Nav de discussie in het topic van Ricepuppet. Wat vind jij kunst en wat zeker niet. Vertel er ook bij waarom wel/niet. Leef je uit!

TS begint normaal, maar nu even niet Ik spring wat later weer op de kar .

Oh, nee he.

Ja hey, het viel te verwachten Doe alsof N00dles, komop, je kunt het best!

[Uice]

Laatst had ik een discussie hierover met een vriend, omdat hij kunst meestal als iets positiefs bedoelde, en ik meestal als iets negatiefs. Als ik aan kunst denk, zie ik nog steeds vooral kruiwagens vol modder voor me die een museum staan te ontsieren; een schilderij van Van Gogh noem ik geen kunst, dat noem ik een schilderij. Kunst is voor mij nog steeds een woord met een nare, pretentieuze bijsmaak.

Toch kwamen we uiteindelijk tot een wat positievere conclusie, die ik nog steeds wel leuk vind: een werk mag kunst genoemd worden, als het beschikt over drie eigenschappen: originaliteit, vakmanschap en communicatie (dat wil zeggen, het succesvol overbrengen van datgene wat je wil overbrengen).

Hoewel de meest bruikbare definitie blijft: kunst is datgene wat door wie dan ook kunst genoemd wordt.

[*oma*]

Ik doe ook maar een gooi, want ik weet het niet.
Kunst is iets wat niet echt is.

Edit: ik heb het alleen over beeldende kunst

Kunst is..

Ik had een opdracht bij keramiek op school door in klei te drukken:

Art is ..


Ik had alle letters en tekens gepakt en doorelkaar gejast op 1 groot plateau klei.

Uice schreef:

Een werk mag kunst genoemd worden, als het beschikt over drie eigenschappen: originaliteit, vakmanschap en communicatie (dat wil zeggen, het succesvol overbrengen van datgene wat je wil overbrengen).

Dit. En eigenlijk vind ik ook dat het visueel aantrekkelijk moet zijn, maar dat is zo subjectief.

Hoewel de meest bruikbare definitie blijft: kunst is datgene wat door wie dan ook kunst genoemd wordt.

Dat vind ik niet, dat is precies hoe de kruiwagen-met-modder-grappen begonnen zijn. Als ik in het wildeweg op een piano ga rammen dan is dat ook niet opeens muziek, ook niet als ik zeg van wel. (In b4 'jamaar 4′33″ dan he nou he', want dat vind ik ook geen muziekstuk, het is hooguit een sociaal experiment.)

Mutant schreef:

Ja hey, het viel te verwachten Doe alsof N00dles, komop, je kunt het best!

Hnnnngg....Nee het lukt niet. Sorry.

Het is een walchelijke vraag.

Waarom zijn we hier?
Wie is God?
Wat gebeurt er als je dood gaat?
Wat is kunst?

Kunst is naar mijn idee een soort van raadsel, een afbeelding waarvan je de betekenis moet achterhalen met wat denkwerk ofzo.
En kunst is ook een wereld waarin naar mijn idee alles goed is en alles mag, er zijn helemaal geen regels.
Streetart is ook gewoon kunst vind ik, dat is zelfs nog wel een grotere kunst omdat de letters vaak nogal op een artistieke manier naast elkaar geplaatst zijn.

Paranoide schreef:

Dit. En eigenlijk vind ik ook dat het visueel aantrekkelijk moet zijn, maar dat is zo subjectief.

Dat vind ik niet, dat is precies hoe de kruiwagen-met-modder-grappen begonnen zijn. Als ik in het wildeweg op een piano ga rammen dan is dat ook niet opeens muziek, ook niet als ik zeg van wel. (In b4 'jamaar 4′33″ dan he nou he', want dat vind ik ook geen muziekstuk, het is hooguit een sociaal experiment.)

Dan zou Dada ook geen kunst zijn, maar dat is het nou juist wél, of ze nou willen of niet. Ik vind elke kruiwagen met modder kunst, als het je maar aan het dénken zet. En als iemand er over nagedacht heeft. Ik denk dat je die kruiwagens met modder ook niet los kan zien van een beweging in de kunstwereld (wat vaak wel gebeurt als je door een museum loopt, want aan die bordjes heb je geen fuck). Een kruiwagen met modder zonder context is een kruiwagen met modder, een kruiwagen met modder mét context is kunst. Of je kunt wel roepen 'ja dat kan ik ook' bij een schilderij van Picasso, maar dan heb je blijkbaar totaal niet door dat wat hij deed een revolutie in de manier van kijken was, een vernieuwing zoals tot dan toe nog nooit gezien was. De stap maken waarin je zegt 'een kruiwagen met modder is kúnst' en het lef hebben om daar achter te staan, dat is al een kunst op zich.

*meng ik me toch in deze discussie*

De lijn tussen bewuste, eenvoudige uitwerking van een kunstwerk (denk aan bijvoorbeeld Mondriaan) en gemakzuchtig een zwarte streep verf op een doek kwakken en dat ophangen is erg dun. Daarom is het zo moeilijk te zeggen of iets nou onder kunst valt, en of men niet gewoon 'wil' dat het als kunst gezien wordt. Picasso's kubistische schilderijen zijn niet zozeer esthetisch mooi (vind ik) maar stralen wel een zeer sterke boodschap of mentaliteit uit. Het zet je aan het denken (namelijk, wat Freyja zegt, het deed (en doet nog steeds) mensen op een andere manier kijken). Zelfs het schilderij "Blauw" (o.id., iig dat doek dat puur blauw is geverfd) is revolutinair te noemen. Het is niet mooi, ik vind het zelf bagger en zou het nooit aan de muur hangen, maar ik kan niet ontkennen dat het kunstzinnig is, want het is gemaakt met een duidelijk doel.
Is een drol in een potje kunst te noemen? Helaas wel. Ook dat zet je aan het denken, of je het nou smakelijk vindt of niet. Het zoekt de grenzen op van goede smaak, de grenzen van wel kunst/geen kunst, het lokt discussie uit, het is nog nooit eerder gedaan en is dáárom kunst te noemen.

[Uice]

Freyja schreef:

Ik vind elke kruiwagen met modder kunst, als het je maar aan het dénken zet.

Hoe zet zulks je aan het denken?

En als iemand er over nagedacht heeft.

Dat kun je onmogelijk nagaan.

De stap maken waarin je zegt 'een kruiwagen met modder is kúnst' en het lef hebben om daar achter te staan, dat is al een kunst op zich.

