Spiegelgedicht

[Ataraxia]

Een dame met bindingsangst schreef eens:

Er is te veel ruimte in dit bed voor mij - alleen,
samen is het zo veel leuker.
Zonnestralen te tellen in je haren
en niets aan te trekken van het stof
dat overal al jaren ligt.

Laten we toen voor toen laten,
leven in de stroomversnelling van deze dagen,
dit geluk alsmaar optellen
dan houd ik van jou en jij van mij,
en onze schoenen van elkaar.

Dit was mijn spiegelgedicht:

Er is teveel ruimte in dit bed voor jou - wat heet,
een verloren druppel in de thee
Consumptie, illucide introductie we-
ten van je pars pro toto
Zo onnodig, onvindbaar.

Laat me je bed vullen - alle gaten,
Het troebele water - rozenblaadjes
Je kussen opschudden vol liefde en laat me
Je omarmen, verwarmen tot
Een gloeiende druppel op mijn plaat

[Dingaantouwtje]

Dit vind ik echt prachtig!

[Bright Blue]

Wauw. Dit vind ik heel erg mooi.

Nice nice. Erg mooi!

Ik vind de laatste twee strofes echt veruit het beste. Die lopen voor mijn gevoel beter en zijn origineler en daar zat ik echt 'waaauuuwww <333'. De eerste is ook mooi, maar wel een stukje banaler.
Regels die ik minder mooi vond:
"Laten we toen voor toen laten,
leven in de stroomversnelling van deze dagen,
dit geluk alsmaar optellen "
Het eerste, 'toen voor toen laten', snapte ik nauwelijks, de tweede regel vond ik niet in het ritme passen en te cliché, en de derde is te duidelijk, denk ik. Dat heb je niet nodig. De zinnen daarna laten ook weinig aan de verbeelding over, maar die passen goed in het ritme, dan geeft dat wat minder.

Wat allemaal niet wegneemt dat ik dit echt een mooi gedicht vind

[Ataraxia]

Dankjewel voor jullie feed-back/complimenten. Voor de duidelijkheid: die eerste twee strofen zijn niet van mij, een vriendin van me heeft die geschreven. Daar onder staat mijn spiegelgedicht, als reactie op het hare.
Hebben jullie evt. nog vragen?

Oh, haha. Dan vind ik dat jij beter kan dichten/een beter gedicht hebt geschreven dan je vriendin

[Ataraxia]

Dankjewel, dat was ook stiekem wel de bedoeling. Anders had ik het haar niet gestuurd en het hier niet neergezet :$

Dat vind ik bepaald onaardig klinken, eigenlijk.
Het lijkt mij, maar ik ken jou en je vriendin en jullie plan natuurlijk niet, dat je, als je samen een gedicht schrijft, je je best doet om er samen een mooi iets van te maken. En je hebt je best gedaan op jouw deel, maar ik vind dit zo... tsja, ik weet niet. Wat mij betreft is het goed om trots te zijn op dat je goed bent, maar niet dat je beter bent dan een ander. Natuurlijk meet iedereen zich in meer of mindere mate aan anderen af, maar dan nog denk ik dat dit een beetje een vreemde instelling is. Maar ik ken je verder dus niet, dus trek je van mij niet te veel aan.
En dat neemt nog niet weg dat je dus inderdaad goed kan dichten.

[Ataraxia]

Ik had al een schuldbewust smilie erop gezet. We hebben dit gedicht niet echt samen geschreven. We hebben een tijdje gechat en ze heeft altijd al een grote muur om zich heen gehad, ze hield na een aantal mislukte relaties alle mannen op grote afstand. Met dit gedicht probeerde ik wat dichterbij te komen, in te spelen op haar muur en de 'onnodigheid' ervan. Het troebele water slaat bijv. op de thee, maar ook op haar negatieve blik op het liefdesleven.
Overigens voel ik me nooit beter of verheven, het waren je eigen woorden die ik op speelse wijze wilde onderschrijven door middel van een halve drogreden.
Maar ik ben niet bang voor kritiek, zeg gerust alles wat je denkt. Ik ben nooit boos of beledigd . Vandaar -> Ataraxia.

Ik weet niet wat een ataraxia is.

Maar verder, is goed hoor, ik wilde je niet veroordelen of wat.

[Ataraxia]

Etmakas schreef:

Ik weet niet wat een ataraxia is.

Maar verder, is goed hoor, ik wilde je het liefst knuffelen.

Wikipedia: Ataraxia (Αταραξία) is een Griekse term, gebruikt door Pyrrho en Epicurus, die het ideaal van zielsrust beschrijft. Het gaat dan om een onverstoorbare staat die zich kenmerkt door vrijheid van zorgen, affectieloosheid en emotionele gelatenheid. Volgens Epicurus is het de eerste stap om hêdonê (genot) - wat volgens zijn leer het hoogste goed is - te bereiken.

[Daanaap]

Ik ben toch meer van de Stoïcijnen . Maar ik vind wat je geschreven hebt heel gaaf. De laatste zin doet me niet zoveel, maar de eerste strofe vind ik weer echt heel erg mooi. (De laatste zin van je vriendin vind ik trouwens ook erg leuk!)

Oh, en over je gedicht: wat heb je met de hoofdletters gedaan? Die komen erg willekeurig op me over.

[Ataraxia]

@ Etmakas. Je hebt gelijk, heb niet zoveel nagedacht over de hoofdletters. Normaal doe ik dat wat meer, maar normaal gesproken doe ik automatisch alles met een hoofdletter, behalve als een regel echt nog bij de vorige hoort. Dus op zich heb ik dat nu ook wel gedaan.

@Daanaap, dankjewel. De laatste zin: die druppel slaat natuurlijk op de eerdere druppel, van de thee, maar ook op de uitdrukking: een druppel op een gloeiende plaat, wat weer verwijst naar het effect van mijn gedicht op haar bindingsangst en hoe ze in haar eentje nauwelijks (vooral spreekwoordelijk) het bed weet te vullen. Tot slot betekent plaat ook zoiets als blikveld -> denk aan vastleggen op de gevoelige plaat. Er zat dus nog wel wat in die zin

[Schipper]

Ataraxia schreef:

Laat me je bed vullen - alle gaten,
Het troebele water - rozenblaadjes
Je kussen opschudden vol liefde en laat me
Je omarmen, verwarmen tot
Een gloeiende druppel op mijn plaat

Ik vind het zo mooi dat je na "laat me" en nieuwe regel laat beginnen! Daarmee maak je de zin wat speelser. Ik vind het ook een goede zin voor in een liedje, het heeft een bepaald ritme. Heb je met een metrum gewerkt?

[Schipper]

P.S: Ik ben Schipper, ik ben nieuw op scholieren.com! En ik vind het hartstikke leuk om te dichten en gedichtjes te lezen.

Goede hobby is dat. Welkom!

[Dingaantouwtje]

Welkom, Schipper! De schrijver van dit topic is helaas geband, dus zal-ie niet zoveel aan je commentaar hebben. Maar ga zeker door! Dit topique gaat dicht.