Vertrouwen?

[Co'tje]

Hallo,

Ik heb drie jaar lang samen gewoond met mijn vriend. Op een zaterdag na werk toen ik thuiskwam zat hij erg gespannen op de bank. Toen ik vroeg wat er aan de hand was gaf hij in eerste instantie aan dit niet te weten. We hebben een hele moeilijke periode gehad met ernstige ziektes, psychiaters en psychologen en een heleboel familie problemen, en waren net verhuisd, wat een heleboel energie gekost heeft. Uiteindelijk knalde hij er uit dat hij niet meer met mij verder wilde. Ik ben toen weg gegaan en heb bij vriendinnen gelogeerd, had redelijk snel mijn eigen huisje geregeld en ging dat opknappen, kreeg binnen anderhalve maand eigenlijk alles weer op de rit. In de tussen tijd nog wel gesprekken met hem gevoerd, maar daar kwamen niet echt heldere antwoorden uit. Hij zei dat hij niet meer op die manier van me hield en daarmee was voor hem de kous af. Ik zei dat ik dat niet geloofde, dat ik het idee had dat hij de situatie niet meer prettig vond omdat we beiden veel hadden meegemaakt maar dit deed hij af als onwaar, dus na twee weken en een laatste gesprek over onze relatie liet ik het er bij.

Ik hoorde toen dat hij met allerlei vrouwen uit eten was gegaan een dag nadat wij uit elkaar waren al, vrouwen die hij nauwelijks kende. Dat hij elke avond in de kroeg zat, terwijl hij voorheen nooit dronk. Nou ja, allemaal dingen die kwetsend waren of die ik niet snapte omdat het niet de persoon was die ik ken.

Toen ik mijn huisje op ging knappen bood hij zijn hulp aan, en die accepteerde ik. We hadden geen ruzie en de bedoeling was om weer als vrienden verder te gaan als de ergste emoties waren afgezwakt. Uiteindelijk liep dit helpen met klussen uit op zoenen en kwam hij met het verhaal dat hij grote fouten had gemaakt, dat hij wel degelijk van me hield, dat hij in paniek was toen hij me dumpte en dat het uit de spanning zijn heel prettig was de dagen erna maar dat hij me wel degelijk miste en dat hij hoopte dat ik nog genoeg van hem hield om het nogmaals te proberen.

Ik hou verschrikkelijk veel van hem en stemde hiermee in. Aangegeven dat ik maar heel weinig vertrouwen in hem heb en dat dit opgebouwd moet worden en dat we het rustig aan doen, dit was allemaal prima. Vervolgens kwam ik er na een paar weken achter dat hij mij op zijn werk en sportvereniging compleet zwart heeft gemaakt tegenover zijn collegga's en vrienden, en dat hij verschrikkelijk veel heeft gelogen over hoe het met mij ging om de aandacht van zijn collega's te krijgen, in de hoop dat die hem zielig zouden vinden. Hij zegt dat dit niet bewust gegaan is maar dat hij wel wist dat hij niet eerlijk was, dat het makkelijker was dan aangeven hoe het met hem ging. Hij kan liegen zonder zich daar naar over te voelen, mij als zondebok neerzetten voor aandacht. Ik weet niet wat ik hiermee moet. ik hou zielsveel van hem, maar die gedrag vind ik onacceptabel.

Momenteel loopt hij bij een psycholoog en hij doet verschrikkelijk zijn best om alles goed te maken en er achter te komen waarom hij zoveel gelogen heeft en mij zo negatief heeft neergezet, maar is het niet al te laat? Kan dit nog goed komen?

[bakfietsje2]

pfff nouja 3 jaar is wel al een lange tijd... ik zou het ECHT niet weten...
probeer het uit met de psycholoog en als dat niets word zou ik toch ophouden als ik jou was

[hardcore boy]

geef hem een kans ik denk da hij het wel meent en dat hij oprecht spijt heeft je kunt altijd nog zeggen nee dit werkt niet geef hem in iedergeval eerst een kans om zich te bewijzen als dat niet lukt kan je altijd nog zeggen ik hou ermee op

[Nebel]

Los van dat hij bij een psych loopt om aan zichzelf te werken en de vraag of dat goed komt moet je denk ik even een tijdje rust hebben om goed na te kunnen denken of jij wel op deze manier bij hem kan blijven en van hem kan blijven houden. Het is pas heel pril dat jij dit allemaal over hem weet, en houden van gaat niet in een keer weg, wat iemand ook doet. Ik zou je dus even niet laten lijden door hoeveel je van hem houdt en dat hij aan zichzelf werkt, maar je alleen maar afvragen of jij hem opnieuw kunt vertrouwen. Als dat niet zo is, dan is het erg jammer dat je zoveel van hem houdt, maar dan wordt het toch nooit zo fijn meer.