Tegenwoordig vergt het een stuk meer lef om een realistisch stilleven te maken en te beweren dat het kunst is.

Uice schreef:

Hoe zet zulks je aan het denken?

Mensen práten er al over. Het laait de discussie op 'is dit wel kunst' en mensen gaan hun eigen denkbeelden over kunst herdefiniëren. Een kruiwagen met modder is an sich niks bijzonders, maar misschien wil de maker juist wel zeggen: "kunst is een leeg begrip, een ongrijpbaar begrip, een hoop modder met een prijskaartje eraan". Of niet. Hoe dan ook, mensen zien zoiets staan op een expositie, en denken: "wat is dit? Kan dit zomaar? Wat bedoelt de maker hiermee? Bedoelt hij hier wel iets mee? Wat moet ik er van vinden? Wat vinden anderen ervan? Is dit nou kunst? Dit strookt niet met mijn idee van esthetiek, of heb ik gewoon geen smaak...?" en daardoor brengt het een verandering teweeg bij mensen. Mensen gaan misschien anders tegen kunst aankijken. En in dat opzicht is het kunst. Het gaat om de context. Een boer die een kruiwagen met modder op een erf laat staan, is geen kunstenaar. Een beeldend artiest die een kruiwagen met modder op een expositie neerzet, is dat wel.

En dat zegt dan weer niets over of ik het mooi vind of niet, maar dat doet simpelweg niet ter zake.

[Uice]

N00dles schreef:

Mensen práten er al over. Het laait de discussie op 'is dit wel kunst' en mensen gaan hun eigen denkbeelden over kunst herdefiniëren.

Dus Bob Ross maakte ook kunst? Zijn werk lokt misschien wel vaker die vraag uit dan wat dan ook.

Een kruiwagen met modder is an sich niks bijzonders, maar misschien wil de maker juist wel zeggen: "kunst is een leeg begrip, een ongrijpbaar begrip, een hoop modder met een prijskaartje eraan". Of niet. Hoe dan ook, mensen zien zoiets staan op een expositie, en denken: "wat is dit? Kan dit zomaar? Wat bedoelt de maker hiermee? Bedoelt hij hier wel iets mee? Wat moet ik er van vinden? Wat vinden anderen ervan? Is dit nou kunst? Dit strookt niet met mijn idee van esthetiek, of heb ik gewoon geen smaak...?" en daardoor brengt het een verandering teweeg bij mensen.

Zestig jaar geleden nog wel. Tegenwoordig is een kruiwagen met modder in een museum de normaalste zaak van de wereld. Ik denk dat het voornamelijk drie reacties uitlokt: 1. lichte irritatie, 2. onverschilligheid en 3. goedkeuring, omdat het gangbare beeld van kunst bevestigd wordt.

Freyja schreef:

Dan zou Dada ook geen kunst zijn, maar dat is het nou juist wél, of ze nou willen of niet. Ik vind elke kruiwagen met modder kunst, als het je maar aan het dénken zet. En als iemand er over nagedacht heeft. Ik denk dat je die kruiwagens met modder ook niet los kan zien van een beweging in de kunstwereld (wat vaak wel gebeurd als je door een museum loopt, want aan die bordjes heb je geen fuck). Een kruiwagen met modder zonder context is een kruiwagen met modder, een kruiwagen met modder mét context is kunst. Of je kunt wel roepen 'ja dat kan ik ook' bij een schilderij van Picasso, maar dan heb je blijkbaar totaal niet door dat wat hij deed een revolutie in de manier van kijken was, een vernieuwing zoals tot dan toe nog nooit gezien was. De stap maken waarin je zegt 'een kruiwagen met modder is kúnst' en het lef hebben om daar achter te staan, dat is al een kunst op zich.

Voor Dada valt nog iets te zeggen, want in die tijd was het nog moeilijk om zoiets voor elkaar te krijgen, dus dat het lukte is met enige fantasie nog te schikken onder vakmanschap. Veel werken uit die tijd waren ook daadwerkelijk vernuftig in elkaar gezet, al zijn de beroemde dingen (a la dat stomme urinoir van Duchamp) daar niet echt een representatie van. Ook was het origineel en vernieuwend, en het bracht ook heel duidelijk de boodschap over die ze wilden overbrengen. Ik vind het merendeel nog steeds lelijk en lame, maar uit puur filosofisch begrip was het als kunstvorm nog enigszins interessant. Voor een tijdje. Zelfs de extremere dingen die daarop volgden waren een tijdlang interessant. Maar inmiddels is het punt is allang bewezen, en de achterliggende ideologie is verouderd. Ja, je kúnt jezelf insmeren met menstruatiebloed terwijl je voorleest uit de bijbel en dat kunst noemen, maar is saai, lelijk en het choqueert niemand meer. Er is geen moed of vakmanschap voor nodig, het brengt geen punt meer over, en het is al helemaal niet meer origineel. En dus is het in mijn ogen geen kunst.

N00dles schreef:

Mensen práten er al over. Het laait de discussie op 'is dit wel kunst' en mensen gaan hun eigen denkbeelden over kunst herdefiniëren. Een kruiwagen met modder is an sich niks bijzonders, maar misschien wil de maker juist wel zeggen: "kunst is een leeg begrip, een ongrijpbaar begrip, een hoop modder met een prijskaartje eraan". Of niet. Hoe dan ook, mensen zien zoiets staan op een expositie, en denken: "wat is dit? Kan dit zomaar? Wat bedoelt de maker hiermee? Bedoelt hij hier wel iets mee? Wat moet ik er van vinden? Wat vinden anderen ervan? Is dit nou kunst? Dit strookt niet met mijn idee van esthetiek, of heb ik gewoon geen smaak...?" en daardoor brengt het een verandering teweeg bij mensen. Mensen gaan misschien anders tegen kunst aankijken. En in dat opzicht is het kunst. Het gaat om de context. Een boer die een kruiwagen met modder op een erf laat staan, is geen kunstenaar. Een beeldend artiest die een kruiwagen met modder op een expositie neerzet, is dat wel.

En dat zegt dan weer niets over of ik het mooi vind of niet, maar dat doet simpelweg niet ter zake.

