Sterven onder de zon.

[ExpoRules]

Sterven onder de zon.

Het leven had geen zin, je wordt geboren, je studeert, je werkt, je gaat met pensioen, en je sterft. Zo wilde ik niet leven, dan was ik nog liever dood. Ik wilde niet leven met dit in het vooruitzicht. Dit had geen zin voor mij. Ik wilde dood, ik was zeventien maar ik wilde dood.

Er zijn zoveel mensen, volwassene maar ook kinderen, die zelfmoord plegen. Het is altijd depressief of negatief, zo wilde ik niet sterven. Niet opgesloten op de badkamer wachtend tot er geen bloed meer uit mijn polsen kwam. Ik wilde ook niet zoveel pillen slikken dat ik op de grond zou liggen schuimbekken. Ik wilde me ook niet ophangen, ergens afspringen, voor een trein springen of me door mijn hoofd schieten. Ik wilde er wat moois van maken. Ik zou met actie sterven, ik zou nog iets meemaken in mijn leven.

Ik begon een brief te schrijven aan mijn ouders en zus. In de brief stond dat ik geen nutteloos leven wilde lijden. Dat ik het geen zin vond hebben om zo te leven tot ik zou sterven. Ik schreef dat ik morgen richting school zou gaan en onderweg een auto van een oude man of vrouw zou stelen. -Deze brief zouden ze pas lezen als ik al onderweg naar school was, niet dat ik naar school ging, maar zo wisten ze waar ze me ongeveer konden vinden. – Ik schreef dat ik met de auto naar Spanje zou rijden, of in elk geval die kant op. Ergens waar het warm was.

Toen de brief af was legde ik hem in mijn kamer op mijn bureau zodat mijn moeder hem al snel zou vinden. Want als ze de politie niet zou inschakelen was het niet natuurlijk spannend, de reis naar het zonnige zuiden. Nadat ik de brief had neergelegd deed ik de deur dicht en liep ik de trap af. ‘’Dit is waarschijnlijk de laatste keer dat ik ze zie, mijn familie.’’ Dacht ik. Ik smeerde me een boterham met pindakaas, één met jam en één met hagelslag. Dit deed ik anders nooit maar ik wilde eens wat anders proberen. Je hoort vaker dat de mensen die zelfmoord plegen eerst zeggen hoeveel ze van iemand houden. Ik wilde me niet verraden dus deed dat niet, het stond trouwens ook al in mijn brief. Ik zei gewoonlijk zoals altijd ‘’ doei ‘’ tegen mijn moeder en zus. Mijn vader werkte al, mijn moeder werkte ’s middags en mijn zus had het eerste uur vrij. Ik pakte mijn fiets en ging richting school, langs een afgelegen weg waar elke paar minuten hooguit één auto langs kwam.

Ik moest even wachten voordat ik een auto zag die werd bestuurd door iemand die ik er met gemak uit kon trekken. Na een half uurtje waren er een tiental auto’s langs gereden. Ik had het koud, het was maar een paar graden, misschien dat ik daarom zo graag naar een warme plek wilde. Toen zag ik een oranje pick-up, een hele oude, een Ford, zeker weten een oldtimer, bestuurd door een oud mannetje. Ik vond het eigenlijk zielig maar ik ging midden op de weg staan. De man begon te toeten en even later remde hij. Ik liep richting zijn auto, hij deed de deur open en begon te roepen dat ik moest uitkijken, dat het mijn dood kon worden. Ik begon te lachen. Het was een mannetje met een beige jas, en een bruine stoffen broek. Hij had een ruiten petje op en ik schat dat hij achter in de zestig was, echt al oud. De man stapte uit ik bleef op hem aflopen, nog een paar meter en ik was er. ‘’Wat doe je, jongen?’’ Zei de oude man. Ik liep naar hem toe en pakte hem beet. ‘’Hey! Laat me los! HELP! HELP!’’ Riep de man. Ik had hem bij zijn kraag en duwde hem rustig opzij. Ik stapte in, de man deed niks, hij stond daar maar te kijken. Ik had echt medelijden met die man, maar ja, wat kon mij het schelen. Ik gaf gas en reed weg, de oude man had een Tomtom in zijn auto. Na een paar minuten rijden zette ik de auto even langs de weg en zette ‘’Madrid’’ in het zoek systeem. Ik wist dat het daar warm was en
dat het lag in Spanje of Portugal, daar ergens in de buurt.

