Voetjes

[Ratatouille]

Toe maar, laat je voetjes lopen
Kom maar, wees niet bang
Stapje voor stapje
Naar mij toe

Kom, geef me je hand
Kijk me in de ogen
Zeg me wat je voelt
Voel je een band?

Voel je geborgenheid
Liefde en warmte
Voel je de liefde
Die ik je geef

Ik zal altijd blijven houden
Met heel mijn hart
Van jou
Zelfs als je voetjes niet meer lopen
En je handen koud zijn

[Ratatouille]

Geschreven voor een vriendin, die (nog steeds) in de zenuwen zit en wacht op een telefoontje.

Spanningen kruipen
Omhoog naar mijn ziel
Zenuwen spelen
Met mijn gevoel

Mijn handen trillen
Zijn niet stil
Mijn woorden stokken
Slaak een gil

Telefoon laten gaan
Nee, niet opnemen
Ja, ik neem op
Laat maar komen

Ik ben er klaar voor

Ik weet niet zo goed wat ik van je gedichten moet vinden. Het loopt lekker en leest goed door. De laatste zinnen van je eerste gedicht vind ik niet zo mooi, ze zijn te afgezaagd, terwijl je voor de rest toch wel een originele draai aan dit onderwerp hebt gegeven.

In het tweede gedicht vind ik 'ziel' een te zwaar woord. Waarom zit je ziel omhoog? Het is een beetje vreemd. Ook de hoofdletters zijn apart, en het gebrek aan leestekens, maar dat is een keuze.

Verder vind ik ze netjes

[ZitriN]

Ik vind ziel zelf geen mooi woord in gedichten, maar dat is mijn mening en verder nergens op gebasseerd. Of het te zwaar is hangt af van het desbetreffende telefoontje lijkt me.

En verder sluit ik me aan bij Etmakas; als je de laatste twee regels weglaat van het eerste gedicht zou ik het mooier vinden. De hoofdletters komen lijkt me door Word met zijn automatische hoofdlettergebruik. Ik zeg: uitzetten.

[Ratatouille]

Bedankt voor de tips Ja, hoofdletters komen door Word. Zal de volgende eens schrijven zonder hoofdletters, heb eigenlijk nog nooit bewust nagedacht over die hoofdletters en interpunctie, schrijf altijd gewoon wat in me opkomt. Laatste twee regels weggehaald, staat inderdaad mooier. Over ziel, het is inderdaad een beetje vreemd. Daar ga ik nog over nadenken!

Ik ben vandaag
vandaag is mezelf
vrij als een vogel
ben ik alleen
mezelf

Foto’s zeggen weinig
woorden zeggen meer
ik ben vogelvrij
ik ben mezelf
ik ben mij

Niemand is zichzelf
maskers beschermen
beschermen jou
beschermen mij
toch ben ik
vogelvrij

Beloof je
jouw masker
weg te werpen
doe ik het ook
zie je mij
zie je mezelf

[Ratatouille]

De stille kracht van vriendschap

Haar armen wikkelden zich
als een warme deken om mij heen
Haar lippen vormden zich
tot een onhoorbaar woord
Haar ogen sloten zich
als in een woordeloze droom

Ik kon niet zeggen
wat ik zeggen wilde
Nodig was dit niet
Zonder woorden las zij mijn boek
Liet ik mijn zinnen lezen
Waren we als één

Mijn kracht was de hare
Haar kracht was van mij
De stille kracht van vriendschap,
nooit verlopen,
nooit voorbij

[Dingaantouwtje]

Je gaat erop vooruit Rata! Je laatste gedicht vind ik mooier dan de rest.

Zonder woorden las zij mijn boek

vind ik erg mooi.

Ik zou nog wel de zin:

waren we als een

veranderen in

waren we als één

[Noinin]

Ik vind je gedichtjes lief. Mooi om aan iemand te geven of te laten lezen. Maar probeer nog te werken aan bijv. metaforen of woordspelingen. Soms staat er iets te letterlijk wat je bedoelt, wat het minder interessant maakt.

[Ratatouille]

(Jojo, ik heb het even aangepast!)
Bedankt Noinin!
Je hebt wel gelijk over je metaforen, maar ik heb me eigenlijk nog nooit echt verdiept in de ´techniek´. Ik begin nu wel meer van anderen te lezen en ideeën daarover op te doen, maar ik ben nog niet helemaal thuis in de metaforen en woordspelingen, althans, nog niet in gedichten. Ik zal binnekort eens proberen wat te schrijven dat wat meer metaforisch is.

[Dingaantouwtje]

Je gaat vooruit

[Ratatouille]

Merci
Deze vind ik zelf niet zo sterk, maar hij floepte er zomaar uit en ik wilde jullie graag laten meegenieten van mijn mafheid

Ik ben een zaklamp
zo een die zijn bundel licht
in de hemel laat stralen

Eentje zonder knopje aan de buitenkant
maar met twee batterijtjes, hand in hand

Felle stralen schijnen
vanuit mijn binnenste, in de nacht
een zonnetje in het duister
en de sterren in mijn macht

Laat maar komen,
ik schijn je zo omver


(Mijn inspiratie is een tikje op... Moet weer even komen denk ik..)

[Ratatouille]

Kwijt?

hier naar daar
geen tussenweg
razende bomen
stiekeme wind
de liefde eensgezind

geen woorden
fluisterend in de leegte
gevoelens hangen rond
ja, jij kan ze zien
maar ik zocht en vond

lang gevochten
voor dit moment
nu ben ik
ik zie ze
zwevend in het licht
vliegend
over jouw gezicht

gevoelens vol van liefde
gevoelens zonder haat
mijn gevoelens zijn de jouwe
zoals het gaat

nog steeds op reis
nog steeds verdwaald
verloren liefde, teruggehaald


Ik weet het, zonder interpunctie, maar ik wist niet precies hoe ik die hier kon gebruiken, afgezien van die laatste komma, omdat die daar gewoon moest van mezelf. Ik zou graag weer wat tips krijgen bij het schrijven (:

[Daanaap]

Interpunctie is ook niet mijn sterkste kant , maar ik vind dat je het hier rustig weg kunt laten. Als de zinnen en regels niet meer helemaal synchroon worden, is interpunctie meestal wel nodig omdat het anders niet makkelijk meer te lezen is. Die komma die je er toch hebt neergezet vind ik eigenlijk ook niet nodig.
Het is best leuk geschreven, maar het onderwerp is wat... globaal ofzo. Ondanks dat het een persoonlijk onderwerp is, komt het niet persoonlijk over en wordt het toch minder interessant.
Misschien moet je denken aan wat meer persoonlijke details? Dat het echt over iets gáát. Voor "echte" schrijftips moet je niet bij mij zijn , ook niet mijn sterkste kant.

[Ratatouille]

Merci De echt persoonlijke dingen vind ik altijd moeilijk om zomaar online te zetten. Ik schrijf ook veel om het een plekje te geven, maar die gedichten laat ik nooit aan iemand lezen