Dat is 't 'm nou juist, het zet mensen helemaal niet aan het denken. Ja, negentig jaar geleden, toen was zulks nog enigszins schokkend en grensverleggend. Toen Duchamp in 1917 dat urinoir in een museum hing, dat was wel even spannend, maar het was ook bijna een eeuw geleden. Nu haalt iedereen de schouders op en schudt nog eens de vuist richting de zogenaamde linkse hobbies. Daar schiet niemand wat mee op, het veroorzaakt al heel lang meer stilstand dan vooruitgang.

Vergelijk het met een restaurant dat onder de noemer 'wat is eten' allemaal vieze gerechten maakt. En daar één of ander pretentieus maar interessant bullshitverhaal aan hangt. Er komt allemaal ophef over, en allemaal andere restaurants willen ook mee met de nieuwe hype, en opeens zit je honderd jaar later heel veel moeite te doen om een restaurant te vinden dat jou géén mayonaise-ijs met een kalkoenmilkshake wil voeren. En je krijgt dan ook allemaal mensen die op Eten & Drinken gaan posten van 'ik ben een meesterchef, hier is mijn nieuwe recept, het is een tosti met ijsblokjes en schoensmeer en je serveert het met een biefstuk gekookt in sinas', maar je mag niet zeggen van 'jezus gatverdamme' want 'wat is eten dan, alles is eten, eten is een CONCEPT'. Dat is hoe het momenteel gaat in de kunstwereld.

Uice schreef:

Dus Bob Ross maakte ook kunst? Zijn werk lokt misschien wel vaker die vraag uit dan wat dan ook.

Bob Ross staat boven alle kunst verheven.

Uice schreef:

Zestig jaar geleden nog wel. Tegenwoordig is een kruiwagen met modder in een museum de normaalste zaak van de wereld. Ik denk dat het voornamelijk drie reacties uitlokt: 1. lichte irritatie, 2. onverschilligheid en 3. goedkeuring, omdat het gangbare beeld van kunst bevestigd wordt.

Nou, ik vind een kruiwagen in een museum niet de normaalste zaak van de wereld. Het is misschien het zoveelste "tegen de schenen van de kunstwereld aanschoppen", dus in dat opzicht is het niet vernieuwend of wereldschokkend.
Het pretentieuze karakter van sommige kunstenaars is ook te triest voor woorden. De neiging om pretentieus te zijn is groot in de kunstwereld. Mensen die zichzelf te serieus nemen als kunstenaar zijn er ook in overvloed, maar dat is allemaal subjectief.

Als het jouw gangbare beeld van de kunstwereld bevestigt, dan is het dus wel kunst? Omdat je het tot de (weliswaar pretentieuze) kunstwereld rekent.

Ik vind jouw definitie van kunst (vakmanschap, originaliteit en communicatie) overigens een beetje vaag. Wat is vakmanschap? Met uiterste precisie een volkomen egaal blauw vlak aanbrengen op een doek?

Tot slot: ik ga niet verder meer reageren op deze discussie, want het eindigt weer in saai welles/nietes gedoe, en gaandeweg wil ik mijn posts steeds weer samenvatten tot twee zinnen:

Kunst is een subjectief begrip met voor ieder een eigen definitie. Het gaat niet om of iets kunst is, maar om of JIJ het kunt waarderen, of het JOU aan het denken zet en of het voor JOU persoonlijk iets betekent.

Ik doel trouwens op niemand specifiek met die E&D-analogie, dat dat duidelijk moge zijn. Ik beschreef gewoon het culinaire equivalent van deze """"kunstenaars"""":



(Het begint pas vanaf 1:30 of 2:00 ofzo, want ze snapt niet hoe blikopeners werken.)

Uice schreef:

Dus Bob Ross maakte ook kunst? Zijn werk lokt misschien wel vaker die vraag uit dan wat dan ook.

Ik wil overigens een term bedenken hiervoor. Het erbij halen van Bob Ross in een discussie over kunst doet me sterk denken aan Godwin's Law. Ik noem het Bobwin's Law. Jij verliest de discussie.

Paranoide schreef:

Ik doel trouwens op niemand specifiek met die E&D-analogie, dat dat duidelijk moge zijn. Ik beschreef gewoon het culinaire equivalent van deze """"kunstenaars"""":

[filmpje]

(Het begint pas vanaf 1:30 of 2:00 ofzo, want ze snapt niet hoe blikopeners werken.)

Conclusie: JIJ vindt het geen kunst, die mongoloïde hipsters in die zaal wel. Verder rest je niets anders dan heerlijk tenenkrommend te genieten van dit sterke staaltje vervuiling der goede smaak

N00dles schreef:

Conclusie: JIJ vindt het geen kunst, die mongoloïde hipsters in die zaal wel. Verder rest je niets anders dan heerlijk tenenkrommend te genieten van dit sterke staaltje vervuiling der goede smaak

Nee, het IS geen kunst maar de mongloïde hipsters in de zaal denken onterecht van wel.

Kunst is naar mijn idee ook n beetje lef hebben, als iemand een appel in een blauwe fruitschaal schildert op een hele andere manier dan wij gewend zijn en iemand anders doet hetzelfde maar dan in een bruine fruitschaal vind ik de blauwe wel kunst en de bruine niet, puur omdat de bruine gewoon laf is door alles maar na te apen.

[Uice]

N00dles schreef:

Ik wil overigens een term bedenken hiervoor. Het erbij halen van Bob Ross in een discussie over kunst doet me sterk denken aan Godwin's Law. Ik noem het Bobwin's Law. Jij verliest de discussie.

Het is heel iets anders. Als jij iets al kunst noemt als wie dan ook erdoor gaat nadenken en zich gaat afvragen wat kunst is, dan is iedere kitschschilder een groot kunstenaar. Daar kom je niet omheen. Bobwin's Law is dus in feite valsspelen door goede argumenten te geven, waar de tegenpartij niet op voorbereid is.

[SiemdeCyper]

Sorry, ik kon het echt niet korter opschrijven en het is nu ook nog niet volledig.



Toen ik mijn profielwerkstuk over de vraag wat kunst is afrondde, deelde ik de mening van Paranoide en Uice.

Ik zag kunst als een waardeoordeel voor een geslaagd kunstwerk; iets wat esthetisch, vernieuwend, schoonheid dan wel conceptueel etc. van een belangwekkende waarde is voor de kunstwereld, kunst an sich etc.
Tijdens mijn onderzoek waren er drie mensen die daar compleet tegenin gingen, maar ik had nog niet een helder kader waarvan uit ik de kunsten kon bekijken. Nu moet ik ze echter gelijk geven, want na één maand op de academie viel dit gehele concept voor mij van zijn sokkel.

