Verliefdheid maakt dat mensen gekke dingen doen.

Mensen kunnen rare dingen doen als ze verliefd zijn of houden van iemand. Verstand op nul en gaan, zoiets. Wat zijn de capriolen die jij al hebt uitgehaald op gebied van verliefdheid? Of hebt gezien/gehoord in je omgeving?



Het gekste dat ik ooit heb gedaan is bijna 300km rijden terwijl ik net mijn rijbewijs had. En dat terwijl ik niet eens wist of hij thuis was. Ik was stapelverliefd op iemand die ik kende via internet. We hebben uren gechat, gepraat, gewebcamd, brieven geschreven, alles erop en eraan, maar we hadden elkaar nog nooit ontmoet. Op een gegeven moment kreeg ik een mail dat hij zich niet zo goed voelde, nogal depressief klonk het. En toen bleef het stil, ik kreeg geen contact met hem, hij reageerde niet, niks. Ik was doodongerust. Uiteindelijk ben ik op een dag in de auto gestapt en naar Almere gereden om te kijken of alles in orde was (Echt, als ik er nu over denk, hoe kon ik het me in mijn hoofd halen? Wat bezielde me?).
Ik kwam daar aan, zijn moeder kwam opendoen en ja, dan moet ik vertellen wie ik ben en wat ik daar doe . Ze had makkelijk de deur dicht kunnen smijten, maar ze liet me binnen en ging de jongen in kwestie uit zijn bed schoppen ^^. Die kwam een beetje verbijsterd naar beneden, maar reageerde niet kwaad of vervelend. Uiteindelijk hebben we die dag samen doorgebracht en ben ik weer naar huis gereden. De radiostilte was in ieder geval opgelost op dat moment.
Deze toestand heeft overigens nog jaren aangesleept, dat hij verdween uit mijn leven en dan weer kwam opdagen. Uiteindelijk de kus delen, maar dat hij dan weer terugkrabbelde enz. enz. Als ik de persoon in mijn leven moet noemen waar ik het meeste van gehouden heb, dan zal hij dat zijn. Als je spreekt over soulmates, dat gevoel had ik bij hem. Ik vind het jammer dat ik geen idee heb waar hij nu uithangt, ik zou graag willen weten hoe het met hem gaat, of zijn dromen zijn uitgekomen en of hij iets bereikt heeft met al zijn talent.

Anyway, vlaag van verstandsverbijstering dus, zonder ernstige gevolgen. Wat niet over de volgende situatie gezegd kan worden.

Een vriend van me heeft 7 jaar lang samengewoond met een vrouw die, naar we nu weten, loog en bedroog en ook nog eens op zijn kap leefde en geen poot uitstak. Ze had al 3 weken een ander, terwijl ze nog bij hem woonde, voor ze besloot hem dat te vertellen en bleef toen nog een paar maanden daar wonen omdat ze nergens anders terecht kon.
Nu, een klein jaar later, heeft hij iemand nieuw ontmoet via internet. Hij kent haar nu 2 maanden, ze woont in Amerika en hij is een week daar geweest en zij een week hier. De laatste dag van die week is hij in een vlaag (zijn eigen woorden!) op een knie gaan zitten en heeft haar ten huwelijk gevraagd. Seriously WTF!
Hij beweert dat het gewoon zo goed aanvoelt. Mijn reactie was en je vertrouwt op dat gevoel terwijl dat je 7 jaar voor de gek heeft gehouden met je ex? Nu heb ik dat niet tegen hem gezegd, maar dit gaat toch echt mijn verstand te boven. Het kan zijn dat ze de ware is voor hem en niet van hem gaat profiteren of whatever, maar als dat zo is, dan is ze dat ook nog over een paar jaar. Je gaat toch niet op basis van 2 maanden kennen en 2 weken elkaar zien besluiten van, oh dit zo goed, ik ga met haar trouwen en naar de andere kant van de wereld verhuizen. Je gebruikt zelf het woord vlaag!
Al hoop ik echt dat hij gelukkig wordt.

Mutant schreef:

Mijn reactie was en je vertrouwt op dat gevoel terwijl dat je 7 jaar voor de gek heeft gehouden met je ex? Nu heb ik dat niet tegen hem gezegd, maar dit gaat toch echt mijn verstand te boven.

Waarom niet? Ik snap dat het voor hem niet leuk is die vraag 10412357890 keer te horen, maar als niemand het zegt, heeft hij wellicht niet eens door dat het misschien wat overhaast is

Ik heb hem al gevraagd of hij het zelf verstandig vindt (nee, maar zijn gevoel zegt...) En ik denk dat de reacties van complete verrassing op zijn facebook ook al boekdelen spreken. Daarbij is hij een volwassen, over het algemeen genomen verstandige man, ik denk niet dat ik mijn energie moet gaan steken in het proberen ompraten van hem. Dat zou daarnaast heel goed averechts kunnen werken.

Nee, begrijp me niet verkeed, een hele campagne opzetten om hem er van af te brengen zou ik ook niet doen, maar als het een goede vriend is (is misschien niet eens zo!), dan zou ik toch graag minimaal één keer mijn gedachten er over willen overbrengen. Als hij daar niets mee doet, dan is dat zo, blijf ik een goede vriend en steun hem verder gewoon. Ook als het misloopt geen houding van "Zie je, ik zei het!"

Mutant schreef:

Ik heb hem al gevraagd of hij het zelf verstandig vindt (nee, maar zijn gevoel zegt...)

Het is het gevoel dat een beetje sjeu aan het leven geeft. Als je alles beredeneert is het om hopeloos van te worden, haast de moeite niet waard omdat de kans dat iets (blijvend) goed gaat, erg klein is. Maar goed, die hoop en die liefde hè, die zorgen er voor dat mensen toch eens wat proberen. Ik vind het wel tof.

[Cherry Springs]

Ik kan me wel voorstellen dat je iemand ontmoet waar je zo gek op bent dat je meteen je hele leven er samen mee wil zijn en dat trouwen dan het meest fast-forward is dat je maar kan, dus dat je dat echt graag wil. Het is dan alsof je, als je trouwt, iets dichterbij het bereiken van het doel 'samen oud worden' komt (Ik denk dat omdat ik een klein beetje dat gevoel heb bij mijn huidige vriend, dat het heul goed zit en je het liefst metéén voor altijd samen wil zijn). Maar trouwen is geen enkele garantie voor wat dan ook, als je getrouwd bent kan het nog net zo makkelijk mis gaan als wanneer je niet trouwt. En als je ongetrouwd met een vriendje oud wordt is dat gevoelsmatig denk ik niet anders dan als je wel zou trouwen (als je wel uiteindelijk gaat samenwonen en kinderen krijgt ofzo dan). Ik denk dat je die dingen nergens voor hoeft te overhaasten. Het lijkt me heel gaaf om te trouwen en alles maar ik heb er nu zeker geen haast mee, zeker omdat je er toch niks mee 'bereikt'.