Hoe ver van huis ga je uit?

[Darkmond]

Helleutjes,
Ik vroeg me af hoe ver jullie van huis gaan als er een feestje is bijvoorbeeld, of als je gewoon met vrienden gezellig naar een andere stad gaat. Zelf ben ik over nog geen 20 dagen 15. Mijn moeder maakt 't (vind ik) wel best moeilijk wat betreft hoe ver ik van huis ga. En dan nog niet beginnen over de tijden dat ik thuis moet zijn...
Nu ben ik niet echt het type dat graag aan de andere kant van Nederland op een feestje is dat tot 3 uur 's nachts duurt, maar een keer naar een stad gaan 30km verderop en op een acceptabele tijd weer thuis zijn? Ik vind dat dat best moet kunnen. Vooral als ik weet dat er wel vertrouwen is met dit soort dingen.

Kan ook zijn dat ik me hiermee ''aanstel'' en dat dit idd wat teveel gevraagd is etc etc. Hoe ligt het bij jullie? Ik zou dit topic niet openen als ik niet wist dat mijn ma wel héél moeilijk doet over dit soort dingen, vandaar.

Toen ik 15 was, mocht ik sowieso niet zomaar naar feestjes. Ik ben één keer met begeleiding van een volwassen buurmeisje (21) naar een discotheek 20km verderop gemogen en mijn klas is expliciet moeten komen vragen of ik toch maar op onze eigen georganiseerde klasfuif mocht aanwezig zijn. Verder op mijn 16e altijd met volwassen kennissen van mijn ouders mee (bijvoorbeeld collega's van het restaurant waar ik werkte) of feestjes die plaatsvonden in dat restaurant waar ik werkte. Misschien een absolute uitzondering waar ik vrienden ter plekke zou ontmoeten, maar dan werd ik gebracht en gehaald.
Op mijn 16e heb ik een vaste relatie gekregen waar ik wel eens mee op café mocht in het dorp (5km fietsen), als hij me kwam halen en thuisbracht (lange weg zonder verlichting naast een bos) op het gevraagde tijdstip. Later thuiskomen was absoluut ondenkbaar (1u 's nachts overigens). Toen ik bijna 18 was, mocht ik bij mijn vriend blijven slapen en toen was het allemaal niet meer zo moeilijk. Wel hebben ze altijd gevraagd dat iemand me naar huis zou fietsen (vanwege die weg).

[Darkmond]

Mutant schreef:

Toen ik 15 was, mocht ik sowieso niet zomaar naar feestjes. Ik ben één keer met begeleiding van een volwassen buurmeisje (21) naar een discotheek 20km verderop gemogen en mijn klas is expliciet moeten komen vragen of ik toch maar op onze eigen georganiseerde klasfuif mocht aanwezig zijn. Verder op mijn 16e altijd met volwassen kennissen van mijn ouders mee (bijvoorbeeld collega's van het restaurant waar ik werkte) of feestjes die plaatsvonden in dat restaurant waar ik werkte. Misschien een absolute uitzondering waar ik vrienden ter plekke zou ontmoeten, maar dan werd ik gebracht en gehaald.
Op mijn 16e heb ik een vaste relatie gekregen waar ik wel eens mee op café mocht in het dorp (5km fietsen), als hij me kwam halen en thuisbracht (lange weg zonder verlichting naast een bos) op het gevraagde tijdstip. Later thuiskomen was absoluut ondenkbaar (1u 's nachts overigens). Toen ik bijna 18 was, mocht ik bij mijn vriend blijven slapen en toen was het allemaal niet meer zo moeilijk. Wel hebben ze altijd gevraagd dat iemand me naar huis zou fietsen (vanwege die weg).

Heel erg bedankt voor je reactie
Zelf ben ik totaal niet van de feestjes die tot laat duren...De vraag of ik naar zo'n feest kan is nog nooit over m'n lippen gekomen. 't Antwoord op die vraag weet ik wel : NEE, NEE en NEE. Maar ja dat maakt me dus weinig uit.
Houd er meer van om gezellig met een groepje bij iemand thuis iets leuks te doen, tot wat later, dat wel. Of zoals ik al zei een uitje naar een wat verder gelegen plaats.