Hoe ik kunst nu zie:
Kunst is geen waardeoordeel. Kunst is een zelfstandig naamwoord, een aanduiding voor een voorwerp in de ruimte. Net zoals het woord 'tafel' de aanduiding is voor een tafel en het woord 'stoel' de aanduiding is voor een stoel.

Dat een kunstwerk dus goed moet zijn, esthetisch, vernieuwend of wat ook is in die zin niet ter zake doende, want dan zou het woord 'kunst' de bekroning zijn op een geslaagd werk. Net zo min dat het je tot denken aan moet zetten of dat er lef voor nodig is.

Alles wat je plaatst in een kunstcontext kan kunst genoemd worden. Die vrijheid hadden de kunsten vroeger niet, toen de academies bepaalden wat wel en geen kunst was, maar sinds Marcel Duchamp is die vrijheid wél verworven. Een persoon die dus nu nog zijn drol in hars giet en probeert het publiek en de kunstwereld hiermee te bevragen en te choqueren slaat wat mij betreft dus ook de plank mis. Die vraag is namelijk allang gepasseerd en dus niet langer ter zake doende.
Is het kunst? Als die persoon dat vindt, dan is het kunst. Is het goede kunst? Tja, daar kunnen we een lange discussie over voeren.

Kunst en de definitie hiervan is dus ook onderhevig aan de tijd waarin we hem plaatsen. Je kunt mijn moderne idee van kunst onmogelijk toetsen op de tijd van de Egyptenaren tot laat zeggen Marcel Duchamp. De definitie van kunst is dus geen statisch begrip, maar net zo bewegelijk als de kunsten zelf.

Toen de fotografie net werd uitgevonden werd niet voor mogelijk gehouden dat het resultaat hiervan ooit kunst genoemd zou kunnen worden. Toch is heden ten dage fotografie een duidelijke kunststroming, hetzelfde geldt voor film, wat ook pas sinds (ongeveer) de jaren tachtig als kunstvorm wordt aangeduid (grove schatting weet het niet exact). Hoezo is dat nu wel kunst en toen niet? Is er fysiek iets veranderd aan die foto's of films? Nee. Is de waarde van de foto's gestegen? Niet perse, hoogstens in geld. Wie bepalen dan dat dat nu wel kunst is? De kunstelite.

En zo zwart wit zit het in elkaar. Een hooggeplaatste kunstelite bepaalt doodleuk; nu is het kunst en toen niet. Natuurlijk gebeurd dat niet op één dag. Door vernieuwende kunstenaars die oude koningen van hun troon stoten, veranderende maatschappij en wereldbeeld, nieuwe ontwikkelingen met betrekking tot techniek, verschuift dit beeld langzaam.
Volgens mij is dit ook geen mening, maar een feit. Ondanks dat ik het wellicht liever anders zou zien, kan ik niet ontkennen dat de kunstwereld zo functioneert.

Wel staat er voor mij persoonlijk (en ik denk dat dat wel een discussie kan zijn) één waarde voorop: een kunstwerk kent drie partijen: de kunstenaar, het kunstwerk en de toeschouwer. Als iemand dus in een kelder aan het schilderen is of iets anders aan het creëren is en het werk communiceert niet buiten zichzelf en de maker om, dan is het geen kunst. Pas als het werk het atelier verlaat of die kelder wordt op een dag opengebroken door bijv. archeologen, vanaf dat moment is het kunst. Omdat het werk dan pas communiceert. Kunst is voor mij een taal, een communicatiemiddel. Zolang het niet communiceert, is het geen kunst.

Maar wat is een kunstcontext? Vroeger was dat een museum, of een beeldentuin bij een landhuis, een academie etc. Dit kader is tegenwoordig niet zo heel helder meer, wat het lastig maakt kunst als zodanig te herkennen. Het maakt het waarderen van kunst er ook niet gemakkelijker op.

Maar de vraag wat kunst is, is denk niet niet zo heel belangrijk meer. Ruim een eeuw geleden wel, nu is ook deze vraag achterhaalt. Wel is de noodzaak van kunst, het belang van kunst, de functie van kunst, de vraag wat goede en slechte kunst is en het bevragen van de functie van een kunstenaar, mijns inziens heel belangrijk. Zeker in een tijd waarin de politiek zich niet genoodzaakt voelt hier een scherpe definiëring over te formuleren noch de kunstwereld zelf. Dat laatste vind ik nog het meest kwalijk. En in dat opzicht vind ik die bezuinigingen nog niet eens zo'n ramp, want het vraagt de kunstwereld zijn werk en de noodzaak ervan scherp en duidelijk te herdefiniëren.

De functie van een beeldend kunstenaar heb ik begin dit jaar zo geformuleerd:

De kunstenaar stelt je visuele perceptie op scherp door je waarnemingsvermogen en de interpretatie ervan te betwisten.

Zijn visie wordt tot de jouwe gemaakt.

Dit doet hij door je visuele aannames af te breken, af te pellen.
Vervolgens bouwt hij een nieuwe realiteit voor ogen.

Veel kunsten stellen zich nogal oncommuniceerbaar op de laatste decennia. Door het conceptuele karakter, wat bijna enkel te begrijpen is vanuit de zienswijze is van de kunstenaar en zijn biografie zelf. Op mij komt dat over alsof de kunstenaar zich opgesloten heeft in een ivoren toren en alle 'onwetenden' er uit probeert te trappen. Dit staat eigenlijk haaks op mijn bovengenoemde criteria of idee van de functie van een kunstenaar.

Goed, het is misschien allemaal wat abstract uitgedrukt, maar het vergt ook wel degelijk wat onderzoek, denk- en schrijfwerk om tot een standpunt te komen. In dat opzicht kan ik het Geert niet kwalijk nemen dat hij van mening is dat de kunstwereld een gesloten elitewereld is. Wat hij en de kunstwereld echter niet altijd onderkennen, is dat een kunstervaring ook heel mooi kan zijn, dat het heel basaal ervaren van een emotie bij kunst ook helemaal niet verkeerd of minder is en dat tenslotte iedereen in staat is om een dergelijke ervaring te hebben.

Los van het bovenstaande vind ik de discussie in het topic van Ricepuppet sowieso zinloos. Dit forum raakt nauwelijks een van bovenstaande vragen aan. Wel is het een gezellig platform voor mensen die hun eigen creativiteit aan het ontdekken zijn op verschillende niveaus. Ik zou werkelijk niet weten waarom we het Kunstwerken moeten noemen, wat daar het doel van zou zijn.

