Dingen die ik niet vergeet

[Krekkie]

Hallo, al een hele lange poos heb ik hier over zitten twijfelen of ik dit topic zal openen of niet.

Het is al een heel wat jaar geleden toen ik zelf iets dom deed. Ik was toen vrijwel een klein kind maar dat is me altijd bijgestaan en dat ben ik nooit vergeten. Aangezien ik nu zeker 10 jaar verder ben en het nog steeds elke week wel 2 of 3x naar boven komt en dat ik er weer aan denk. De geheugen is helemaal weer opgefrist toen ik een jaar of 2 geleden geconfronteerd werd met de fout die ik toentertijd ben begaan. Natuurlijk was ik klein maar juist omdat ik het heel erg vind en me er zo erg voor schaam wil ik het erg graag vergeten en dat ik er liever nooit meer aan denk. En ik zit er al zo lang mee en het lijkt wel alsof ik mij gigantisch aanstel maar zo vind ik het echt niet. Graag wil ik informatie en tips over hoe ik het best dit zo snel mogelijk kan vergeten want ik word er helemaal gek van want ik zit er echt mee.

Bedankt alvast.

[Panterstring]

Misschien als je verteld wat je hebt gedaan dat het wat makkelijker is om je tips te geven?

Kun je hier vertellen waar je mee zit of niet?
Aangezien je er al zo lang mee worstelt is het misschien een goed idee om eens met een psycholoog te gaan praten.

[AceSpade]

Als je continu over iets aan het piekeren bent zou ik nagaan wat er fout was. .. Dat .. Ben je nu ook aan het doen. Heb je het jezelf nooit onbewust vergeven? Ik zie "fouten" die ik gemaakt wat als de beste leraar die je kunt hebben. Leer van je fouten en bega op deze wijze de volgende keer niet nog eens deze fout. Dat is het beste wat je kunt.

Voorbeeld.. Ik zou bij een vriendin slapen in Bulgarije. Uit voorzorg voor het geval dat het niets werd had ik een hotel geboekt. Je weet maar nooit bij internet meetings. Ik had snel een reisbureautje gebeld op advies van mijn zus en snel wat in elkaar gezet. Ik was absoluut niet gemotiveerd om ook maar iets zelf voor te regelen. Ik moest in Plovdiv zijn en vervolgens had het reisbureau een hotel in Sofia geboekt. Wat 160 km er vandaan lag. Een mevrouw van het reisbureau en alles is langs gekomen en ik accepteerde maar en tekende. Een week later kwam ik er pas achter dat het echter héél ver er vanaf lag. Ik stressen om mijn geld terug te krijgen. Uiteindelijk ging het niet. Ik had een gesprek met mijn vader en opeens accepteerde ik het gewoon. Halverwege het gesprek begon ik te lachen en mijn vader keek mij even niet wetend aan. Uiteindelijk zei ik tegen mijn vader "Het is wel goed. Een prachtig leermoment toch?" en liep weg. Ik heb in geen jaren mijn vader gewoon echt zien glimlachen.

Ik was het geld wel kwijt maar ik heb van deze fouten geleerd. En de eerst volgende keer dat ik zelf een individuele reis boek, doe ik het zelf Die fout maak ik dus niet nog een keer en ik heb mijn fout geaccepteerd. Het gebeurd. Heb je hier wat aan?

Heb je het al eens een keertje opgeschreven? Als ik met dingen zit die absoluut niet uit mijn hoofd willen verdwijnen, dan schrijf ik het hele verhaal op. (En verbrand ik het ook meestl weer ) Dan zit het niet langer in mijn hoofd op de een of andere manier.

[Panterstring]

AceSpade schreef:

Als je continu over iets aan het piekeren bent zou ik nagaan wat er fout was. .. Dat .. Ben je nu ook aan het doen. Heb je het jezelf nooit onbewust vergeven? Ik zie "fouten" die ik gemaakt wat als de beste leraar die je kunt hebben. Leer van je fouten en bega op deze wijze de volgende keer niet nog eens deze fout. Dat is het beste wat je kunt.

Voorbeeld.. Ik zou bij een vriendin slapen in Bulgarije. Uit voorzorg voor het geval dat het niets werd had ik een hotel geboekt. Je weet maar nooit bij internet meetings. Ik had snel een reisbureautje gebeld op advies van mijn zus en snel wat in elkaar gezet. Ik was absoluut niet gemotiveerd om ook maar iets zelf voor te regelen. Ik moest in Plovdiv zijn en vervolgens had het reisbureau een hotel in Sofia geboekt. Wat 160 km er vandaan lag. Een mevrouw van het reisbureau en alles is langs gekomen en ik accepteerde maar en tekende. Een week later kwam ik er pas achter dat het echter héél ver er vanaf lag. Ik stressen om mijn geld terug te krijgen. Uiteindelijk ging het niet. Ik had een gesprek met mijn vader en opeens accepteerde ik het gewoon. Halverwege het gesprek begon ik te lachen en mijn vader keek mij even niet wetend aan. Uiteindelijk zei ik tegen mijn vader "Het is wel goed. Een prachtig leermoment toch?" en liep weg. Ik heb in geen jaren mijn vader gewoon echt zien glimlachen.

Ik was het geld wel kwijt maar ik heb van deze fouten geleerd. En de eerst volgende keer dat ik zelf een individuele reis boek, doe ik het zelf Die fout maak ik dus niet nog een keer en ik heb mijn fout geaccepteerd. Het gebeurd. Heb je hier wat aan?

Had je niet van je fout kunnen leren nadat je je geld terugkreeg?
En hoe ging het met dat meisje?

[AceSpade]

Mensen leren pas wat als ze het voelen. Als iemand valt en zich nooit goed opvangt zal die dit echt niet veranderen als die geen pijn heeft. Huff.. Ik zal hier een nieuw topic over maken.