2. Bereidingswijze
Verhit de oven op 175 graden. Snij de boter in kleine stukjes. Zeef boven een kom de bloem en doe de suiker, het snufje zout, de boter en driekwart van het ei erbij. Kneed alle ingrediënten tot een groot stuk deegbal en laat dat
even afgedekt met folie in een kom rusten
voor gedurende een uur.
Maak hierna de vulling
:
Schil de appels en snij ze in kleine blokjes. Doe er rozijnen, kaneel en suiker doorheen. Door er een eetlepel citroensap bij te doen, worden de appels
er frisser
van.
Vet een springvorm of bakvorm (van 24 cm doorsnee) in met boter of olie. Bestuif het schone aanrecht met bloem en neem 2/3
e van het deeg. Rol dat met een deegroller uit tot een lap die wat groter is dan de bodem van de springvorm.
Leg de lap deeg vervolgens neer over de springvorm en druk het zachtjes aan zodat er geen lucht onder zit. Bedek zo de hele bodem en
driekwart van de rand omhoog ook de rand tot driekwart van de hoogte.
Doe nu de vulling erin en zorg ervoor dat de vulling een centimeter onder de rand van het deeg blijft. Neem de rest van het deeg, rol het uit tot een vierkante lap en snij er reepjes van. Maak met die reepjes een mooi ruitpatroon over de vulling heen en druk de op
enstaande randen van het deeg aan de zijkant plat.
Bestrijk het deeg aan de bovenkant met de rest van het ei. De taart kan nu de oven (200 °C) in en is na 40 minuten gaar.
Niet grammaticaal, maar sommige dingen zijn niet zo duidelijk: bijv. het ei eerst kloppen voor je er driekwart van kan nemen
3. Interview
Mijn moeder maakt deze appeltaart vaak wanneer er bezoek komt. Ook wanneer er iemand jarig is, is appeltaart erg geliefd bij ons in de familie. Vroeger kochten we
het deze kant-en-klaar
uit in de supermarkt, maar de laatste jaren
(zijn we het zelf gaan maken
) (maken we het zelf). Het smaakt vooral goed in de winter met een kopje kaneelthee voor de televisie. Ik vind het lekker, omdat je zoet en zuur proeft. Ook ben ik trots op dit gerecht omdat het de familie bij elkaar brengt.
Volgens mijn moeder komt appeltaart oorspronkelijk uit Engeland. Maar in Engeland gebruikt men vaak appels uit blik of gedroogde appeltjes. Ook gebruikt men in Engeland abrikozen in de taart. In elk restaurant is het verkrijgbaar, wat in Nederland niet zo is. Wel kun je een puntje appeltaart eten
in de bij La Place.
Je kan ook peren of vijgen gebruiken in de plaats van appels. Iedereen maakt het op zijn eigen manier, maar zoals mijn moeder het maakt kan het niet makkelijker. Mijn buurvrouw eet haar appeltaartje met kaneelijs. Sommigen gebruiken custardpoeder in
de het deeg voor de stevigheid. Ook zijn er mensen die extra kruiden of poedersuiker op de taart strooien, zodat de taart een zoetere smaak krijgt. Degenen die geen dieet volgen kunnen ook wat slagroom spuiten op hun stuk gebak. Op verschillende manieren kan het dus!
Ook vertelde mijn moeder dat haar familie in Irak appeltaart eet met honing en kwark. In Irak is het bloedheet en eet men liever koude nagerechten dan warm gebak
. Dus , dus eten ze misschien maar eens in het jaar appeltaart. Toen we in Nederland kwamen in 1999 ging mijn moeder de gerechten die ze geleerd had bij haar ouders aanpassen. Geen appeltaart met honing of kwark meer, maar gewone appeltaart die van zelf heerlijk smaakt!