Ik moest net de andere kant op, terug naar waar ik vandaan kwam dus ik draaide de auto. na een paar minuten te hebben gereden zag ik de man weer staan. Hij leek wel in shock of zo. Ik stopte de auto en vroeg of hij wilde instappen. Hij reageerde niet. Ik stapte uit en zei tegen hem wat ik van plan was. Ik geloofde niet dat hij het helemaal begreep, maar hij stapte in. Ik vroeg waar hij woonde, ik wilde hem thuis afzetten. Hij zei me waar hij woonde, net de andere kant op. Dus ik draaide de auto en na een kwartiertje waren we bij zijn huis. Ik zei dat als ik ooit terug zou komen ik hem zijn auto weer zou terug geven. Ik wist dat dat niet zou gebeuren, en de man wist dat ook. Ik had de man afgezet en draaide weer, richting het zuiden. Ik kwam nu al vier keer langs deze weg vandaag. Na een paar minuten reed ik de autobaan op. Ik had de laatste maanden geld gespaard zodat ik ergens kon overnachten. In een motel of hotel of zo.

Op de autobaan reed ik honderden kilometers aan een stuk door. Toen was de tank ver leeg. Ik had een paar honderd euro maar ik wilde ze niet uitgeven aan benzine. Ik reed de autobaan af en kwam in een klein dropje ergens in België terecht. Er stonden maar een paar huizen, heel ver uit elkaar gebouwd. Ik wist niet eens of ik het wel een dorp kon noemen, de elektriciteitskabels lagen niet onder de grond zoals bij ons, maar ze hingen in de lucht, aan palen zoals je dat zovaak in België zag. Toen ik het dorpje bijna uitwas begon de motor rare geluiden te maken. De tank was leeg. Ik stapte uit en liet de auto midden op de weg staan, er was toch niemand te zien. Ik liep verder, wachtend op een auto die zou passeren om door mij gestolen te worden. Er kwam een jongen van vijftien of zestien op een scooter aan, ik ging voor hem op de weg staan. Hij toette en remde daarna, zette zijn helm af en vroeg me in het Frans wat ik aan het doen was, ik vertelde hem dat ik zijn scooter probeerde te stelen. Hij begon te lachen, ik haalde vol uit op zijn gezicht en sloeg hem van zijn scooter, ik pakte zijn helm en reed snel weg. Onder het rijden zette ik de helm op. Ik reed verder richting het zuiden, het was hier ook koud, net zo koud als in Nederland, misschien iets warmer. Het was een uur of twee ’s middags, waarschijnlijk was het daarom warmer. De zon kwam een beetje door. Ik reed met de scooter over een geasfalteerd weggetje met links en rechts maïsvelden. Ik reed verder totdat ik bij een ander dorpje kwam.

