bindingsangst ?

[Sneeuwwitje]

Hoi lieve lezers.
Ik ben nu dus al een tijdje een jongen van 24 aan het daten. We lijken echt heel erg op elkaar. Hij is intelligent, dromerig, lief, ontzettend goed in bed en knap. Ik heb in het verleden de neiging gehad om veel te snel naar iemand toe te trekken, hij zegt dat hij dat ook heeft gehad. Dat hij een relatie heel serieus neemt. Ik ken hem nu trouwens al 1,5 jaar als vriend uit onze stamkroeg.

Ik ben in de laatste twee weken ongeveer 5 nachten bij hem geweest en hij 1 nacht bij mij. Hij vraagt me vaak om voor het eten langs te komen (we koken dan samen, heel gezellig), we zijn naar de film geweest en we gaan regelmatig naar hetzelfde café waar we elkaar ook hebben ontmoet. Met kerst hebben we samen MDMA gedaan en de hele nacht gevreeën, heerlijk.

Ik wil het graag wat spannender houden, en elkaar niet te vaak zien om de keren dát we elkaar zien specialer te maken. Ik vind hem heel erg leuk, en hij mij, maar we gaan pas op deze manier met elkaar om sinds de laatste drie weken. En ik vind het toch behoorlijk snel gaan.

Hoe laat ik hem een beetje weten dat ik niet nu al in een sleur wil raken van, goh je blijft toch slapen als je hier komt eten, dus het is allemaal al vanzelfsprekend aan het worden. ? Terwijl we niet hebben besproken of we nou wel of niet vriendje/vriendinnetje zijn of worden. Wat mij betreft houd ik het wat spannender door elkaar niet helemaal te overlopen en de hele dag samen in bed te hangen, hoe leuk het ook is. herpaderp.

Hij lijkt altijd erg teleurgesteld als ik er weer vandoor ga en niet bij hem wil zijn de hele dag. Ik vind het fijner om een vooruitzicht te hebben dat er nog veel meer dagen gaan komen, maar het moet wel op een rustig vuurtje lopen. Meestal wil hij een dag erna alweer afspreken.

Ik wil hem niet kwetsen of me hard-to-get opstellen, want ik geloof niet in dat soort spelletjes. Heb ik bindingsangst? Of is het iets anders? Wat moet ik tegen hem zeggen?

Hopelijk begrijpen jullie mijn verhaal, ik heb het niet allemaal teruggelezen omdat ik er zelf helemaal van in de war raak. Advies hoor ik graag, alvast bedankt voor het lezen van deze lap tekst.

[Araignee]

Het zal wel erg cliché klinken, maar toch gewoon met hem erover praten. Hij is eigenlijk degene aan wie je dit verhaal zou moeten vertellen... Je komt heus niet kwetsend over als je gewoon eerlijk bent.

[Little Phoebe]

Leg gewoon uit dat je bang bent dat het snel saai wordt. Jullie hebben allebei genoeg tijd en het is heus niet erg als je af en toe niet samen bent, dat is juist gezond. Jullie hebben ook vrienden en een leven en werk/school, neem ik aan. En het is alleen maar leuk om elkaar te missen en naar elkaar te verlangen, dat maakt het gelijk al wat vuriger en spannender. Je hoeft niet te zeggen dat je hem eens in de week wil zien, maar zeg gewoon eerlijk dat het niet verstandig is elkaar elke dag te zien, omdat het anders een soort sleur wordt.

En doe ook eens wat anders, ga gewoon op een date, bios, uit eten, whatever en daarna ieder naar zijn eigen huis. Dan heb je elkaar toch gezien, heb je iets leuks gedaan en wordt het ook minder snel een sleur.

Waarom zou het niet meer spannend zijn of blijven als je elkaar op regelmatige basis ziet? Ik heb eerder het idee dat je bang bent voor sleur dan voor binding. Niet alles hoeft altijd spannend of interessant te zijn, normale dagen mogen ook bestaan. Voor spanning kun je op allerlei manieren zorgen, maar je moet niet alles gaan laten afhangen van de hoeveelheid spanning die het oplevert. Op een gegeven moment ga je niks meer interessant genoeg vinden.