Paranoide schreef:

Ja, je kúnt jezelf insmeren met menstruatiebloed terwijl je voorleest uit de bijbel en dat kunst noemen, maar is saai, lelijk en het choqueert niemand meer. Er is geen moed of vakmanschap voor nodig, het brengt geen punt meer over, en het is al helemaal niet meer origineel. En dus is het in mijn ogen geen kunst.

Je bent er anders nog steeds verontwaardigd over en wijt er een hoop woorden aan

Freyja schreef:

Je bent er anders nog steeds verontwaardigd over en wijt er een hoop woorden aan

Oei, dooddoenertje, Freyja! Beetje jammer.

Ik dacht gisteren toen ik slaapdronken was:

"Kunst is een gereedschapmiddel, hulpmiddel om het onwerkelijke, niet bestaande of het personlijke te laten zien, kunst is slechts een piepklein kiertje die je de wereld laat zien van hoe iemand anders naar de wereld kijkt en deze ervaart."

Maar dan daarbij zal ik het hier niet mee eens zijn over een paar dagen denk ik.

Uice schreef:

Het is heel iets anders. Als jij iets al kunst noemt als wie dan ook erdoor gaat nadenken en zich gaat afvragen wat kunst is, dan is iedere kitschschilder een groot kunstenaar. Daar kom je niet omheen. Bobwin's Law is dus in feite valsspelen door goede argumenten te geven, waar de tegenpartij niet op voorbereid is.

Erover nadenken is niet het enige criterium. De kunstenaar moet ook de intentie hebben om een boodschap uit te dragen. Kitsch schilderijen hebben geen boodschap. Bob Ross schildert niet omdat hij zichzelf wil uiten, maar omdat hij mooie landschappen wil schilderen voor aan de muur. Het is dus geen kunst.

De andere vraag is dan ook nog eens: wat is kitsch? Maar laten we die kant niet op gaan.

SiemdeCyper schreef:

De functie van een kunstenaar heb ik begin dit jaar zo geformuleerd:

De kunstenaar stelt je visuele perceptie op scherp door je waarnemingsvermogen en de interpretatie ervan te betwisten.

Zijn visie wordt tot de jouwe gemaakt.

Dit doet hij door je visuele aannames af te breken, af te pellen.
Vervolgens bouwt hij een nieuwe realiteit voor ogen.

Vergeet horen, ruiken en voelen niet. Niet elke kunstenaar werkt enkel visueel.

Maar goed, mooi betoog.

[Uice]

N00dles schreef:

Erover nadenken is niet het enige criterium. De kunstenaar moet ook de intentie hebben om een boodschap uit te dragen. Kitsch schilderijen hebben geen boodschap. Bob Ross schildert niet omdat hij zichzelf wil uiten, maar omdat hij mooie landschappen wil schilderen voor aan de muur. Het is dus geen kunst.

Wat weet jij over zijn motivaties, of, belangrijker, die van echte kunstenaars? Misschien hebben die wel puur als doel roem of rijkdom te vergaren.

Freyja schreef:

Je bent er anders nog steeds verontwaardigd over en wijt er een hoop woorden aan

Ach, hoeveel filmrecensenten schrijven er geen halve essays over waardeloze films? Dat is gewoon vermaak.

Paranoide schreef:

Oei, dooddoenertje, Freyja! Beetje jammer.

Dooddoener of niet, dat maakt het niet minder waar? En nu ben jij nog iemand die wéét van wat er vroeger gebeurde, ongeveer, maar voor hoeveel mensen is zulke kunst wél nieuw? Juist het feit dat mensen nog steeds verontwaardigd worden van zulke dingen, maakt dat het nog steeds nieuwswaarde hééft. Daarbij kan het misschien nog wel heel mooi worden, wat jij beschrijft, ik kan me in ieder geval wel studiegenoten voorstellen bij wie een dergelijke voorstelling heel indrukwekkend danwel lachwekkend zou worden

Maar ik geloof dat ik me achter Siem schaar, daar kan ik me nu iig wel behoorlijk in vinden

Vergelijk het met een restaurant dat onder de noemer 'wat is eten' allemaal vieze gerechten maakt. En daar één of ander pretentieus maar interessant bullshitverhaal aan hangt. Er komt allemaal ophef over, en allemaal andere restaurants willen ook mee met de nieuwe hype, en opeens zit je honderd jaar later heel veel moeite te doen om een restaurant te vinden dat jou géén mayonaise-ijs met een kalkoenmilkshake wil voeren. En je krijgt dan ook allemaal mensen die op Eten & Drinken gaan posten van 'ik ben een meesterchef, hier is mijn nieuwe recept, het is een tosti met ijsblokjes en schoensmeer en je serveert het met een biefstuk gekookt in sinas', maar je mag niet zeggen van 'jezus gatverdamme' want 'wat is eten dan, alles is eten, eten is een CONCEPT'. Dat is hoe het momenteel gaat in de kunstwereld.

Die vergelijking kun je natuurlijk niet serieus nemen... In een restaurant koop je een product, namelijk lekker eten. Als je vragen wilt gaan stellen bij 'wat is lekker' en 'wat is eten', dan wordt het wat mij betreft weer kunst (Wel kun je duidelijk merken dat in de 'verfijndere' keukens er recepten worden gebruikt die volgens 'het gewone volk' helemaal niet lekker zijn, en andersom, dat die genieten van dingen (ik noem een frikandel) die de gemiddelde verwende eter/kok niet door z'n keel zou krijgen...) Maar kunst is geen product dat jij komt consumeren, of tenminste, dat zou het in mijn optiek niet moeten zijn - dan kunnen we net zo goed alle musea opdoeken, want het verkoopt voor geen meter.

Uice schreef:

Wat weet jij over zijn motivaties, of, belangrijker, die van echte kunstenaars? Misschien hebben die wel puur als doel roem of rijkdom te vergaren.



Ach, hoeveel filmrecensenten schrijven er geen halve essays over waardeloze films? Dat is gewoon vermaak.

Als die films zijn gemaakt met het doel dergelijke reacties uit te lokken, dan slagen ze anders wel in hun opzet.

[Uice]

Freyja schreef:

Als die films zijn gemaakt met het doel dergelijke reacties uit te lokken, dan slagen ze anders wel in hun opzet.

