegenkwamen. Ze duwden hem open en zagen een gammele trap. Het meisje keek haar vragend aan. "Durf jij van die trap af?" Natuurlijk durfde Astrid van die trap af. Bij brandoefeningen hoorde je van enge trappen af te dalen. Vastberaden daalde ze af, maar de trap was gladder dan ze had verwacht. Het meisje kwam achter haar aan, juist toen ze haar wilde waarschuwen. "Ieee, wat eng", gilde het meisje.
"Stel je niet zo aan", zei Astrid. Toen gleed haar voet van de trede af en kukelde ze naar beneden. Ze kwam op het dak van de kantine terecht, iets boven de begane grond. Had ze gegild? Ze hoopte van harte van niet, ze vond gillen in een achtbaan al genant. Als ze had gegild, dan hoopte ze dat het in elk geval door die verdomde sirenes overstemd zou worden. Pas toen voelde ze de pijn, en ze verwelkomde haar. "Dag pijn", mompelde ze. Ze sloot haar ogen en genoot. Nu had ze een reden om even helemaal niets te doen. Gewoon hier te liggen en te wachten. Als die sirenes nu zouden ophouden, zou het moment perfect zijn.