De ontgoochelaar

[flyaway]

De ontgoochelaar

Zo stond je voor me op de planken
Torenend hoog boven iedereen uit
Aan weerskanten zachte banken
Speelde zachtjes op je fluit

Ik wiegde mee op jouw warme klanken
Golfde als het rood gordijn
Dat zolang jij voort bleef spelen
Een refrein voor mij zou zijn

Onze roman schreef zichzelf verder
Vol decors en romantiek
Ik wist, ik was er een van velen
Maar was betoverd, door jouw muziek.

Telkens weer drupten de kaarsen
mee met onze liefdesdaad
De hoop, met al zijn kaarsvet
Bleef steken op het laminaat.

Eens zag ik jou als mijn herder
Maar het doek viel voor ons twee
Het ontblootte al jouw trucs, en
dit schaap kudde niet langer mee.

Zelfs de lichtjes in de kandelaars
Ooit ogend zo oriëntaals, zo luxe
Ze bleken van de markt te zijn
Niet van magie der tovenaars.

Oh jij toverde mij ten tonele
En bond jij ons tweeën samen
Kon jij de verdwijntruc maar met mij delen
Of ons desnoods doormidden zagen.




-----



Ik ben er nog niet helemaal tevreden mee, hebben jullie tips? Het lijkt ergens te cliche. En het stuk dat kleiner is geschreven, was mijn uitgangspunt, maar ik heb het niet echt kunnen verwerken. Het idee erachter was dat de ander een mooi beeld schept, dat er dus bijvoorbeeld erg bijzondere kaarsen staan in de kamer, en de ik-persoon raakt wat gedesillusioneerd als ze ziet dat die gewoon van de winkel komen. Nouja dit is het uiteindelijk geworden Graag tips over de inhoud, of suggesties voor een beter metrum, woordkeuze, ik zou 'm graag verbeteren

[fizzle-fluffy]

Hmm, de kaarsen zijn eigenlijk helemaal niet meer belangrijk in het gedicht. Ik heb het idee dat je het stukje dat zich duidelijjk niet op het podium afspeelt er eigenlijk niet bij hoort, maar er alleen staat omdat je zo graag die kaarsen erin wilde hebben. Ik vind het beeld van de (ont)goochelaar ontzettend mooi. Maar ik vind dat de kaarsen teveel van het podium afwijken zegmaar. Dat vind ik jammer. Het heeft veel potentie, maar ik denk dat je er nog wat aan kunt sleutelen, om het beter te maken Fijn ritme trouwens!

[Lisannedg19]

Ik vind dat het een beeld oproept, ik vind vooral dat stuk van die herder heel mooi. .
''Eens zag ik jou als mijn herder
Maar het doek viel voor ons twee
Het ontblootte al jouw trucs, en
dit schaap kudde niet langer mee.'
Alleen toen ik het gedicht las, vond ik je uitgangspunt er niet helemaal bij kloppen.
Maar dat ligt waarschijnelijk aan mij ;D
Ik had het idee dat die ander een toekomstbeeld schept, maar dat helemaal niet na kan komen.
Ik had niet gedacht aan kaarsen die eigenlijk uit de winkel komen.
Ik vind het een mooi gedicht, en ik vind dat het ook mooi afgesloten wordt.

[Berry1991]

De sfeer in het gedicht is leuk omschreven.
Als je de uitgangspunt versterkt wordt het makkelijker om te begrijpen wat je boodschap is.
Eerlijk gezegd dacht ik dat het om een liefdesverhaal ging.
Ik dacht dat de ik persoon net als bij een artiest een fan had.
De fan was helemaal verliefd op de artiest, maar uiteindelijk bleek dat de artiest niet zo talentvol was.
De fans waren teleurgesteld en de artiest ging stoppen met zingen.
Maar de fan was alsnog betoverd door de muziek en wilde met de artiest verdwijnen.
Trouwens er zitten leuke rijmwoorden bij alleen dat stukje 'planken' en 'banken' kon ik mij er niks bij voorstellen.

'Eens zag ik jou als mijn herder
Maar het doek viel voor ons twee
Het ontblootte al jouw trucs, en
dit schaap kudde niet langer mee.' Dit vind ik ook het mooiste stukje.