Maar wat doet dat ertoe? Er is niets vernieuwends of interessants aan die opzet. Bob Ross slaagt ook in zijn opzet. En is ook nog eens controversiëler dan de gemiddelde kunstenaar.

Bovendien: als een werk op één persoon het gewenste effect heeft, wil dat niet zeggen dat het geslaagd is. Het filmpje dat Para postte wekt bij mij lichte irritatie en af en toe een grinnik op. Als dat het doel van de kunstenares was, dan is ze er bij mij in geslaagd dat te bereiken, maar dat lijkt me vrij irrelevant. Haar publiek vond het prachtig, zo te zien. Eén jongen riep zelfs 'yeah, art!'; het idee van wat kunst is wordt niet uitgedaagd, maar bevestigd. Je krijgt precies wat je wil: een beetje viezigheid, een beetje herrie en blote kut. Fastfoodkunst.

Veel kunstapologisten lijken te denken dat mensen die zich tegen dergelijke kunst keren, zich er heel erg over opwinden en er kwaad om worden, en komen dan met 'ja, het dóet dus wel iets met je'. Maar over het algemeen is die opwinding natuurlijk aangedikt; ik maak me echt niet druk om zo'n meisje met zo'n blikopener of een kruiwagen vol modder. Lichte irritatie, dat is alles.

ah geef dan een mening over wat ik zei, de harde waarheid!

Uice schreef:

Maar wat doet dat ertoe? Er is niets vernieuwends of interessants aan die opzet. Bob Ross slaagt ook in zijn opzet. En is ook nog eens controversiëler dan de gemiddelde kunstenaar.

Bovendien: als een werk op één persoon het gewenste effect heeft, wil dat niet zeggen dat het geslaagd is. Het filmpje dat Para postte wekt bij mij lichte irritatie en af en toe een grinnik op. Als dat het doel van de kunstenares was, dan is ze er bij mij in geslaagd dat te bereiken, maar dat lijkt me vrij irrelevant. Haar publiek vond het prachtig, zo te zien. Eén jongen riep zelfs 'yeah, art!'; het idee van wat kunst is wordt niet uitgedaagd, maar bevestigd. Je krijgt precies wat je wil: een beetje viezigheid, een beetje herrie en blote kut. Fastfoodkunst.

Veel kunstapologisten lijken te denken dat mensen die zich tegen dergelijke kunst keren, zich er heel erg over opwinden en er kwaad om worden, en komen dan met 'ja, het dóet dus wel iets met je'. Maar over het algemeen is die opwinding natuurlijk aangedikt; ik maak me echt niet druk om zo'n meisje met zo'n blikopener of een kruiwagen vol modder. Lichte irritatie, dat is alles.

Lichte irritatie is al heel wat meer dan ik er over voel, hoor, ik zit hier met een oprechte /care ten opzichte van dergelijke filmpjes. Ik vind het sowieso lichtelijk verbazingwekkend dat jij en Paranoide zo fanatiek zijn over dit onderwerp.
Maar het hóeft van mij niet vernieuwend te zijn, hoor, dat heb ik geloof ik ook niet beweerd? Maar áls iets vernieuwend was, dan heeft dat voor mij wel automatisch meer waarde. Hoewel we op dit moment natuurlijk niet voor niets in het post-modernisme zitten, als we al ergens in zitten...

Maar ik snap het knelpunt wel, hoor, er zijn ook genoeg dingen die wat mij betreft geen kunst zijn - vooral in het Engels erger ik me er nog wel eens aan dat dingen 'art' genoemd worden die m.i. die naam niet verdienen. En ik vind dus ook niet dat ik zelf kunst maak, kunstacademie of niet. Maar ik kan er dus niet goed de vinger op leggen waar dan voor mij die grens zit. De intentie van de maker én het resultaat dat hij/zij er bij de toeschouwer mee bereikt, vind ik in ieder geval belangrijk. En de norm van de maatschappij heeft er ook zeker mee te maken. De canon is nou eenmaal canon, of je het nu goed vindt of niet. (Ik kan bijvoorbeeld ook wel toegeven dat ik De Donkere Kamer Van Damocles dodelijk saai vond, maar het blijft literatuur, terwijl de Da Vinci Code toch echt lectuur is).

En het vernieuwende vind ik toch ook belangrijk, misschien niet zozeer meer ten opzichte van de kunstwereld, maar wél ten opzichte van jezelf. Bob Ross' eerste natuurschilderij was misschien wel kunst, maar de volgende honderdduizend waren dat níet. Omdat hij alleen maar hetzelfde trucje herhaalde. Bij mensen als Rembrandt (die zeker ook een hoop trucjes en technieken gebruikte) zie je echter wél een persoonlijke ontwikkeling in zijn werk, die zijn hele leven lang doorging.

Nou ja.

[Uice]

Freyja schreef:

Lichte irritatie is al heel wat meer dan ik er over voel, hoor, ik zit hier met een oprechte /care ten opzichte van dergelijke filmpjes.

Dat zal voor de meeste mensen gelden. Als het doel is te prikkelen of choqueren of mensen aan het denken te zetten, faalt het dus.

Ik vind het sowieso lichtelijk verbazingwekkend dat jij en Paranoide zo fanatiek zijn over dit onderwerp.

Ik zeg nu net dat ik er helemaal niet fanatiek in ben. Als iemand over een film schrijft dat hij zo slecht was, dat hij zijn ogen uit wilde steken, meent die persoon dat toch ook niet? Je kraakt dat soort dingen af omdat dat vermakelijk is, niet omdat het je echt opwindt.

Maar het hóeft van mij niet vernieuwend te zijn, hoor, dat heb ik geloof ik ook niet beweerd?

Nou ja, ik probeer maar iets waardevols te noemen.

De intentie van de maker

Hoe weet je wat die is?

Uice schreef:

Hoe weet je wat die is?

Bij voorkeur spreekt die uit het werk, natuurlijk.

Maar zit je nou opzettelijk alleen maar de dingen te kiezen om je lekker tegen af te zetten

[Uice]

Freyja schreef:

Bij voorkeur spreekt die uit het werk, natuurlijk.

Bij heel veel kunst wordt dat mij in ieder geval niet duidelijk.

Maar zit je nou opzettelijk alleen maar de dingen te kiezen om je lekker tegen af te zetten

Ja, in de rest van wat je zegt kan ik me ook wel vinden, dus het heeft weinig zin om daar nog tegenin te gaan.