Hier stonden wat meer huizen, het waren zelfs een paar straten, een stad in verhouding van het vorige dorp. Mijn gsm ging, ik stopte de scooter en ging in het dorpje even langs de weg staan. Het was mijn moeder, ik zag dat ik al 43 gemiste oproepen had. Die had ik helemaal niet opgermerkt. Ik nam niet op, ik had sowieso al nooit echt een goede bant met mijn moeder gehad. Ik gooide de mobiel ergens langs de weg in een putje. Ik wilde niet met thuis geconfronteerd worden. Ik was vrij, ik kon doen wat ik wilde en wilde met niemand contact, dus dat had ik dan ook niet. Het langste gesprek dat ik die dag had gevoerd was dat met die oude man waarvan ik de auto had gestolen. Het was een mooie auto, jammer dat de benzine prijzen zo hoog zijn anders had ik nog wel even door gereden. In België mocht je wapens kopen, maar dat mocht sinds, ik geloof, 2002 niet meer, jammer. Ik besloot in een speelgoedwinkel een Baby Gun te kopen. Dat is een soort speelgoed pistool dat eruitziet als een echt wapen. Handig als ik weer eens iets wil stelen, dacht ik. Ik kocht het wapen bij een kraampje langs de weg, er stonden een man en vrouw, allebei hadden ze een groene bodywarmer en een blauwe spijkerbroek aan, ze waren een jaar of 40. Ik zei dat ik een Baby Gun wilde kopen, ze vroegen er 20 euro voor. Ik zei ‘’tien.’’ Ze moesten lachen maar zeiden weer ‘’vingt.’’ Er waren geen speelgoedwinkels in al die kleine dorpjes, dus ik besloot hem maar te kopen. ‘’ Merci ‘’ zei ik.

Ik reed nog een uurtje met de scooter voordat die ook leeg was. Het was vier uur ’s middags. Ik had honger, ik hoorde mijn maag knorren. Ik had geen zin meer om iets van iemand te stelen. Als ik nou ergens een fiets zag staan.. maar nee, ik begon te lopen. Na twintig minuten was ik een kilometer of twee verder, dit schoot niet op. Er stonden nergens fietsen langs de weg, bij cafés of tegen huizen aan. Dus stal ik er maar een door mijn speelgoed pistooltje te richten op een vrouw van een jaar of 30 die langs fietste. Ze had lang bruin haar, een dikke zwarte jas, een spijkerbroek en sjaal, handschoenen en muts, voor de koud. Ze gilde, er kwam een man aanrennen. Hij was op ongeveer 50 meter afstand. Ik wees naar haar handschoenen en haar fiets, ze snapte het niet dus trok ik haar handschoenen uit en duwde haar van de fiets. De man was er nu bijna maar zag dat ik een pistool had en stopte met rennen, hij liep wel nog naar me toe maar ik zat al op de fiets en was op zoek naar frituur of zo. Lekkere dikke Belgische frieten met mayonaise. Het water liep me in de mond bij deze gedachte. Ik fietste richting het zuiden. Ik zag maar geen frituur, gelukkig wel een Mc Donnalds. ‘’Ook lekker.’’ Dacht ik.

Ik liep de zaak in en zag dat er foto’s hingen, van mij. Ik kon niet lezen wat eronder stond, het was Frans. Maar ik ging er vanuit dat ik werd gezocht, dit wist ik eigenlijk wel zeker. Maar ik had zo een honger.. Ik liep maar weer naar buiten. Ik sprong op mijn fiets en fietste verder, langs een grote, drukke weg. Er hing een blauw bord waarop stond ‘’Frankrijk 32km’’. Ik wilde verder fietsen maar na een kwartier werd het toch te vermoeiend. Ik was te moe van alles en had het koud en had honger. Ik wilde gewoon naar huis. Nu wist ik pas hoe goed ik het thuis had. Ik wilde helemaal niet meer dood.
’’Maar als ik nu naar huis ga moet ik naar de gevangenis.’’ Dacht ik.