[Heer Wil]

Ik zou het niet tegen hem zeggen en ook niet steeds weggaan, dat je hem niet te vaak wilt zien om het spannend te houden kun je niet eeuwig volhouden, stel nou dat je ooit samen gaat wonen, dan ga je toch ook geen twee huizen kopen om je hele leven 'in spanning' te kunnen leven. Je kunt het beter de eerste week gewoon leuk hebben dan de eerste week steeds weggaan omdat de rest van de maand dan niet meer spannend is, op begeven moment is die spanning toch voorbij en als je daar je relatie op bouwt geef ik je nog geen jaar...

[Sneeuwwitje]

Ja, jullie hebben allemaal gelijk.
Ik heb nooit een intieme relatie gehad en het lijkt me erg saai om niemand anders meer te kunnen zien. En ik ben ook erg bang om afgewezen te worden (ja, ik spreek mezelf erg tegen), juist omdat het zo goed gaat.

Ik ga ook met hem blijven afspreken maar ik ben bang voor de sleur. Yikes.

WillemB schreef:

Ik zou het niet tegen hem zeggen en ook niet steeds weggaan, dat je hem niet te vaak wilt zien om het spannend te houden kun je niet eeuwig volhouden, stel nou dat je ooit samen gaat wonen, dan ga je toch ook geen twee huizen kopen om je hele leven 'in spanning' te kunnen leven. Je kunt het beter de eerste week gewoon leuk hebben dan de eerste week steeds weggaan omdat de rest van de maand dan niet meer spannend is, op begeven moment is die spanning toch voorbij en als je daar je relatie op bouwt geef ik je nog geen jaar...

Je kunt prima twee huizen kopen en dus niet gaan samenwonen later, waarom zou je dat per se moeten doen? Het is niet verplicht hoor, zolang je er allebei tevreden mee bent mag je je relatie naar eigen inzicht inrichten.

Maar de spanning er zo kunstmatig in proberen te houden lijkt me ook niet optimaal. Waarom denk je dat het saai wordt, Sneeuwzwart? Ik geloof eigenlijk niet echt in sleur, als je goed bij elkaar past wordt het volgens mij sowieso niet saai. Ik zou in een serieuze relatie eerder bang zijn dat één van jullie langzaam zo erg verandert dat je niet meer bij elkaar past.

Gek idee, dat liefde of lust 'op' kunnen raken en dat je er dus spaarzaam mee moet omgaan. Schaadt meer dan het goed doet, denk ik. Net als van die mensen die expres saaie seks gaan hebben, niet omdat ze niet geïnteresseerd zijn in spannendere uitspattingen maar omdat ze zich zorgen maken dat ze anders na X jaar niks meer kunnen beleven samen. Zelfs als die angst uitkomt ligt dat aan die mensen zelf. Het is geen intrinsieke eigenschap van seks of relaties, dat het per definitie saai wordt na verloop van tijd.

Denk je dat je 't soort mens bent dat standvastigheid en regelmaat al snel vervelend vindt? Zo ja, waarom? En denk je dat dat vluchtgedrag is van jouw kant, of echt een stabiele karaktereigenschap?

[Sneeuwwitje]

Paranoide schreef:

Je kunt prima twee huizen kopen en dus niet gaan samenwonen later, waarom zou je dat per se moeten doen? Het is niet verplicht hoor, zolang je er allebei tevreden mee bent mag je je relatie naar eigen inzicht inrichten.

Maar de spanning er zo kunstmatig in proberen te houden lijkt me ook niet optimaal. Waarom denk je dat het saai wordt, Sneeuwzwart? Ik geloof eigenlijk niet echt in sleur, als je goed bij elkaar past wordt het volgens mij sowieso niet saai. Ik zou in een serieuze relatie eerder bang zijn dat één van jullie langzaam zo erg verandert dat je niet meer bij elkaar past.

Gek idee, dat liefde of lust 'op' kunnen raken en dat je er dus spaarzaam mee moet omgaan. Schaadt meer dan het goed doet, denk ik. Net als van die mensen die expres saaie seks gaan hebben, niet omdat ze niet geïnteresseerd zijn in spannendere uitspattingen maar omdat ze zich zorgen maken dat ze anders na X jaar niks meer kunnen beleven samen. Zelfs als die angst uitkomt ligt dat aan die mensen zelf. Het is geen intrinsieke eigenschap van seks of relaties, dat het per definitie saai wordt na verloop van tijd.

