Mezelf niet kennen

[AceSpade]

Hey mensen,

Ik heb een vrijwel klein probleempje. Het is een gave maar tegelijkertijd een vloek. Het lijkt erop alsof ik iedereen ken behalve mezelf. Het is vrij eng zeg maar. Daarbij ben ik zeer impulsief en reageer onmiddellijk naar dingen. Ik zet even een lijstje met voorbeelden (Heb ik een mailtje gestuurd naar een goede vriendin)

- Ik heb nog steeds heel vaak een soort bedrukkend gevoel.
- Mijn mondelingen communicatie is niet bepaald geweldig (In mijn gedachtegang maar bij een crematie kreeg ik te horen dat ik een geweldig mooie speech had gegeven), met als gevolg dat ik het vaak snel uit de weg ga.
- Vaak wil ik wat zeggen en komt het er gewoon heel lastig uit en kan me heel slecht concentreren wanneer ik zelf praat.

- Mijn persoonlijkheid is transpirant. Dat houd in dat mijn mood heel snel beinvloed kan worden. Vroeger had ik hier geen controlen over maar, met als gevolg dat ik zéér vaak down en depri voelde, nu wel. Dus wanneer ik me heel somber voel kan ik me binnen 5 minuten letterlijk gelukkig laten voelen. Daarbij voel ik zéér snel andere mensen hun gevoeligheid aan. Wanneer ik mensen zie dan weet ik per direct hoe ze zijn en hoe ze voelen (Naarmate minder geworden. Toen ik depressief was kon ik letterlijk alles over die personen vertellen en had zelfs vaste mensen wat mij informatie vroegen zonder dat ik ze ook maar ken(Foto van ogen was genoeg))

- Al gauw ben ik zeer impulsief maar een dag later zakt het al snel weg.
- Ik maak me al heel gauw zorgen (zoals nu) over dingen wat niet relevant zijn.
- Ik ben vrijwel overgevoelig voor mijn eigen gedachten (Voorbeeldje: Gister lag ik te slapen en dacht aan The Exorcist en ging compleet aan alle gevolgen denken, hoe ik het zou kunnen voorkomen. Waardoor ik vrij veel aan het schravelen ging en uiteindelijk pas een uur later sliep als gehoopt)

- Dag 1 voel ik me zeer equaniem (Mentaal compleet tot rust en absoluut stress vrij. Denk aan een monnik), terwijl ik dag 2 ineens een enorme drang krijg om mensen te knuffelen en dag 3 wil ik ineens met rust gelaten worden.
- Visuele beelden brengen me spontaan op ideeén. Zo had ik laatst een voorbeeld... Eerst kwam Equilibrium op tv (Vechtfilm) en ik kreeg spontaan zin om Shaolin te trainen.. Dit deed ik ook. Vervolgens zag ik iets van Popstars ofzo en ging ik achter de PC zitten en ging spontaan een uur zingen.

- Het is net alsof ik mezelf niet ken en de rest van de wereld wel. Maar zodra ik even zit, ogen dicht doe als eerst soort meditatie dan kan ik makkelijk alles op een rijtje zetten. Een uur daarna is het allemaal alweer vervaagd. Maar wanneer het om andere gaat dan weet ik het nog een hele lange tijd. Zo kan ik gewoon een hele lijst met mensen wat ik via chats enzo geholpen heb nog precies vertellen hoe ze zich voelde en hoe ik ze geholpen had.

- Mijn mood en persoonlijkheid is zeer snel beinvloedbaar en al zeer zeker als ik bijv. Anime kijk.

Is dit.. Normaal of.. Komt dit uit een traumatische jeugd?

[AceSpade]

Ik heb altijd in mijn leven voornamelijk zelf mijn problemen opgelost. Dit is waarschijnlijk ook het probleem haha. Mijn ouders zijn niet het type personen die er uitgebreid voor gaan zitten. Mijn vader zal mij voor gek verklaren en mijn moeder zal me aankijken en het niet snappen. Ik heb het wel vaker met mijn oudere zus besproken. Misschien dat ik vaker mezelf moet uiten Als ik het zo terug lees is het makkelijk.

Vredige mood (verveelt) -> Knuffel zin (Krijg ik niet) -> Slechte mood.-> Vredige mood. Simpele cycle Toch bedankt voor je reactie. Mits je zelf over wisselvallige stemmingen wilt praten kan ik je er hopelijk perfect mee helpen. Ik reageer wel voornamelijk alleen op private chats en zo handel ik ook alles af met mensen die problemen hebben. ^^

[arPos]

AceSpade schreef:

Is dit.. Normaal of.. Komt dit uit een traumatische jeugd?

Normaal tja het komt niet heel vaak voor dat mensen gevoel als primair zintuig gebruiken, maar het komt voor.

ikzelf ben juist exact het tegenovergestelde, voel niets aan, ben heel planmatig en niet impulsief, onthou vrijwel nooit uiterlijk of wat mensen vertellen maar eerder hoe ze in het leven staan, m'n mood is stabiel en 'n vrije associatievermogen slecht, ben overgevoelig voor 'n eigen gedachten

Ik denk dat dat veel met mn jeugd te maken heeft, of die traumatisch is geweest weet ik niet, er waren slechte en goede dingen.