[Co'tje]

Hij doet ook verschrikkelijk zijn best, en hij heeft oprecht spijt, dat zie ik wel. Het is inderdaad meer de vraag, kan ik hem nog vertrouwen? Soms is houden van niet genoeg, en voordat hij echt oprecht veranderd zijn we weer een hele poos verder. Hij gaat nu nog regelmatig de fout in en liegt dan of zet een negatief beeld van mij neer. Het verschil is dat hij dit nu verteld en zegt het vrijwel direct te corrigeren, of eventueel de volgende dag. Maar het is vermoeiend om constant leugens te moeten horen of te horen dat hij toch weer iets fout doet. Hij zegt dat hij het echt niet als fout ziet op dat moment, of niet overziet dat het kwetsend is. Hij gaat nu met zijn psycholoog kijken of het een persoonlijkheids stoornis o.i.d. is. Zijn vader is een patalogische leugenaar. Zijn moeder is depressief. Er zit dus wel wat in zijn familie. Ik wil hem graag vertrouwen, maar omdat het zo moeilijk voor hem lijkt te zijn om eerlijk te zijn maakt dat het wel heel erg lastig, al is het al een hele stap dat hij het nu direct opbiecht.

[Nebel]

Ik snap je dilemma goed, ik heb zelf een soortgelijke situatie meegemaakt. Dat is uiteindelijk uitgegaan, maar dat lag wel anders (hij werd agressief).

Ik zal je vooral willen adviseren om even afstand te nemen en stil te staan hoe jij tegen over hem staat en of jij deze relatie nog wel ziet zitten (natuurlijk zegt je eerste gevoel dat je dat wilt, je bent al heel lang bij elkaar en je houdt heel veel van hem, maar misschien dat als je er langer over nadenkt dat het anders ligt). Wat jij ook kiest, hij moet aan zichzelf werken, dat doet hij misschien ook voor jullie relatie, maar hij moet ook voor zichzelf doen. Ook als jullie relatie niet meer goed komt, is het voor hem belangrijk om er psychisch weer bovenop te komen. Dus voel je in geen geval schuldig als je besluit dat dit het niet is, of als het toch niet blijkt te werken.
Je zou ook kunnen afspreken dat jullie het opnieuw proberen als hij wat verder is in zijn therapie, zodat jij niet elke dag met leugens geconfronteerd hoeft te worden. Dit betekent niet dat je hem in de steek laat, onthou dat. Je laat enkel jezelf in de steek als dit je meer verdriet geeft dan geluk.

Het is inderdaad een goed teken dat hij doorheeft wat er aan de hand is en zijn excuus kan aanbieden, maar dit wil nog helemaal niet zeggen dat hij er bijna is. Ik wil je niet ontmoedigen, echt niet, ik denk alleen dat je goed voor je zelf moet denken.

[scrone]

Je kan nooit weten of je iemand echt kan vertrouwen.
Zoals ik hier nu lees houd jij ook ontzettend veel van hem , geef hem dan de kans het vertrouwen terug te winnen.
Als hij zoals jij zegt oprecht spijt heeft komt het vanzelf goed.

De meeste mannen komen niet echt voor hun gevoelens uit en proberen na een relatie zo snel mogelijk alles weg te stoppen de easy way? drinken , date , zielig zijn etz. Dat hij nog iets in de familie heeft werkt dan misschien ook erg mee maar zoals ik weet is dit niet erfelijk.

Over het blijven liegen en een negatief beeld scheppen moet je hem gewoon eens goed op zijn plek zetten en wie wie nou terug nam toen hij dat vroeg en jij er niet van gediend bent dat hij je zwart maakt.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

[Volk]

Ik zou persoonlijk (tijdelijk) het contact verbreken. Hij komt maar terug als hij stopt met jou behandelen als vuil. Dan heeft hij ook een extra motivatie om aan zichzelf te werken. Waarom zou hij er anders echt werk van maken als jij toch bij hem blijft en zeggen dat hij spijt heeft genoeg is? Als hij is veranderd en er is weer vertrouwen, dan kun je kijken of het nog werkt om samen te zijn.

[speelgoedgitaar]

Ik zou zoals Volk voorstelt zeker een pauze nemen en hem een tijdje niet meer zien. Ik denk vrijwel zeker dat hij een persoonlijkheidsstoornis heeft met zulk gedrag. Met de juist behandeling zijn bepaalde persoonlijkheidsstoornissen heel goed te behandelen en kan je er heel goed mee leven. Ik ken mensen die ook een persoonlijkheidsstoornis hebben en in therapie hebben gezeten. Ze zijn er uiteindelijk heel erg sterk uitgekomen. Kortom, als hij zijn leven weer op orde heeft zou ik het zeker nog een keer proberen.

