Verschil tussen psychologen en psychiaters wat betreft contact met patiënt

[Geel]

Misschien niet helemaal de vraag om hier te stellen, maar ik doe het toch omdat het wel over mijn studiekeuze gaat.

Zoals de titel zegt, wat is het verschil tussen psychologen en psychiaters wat betreft het contact met patiënten. Want, psycholoog worden spreekt mij erg aan omdat psychologen met praten hun patiënten proberen te helpen, maar eigenlijk ben ik meer geïnteresseerd in psychiatrie. Maar ik vraag me dus af hoeveel een psychiater met zijn patiënten praat en op welke manieren het praten verschilt van wat een psycholoog doet.

[kleinmeisje]

verschil is volgens mij vooral het type patiënten/cliënten/werkveld en dat een psychiater ook arts is en dus medicatie etc kan voorschrijven. En een veel langere/bredere opleiding heeft. (psychologie is 4 jaar, psychiater is 6 jaar geneeskunde en 5 jaar specialisatie)

psychiaters hebben (heel algemeen gezegd) meer patiënten (mensen met een ernstige stoornis) en psychologen meer cliënten (mensen met een mildere stoornis of mensen die al enigszins weten om te gaan met hun stoornis of "gewone" mensen zoals bij solicitaties en bij reclame bureaus).

Een psychiater werkt dus eigenlijk altijd of in een (eigen) praktijk of een ziekenhuis. Psychologen kun je ook andere dingen tegenkomen, zijn meer gedragsspecialisten.

^Officiëel psychotherapeut (of GZ-psycholoog) is ook 4 jaar psychologie studeren en dan nog 4 jaar specialiseren (ik weet niet zeker of het 4 jaar was). Met alleen de studie psychologie kun je namelijk ook een hoop andere dingen dan therapeut worden
Let wel op dat je bij psychologie goede resultaten moet hebben en een goede aantoonbare motivatie om de opleiding tot GZ-psycholoog binnen te komen, terwijl je bij geneeskunde met gemiddelde resultaten en goede motivatie wel de opleiding tot psychiater binnenkomt.

Een psychiater werkt meestal bij een GGZ, een psychiatrisch ziekenhuis of in een algemeen ziekenhuis. Psychiaters met een eigen praktijk bestaan vrijwel niet meer in Nederland. Een psychiater heeft patiënten. Dat zijn nieuwe patiënten, bij wie een diagnose moet worden gesteld en een medicamenteuze behandeling worden opgestart, en controlepatiënten, bij wie gecontroleerd moet worden hoe het met ze gaat nu ze behandeld worden. In een ziekenhuis zijn er daarnaast ook opgenomen patiënten. Een consult met een nieuwe patiënt duurt vaak een uur, een consult met een controlepatiënt vaak een halfuur. De controles vinden over het algemeen niet zo vaak plaats, bijvoorbeeld eens per halfjaar.

Een psychotherapeut werkt bij een GGZ, bedrijf of zelfstandig, en ook vaak in psychiatrische wooninstellingen en ziekenhuizen. Een psychotherapeut heeft cliënten en mag geen medicatie voorschrijven. Wat een psychotherapeut verder doet is therapie geven gebaseerd op gesprekken en oefeningen. Een consult duurt meestal zo'n drie kwartier. Een psychotherapeut ziet de cliënten vaak op regelmatige basis, bijvoorbeeld elke week, in een bepaalde tijdspanne.

Een psychiater praat dus zeker wel met zijn patiënten, maar dan meer gericht op het stellen van een diagnose en op de effectiviteit van de medicamenteuze behandeling, en meestal met veel tijd ertussen voor een langere periode. Een psychotherapeut ziet zijn cliënt vaker, maar gedurende een kortere periode en de gesprekken zijn meer gericht op de ontwikkeling van de cliënt.

[Geel]

Hmmz, als ik het zo lees dan lijkt het me 'leuker' om psychotherapeut/psycholoog te worden. Dat wordt weer hard nadenken.

In ieder geval bedankt voor de reacties!

[honestsmile]

Wat de rest zegt inderdaad. En ik zou ook even echt goed nadenken of je wel psychiater wil worden. Het is wel erg zwaar en als je het hebt over persoonlijk contact, dan zou ik voor psycholoog gaan.

Ja, het verschil is dat je als psychiater eerst 6 jaar lang de opleiding tot basisarts moet volgen, dus geneeskunde.