[chiara_]

Veel van wat jij beschrijft komt mij erg bekend voor. Moeite met dingen verwoorden en me concentreren op mijn eigen gedachten, bijvoorbeeld. Bij mij komt dat voornamelijk doordat mijn gedachten te snel gaan om met mijn mond bij te houden. Als ik iets wil zeggen, zit ik met mijn hoofd al weer compleet ergens anders en dan raak ik dus de draad kwijt. Vermoeiend, maar ik heb nog niets ontdekt wat ik er aan zou kunnen doen..

Mensen aanvoelen doe ik ook. Sowieso ben ik overgevoelig voor van alles en nog wat; geluiden, aanrakingen en zo ook wat andere mensen denken/voelen/zijn. Wat jij zegt, tegelijkertijd een gave en een vloek. Weten wat je aan mensen hebt en of ze de waarheid spreken geeft je een voorsprong, maar soms zie/voel je ook dingen die je liever niet zou zien/voelen. Je kan je er wel voor afsluiten, bij mij ging dat op een gegeven moment automatisch. Ik keek mensen vrijwel nooit meer aan en ik merkte dat wanneer ze iets zeiden, ik vaak de helft niet gehoord had. Inmiddels ben ik mezelf aan het 'trainen' om het wel waar te nemen, maar het daarna weer los te laten. Als je er veel last van hebt, zou je dat misschien ook kunnen proberen. Het werkt wel; ik ben er veel rustiger van geworden.

En of het normaal is... ik zou het niet weten. Bij mij komt het niet voort uit een traumatische jeugd o.i.d.; ik heb het altijd al gehad. Maar wat doet dat er eigenlijk toe? Al is het abnormaal, als jij je er goed bij voelt, waarom zou je het dan willen veranderen..? Als je er veel last van hebt daarentegen, is het misschien een idee om bijv. met een psycholoog te gaan praten; misschien kan hij je helpen er mee om te leren gaan.

[AceSpade]

Het stoort mij achteraf niet heel erg (Omg! elk woordje hier gewoon een typefout gemaakt!). Ik sta nu op het punt om mijn werk op te zeggen om vervolgens met een opleiding te beginnen. DAN is het wel lastig. Wat zou ik in de toekomst willen? Wat vind ik leuk? Wat boeit mij veel? Psychologie? Ja.. Maar het is te hoog gegrepen. Uiteindelijk zou ik er wel kunnen komen maarja. Ik ben nu van plan om als Verzorgende IG te beginnen en zo doormiddel van cursussen hoger te komen. Maar goed.

Ik heb er ook mee leren leven. Op 1 of andere manier kan ik ook niemand aankijken. Ik ben vandaag (Arbeidsongeschikt wegens arm) bij een psycholoog geweest en moest mezelf uitleggen.. Dat viel niet mee! Al helemaal niet bij een psycholoog! Kreeg ik de vraag:
"Vertel eens wie of wat je bent"
Ik was van: Um.. Ja.. Dat is best een vervelende vraag.. Ik ben um.. Eigenlijk altijd vrolijk, spontaan en zie alles positief. Terwijl als ik het hier zou moeten schrijven dan is het simpel! Dan was het gelijk van "Ik ben spontaan, vrolijk, altijd goede zin. In een zeker zin ben ik ook zeer creatief in het oplossen van ander mans problemen. Daarbij ben ik ook nog eens zeer impulsief wat best wel eens wat lastig zou kunnen zijn. Verder ben ik ook wat minder in mondelijke communicaties. Ik kan mezelf slecht uiten als ik een gesprek met een onbekende aanga. Ik wil graag veel van de wereld........." Juistem. Zoals je ziet gaat dit zo uren door haha. Gewoon een perfect voorbeeldje

[chiara_]

Ja, als je het op moet schrijven is het altijd makkelijker
Maar... wat ik me nu afvraag; hoe bedoel jij eigenlijk het 'mezelf niet kennen'? Want zou het niet zo kunnen zijn dat de impulsieve en beïnvloedbare persoonlijkheid juist hoort bij wie je bent?

[AceSpade]

Naja.. De meeste kennen zichzelf gewoon. Ze kunnen makkelijk en vrij-uit erover praten. Het is voronamelijk zo gekomen toen ik bij de psycholoog kwam om mezelf uit te leggen. Hoe zou jij zoiets antwoorden dan?

