Citaat:
Ja maar daarna moet je het gedicht toch bijschaven? Bepaalde dingen die je daarna overleest en toch minder mooi zijn. Ik maak meestal een gedicht in bijvoorbeeld 20 minuten. Daarna kijk ik er nog eens na, lees ik bepaalde dingen heel kritisch en kom ik tot de conclusie dat ze afbreuk doen aan het gedicht. Hierna laat ik het nog weer staan, lees 'm nog eens kritisch over en verander dan soms nog wat woorden en dergelijke. Af en toe vind ik op een bepaald moment ook een gedicht mislukt, terwijl ik bijvoorbeeld sommige stukken wel goed vind. Die goede stukken gebruik ik dan soms in andere gedichten, waar ik het vind passen. Op die manier heb ik wel een aantal gedichten staan die ik nooit heb gepost en dergelijke, en waaruit je bepaalde stukken kan herkennen die in andere gedichten zijn verwerkt. Maar op zo'n manier is het dus onmogelijk te bepalen hoe lang je bezig bent met een gedicht. Maar heb nu ook bijvoorbeeld een gedicht staan dat ik wil gaan posten, maar waar ik de schoonheidsfoutjes nog uit haal.
|
Inderdaad! Ik kan nu een stukje van twee maanden geleden vinden, en daarmee doorgaan. Ik laat gedichten ook het liefst een paar dagen liggen, de eerste dag schrijf ik meerdere versies, in de hoop steeds betere te schrijven, en pas de vólgende dag heb ik genoeg afstand om te zeggen 'dit het wel en dit niet', dan blijkt vrij vaak de eerste versie toch mooier. Maar nog niet perfect. Dus dan probeer ik weer eens wat. En dan kijk ik de volgende dag weer. Zo gaat dat vaak.
Daarnaast kan ik ook m'n eerst versie(s) niet in tien minuten schrijven, dat is vaak uitzonderlijk. Als ik eenmaal doorschrijf, dan heb ik binnen tien minuten vaak wel een ruwe versie, maar dan is ie dus nog lang niet af. Dan gaat de helft van de strofes onderweg meestal nog dood.
Maffe gedichtjes daargelaten, die ratel ik aan één stuk door af. En een uitzondering hier en daar.
Citaat:
Dat verschilt heel erg per gedicht.
Soms maak ik een gedicht zomaar ineens, dan schrijf ik in vijf minuten een heel gedicht en daar komen heel fatsoenlijke dingen uit. Maar soms doe ik echt uren over iets, tot wel veertig minuten. De eerste versie is er in een kwartier meestal wel, dan ga ik herschrijven, schrappen, strofes door elkaar gooien, weet ik wat allemaal, en later kijk ik er nog eens naar. En soms denk ik een hele dag na over hoe ik een bepaalde zin in een gedicht kan integreren en dan schrijf ik het in twee minuten op, maar dat is bijna nooit.
|
Ik gooi inderdaad ook vaak strofes door elkaar, en de éne keer gaat het inderdaad beter dan de volgende keer.
Citaat:
Ik schrijf echt alles, behalve mijn Kunstbendestukken, in minder dan tien minuten. Ik heb momenten dat ik niks nieuws uit mijn pen kan krijgen, dan ga ik altijd oudere gedichten bijschaven.
|
Ik vind dat jij echt langer aan je dingen moet zitten. Behalve aan je kunstbendeding. Maar ik denk dat jij echt véél meer ermee kan als je er wat langer aan zit. Dat je dan meer kunt doen dan alleen die leuke jolige oppervlakkige laag, maar echt, tja, dieper kunt gaan? Doen alsof je gedicht over diepe dingen gaan? Meer dan conversaties opschrijven? Want ik vind je wedstrijddingen (kunstbende + dat Ronalddicht) veel leuker dan wat je hier normaal schrijft.
Citaat:
ik doe er meestal niet zo lang over, ik ga alleen dichten als ik vantevoren inspiratie heb of als me iets van het hart moet ofzo,meestal is het dan ook wel binnen 20 minuten van een leeg vel papier tot een gedicht.
en dan zonder aanpassingen etc want die zitten dan binnen die 20 minuten.
ik dicht gewoon en als ik eenmaal weet wat ik erin kwijt wil dan lukt het me meestal vrij snel, ik moet bij mezelf meestal opletten dat de gedichten niet te lang worden omdat ik vaak heel uitgebreid wil vertellen.
en soms vind ik bepaalde rijmwoorden niet kloppen of vind ik dat er te weinig rijm in zit...
|
Ook voor jou denk ik dat het kan helpen om het te laten liggen + er de volgende dag nog naar te kijken. Of nou ja, je zou het eens kunnen proberen.
En ik kan niet dichten omdat ik 'iets kwijt wil', dan wordt het bij mij al zo gedwongen. Inspiratie is bij mij meer een gevoel van 'hé ik heb zin om te dichten', niet dat ik heel veel voel of heel veel kwijt wilt, dat werkt me zelfs tegen.
En gedichten hoeven niet te rijmen hey.