Oh, meer bij vrienden thuis bedoel je? Dat was eigenlijk geen probleem. Maar ik werd wel gebracht en gehaald of ik bleef daar slapen ofzo. En overdag een uitje naar een stad of een pretpark, als dat niet in mijn eentje was, dan was dat ook wel ok. Meestal was dat dan in een stad waar een vriendin woonde (Antwerpen bijvoorbeeld terwijl ik zelf in Baarle-Nassau woonde) en dan konden we daar thuis ook weer terecht. En we werden wel veel rondgereden Maar het ov in België was ook niet om over naar huis te schrijven en vaak woonde iemand van ons wel ergens op de boerenbuiten. Of met de ouders mee ergens heen, vriend of vriendin mee, ter plekke opsplitsen en op een tijdstip weer afspreken om samen terug naar huis te gaan.

Ik werd vanaf mijn 14e eigenlijk compleet vrij gelaten om zo laat thuis te komen als dat ik wilde.

Als ik ver weg uit ging ging ik uiteraard gewoon daar ergens logeren.

[Nonny]

Vanaf dat ik 15 was mocht ik naar de discotheek bij ons in het dorp, maar moest wel om 2 uur thuis zijn. Nu ik 17 ben ga ik wel eens uit in de stad, dat is 20 km, maar dan gaat de laatste bus om 1.00 dus dat vertrouwen mijn ouders wel, maar als ik in de stad blijf slapen hebben ze er geen controle op. Vaak blijf ik gewoon in eigen dorp, op de tijd dat je naar huis wil, naar huis en geen gekloot met het ov. Mijn ouders maakt het nu ook niet meer uit hoe laat ik thuis kom, als hun het de volgende dag maar niet ontgelden dmv een kater of chagrijnigheid door moeheid, dan moet ik de x daarop om 4 uur thuis zijn.

[TOMMYHILFIGERRR]

Ik ga nooit verder uit dan tien minuten fietsen, aangezien ik net naast het centrum van een studentenstad woon.
Voor de rest mag ik sinds mijn zestiende geregeld uitgaan, mits ik rond een bepaald uur thuiskwam (en daar hechtten mijn ouders veel belang aan) en nu sinds mijn zeventiende mag ik altijd uit tot wanneer ik wil.
Terecht ook.

Terecht ook?

[TOMMYHILFIGERRR]

Omdat 17 een goede leeftijd is dat je mag doen wat je wil. Wees consequent en als je in de problemen geraakt, los je die dan ook zelf op.
Zo ben ik opgevoed. Persoonlijk vind ik dat de 'beste' aanpak, in plaats van dat softe gedoe: 'voor 1 uur terug thuis, anders zwaait er wat!'

Ik zou dat niet soft noemen ^^ Integendeel.

En 17 een goeie leeftijd dat je mag doen wat je wil. Je mag nog niet stemmen, niet rijden, je mag sinds kort (of vanaf binnenkort) niet drinken en niet roken, niet blowen...
Dat het voor jou persoonlijk ok werkt, prima, maar 'vanaf je 17 een goede leeftijd', ik ken zat mensen die op hun 17e nog geen pot water kunnen opzetten zonder te laten aanbranden, laat staan dat ik ze zou laten beslissen tot hoe laat ze op stap mogen Of dat ze hun eigen shit zouden (proberen) oplossen.

De terecht ook slaat dus meer op jou dan op 17, vind ik.

[TOMMYHILFIGERRR]

Mutant schreef:

Ik zou dat niet soft noemen ^^ Integendeel.

En 17 een goeie leeftijd dat je mag doen wat je wil. Je mag nog niet stemmen, niet rijden, je mag sinds kort (of vanaf binnenkort) niet drinken en niet roken, niet blowen...
Dat het voor jou persoonlijk ok werkt, prima, maar 'vanaf je 17 een goede leeftijd', ik ken zat mensen die op hun 17e nog geen pot water kunnen opzetten zonder te laten aanbranden, laat staan dat ik ze zou laten beslissen tot hoe laat ze op stap mogen Of dat ze hun eigen shit zouden (proberen) oplossen.

