Verlegenheid

[Noordzeekrab]

Hallo,

Al ruim 2 a 3 jaar (nu laatste tijden het ergst) ben ik erg verleden in alles wat ik zeg en doe.
Het is een verschrikkelijk gevoel: ik durf amper nieuwe vrienden/vriendinnen maken, want praten met iemand durf ik bijna niet door mijn verlegenheid. (enkel met mensen die ik goed ken)
Op internet ligt die drempel wel wat lager waardoor het wel mogelijk mogelijk is.

Ook als ik niets zeg ben ik vaak beschaamd om mjin uiterlijk, ...

Wat kan ik hieraan doen a.u.b.?
Vroeger was ik heel mondig en open, maar tegenwoordig voel ik me zo'n beetje opgesloten in mezelf.
Ik wil van dat rot gevoel af zijn en nieuwe vrienden durven maken. (ik ben ook bezig om een liefje te vinden, maar hoe kan het nu op deze manier?)

Ik denk dat je toch de stoute schoenen moet aantrekken en je grenzen moet gaan verleggen. Helaas kunnen we niet zeggen 'meng drie kikkerstaarten met een muizenei en eet dat op want dan word je een held'. Dat zal toch uit jezelf moeten komen. Ik denk dat je moet bedenken wat je spannend vindt aan contact leggen, en dat je dat bij een ontmoeting met een potentieel liefje ook gewoon toegeeft dat het spannend is. Dikke kans dat het wederzijds is, dus dat kun je in ieder geval delen. Verder is het denk ik zaak dat je je zelfvertrouwen gaat opbouwen, waardoor je jezelf minder overrompeld voelt door anderen als je ze ontmoet. Misschien kunnen de mensen die je al kennen en waar jij je bij op je gemak voelt, je voorstellen aan weer andere mensen, zodat je op die manier je kennissenkring uitbreidt? Wat je uiterlijk betreft, daar kan ik niks over zeggen, maar net als dat er weinig echt knappe mensen zijn, zijn er ook maar weinig zo lelijk als de nacht Het zal allemaal wel meevallen en zit je gewoon ergens in de middencategorie. Zolang je goed voor jezelf zorgt, doucht, scheert, je haar kamt enzovoorts (vraag je moeder om raad! ) zal het vast goedkomen.

[Pluis]

Dit topic past beter op Psychologie.

[Noordzeekrab]

Grimm schreef:

Ik denk dat je toch de stoute schoenen moet aantrekken en je grenzen moet gaan verleggen. Helaas kunnen we niet zeggen 'meng drie kikkerstaarten met een muizenei en eet dat op want dan word je een held'. Dat zal toch uit jezelf moeten komen. Ik denk dat je moet bedenken wat je spannend vindt aan contact leggen, en dat je dat bij een ontmoeting met een potentieel liefje ook gewoon toegeeft dat het spannend is. Dikke kans dat het wederzijds is, dus dat kun je in ieder geval delen. Verder is het denk ik zaak dat je je zelfvertrouwen gaat opbouwen, waardoor je jezelf minder overrompeld voelt door anderen als je ze ontmoet. Misschien kunnen de mensen die je al kennen en waar jij je bij op je gemak voelt, je voorstellen aan weer andere mensen, zodat je op die manier je kennissenkring uitbreidt? Wat je uiterlijk betreft, daar kan ik niks over zeggen, maar net als dat er weinig echt knappe mensen zijn, zijn er ook maar weinig zo lelijk als de nacht Het zal allemaal wel meevallen en zit je gewoon ergens in de middencategorie. Zolang je goed voor jezelf zorgt, doucht, scheert, je haar kamt enzovoorts (vraag je moeder om raad! ) zal het vast goedkomen.

Maar hoe kan ik dan best die stoute schoenen aantrekken? Het is die stap durven zetten.
Misschien heeft het er allemaal wel wat mee te maken, maar ben 2 jaar vernederd geweest door mijn leerkracht + belachelijk gemaakt, altijd zwaar gepest geweest door medestudenten en gewoon heel weinig gesteund in wat ik doe. (hobby's enzo...)
Het is niet normaal dat ik op 17 jarige leeftijd nog zo'n verlegen, stil en terug getrokken manneke ben? Als ik zie hoe de meeste van mijn leeftijd zijn.