[chiara_]

Ja, maar wat doet jou denken dat je jezelf niet kent dan? Dat je het bij de psycholoog niet zo goed kan verwoorden, is niet zo heel onlogisch hoor. Psychologen hebben vaak dat effect; daarom kom ik er ook niet zo graag ^^

Ik weet ook echt niet hoe ik dat zou antwoorden. Ik weet best wie/wat/hoe ik ben, maar ik kan het niet goed verwoorden. Zelfs in algemene termen vind ik dat echt lastig. Op zich zou ik wel wat kunnen bedenken, zoiets als: ik ben heel nieuwsgierig, laat tegenover anderen bijna niets van mezelf zien; daarom doe ik ook altijd heel kalm en stoïcijns, terwijl ik eigenlijk juist heel gevoelig ben, ik ben ongeduldig, heb een scherp gevoel voor humor, kan niet tegen onrechtvaardigheid, vind het leuk om mensen wat te plagen, ben vrijwel altijd eerlijk, enz. enz. Maar eigenlijk is dat echt een onmogelijke vraag, want om mezelf echt helemaal te beschrijven zou ik een lijst moeten maken waarmee je morgenavond nog niet klaar bent, want een mens laat zich nu eenmaal niet vangen in een paar woorden.

[skyscraper94]

Ik zit volgenmij echt in dezelfde positie, ben blij dat je deze topic bent begonnen, handig

[roos.]

scherm jezelf af voor de gevoelens van andere. blijf bij jezelf. en laat je niet beïnvloeden

[Thomas.]

roos. schreef:

scherm jezelf af voor de gevoelens van andere. blijf bij jezelf. en laat je niet beïnvloeden

Slechtste advies ooit

Afschermen van anderen lijd tot buitensluiten lijd tot kutgevoelens lijd tot depressie lijd tot overmatig posten op psychologie lijd tot dinges lijd tot zelfmoord

[AceSpade]

Thomasvan'taug schreef:

Slechtste advies ooit

Afschermen van anderen lijd tot buitensluiten lijd tot kutgevoelens lijd tot depressie lijd tot overmatig posten op psychologie lijd tot dinges lijd tot zelfmoord

Ik maak gewoon graag posts Whaha.

Nee ik ben er al achter. Ik kon mezelf niet precies. Dat zag iedereen al aan de maten van psychologische portretten. Ik ben snel bezorgd en geef heel veel om andere. Ik ben ook heel impulsief, leergierig, vriendelijk, positief blablabla.

Mijn eerste probleem wat ik tegen kwam was dat ik teveel wou. Dus ik nam teveel op mijn bordje en begon teveel te eten dus. Niet met eten maar met wat ik wou. Ik wou 15 dingen doen. Waaronder een aantal dingen waar je véél tijd in moest brengen. (Viool spelen bijv. Xtreme Martial Arts, bepaalde vechtsporten, schrijven, piano spelen etc etc.). En ik wou ook nog eens overal het beste in zijn, aangezien ik een beetje een perfectionist was. Dat had ik kunnen verdelen met wat ik wel en niet wou. En me kunnen realiseren dat ik alles ook passief kon doen. Dat ik niet overal het beste in MOEST zijn. Dat het leuk was maar dat het om mijn eigen ging. Om gewoon om het plezier maken.

Zodoende uit mijn depressie (Veel gezeik (Wat bijna tot zelfmoord leidde toen ik 16 - 17 was) gehad in het verleden wat ik niet kon verwerken doordat ik teveel bezig was). Ik was altijd met andere bezig. Ik vond andere mensen fijn. Maar ik stond niet positief in mijn vel. Je kunt niemand helpen, als je jezelf niet eens kan helpen. Kan wel... Maar tijdelijk want het vreet aan je. Dus ik kreeg regelmatig momenten waar ik helemaal tot mezelf bleef en met niets of niemand te maken wou hebben en momenten waar ik in een slechte dip belanden. Dat ik veel begon begon te piekeren en alles negatief begon te zien voor een langere tijd. Wat niet combineerde met mijn werk. Ik allerlei filosofische boeken gelezen over hoe ik een positieve gedachten kon houden. Is goed gekomen.

Vervolgens kreeg ik een burn out op het werk. RSI verschijnselen in mijn arm wat uiteindelijk uit een Burn-out leiden. Mijn lichaam vertelde mij als het ware dat dat werk niets voor mij was. Zo zie ik het tenminste. Wat ik op het werk pertinent niet kon, kon ik thuis wel. Thuis kon ik wel spelletjes spelen met een muis. Maar zodra ik op het werk aan kwam en probeerde blokkeerde mijn gehele arm. Doorverwezen naar Topcare voor te kijken wat er was. Psychologen etc gepraat. Daar kreeg ik verduidelijking in wie ik was. Ik kreeg de vraag "Wat voor type persoon ben jij?" en ik klapte in. Die vraag had ik mezelf nooit gesteld! Ik.. Oh.. Ik besta ook! Crap! Altijd maar andere mensen helpen maar nooit mezelf. Dat moest dus ook Psychologisch profiel gekregen, opgezocht in een boekje en stond preciesssss in wie / wat / waar ik was. Met leven, persoonlijkheid, werk etc. Ook dat de welbekende ENFP'er altijd klaar staat voor andere, maar vaker zichzelf vergat. Daar óók weer aan gewerkt. Lekker makkelijk om te weten wie je bent!

Sorry dat ik zelf een tijdje uit de run heb gezeten. Ik heb nogal wat hersenkrakende opdrachten gekregen van mijn psycholoog. Waar ik ook echt dagen lang mee zat