[Geel]

Geneeskunde lijkt me niet zo'n probleem. Het lijkt me heel leuk om geneeskunde te studeren. Het gaat me meer om wat voor specialisatie ik zou willen. Ik dacht aan psychiatrie, maar nu weet ik het niet. Het lijkt me toch anders dan ik eerst dacht.

Als toevoeging op Sarah: het is niet altijd zo dat je als psychiater je patient zo weinig ziet en je je alleen bezig houdt met de medicatie, hoor. Als je als psychiater verbonden bent aan een dagbehandeling of een kliniek, denk ik dat je je patienten heus wel vaker zal zien. Ik zag mijn hoofdbehandelaar, een psychiater, een paar maanden lang om de 2 weken, en dat ging maar voor een heel klein deel over de medicatie-wijzigingen waar we mee bezig waren. Sowieso zie je in de dagbehandeling waar ik zat je hoofdbehandelaar (een GZ-psycholoog of psychiater) minstens elke 6 weken (voor evaluatie van de behandeling), en staat die aan het hoofd van het behandelteam (dus elke dag overdracht over wat er in de groepstherapie de vorige dag is gebeurd, en elke week uitgebreidere bespreking van bepaalde patienten).

De GZ-psychologen verbonden aan de dagbehandeling hadden ongeveer dezelfde functie, alleen mogen zij geen medicatie voorschrijven en geven zij vaak ook nog een keer per week cognitieve gedragstherapie aan de groep. (Oh, op de opname-afdeling gaf de psychiater daar trouwens ook nog psycho-educatie aan de groep, maar dat hadden we op de dagbehandeling niet.)

[Imaginairy]

Een psychiater heeft absoluut niet per se "moeilijkere" patiënten dan een psycholoog. Meestal werken ze gewoon samen. Een psychiater gaat over de medicatie, de meeste gesprekken zullen dan ook puur gaan over medicatie en aanverwante vragen (bijwerkingen, etc.). Ook zijn het psychiaters die aanbevelingen doen voor Rechterlijke Machtigingen, dwangverpleging en IBS.

Een psycholoog/psychotherapeut is degene die het contact legt met de patiënt, over zijn problematiek. Die geeft de daadwerkelijke psychologische behandeling.

Sarah geeft een goede beschrijving

[Martiño]

Even vanuit het banenperspectief: er zijn eigenlijk veel te veel afgestudeerde psychologen op de arbeidsmarkt, en zoals hierboven al wordt gezegd: er worden maar een beperkt aantal afgestudeerden psychotherapeut. Dat je dus daadwerkelijk psychotherapeut wordt is niet zeker als je aan de opleiding begint.

[C.D.rose]

Ik ga je mijne persoonlijke ervraringen met psycholoogen en psychiaters beschrijven, als je wilt. Ik ben niet Nederlander, dus sorry voor die fauten

De belangrijkste verschil is natuurlijk eerst het voorschrijven van medicamenten. Als psychiater kan je dat doen, als psycholoog niet. De verschil is niet onbedingt alleen maar tussen patienten met "zwaare" ziekten voor psychiaters en patienten met minder zwaare ziekten voor psycholoogen. Vaker werken psychiaters en psychologen samen met een patient. Maar, de vraag is wie je je patienten wilt helpen. Als je denkt, dat geestelijke ziekten eerder een oorzak hebben zoals ervaringen toen de patient een kind was etc., toen is dat meer het aspect 'psychologie'. Als je studeeren wilt, hoe de hersenen fonctioneren (of niet fonctioneren) en hoe je een onevenwicht in de neurophysiologie behandeln kant, toen is dat meer het aspect 'psychiatrie'.

Ik ben ook op zoek naar en studiekeuze in Nederland (dus waaroum ik hier ingeschrijft bin), maar ik ben ook patient met een ernste ziekte al sinds jaren, en ik kan wel zeggen dat ik de psychiatrische zijde heel veel belangrijker vind als de psychologische. Ik denk, een psycholoog kan een patient, die een goed medicament en zo gevonden heeft helpen zijn leven weer opnieuw te construeren, en om niet opnieuw fauten te maken, maar zonder een goed psychiater die herkent voor welke symptome de patient welk medicament nodig heeft, is dat alles niet veel waard. En een goed psychiater praat natuurlijk ook viel met patienten, alleen maar niet in form van "therapie", maar om te leren wie de patient is en hoe hij moeilijkheden heeft in zijn leven. Dus, mijne keuze zou definitief psychiatrie zijn.