Noordzeekrab schreef:

Maar hoe kan ik dan best die stoute schoenen aantrekken? Het is die stap durven zetten.
Misschien heeft het er allemaal wel wat mee te maken, maar ben 2 jaar vernederd geweest door mijn leerkracht + belachelijk gemaakt, altijd zwaar gepest geweest door medestudenten en gewoon heel weinig gesteund in wat ik doe. (hobby's enzo...)
Het is niet normaal dat ik op 17 jarige leeftijd nog zo'n verlegen, stil en terug getrokken manneke ben? Als ik zie hoe de meeste van mijn leeftijd zijn.

Tsja, met een borrel op zijn er wat minder remmingen

Nee, maar allereerst zou ik toch proberen om je leerkracht en de pesterijen van vroeger (?) achter je te laten. Kun je dat niet zelf, bezoek een psycholoog of andere hulpverlener. Natuurlijk blijft dat deel van je, maar wanneer dit zo je functioneren belemmert dat je helemaal in jezelf terugtrekt gaat er toch wat mis. Eventuele nieuwe vrienden of partner zijn dan niet de aangewezen persoon om jou te ondersteunen, die zijn immers geen hulpverlener.

Tsja, het is maar wat je normaal noemt. Ik houd zelf niet zo veel van mensen. Ik blijf graag weg uit gelegenheden met veel geluid en veel verschillende, verwarrende indrukken. Ik heb afwijkende hobbies. Ik functioneer niet noodzakelijk goed rond 'normale mensen'. Ik vind de 'meesten van mijn leeftijd' vaak een beetje gemankeerd, als ik ze op straat zie lopen met 'kk-dit kk-dat'. De kunst is om je dat niet teveel te laten tegenhouden. Mensen die je niet kennen, hebben in ieder geval (nog) geen slechte indruk van je. Dat 'nog' heb jij zelf in de hand. Ik zou 'je leeftijdsgenoten' niet als belangrijkste indicatie nemen. Je moet zien dat je jezelf ontwikkeld tot een prettig persoon om bij in de buurt te zijn. Als je afwijkende hobbies hebt, so be it. Dan zoek je een clubje mensen die die hobby delen. Alsof er hier op het forum niet genoeg gekken rondlopen

Met 'de stap zetten' bedoel ik dus bovenstaande; beginnen met toewerken naar het doel dat je hebt. Een korte en waarschijnlijk flink te bekritiseren versie hieronder:
1. Denk eens eerlijk na over jezelf: wat zijn je slechte, maar zeker ook je goede punten. Werk aan je slechte punten. Blijf jezelf.
2. Zoek gelijkgestemden. Houd je veel van computerspelletjes spelen, dan is daar vast een clubje voor. Ben je een volleybalfetisjist, ga volleyballen.
3. In de buurt van gelijkgestemden heb je in ieder geval een onderwerp dat jou en je gesprekspartner waarschijnlijk interesseert. Dat is minder willekeurig dan een leuk blondje in de supermarkt aanspreken. Van het ene onderwerp val je vast in andere onderwerpen, waarmee je mensenkennis opdoet die je (ik leg het maar Machiavellistisch uit) desnoods kunt inzetten om weer andere mensen te bereiken. Je leert meer over wat mensen leuk vinden, waar je beter op kunt inspelen en dus sociaal geaccepteerde dingen kunt melden. Volgens mij is dat wel zo'n beetje de basis van sociaal contact
4. Vanaf daar kom je er achter wie er wel leuk is en wie niet, en voel je als het goed is ook beter aan wie jou wel en niet waarderen. Handel daarnaar, investeer in de mensen die je goed behandelen en laat de sukkels zitten.
5. Op een gegeven moment heb je een vriendengroepje (hoe beperkt ook) en kom je een écht leuk meisje tegen. Die spreek je dan maar eens gewoon aan in de kroeg (ofzo) en met wat geluk wil ze je wel vaker zien. Restaurant, bos bloemen, doos chocola.

En dan condooms denk ik maar