Denk je dat je 't soort mens bent dat standvastigheid en regelmaat al snel vervelend vindt? Zo ja, waarom? En denk je dat dat vluchtgedrag is van jouw kant, of echt een stabiele karaktereigenschap?

Dit vind ik een goede reactie, bedankt hiervoor. Het geeft me wat inzicht.

Het is inderdaad een gek idee nu je het zo neerzet. Ik denk dat ik sowieso iemand ben die het moeilijk vindt om een relatie in stand te houden, met vrienden, familie en jongens die ik leuk vind. Ik heb bijvoorbeeld elk jaar een nieuwe vriendengroep, mijn beste vrienden van jaren oud zijn allemaal geen vrienden meer. Niet erg, maar zo is het al mijn hele leven gegaan. Dit probeer ik ook te veranderen.

Met een liefdesrelatie heb ik dit ook gehad. Het gevoel kan in één klap weg zijn. Aan de ene kant is het spannend genoeg omdat ik deze intimiteit nog nooit heb beleefd, aan de andere kant wil ik niet dat ik weer terugval in mijn oude patroon van 'all-in and all-out again'.

Waarschijnlijk moet ik om dit patroon te doorbreken mijn grenzen verleggen en openstaan voor deze nieuwe ervaring. Ik weet alleen niet of het uit angst komt, uit verveling van mijn kant, of uit irritatie van hun kant. En omdat ik niet weet waar het vandaan komt vind ik het moeilijk te veranderen.

[Little Phoebe]

Ik heb het ook hoor, het is twee maanden leuk en dan zijn er kleine dingetjes die je gaan irriteren en hoe meer je erop let, hoe irritanter ze worden en hoe meer irritante trekjes je ziet, tot je hem uiteindelijk gewoon als een grote irritatie ziet
Althans, zo gaat het vaak soms is het gevoel ook gewoon weg nog voor ik me ga ergeren. Dan voel ik me weer opgesloten of verveeld of whatever.

Vrienden houden is voor mij niet zo'n groot probleem (ik ken mijn beste vriend al 15 jaar en mijn beste vriendin al 10 jaar), ze weten dat ik geen behoefte heb aan elke dag contact of ze elk weekend zien. Mijn beste vriend zie ik met moeite gemiddeld 3x per jaar, maar dan is het alsof we elkaar gisteren nog hebben gezien. En 'losse' vrienden heb ik wel, van mijn middelbare bijvoorbeeld. Daar spreek ik niet mee af, maar kom ik tegen op feestjes en dan is het ook gewoon goed. Misschien moet je dat soort mensen zoeken, die niet zulke hoge verwachtingen hebben

[Volk]

Sneeuwzwart schreef:

Ja, jullie hebben allemaal gelijk.
Ik heb nooit een intieme relatie gehad en het lijkt me erg saai om niemand anders meer te kunnen zien. En ik ben ook erg bang om afgewezen te worden (ja, ik spreek mezelf erg tegen), juist omdat het zo goed gaat.

Ik ga ook met hem blijven afspreken maar ik ben bang voor de sleur. Yikes.

Ik geloof niet in sleur, ja op een gegeven moment komt er een bepaald ritme waarin je werkt, maar als je elkaar echt leuk vindt ga je dat nooit als sleur ervaren. Waarom zou bij elkaar blijven slapen minder speciaal zijn als je het vaker doet? Is het speciaal omdat je het een bepaald aantal keer doet of omdat je samen met hem slaapt?

[Sneeuwwitje]

Volk schreef:

Ik geloof niet in sleur, ja op een gegeven moment komt er een bepaald ritme waarin je werkt, maar als je elkaar echt leuk vindt ga je dat nooit als sleur ervaren. Waarom zou bij elkaar blijven slapen minder speciaal zijn als je het vaker doet? Is het speciaal omdat je het een bepaald aantal keer doet of omdat je samen met hem slaapt?

Weet ik niet.

Met eerlijkheid kom je het meest ver, probeer het hem uit te leggen,
en ik durf echt te wedden dat ie dat niet verkeerd zal begrijpen!
Komt helemaal goed hoor!

[Siphra]

Het is echt niet zo erg dat je niet in een ritme wilt raken, je zit namelijk nog maar 3 weken te daten!
je kunt hem beter gewoon de waarheid vertellen, of ook wel is met hem en vrienden afspreken dat is namelijk toch wat anders dan alleen met hem zijn, dan voelt'ie misschien iets meer als een vriend ofzo

Precies hoe je het hier uitlegt kan je volgens mij ook prima aan hem vertellen.