Ja, ik weet, mijn Nederlands is een catastroof .

[Helena7]

Het grote verschil tussen een psychiater en een psycholoog is volgens mij:

Een psychiater is een gespecialiseerde arts die vooral zoekt naar de oorzaak en ook zoekt naar een diagnose.
Doorgaans laten ze de patiënt praten om op die manier een diagnose te kunnen stellen.
En zo nodig de gepaste medicatie voor te schrijven.
En dan hoeven de vele verhalen niet meer echt voor de psychiater.
Enkel en vooral het "belagnrijkste"

Een psycholoog praat met de patiënt en probeert op die manier de patiënt zelf meer inzicht te geven in zijn problemen. Luisteren, op weg helpen ...
Al is het een verhaal dat steeds maar weer keert: blijven luisteren en de patiënt op weg helpen naar (meer) zelfinzicht.

In samenspraak met de psychiater kan er over een bepaalde aanpak gesproken worden, maar een psycholoog is geen arts en kan geen medicatie voorschrijven.

Een goede samenwerking tussen beide is bij ernstige aandoeningen aangewezen.

De studie van psychiater is - denk ik - een stuk zwaarder nog dan deze voor psycholoog.
Momenteel is er in België omzeggens nog geen terugbetaling voor psychologen.

Wat maakt dat een psychiatersbezoek eigenlijk goedkoper is voor de patiënt.

Er is steeds meer nood aan psychologen en zeker ook aan psychiaters.

[Rivka]

Martiño schreef:

Even vanuit het banenperspectief: er zijn eigenlijk veel te veel afgestudeerde psychologen op de arbeidsmarkt, en zoals hierboven al wordt gezegd: er worden maar een beperkt aantal afgestudeerden psychotherapeut. Dat je dus daadwerkelijk psychotherapeut wordt is niet zeker als je aan de opleiding begint.

Dit. Pas hier echt mee op. Bij psychologie is het aanbod echt veul groter dan de vraag.
Succes verder

[Geel]

Sarah schreef:

Let wel op dat je bij psychologie goede resultaten moet hebben en een goede aantoonbare motivatie om de opleiding tot GZ-psycholoog binnen te komen, terwijl je bij geneeskunde met gemiddelde resultaten en goede motivatie wel de opleiding tot psychiater binnenkomt.

Goede resultaten op de middelbare school? En wat is goed, ongeveer?

Geel schreef:

Goede resultaten op de middelbare school? En wat is goed, ongeveer?

Nee, de middelbare school zal ze worst wezen
Tijdens de studie psychologie. De opleiding tot GZ-psycholoog doe je na de studie. En goed is vooral dat je elk tentamen in één keer haalt en positieve referenties hebt van je masterbegeleiders. Een extra stage, studentassistentschap of relevant bijbaantje helpt ook.

Wel is psychologie een lotingsstudie, dus een mooie eindexamengemiddelde helpt om binnen te komen (100% kans als je cijfer minimaal 8.0 is enzo) maar dat geldt natuurlijk ook voor geneeskunde.

[light fighter]

De GZ-opleiding binnen komen hangt niet direct van cijfers af. Wel is het zo dat je meer moet hebben gedaan dan alleen studeren om een baan te vinden als psycholoog. De opleidingsplekken tot GZ-psycholoog worden vaak als interne vacatures aangeboden. De kans dat je na je master psychologie direct je gz kan halen is gewoon heel klein. Immers vrijwel iedereen die klinische doet wil dit.

Een andere route is om psychotherapeut te worden, hiervoor hoef je nl. geen gz psycholoog te zijn om deze opleiding te doen. Maar hoe dat zit qua opleidingsplekken heb ik een stuk minder zicht op.

[Violina]

Volgens mij zit het verschil voornamelijk in de soort patiënt:
de cliënt van een psychiater heeft een bepaalde ziekte
en die van een psycholoog niet altijd (kan dus wel, maar hoeft niet).

Psychologie is ook veel makkelijker dan geneeskunde en een je maakt een stuk meer kans om ingeloot te worden.

Psychologie is natuurlijk ook wat doelgerichter voor je, als je nu al weet dat je die richting op wilt.
Succes met je keuze!