Btw, volgens mij is kunst als iemand er een boodschap achter vind, zelfs als de kunstenaar dat niet vind maar een ander wel is het kunst vind ik.

[SiemdeCyper]

N00dles schreef:

Erover nadenken is niet het enige criterium. De kunstenaar moet ook de intentie hebben om een boodschap uit te dragen. Kitsch schilderijen hebben geen boodschap. Bob Ross schildert niet omdat hij zichzelf wil uiten, maar omdat hij mooie landschappen wil schilderen voor aan de muur. Het is dus geen kunst.

De andere vraag is dan ook nog eens: wat is kitsch? Maar laten we die kant niet op gaan.



Vergeet horen, ruiken en voelen niet. Niet elke kunstenaar werkt enkel visueel.

Maar goed, mooi betoog.

Heel terecht. Ik verander het in beeldend kunstenaar

En merci

Ik had overigens verwacht dat er wat meer/heftigere reacties zouden zijn.

[Vice]

Ik ga morgen dit topic nog even proberen goed doorlezen, aangezien het naar mijn mening nogal wat gezever is. Het is moeilijk om te kunnen zeggen wat kunst is. sterken nog, juist door dit topic merk je dat kunst voor iedereen een andere betekenis heeft. Voor mij is iets kunst als het functioneert als kunst. Vandaar dat ik bepaalde stromingen zoals schilderkunst ook gewoon als kunst zie. Een schilderij heeft tegenwoordig gewoon geen andere functie meer. Het hoeft naar mijn mening ook niet te staan voor iets wat geslaagd is. Tenslotte heb je (tegenwoordig) ook een hoop 'slechte' kunst. Denk maar aan die kruiwagen met modder in een museum of dat filmpje wat Paranoide heeft gepost.

Dus met andere woorden, persoonlijk vind ik dat kunst niks zegt over de kwaliteit van het werk, maar meer over de functie.

Oh wacht, ik kan me wel in het verhaal van SiemdeCyper vinden.

Iets anders, wat ik zelf geniale kunst vind is kunst die gemaakt is door een kunstenaar die absolute vrijheid toont in denkwijze + doen en laten. En natuurlijk de uitwerking hiervan.

Wil het zelf ook alleen soms voel ik me dan zo raar als ik een idee heb en dit zou willen uitvoeren. Dan denk ik meteen "ze zullen wel denken, wat een aandachtstrekker" en dan laat ik het links liggen maar..
Het zijn juist die ideeen waarvan je denkt "nee dat is te gek", juist die zijn vers, gedrufd, interresant, nieuw(?)

Zo ga ik mezelf vrijdag op de kop hangen met alleen een korte broek aan en aan een eigengemaakt "geluidsaparaat" draaien. Ik heb een plaatje, een voorstelling in mijn hoofd van hoe het eruit zou zien en het is precies wat ik wil laten zien alleen is het allemaal maar zo "gek" en "stom" om jezelf halfbloot in school op een vrijdagmiddag op de kop te gaan hangen om vervolgens krassendmetaalgeluidjes te doen produceren.

Wat jammer is is dat deze mensen me kennen en ze zullen niet mijn werk zien als verbintenis tot de hel zoals Jeroen Bosch deze afbeelde maar meer als Bas. Dan zou ik het uit kunnen leggen voor de tijd of na de tijd maar dat is zonde omdat men het zelf zou moeten zien.

Ik post dit maar hier omdat ik dit loslaten van schaamte, jezelf dwingen om rare dingen te doen omdat je een idee hebt een (personelijk) essentieel onderdeel vind van goede interresante kunst.

[Vice]

Je moet vooral werk maken waar jij je goed bij voelt en niet omdat het toevallig 'kunstwaardig' is. Dat heb ik de laatste 2 jaar op de academie ook gedaan. Een aantal studenten en docenten vonden het geweldig en andere begrepen er niks van. Maar dat zul je altijd houden. Het is voor jezelf vooral belangrijk om te weten waarom je zoiets doet/maakt. In ieder geval succes ermee.

Vice schreef:

Je moet vooral werk maken waar jij je goed bij voelt en niet omdat het toevallig 'kunstwaardig' is. Dat heb ik de laatste 2 jaar op de academie ook gedaan. Een aantal studenten en docenten vonden het geweldig en andere begrepen er niks van. Maar dat zul je altijd houden. Het is voor jezelf vooral belangrijk om te weten waarom je zoiets doet/maakt. In ieder geval succes ermee.

Hm dat is lastig want je moet niet te introvert* gaan doen. Dan is je kunst nog zo goed, men moet je wel begrijpen. (Niet altijd natuurlijk, dus die "moet" is een beetje raar.)

Hmm ik ken die schaamte wel, hoewel ik nooit op m'n kop halfnaakt in de school ga hangen Maar ik vind het op het moment ook heel moeilijk om achter mijn werk te staan, omdat ik het zélf niet bepaald kunstwaardig vind. Heb totaal geen vertrouwen in de kwaliteit ervan en daarom ben ik ook bang dat mensen denken 'wtf wat doet die muts op een kunstacademie, wat een verspilde tijd en moeite'. Waardoor ik dus niet doe wat ik wil/kan proberen en het per definitie geen echte kwaliteit meer heeft
Het stomme is ook dat ik het precies weet, maar ik vind het moeilijk om uit zo'n idee te stappen.

[Vice]

Freyja schreef:

Hmm ik ken die schaamte wel, hoewel ik nooit op m'n kop halfnaakt in de school ga hangen Maar ik vind het op het moment ook heel moeilijk om achter mijn werk te staan, omdat ik het zélf niet bepaald kunstwaardig vind. Heb totaal geen vertrouwen in de kwaliteit ervan en daarom ben ik ook bang dat mensen denken 'wtf wat doet die muts op een kunstacademie, wat een verspilde tijd en moeite'. Waardoor ik dus niet doe wat ik wil/kan proberen en het per definitie geen echte kwaliteit meer heeft
Het stomme is ook dat ik het precies weet, maar ik vind het moeilijk om uit zo'n idee te stappen.

Gewoon doen, want als je eenmaal van de academie af bent, krijg je er alleen maar spijt van. Ik was zelf ook niet echt tevreden over mijn afstudeerwerk. Iedereen vond het geweldig, maar het was gewoon niet wat ik in mijn hoofd had. Juist tijdens de opleiding heb je de kans om te gaan experimenteren in wat nou precies bij je past. Maak er gebruik van.

