Ik kan niet tegen onbekende mensen

[Ayanaa.]

Ik weet niet of het hier thuis hoort, maar ik wil het toch even kwijt..
Ik werk sinds de zomer in een supermarkt als cassière (al denk ik er vaak aan om te stoppen omdat ik denk dat mensen mij niet mogen).
Nu is het probleem dat het kassateam nogal van samenstelling wisselt. Iedere maand worden er wel één of meerdere mensen aangenomen. Toen ik er vrijdag achterkwam dat er weer een nieuw meisje was aangenomen raakte ik er van in paniek en ben ik de hele dag sacherijnig geweest. Ik heb haar hyves/facebook gecheckt en gekeken of ze al vrienden is met andere collega's enz. Dit meisje kende ik eigenlijk al, omdat ik een keer drie dagen met haar ben weggeweest vanwege school. Die drie dagen zat ik niet lekker in mijn vel dus ik ben bang dat ze nu al een slechte indruk van mij heeft (ze heeft in www's de namen van alle deelnemers genoemd behalve die van mij). Al vraag ik me af of ze mijn naam überhaupt nog weet.
Dit heb ik eigenlijk bijna altijd als er nieuwe mensen aangenomen worden. Ik vind het zelf heel vervelend dat ik me zo voel en ook dit is waarom ik overweeg om te stoppen met werken.
Ik weet niet precies waarom ik dit zo erg vind. Ik denk dat ik bang ben dat ''die nieuwe'' erg populair gaat worden ten koste van mij.
Ik weet niet goed wat ik hier mee aan moet en word nogal moe van mezelf.

Hey,

Ik kan me voorstellen dat dit erg vervelend voor je is. Misschien moet je proberen, makkelijker te denken. Eigenlijk moet je proberen je negatieve gedachten hierover te negeren. En dan juist te denken van: zij is ook maar gewoon een mens. Dit klinkt wel makkelijk, maar is het niet....
Je moet maar zo denken: zij is ook aan het werk en zal niet vervelend doen, omdat ze zelf ook graag geaccepteerd wil worden op haar werk.
Het beste wat je kan doen is, gewoon aardig te reageren tegen nieuwe mensen. Vaak krijg je dan wel aardige reacties terug, want ze zijn je collega's. En zo niet kun je alsnog bij het simpelste nette contact houden. Hou de eer altijd aan jezelf! En als het goed is, krijg je vrijwel altijd leuke reacties terug .
Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

[winnie the pooh]

Ik ken dit probleem ook, ik kan erg slecht tegen verandering enzo.
Maar ik denk dat Ayanaa ook een beetje het probleem heeft dat ze of te weinig zelfvertrouwen heeft of in het verleden iets vergelijkbaars meegemaakt heeft, (vergeef het me als ik dit verkeerd zie)ik denk dat de TS behoefte heeft aan wat meer de 'ik ben wie ik ben' houding.
Maar heb je buiten je collega-groep nog andere plekken waar je vrienden ontmoet enzo?
Het is natuurlijk nooit leuk als je iemand waar je niet mee overweg kunt weer vaker onder ogen moet komen, maar ik neem aan dat jullie ook niet altijd dezelfde werktijden etc. hebben???
Mocht het echt uit de hand lopen heb het er dan eens met je baas(teamleider?) over of met je andere collega's dat het echt geen succes is, ookal kan dat heel erg zeurderig klinken, als jij een van je collegas in vertrouwen neemt kan die er bijvoorbeeld voor zorgen dat jullie zo min mogelijk in bijvoorbeeld hetzelfde kassablok zitten ofzo, of gescheiden pauzes....
In ieder geval heel veel succes ermee want ik kan me voorstellen dat dit echt een tegenvaller is....

Ik herken dit wel een beetje, heb ook bij een supermarkt gewerkt, en was ook niet echt de beste vrienden met iedereen. Ik wilde dit zelf ook niet echt, maar het voelt wel vervelend als je het idee hebt dat anderen veel sneller collegiaal met elkaar zijn, en sneller goed in de groep liggen.

Ik zou niet stoppen met werken. Bedenk je, je werkt daar in de eerste plaats voor jezelf, om geld te verdienen, om iets te doen te hebben, in de tweede plaats om de klanten te helpen, en pas daarna voor je collega's. Zolang er geen vreselijk conflict is, je gewoon aardig doet tegen de rest, lijkt me er weinig aan de hand hoor.

[Nienna*]

Je moet dit soort gedachten juist zien om te turnen in gedachten waarin jij er beter uit komt, zodat je wat meer zelfvertrouwen krijgt.
Misschien heb je toen een verkeerde indruk op haar gemaakt. So what? Je hebt nu juist alle kans om te laten zien dat je ook anders kunt zijn.
Bovendien is zij de nieuwkomer en werk jij daar al langer. Je weet hoe alles werkt en ze hebben je niet ontslagen, dus blijkbaar doe je je werk goed.
Stop dus zeker niet met werken, want juist dit soort dingen zijn een goede oefening voor je angst. Je bent daar voor jezelf. Eventueel contact met je collega's is mooi meegenomen.
En als je even onzeker bent over waar je met haar over moet praten, kun je toch juist over school beginnen? Van "Hé, jij zit toch bij ons op school?" etc.
Succes!

[Wows]

Je bericht doet me denken aan een verhaal, van toen ik bij de AH ging werken, een paar jaar geleden...

Ik ging daar heen op mijn eerste werkdag, ik was vakkenvuller toen. Ik was eigenlijk best zenuwachtig omdat ik niemand kende daar, ik wist niet hoe het zou zijn om er te werken, het was mijn eerste baantje. Ik was zelfs zenuwachtig over wat ik aan moest, haha, ik moet toch een goede indruk maken dacht ik. Achteraf maakte het allemaal niet zo heel veel uit, want ik leerde daar iemand kennen die meteen een praatje met me maakte toen ik binnen kwam. Hij werkte er al een tijdje en ik keek eigenlijk een beetje tegen hem op omdat hij er al langer werkte en het pas mijn eerste werkweek was. In ieder geval, hij was echt een totaal ander persoon dan ik, maar hij was wel degene die me meteen leerde kennen. Daar was ik wel blij mee, sindsdien werd ik goed bevriend met hem, ik kon altijd bij hem terecht als ik vragen over werk had. Later vertelde hij mij dat ik de eerste was waarmee hij eigenlijk bevriend raakte op werk, hij had al die tijd niet echt een connectie met zijn andere collega's. En de dag dat ik er kwam werken leek het hem opeens een goede start om te gaan socializen met nieuwe collega's. Hij deed dat sindsdien met iedereen. Uiteindelijk heeft ie er echt veel vrienden aan over gehouden, haha, ik ben het zelfs gaan overnemen van hem, in het begin was het wel raar om nieuwe mensen te proberen te leren kennen, zelfs als je soms het gevoel hebt dat ze niet echt bij je passen als persoon, maar op een gegeven moment leek het heel normaal te zijn geworden en heb ik er heel veel leuke contacten aan over gehouden. En het heeft die collega nog wat opgeleverd ook, want hij was niet zozeer goed in zijn werk, maar de supermarkt manager heeft hem uiteindelijk een vast contract gegeven omdat hij een goede sfeer bracht in het team.

Nu ben ik 5 jaar verder, ik heb af en toe nog contact met hem via hyves, hij werkt ondertussen niet meer bij de AH, hij geeft nu trainingen in teambuilding. haha wie had dat gedacht 5 jaar geleden.

Anyway, ik hoop dat je wat hebt aan mijn verhaal, laat het rustig inzinken