De terecht ook slaat dus meer op jou dan op 17, vind ik.

Het niet mogen stemmen, niet mogen rijden en het nog maar juist mogen drinken en roken is dan ook puur wettelijk.
Het is toch vrij algemeen geweten dat de wet en de realiteit los van elkaar staan? En daarmee bedoel ik dat velen absoluut wél in staat zijn bepaalde activiteiten te doen, maar dit in praktijk niet mogen. Neem nu een jongeman van 15 die geobsedeerd is door brommers, er veel vanaf weet, vaak voor zijn plezier eens oefent op rustige straatjes, zonder dan ook maar één simpel foutje te maken, maar toch nog een jaartje moet wachten om zijn rij-examen überhaupt te mogen afleggen en dan pas legaal op de baan te mogen.
Vind ik absurd.
Natuurlijk zijn er sommigen die bepaalde regeltjes nodig hebben in hun leven, maar als een vriendin ergens niet mee naartoe kan omdat ze niet mag van de oudjes, zet ik haar aan om het toch te doen, fuck wat ze zeggen, omdat ik haar ken en weet dat ze niet extreem onstuimig zal zijn of niet in bepaalde louche zaakjes verwikkeld zal raken.

Het is gewoon doodjammer dat je geweldige momenten mist, omdat je per se om dat uur in je bed moet liggen.
Vaak moet je naar huis op het hoogtepunt van de avond en ik zie dit als de 'afpakking van het plezier van je kind', als ouder dan.
Of je nu om 3 uur of om 4 uur naar huis gaat, wat maakt het uit voor hen? Het is niet dat er wetenschappelijk bewezen is dat op dàt bepaald uur de kans op het tegenkomen van verkrachters of kidnappers of moordenaars groter is.
Het is gewoon een kwestie van pech.
Ik vind het belangrijker dat een ouder zich bekommert om het feit of je alleen naar huis fietst of met gezelschap, dan om hoe laat.

Ouders onderschatten vaak hun tienerkinderen.
Ze horen verhalen en zijn als de dood dat het hun kinderen ook zou kunnen overkomen.
Goed, ik weet helemaal niet hoe een moederhart in elkaar zit en in welke mate het de dosis (onnodige) bezorgdheid beïnvloedt, maar ik ben sowieso voorstander van de losse aanpak.
Zo leer je.

Ik geloof dat je bezorgd zijn en opvoeding nu door elkaar haalt. Regels zijn er niet alleen maar omdat mensen bezorgd zijn (daar was de 'regel' van niet alleen naar huis fietsen overigens wel een voorbeeld van, dat zijn overigens vaak de regels die niet te controleren zijn), maar omdat er het hele leven vol met regels en grenzen zit en daar zul je mee om moeten leren gaan.

Een uur van thuiskomst is een voorbeeld van zoiets. Je leert je te schikken naar dingen (mensen) die invloed hebben op je leven. Ouders, school, werk, vrouw, kinderen, woonplaats, alles wat je gaat tegenkomen in je leven zal je grenzen opleggen. Wat je ouders doen is je voorbereiden. En misschien wil jij die ene vrije vogel worden en ik ken er een paar die het geworden zijn, maar de meerderheid gaat toch gewoon op hun manier met de stroom mee.

Overigens klinkt 'Afpakken van het plezier van het kind' echt heel kinderachtig. Ze willen het beste voor hun kind (normaal gezien dan toch) en dat is hoe ze proberen op te voeden. Daar is geen handleiding voor en sommigen slaan daar in door (ik vond mijn ouders overigens destijds ook behoorlijk doorgeslagen en nu nog steeds behoorlijk streng als ik terugkijk), maar het afpakken van plezier zal daar normaal toch niet als motivatie bij komen kijken.




En onderschatten Ik denk eerder dat ouders onderschatten wat kinderen eigenlijk allemaal achter hun rug uitsteken ^^ Want hoe 'verstandig' ik hier nou klink, ik ben ook 17 geweest en ik vond het ook allemaal oneerlijk en belachelijk en onzin. Ruzie tot en met gemaakt ('maar zij wel' heb ik nooit in combinatie met spullen gebruikt, daarentegen des te vaker over mijn vrienden die wel weg mochten). Maar ik begrijp het nu wel. En dat is wat ik hier probeer uit te leggen en verder kan ik er ook niet zoveel over zeggen, want ik ben geen ouder en heb ook geen plannen om dat te worden.