Freyja schreef:

Hmm ik ken die schaamte wel, hoewel ik nooit op m'n kop halfnaakt in de school ga hangen Maar ik vind het op het moment ook heel moeilijk om achter mijn werk te staan, omdat ik het zélf niet bepaald kunstwaardig vind. Heb totaal geen vertrouwen in de kwaliteit ervan en daarom ben ik ook bang dat mensen denken 'wtf wat doet die muts op een kunstacademie, wat een verspilde tijd en moeite'. Waardoor ik dus niet doe wat ik wil/kan proberen en het per definitie geen echte kwaliteit meer heeft
Het stomme is ook dat ik het precies weet, maar ik vind het moeilijk om uit zo'n idee te stappen.

Sukkel dat je bent, je geeft je idee dan niet eens de kans om te onstaan.
Wat is belangrijker, jou kunst en dan heb ik het niet over jou als persoon maar over de creaties die uit jou kunnen komen of is dat de mening van iemand die je nooit spreekt?

Ik maak mijn werk maar mijn werk heeft ook een soort van wil. Als in, als ik een idee heb maar het werk laat me gewoon weten dat het anders moet.Mensen zullen dit alleen snappen als ze het ook zo ervaren. Ik wil morgen niet echt graag op de kop hangen maar het werk wilt dat en om onderdeel te worden van je eigen werk is zekers een cadeautje apart.

Het is doodzonde om je in te houden, de ervaring, het leerproces. Dat laat je vallen als een baksteen in een grote pot gel.

En je kan pas zeggen of je wel of niet kunstwaardig bent pas nadat je zo'n idee afrond.

[Uice]

Rode Panda schreef:

Ik wil morgen niet echt graag op de kop hangen maar het werk wilt dat

Weet je waarom het werk dat wil?

[Batave]

Misschien dat ik dingen loop te herhalen, maar volgens mij wordt kunst bepaald vanuit degene die de kunst ervaart. Als je ergens een kar met modder ziet staan om er maar even op terug te komen en het doet je niks is het voor jou geen kunst, maar gewoon een kar met modder. Als je aan de andere kant thuis bent in kunst en het kunstwerk maakt iets bij je los dan is het wel kunst.

Rode Panda schreef:

Sukkel dat je bent, je geeft je idee dan niet eens de kans om te onstaan.
Wat is belangrijker, jou kunst en dan heb ik het niet over jou als persoon maar over de creaties die uit jou kunnen komen of is dat de mening van iemand die je nooit spreekt?

Ik maak mijn werk maar mijn werk heeft ook een soort van wil. Als in, als ik een idee heb maar het werk laat me gewoon weten dat het anders moet.Mensen zullen dit alleen snappen als ze het ook zo ervaren. Ik wil morgen niet echt graag op de kop hangen maar het werk wilt dat en om onderdeel te worden van je eigen werk is zekers een cadeautje apart.

Het is doodzonde om je in te houden, de ervaring, het leerproces. Dat laat je vallen als een baksteen in een grote pot gel.

En je kan pas zeggen of je wel of niet kunstwaardig bent pas nadat je zo'n idee afrond.

Haha ja ik wéét het! Maar het gaat wel om de meningen van mensen die ik spreek, die anderen zien het niet eens

Ik had hier heel uitgebreid op gereageerd maar toen sloot ik onnadenkend Firefox af voor een update. Opnieuw dan maar.

Freyja schreef:

Dooddoener of niet, dat maakt het niet minder waar?

Zoals Uice zei, zoveel maakt het me niet uit. Het is gewoon leuk om lekker te schelden op dingen die je lame vindt.

En nu ben jij nog iemand die wéét van wat er vroeger gebeurde, ongeveer, maar voor hoeveel mensen is zulke kunst wél nieuw? Juist het feit dat mensen nog steeds verontwaardigd worden van zulke dingen, maakt dat het nog steeds nieuwswaarde hééft.

Dit vind ik geen argument. Als je moet vasthouden aan dat alles wel voor iemand nieuw kan zijn dan is er geen vooruitgang. Bovendien denk ik ook niet dat mensen oprecht verontwaardigd worden van dergelijke kunst, behalve als het ze persoonlijk raakt (zoals met het dierenmishandelingdebat over Tinkebell, gristenen die zich opwinden over naaktheid of die anti-climax van Saskia Korsten). Mensen die zich niet bezighouden met kunst en zodoende niets mee hebben gekregen van de afgelopen honderd jaar op dat gebied vinden het waarschijnlijk gewoon een beetje irritant dat daar zoveel geld naar gaat.

En verder vind ik kunst maken om zogenaamd schokkend te doen - puur om de al dan niet verontwaardigde reacties en dus niet om een statement te maken - ook nonsens. Het is van hetzelfde niveau als de geestelijk gehandicapte die zichzelf insmeert met uitwerpselen, behalve dat die semi-kunstenaars beter zouden moeten weten.

Daarbij kan het misschien nog wel heel mooi worden, wat jij beschrijft, ik kan me in ieder geval wel studiegenoten voorstellen bij wie een dergelijke voorstelling heel indrukwekkend danwel lachwekkend zou worden

Dan is het vooral leuk omdat jij die mensen kent. Voor onbekenden is het gewoon meer van 't zelfde.

Die vergelijking kun je natuurlijk niet serieus nemen... In een restaurant koop je een product, namelijk lekker eten. Als je vragen wilt gaan stellen bij 'wat is lekker' en 'wat is eten', dan wordt het wat mij betreft weer kunst (Wel kun je duidelijk merken dat in de 'verfijndere' keukens er recepten worden gebruikt die volgens 'het gewone volk' helemaal niet lekker zijn, en andersom, dat die genieten van dingen (ik noem een frikandel) die de gemiddelde verwende eter/kok niet door z'n keel zou krijgen...) Maar kunst is geen product dat jij komt consumeren, of tenminste, dat zou het in mijn optiek niet moeten zijn - dan kunnen we net zo goed alle musea opdoeken, want het verkoopt voor geen meter.

Het is juist een heel goede vergelijking, want hij laat zien dat je niet zo aan definities moet morrelen. Het kán wel en uit filosofisch oogpunt was het ook wel even interessant om dat te doen, maar op een gegeven moment moet het ook wel klaar zijn. Puur omdat zo'n definitieloze definitie als 'alles kan kunst zijn' niet werkbaar is.

Ik vind overigens ook niet dat ikzelf kunst maak, dat dat duidelijk moge zijn. Ik maak gewoon tekeningen.