Dat wilde ik niet, achteraf dacht ik ‘’ Had ik dit allemaal maar nooit gedaan. ‘’ Ik had er spijt van. Maar ik wilde echt niet naar de gevangenis, als ik in deze nutteloze maatschappij ook nog naar de gevangenis moest, dan laat maar. Als ik gewoon naar school was gegaan vanochtend was dit allemaal nooit gebeurt, hoe kwam ik op dit idee? Teveel tv of zo? Maar wat maakt het ook uit of ik dood ga, of ik nou nu of over 60 jaar sterf, het maakte me allemaal niet uit. Maar ik wilde NIET naar de gevangenis. Er reed een politie auto langs, volgens mij herkende ze me. Ze stopte de auto voor me en renden naar me toe. Ik had geen idee wat me bezielde maar ik trok mijn pistool. Ze dachten dat hij echt was dus zij trokken ook hun pistool, ze riepen wat in het Frans. Ik verstond het niet, ik laadde mijn pistool, met van die oranje balletjes, maar dat wisten zij niet. Zij dachten dat hun leven op het spel stond. Ik wilde niet naar de gevangenis. ‘’Ik sterf nog liever.’’ Dacht ik. Ik schoot, de knal klonk realistisch, maar voordat ze in de gaten hadden dat het pistool van speelgoed was schoten ze me neer. Daar lag ik dan. Langs de grote weg, in een grote plas bloed, mijn bloed. Maar ja, iedereen gaat eens dood. Misschien kwam ik wel op het nieuws. Als ik Frankrijk had gehaald kwam ik misschien op tv in Nederland, België, en Frankrijk, Stel je voor. Maar met twee landen was ik ook tevreden, miljoenen mensen zouden van mij horen vanavond. Ik kwam op tv.

Je bent in ieder geval wel productief in je nieuwe hobby.

[ExpoRules]

Darwin schreef:

Je bent in ieder geval wel productief in je nieuwe hobby.

nou, bedankt voor het compliment.. en de tips.. en het vertellen wat je ervan vindt.

Jouw attitude moet alleen nog iets veranderen. Ik geloof dat het je al verteld is, maar als je het hier niet bevalt, moet je maar op Fancy forum of Fok! of whatever gaan zitten waar mensen alleen maar OMG GAAF roepen. Laat het aan mensen uit je klas lezen, zet het op kluitman.nl of geef het aan je ouders.

^Misschien heb ik iets gemist hoor, maar hij vraagt toch gewoon om tips? Of zit er in zijn antwoord verborgen sarcasme dat ik niet snap?

[ExpoRules]

Secret Agent schreef:

^Misschien heb ik iets gemist hoor, maar hij vraagt toch gewoon om tips? Of zit er in zijn antwoord verborgen sarcasme dat ik niet snap?

[ExpoRules]

Darwin schreef:

Jouw attitude moet alleen nog iets veranderen. Ik geloof dat het je al verteld is, maar als je het hier niet bevalt, moet je maar op Fancy forum of Fok! of whatever gaan zitten waar mensen alleen maar OMG GAAF roepen. Laat het aan mensen uit je klas lezen, zet het op kluitman.nl of geef het aan je ouders.

hoe zet ik 't op kluitman.nl dan? heb de site bezocht maar ik zie nergens iets staan over posten..

[Not for Sale]

Waarom wordt van bijna elke willekeurige voorbijganger de leeftijd, kleding en haarkleur beschreven? Zie je dat wel eens in boeken? Ik zou ik dat anders doen als ik jou was.

Oh en "Ik wist dat het daar warm was en dat het lag in Spanje of Portugal, daar ergens in de buurt", over Madrid, dat kan echt niet Elke vijfjarige weet toch dat Madrid in Spanje ligt en dat Sinterklaas er vandaan komt!

[ExpoRules]

Not for Sale schreef:

Waarom wordt van bijna elke willekeurige voorbijganger de leeftijd, kleding en haarkleur beschreven? Zie je dat wel eens in boeken? Ik zou ik dat anders doen als ik jou was.

Oh en "Ik wist dat het daar warm was en dat het lag in Spanje of Portugal, daar ergens in de buurt", over Madrid, dat kan echt niet Elke vijfjarige weet toch dat Madrid in Spanje ligt en dat Sinterklaas er vandaan komt!

nou, ik ben 15 en ik wist het niet zeker :$

ExpoRules schreef:

hoe zet ik 't op kluitman.nl dan? heb de site bezocht maar ik zie nergens iets staan over posten..

http://www.kluitman.nl/index.php?tab...actie=verhalen