Weggelopen

[xOnbekend]

Hallo,

De laatste maanden heb ik ontzettend veel ruzie met m'n ouders gehad. Op een gegeven moment is het ook een paar keer uit de hand gelopen. Er werd toen geweld gebruikt. Anderhalve week geleden is het helemaal ontploft. Mijn vader werd zo kwaad dat hij helemaal doordraaide en mij in elkaar sloeg. Mijn moeder kwam ertussen en heeft een klap ontvangen... Ze is door naar het ziekenhuis gegaan waar er foto's van haar kaak genomen waren. Hier heeft ze gezegd wat er gebeurd was en ze vroegen of ze aangifte wilde doen: ''Nee, was het antwoord''. Ik heb mijn spullen gepakt en ben weggelopen. Ik heb zo'n beetje overal geslapen. Mijn lichaam zat onder de blauwe plekken.

Nu heb ik de laatste tijd ontzettend last van nachtmerries en slecht slapen. Mijn ouders heb ik gisteren weer voor het eerst gesproken. Het was een heel wazig gesprek.. Ik heb voor het politie bureau gestaan, omdat ik er wel dacht om aangifte te doen. Maar uiteindelijk niet gedaan uit angst. En uit bescherming voor mijn moeder.. ik durfde het haar niet aan te doen met alle consequenties. Mijn pa verdiend namelijk het meeste dus dat zou dan betekenen dat we moesten verhuizen en hij z'n baan verliest, omdat hij voor de overheid werkt.

Heeft iemand tips hoe ik hier mee kan leren om te gaan... Op school heb ik al gesprekken, maar toch voel ik me leeg en verdrietig. Ik slaap nu doordeweeks op mijn stage en sweekends zoek ik mijn slaapplekken nog altijd.

Oei, wauw.

Hoe kun je op je stage blijven slapen? Hoe konden de ruzies op geweld uitdraaien, kun je uitleggen hoe het ging? Hoe groot is de kans op herhaling? Heb je nog broers of zussen? En hoe ging dat gesprek precies, dat wazige?

Je wil ermee om leren gaan, dus geen verandering meer in de situatie brengen? Het is pas heel recent gebeurd, dus het is niet gek dat het er nu behoorlijk in hakt. Eerst eens zien dat je nu de keuzes maakt die je wil maken, qua hiermee omgaan (wel/geen aangifte, en contact hebben met je ouders), en dan pas kun je echt iets doen qua ermee om leren gaan. Je weet nu nog niet eens waar je precies mee om moet gaan.

[Dafuq]

Heftig.

Is het wel verstandig om nog thuis te wonen? Kun je misschien kijken naar een andere woonplek? Het is namelijk niet goed als je vaak ruzie met je ouders hebt en dat het zo erg oploopt. Geweld is nooit goed, alleen moet je kijken of je ouders het opzettelijk hebben gedaan of niet, en of ze spijt hebben achteraf en dat ze jou beloven het nooit weer te doen. Ik vind het heel erg dat je zo verdrietig bent en dat kan ik me heel goed voorstellen. Het hoort absoluut niet. Dus als het zich blijft voortdoen zou ik wel aan de bel trekken als ik jou was. En vooral een andere woonplek vinden lijkt me verstandig. Misschien is begeleid wonen wat voor jou. Of op kamers. En dat je goed praat met je ouders, dat de band zich weer versterkt. Goed praten over wat je voelt en denkt, zodat je weer wat rust kunt bewaren in je hoofd. En probeer veel mensen te vinden om mee te praten zodat je het kunt verwerken en blijf er niet in hangen, ga leuke dingen doen als je met iemand gepraat hebt, of koop jezelf iets leuks, en blijf de moed erin houden. Therapie zou misschien ook goed voor je zijn, om het kwijt te kunnen en te beschrijven. En blijf vooral in de gaten houden of de sfeer voor jou prettig is en blijft thuis, zo niet, dan zou ik kiezen voor een andere woonplek, als het weer beter wordt, is het natuurlijk super.