[Smokeyking]

En als hij jou zo zwart maakt en niet eerlijk is tegenover anderen over jou, moet je je afvragen of hij eerlijk is tegen die psycholoog?

sterkte

[keepdreaming]

Volk schreef:

Ik zou persoonlijk (tijdelijk) het contact verbreken. Hij komt maar terug als hij stopt met jou behandelen als vuil. Dan heeft hij ook een extra motivatie om aan zichzelf te werken. Waarom zou hij er anders echt werk van maken als jij toch bij hem blijft en zeggen dat hij spijt heeft genoeg is? Als hij is veranderd en er is weer vertrouwen, dan kun je kijken of het nog werkt om samen te zijn.

Deze hierboven ben ik het helemaal mee eens. Want ik denk dat het best weer kan gaan klikken, het gedeelte van de klik dat vertrouwen heet dan. Maar persoonlijk zou ik dit probleem oplossen door te doen wat in de bovenstaande post staat.

[Co'tje]

Hij was niet volledig eerlijk tegen zijn psycholoog, daar ging ik ook niet vanuit, dus heb ik hem daarmee geconfronteerd. We zijn samen geweest en hebben samen een duidelijk beeld geschept van hoe het in elkaar steekt. Nou heb ik weinig vertrouwen in deze psycholoog, maar hij voelt zich wel prettig bij haar, dus dan moet ik niet zeuren. Heb dit ook niet naar hem uitgesproken, vond ik niet eerlijk, want het is voor hem een grote stap.

Elkaar niet zien heb ik overwogen, ik vind het lastige alleen dat hij dan niemand heeft om mee te praten, op te leunen etc.

Ik weet wel dat hij het daar zelf naar gemaakt heeft, ook vrienden beginnen zijn gedrag nu te doorzien en zijn er niet van gediend. Spreken hem erop aan en checken soms bij mij als hij iets over mij verteld. Vermoeiend is dat wel, en bizar dat zijn verhalen gecheckt moeten worden, aan de andere kant wel prettig dat mensen door krijgen dat ik niet zo´n rotwijf ben als hij mij de afgelopen drie jaar heeft afgeschilderd.

[FrankB93]

ik zou het niet weten, zolang hij de emmer niet doet overlopen kan je het proberen.
zo niet dan lijkt mij al zeer snel dat het gedaan is

[Selimmm]

Ik neem niet aan dat je een pubertje bent, dus je zal als volwassene vrij serieus zijn en hij ook. Het is moeilijk voor je om van iemand te houden die zijn woorden omdraait, iknow. Maar ik adviseer je om een serieuze relatie aan te nemen. En niet iemand die liegt achter je rug. Liefde maakt blind, probeer die liefde aan de kant te zetten.Bovendien, als hij niet serieus is heb je er niet zo veel aan.

[Associated]

pfff wat een lap text. heb het niet eens gelezen.

[immortelle]

Associated schreef:

pfff wat een lap text. heb het niet eens gelezen.

waarom reageer je dan?

[Daboman]

Tsja, vertrouwen is natuurlijk wel een van de belangrijkste pilaren van een relatie, van wat voor type dan ook. Terecht dus dat je het je afvraagt. Maar het is wel een vraag die alleen jij kan beantwoorden.

Persoonlijk vind ik dat inzet beloond hoort te worden, maarja je moet in de eerste plaats voor jezelf zorgen en als hij pathologisch leugenaar is, kan dat best vermoeiend zijn. Ik denk dat je je zou moeten afvragen of je dat er voor over hebt. Zo nee, zou ik er een punt achter zetten, zo ja, zou ik het proberen.

Co'tje schreef:

Vervolgens kwam ik er na een paar weken achter dat hij mij op zijn werk en sportvereniging compleet zwart heeft gemaakt tegenover zijn collega's en vrienden, en dat hij verschrikkelijk veel heeft gelogen over hoe het met mij ging om de aandacht van zijn collega's te krijgen, in de hoop dat die hem zielig zouden vinden. Hij zegt dat dit niet bewust gegaan is maar dat hij wel wist dat hij niet eerlijk was, dat het makkelijker was dan aangeven hoe het met hem ging. Hij kan liegen zonder zich daar naar over te voelen, mij als zondebok neerzetten voor aandacht.?

Whoops. De rest van het verhaal kan ik nog enigszins begrijpen, maar dit stukje vormt wel een groot probleem. Hij heeft het zelf uitgemaakt, jou pijn gedaan, en dan gaat hij tegenover anderen lullige dingen over jou zeggen? Bizar. Het lijkt me moeilijk om het vertrouwen te herstellen hoor, maar jij kan zelf waarschijnlijk het beste beoordelen of het de moeite waard is. In principe vind ik altijd dat je je hart moet volgen, als er van beide kanten gevoelens zijn is het zonde om het op te geven. Maar of dat de meest verstandige beslissing is, dat weet ik dan weer niet.