automutilatie

[IkBlijfAnomiem]

Heii,
Ik zit nu in de 1e klas en sinds een tijdje doe ik mezelf pijn. Ik vraag me af hoe ik hiervan af kan komen, omdat ik dit doe terwijl niemand het weet. Kan ik hier iets aan doen?
Alvast bedankt voor jullie reacties!
x
(ps: ik kon geen topic hierover vinden dus vandaar deze)

[Snebbeltje]

Je vindt er geen topics over, omdat het niet echt toegestaan is (in de regels staat dit: Topics over automutilatie is in beperkte mate toe gestaan. Een topic starten met hoe je er van af moet komen is prima, maar geen details posten over waar/hoe/etc.)

En dat je hier iets aan moet doen, weet je denk ik zelf ook wel, dus wat voor een reacties zou je graag willen?

[IkBlijfAnomiem]

Snebbeltje schreef:

Je vindt er geen topics over, omdat het niet echt toegestaan is (in de regels staat dit: Topics over automutilatie is in beperkte mate toe gestaan. Een topic starten met hoe je er van af moet komen is prima, maar geen details posten over waar/hoe/etc.)

En dat je hier iets aan moet doen, weet je denk ik zelf ook wel, dus wat voor een reacties zou je graag willen?

Ik weet niet hoe ik er me om moet gaan, moet ik het iemand vertellen die ik vertrouw uit mijn vrienden kring, een leeraar of mijn ouders enzo.. Ik vind het zelf nogal moeilijk om het tegen iemand te zeggen dat ik het doe want de meeste mensen vinden het aandacht trekkerij.. En als ik het zou vertellen moet ik dan gewoon met de deur in huis vallen en het gewoon zeggen of er eerst iets bij vertellen?
Bedankt! ik zal hier om denken!
x

Wat vind je zelf het fijnste? Vind je het fijner om het aan je ouders te vertellen of liever een onbekend iemand met wie je weinig contact hebt? Als je graag wil dat je ouders het als eerste weten dan ga je naar je ouders, anders kan je inderdaad naar een leraar, huisarts of vertrouwenspersoon gaan. En zulke mensen vinden het geen aandachttrekkerij en bieden jou vast de hulp die je nodig hebt. Ga dus naar iemand aan wie je het kan vertellen.

En er zijn meerdere manieren waarop je het kan vertellen. Je kan vertellen wat je probleem is, maar als je het moeilijk vindt om in woorden uit te leggen kan je ook een brief schrijven waarin je je probleem uitlegt. Dan is het en niet eng om erover te beginnen én je kan geen dingen vergeten. Je moet dus bij jezelf nagaan wat je het fijnste lijkt.

[Sommerfugl]

In elk geval zou ik niet als eerste naar een goede vriend(in) gaan, aangezien zij er ook weinig mee kunnen, maar zich misschien wel zorgen gaan maken of zich schuldig gaan voelen omdat ze niets kunnen doen.
Ik denk dat je het beste naar je ouders kunt gaan, of, wanneer je dit niet wilt of durft, naar de huisarts. Die laatste heeft zwijgplicht en mag er dus met niemand over praten, maar kan jou wel helpen om (professionele) hulp te zoeken. Een vertrouwenspersoon of leraar kan ook, maar aangezien het zomervakantie is lijkt me dat niet handig, want je kunt beter nu hulp zoeken, voor je er echt diep in zinkt.

Wat Kika zegt, een brief of e-mail schrijven, is ook een erg goede oplossing, dan heb je rustig de tijd om over je woorden na te denken, en kan de persoon aan wie je de brief/e-mail hebt gestuurd contact met je opnemen.

Wanneer je er een gesprek over wilt beginnen met (bijvoorbeeld) je ouders, moet je erop letten dat je een moment uitzoekt waarop ze rustig de tijd hebben om naar je te luisteren. Je zou op een briefje kunnen zetten wat je graag wilt zeggen, maar ga het gesprek niet uitgebreid voorbereiden, want dan raak je misschien in paniek wanneer het anders loopt.

Goed dat je hier iets mee wilt doen in elk geval, dat is al een eerste stap! Veel succes!

IkBlijfAnomiem schreef:

Ik vind het zelf nogal moeilijk om het tegen iemand te zeggen dat ik het doe want de meeste mensen vinden het aandacht trekkerij..

Tsja, ik neem aan dat je het niet voor de lol bent gaan doen. Je zit dus met een probleem waar aandacht aan gegeven moet worden voordat het van kwaad tot erger gaat. In die zin is misschien het doel aandacht trekken. Wat mensen waarschijnlijk bedoelen is dat je niet moet zeuren om niks, of iets dergelijks, maar daar heb je waarschijnlijk niet zoveel aan. Als je er zelf van af kunt komen is het goed, maar als dat niet lukt, heb je hulp nodig. Ik zou beginnen bij iemand waarvan je denkt dat hij/zij luistert en ook blijft luisteren (dus niet helemaal uitflipt). Nou ja, dat zou mij op mijn zenuwen werken als ik zoiets moet vertellen.

IkBlijfAnomiem schreef:

En als ik het zou vertellen moet ik dan gewoon met de deur in huis vallen en het gewoon zeggen of er eerst iets bij vertellen?

Dat moet je zelf bedenken. Voor allebei valt iets te zeggen. Met de deur in huis is het hoge woord er uit en kun je daarna zoeken naar hulp. Dan hoef je er niet omheen te draaien en dat zorgt er ook voor dat je na een gesprek eigenlijk niet nog met het eigenlijke onderwerp in je maag zit. Aan de andere kant komt het voor sommigen misschien als een verrassing. Zulk slecht nieuws is natuurlijk nooit prettig om te horen, dus misschien kun je toch beginnen met waarom je jezelf pijn doet en dat het niet zo goed met je gaat, voordat je alle kaarten op tafel legt. Desnoods schrijf je het op en lees je het voor.

Veel sterkte!