[Dingaantouwtje]

Ik heb niks tegen de inhoud, wel tegen een aantal zinnen dat ik denk: ugh, woordje te weinig of woordje teveel. Voorbeelden:

De ontgoochelaar

Zo stond je voor me op de planken
Torenend hoog boven iedereen uit
Aan weerskanten zachte banken
Speelde zachtjes op je fluit

kan imho wel helemaal weg!

Ik wiegde mee op jouw warme klanken
Golfde als het rood gordijn
Dat zolang jij voort bleef spelen
Een refrein voor mij zou zijn

zo mooi! <3

Onze roman schreef zichzelf verder
Vol decors en romantiek
Ik wist, ik was er een van velen
Maar was betoverd[,] door jouw muziek.

imo overbodig
komma vind ik stom

Telkens weer drupten de kaarsen
mee met onze liefdesdaad
De hoop, met al zijn kaarsvet
Bleef steken op het laminaat.

Mooie rijm, maar ik struikel over de zin. Ik zou het zo hebben gedaan, denk ik:

De hoop, met al zijn kaarsvet
steken bleef op laminaat

Eens zag ik jou als mijn herder
Maar het doek viel voor ons twee
Het ontblootte al jouw trucs, en
dit schaap kudde niet langer mee.

Ik vind mooier lopen: Eens was jij mijn herder of Eens zag ik jou als herder

Zelfs de lichtjes in de kandelaars
Ooit ogend zo oriëntaals, zo luxe
Ze bleken van de markt te zijn
Niet van magie der tovenaars.

Vind ik ook gewoon in grote letters mooi hier!

Oh jij toverde mij ten tonele
En bond jij ons tweeën samen
Kon jij de verdwijntruc maar met mij delen
Of ons desnoods doormidden zagen.

[flyaway]

Dankjewel voor de reacties! Ben er blij mee

[flyaway]

Berry1991 schreef:

De sfeer in het gedicht is leuk omschreven.
Als je de uitgangspunt versterkt wordt het makkelijker om te begrijpen wat je boodschap is.
Eerlijk gezegd dacht ik dat het om een liefdesverhaal ging.
Ik dacht dat de ik persoon net als bij een artiest een fan had.
De fan was helemaal verliefd op de artiest, maar uiteindelijk bleek dat de artiest niet zo talentvol was.
De fans waren teleurgesteld en de artiest ging stoppen met zingen.
Maar de fan was alsnog betoverd door de muziek en wilde met de artiest verdwijnen.
Trouwens er zitten leuke rijmwoorden bij alleen dat stukje 'planken' en 'banken' kon ik mij er niks bij voorstellen.

'Eens zag ik jou als mijn herder
Maar het doek viel voor ons twee
Het ontblootte al jouw trucs, en
dit schaap kudde niet langer mee.' Dit vind ik ook het mooiste stukje.

Wat leuk dat jij het zo geinterpreteerd hebt!

[flyaway]

De ontgoochelaar

Zo stond je voor me op de planken
Hoog boven iedereen uit
Aan weerskanten zachte banken
Speelde zachtjes op je fluit

Ik wiegde mee op jouw warme klanken
Golfde als het rood gordijn
Dat zolang jij voort bleef spelen
Een refrein voor mij zou zijn

Onze roman schreef zich verder
Vol decors en romantiek
Ik wist, ik was er een van velen
Maar was betoverd, door jouw muziek. ==> "maar was betoverd" is hier expres neergezet, de persoon voelt zich als een groupie en denkt niet dat ze de enige is voor hem.

Telkens drupten de kaarsen
mee met onze liefdesdaad
De hoop, met al zijn kaarsvet
bleef steken op het laminaat. 'bleef' heb ik er toch maar laten staan

Eens zag ik jou als herder
Maar het doek viel voor ons twee
Ontblootte al jouw trucs, en
dit schaap kudde niet langer mee.

Zelfs de lichtjes in de kandelaars
Ooit ogend zo oriëntaals, zo luxe
Ze bleken van de markt te zijn
Niet van magie der tovenaars.

Oh jij toverde mij ten tonele
En bond ons tweeën samen
Kon jij de verdwijntruc maar delen
Of ons desnoods doormidden zagen.




Veel beter zo, dankjewel! Ik heb soms nog wat moeite met metrum, en jij bent daar goed in