Maar dat 'sleur' gedeelte vind ik lastig. Ik begrijp dat het vervelend kan zijn op het moment dat je erin zit maar naarstig vasthouden aan "niet teveel afspreken anders komen we in een sleur" lijkt me al een sleur an sich. Als je iemand echt leuk vindt dan is er, in ieder geval in mijn idee, geen reden om zo voorzichtig te zijn, en daar zou ik als ik iemand echt dig ook geen moeite mee hebben.

Sneeuwzwart schreef:

Met een liefdesrelatie heb ik dit ook gehad. Het gevoel kan in één klap weg zijn. Aan de ene kant is het spannend genoeg omdat ik deze intimiteit nog nooit heb beleefd, aan de andere kant wil ik niet dat ik weer terugval in mijn oude patroon van 'all-in and all-out again'.

Dat all-in gaat dan om spanning: verliefdheid, seks, iets veroveren. Dit klinkt vast heel dramatisch en ik kan even geen andere woorden ervoor vinden, maar je hebt gewoon nog geen liefde gevoeld. Slechts crushes. Heb je ooit iemand gehad waar je de kotsstukjes uit z'n haar zou wassen als hij vreselijk griep had?

Wat Paranoide zegt denk ik ook: het kunstmatig op een laag vuurtje pas aan de kook brengen betekent niet dat het uiteindelijk beter lukt. En ik denk dat jouw drang om het zo langzaamaan te doen ook gebaseerd is op verkeerde ideeën over hoe een relatie sowieso moet zijn.

Ik zou zeggen: doe dingen die je leuk vindt. En uiteindelijk vind je wel een evenwicht voor de langere termijn.

[Sneeuwwitje]

Lusi schreef:

Dat all-in gaat dan om spanning: verliefdheid, seks, iets veroveren. Dit klinkt vast heel dramatisch en ik kan even geen andere woorden ervoor vinden, maar je hebt gewoon nog geen liefde gevoeld. Slechts crushes. Heb je ooit iemand gehad waar je de kotsstukjes uit z'n haar zou wassen als hij vreselijk griep had?

Wat Paranoide zegt denk ik ook: het kunstmatig op een laag vuurtje pas aan de kook brengen betekent niet dat het uiteindelijk beter lukt. En ik denk dat jouw drang om het zo langzaamaan te doen ook gebaseerd is op verkeerde ideeën over hoe een relatie sowieso moet zijn.

Ik zou zeggen: doe dingen die je leuk vindt. En uiteindelijk vind je wel een evenwicht voor de langere termijn.

Je hebt grotendeels gelijk. Al dan niet helemaal.
Mijn 'veroveringen' zorgden voor veel zelfvertrouwen en een gevoel van veiligheid, omdat ik er ook snel weer vanaf was en zodra ik klaar was voor een nieuw vluggertje kon ik dat ook krijgen. Maar ik kreeg er geen liefde mee, slechts een gevoel van eigenwaarde die van korte duur was.

Deze jongen is zeker geen vluggertje, en dat maakt me wel een beetje bang. Want tot nu toe is dat het enige wat ik gekend heb. Overigens is de band tussen mij en mijn ouders ook niet ideaal, en hun huwelijk ook niet. Veel vrienden hebben losse relaties of zijn vrijgezel. Niet dat dit mijn voorbeeld is, ik weet heus wel dat vaste relaties mogelijk zijn voor iedereen, maar uit mijn ervaring kan het beter wat losser anders heb je teveel te verliezen. (ik denk dat ik van dit geloof af moet)

Wat bedoel je met 'doe dingen die je leuk vindt' in deze situatie? Vrijgezel en los of juist met deze jongen doen wat leuk is op dat moment, en er niet teveel over nadenken?

Wat je het leukst vindt, dat weet alleen jij. Maar als ik het zo kan inschatten komt het neer op belachelijk klef zijn en even helemaal opgaan in (huhu) je nieuwe vriendje. Niet te hard nadenken over of je over een halfjaar weer beheofte krijgt aan seks met een ander, niet denken dat je nu al teveel geniet en het zat bent over een jaar. Hoppa, even vastlijmen, kwijlen, en vanzelf wel zien of jij een relatie kunt hebben, en écht van hem gaat houden.