[Little Phoebe]

Ik weet het niet meer zo goed, ik mocht wel uit toen ik 15 was, volgens mij. Ik geloof dat ik in het weekend tot een uurtje of 2 buiten mocht zijn, doordeweeks 10 uur. Niet dat ik daar naar luisterde, wat het alleen maar erger maakte (doordeweeks tot 7 uur buiten, in het weekend tot 11). Tot ik een beetje verstandig werd en op tijd thuis kwam, toen werden mijn ouders steeds losser. De regel was wel altijd dat er iemand met me mee naar huis moest fietsen, maar niemand woonde zo ver als ik, dus ik deed meestal alsof. Ik geloof dat mijn moeder dat ook wel wist.
Vanaf mijn 17e begon ik met het argument 'maar ik ben bijna 18' en daardoor kreeg ik wel veel meer voor elkaar. Ik moest thuiskomen voor de krant, maar dat varieerde bij ons van half 4 tot 5 uur, dus ik zorgde meestal dat ik tussen half 4 en 4 thuis was. Vanaf mijn 18e vroeg mijn moeder alleen nog of ik überhaupt nog thuis zou komen, ze vindt het namelijk wel prettig om te weten of ik thuis slaap of bij iemand anders. Ik had echt ruzie als ik de hele nacht niks liet weten over mijn verblijfplaats als ik daar niks over had gezegd bij het weggaan.

Mijn moeder is als enig kind opgegroeid en zij mocht niks van haar vader, die was heel beschermend. Toen ze als tiener eindelijk alleen naar school mocht fietsen, reed hij in de auto achter haar aan om te kijken of ze wel veilig aan kwam. Daarom was ze heel los met mij, omdat ze dat niet voor mij wilde. Tegelijkertijd wist ze ook niet echt wat normaal was en stuurde ze me vaak door naar mijn vader (die dan weer zei 'vraag maar aan je moeder' ). Ik mocht vaak wel naar feestjes als het was met iemand die ze kenden, vooral met mijn beste vriend mocht ik overal naartoe.

Die regels had ik gewoon nodig toen ik 14-16 was. Ik had totaal geen gevoel voor verantwoordelijkheid of consequenties, maar op een gegeven moment ging ik inzien dat laat thuiskomen tegen de wil van mijn ouders in, me alleen maar meer restricties gaf, en dat op tijd komen me meer vrijheid gaf.

Ik ging trouwens uit in een stad wat ongeveer 3 kwartier fietsen was vanaf mijn huis, want al mijn vrienden woonden daar in de buurt. Daar hebben ze nooit moeilijk over gedaan. Ik had (en heb) ook niet de behoefte om ver uit te gaan. Ik wilde ooit eens naar Pinkpop omdat daar een band speelde die ik heel graag wilde zien, en dat mocht alleen als mijn beste vriend met me mee zou gaan (maar die had toen examens, helaas). Ik mocht niet met iemand anders.

Forummeetings waren ze wel fel tegen, trouwens, toen was ik ook 14. Het welbekende pedofielenargument werd regelmatig op tafel gegooid, dus dat deed ik stiekem. Dan zei ik dat ik met een vriendin ging winkelen en daar bleef eten. Na een paar keer stiekem mensen van dit forum ontmoet te hebben, heb ik dat trouwens wel opgebiecht en hebben mijn ouders ook een aantal mensen ontmoet. Nu vindt vooral mijn moeder het juist heel leuk als ik een meeting heb

Ik zou zeggen, laat zien dat je verstandig bent, houd je aan de tijden die ze je geven, ze zien vanzelf dat je verantwoordelijk genoeg bent om een avondje te feesten. Voor je ze dat voorlegt, kun je ook zelf al hebben nagedacht over vervoer heen (en eventueel terug) en/of een slaapplek, zodat ze zich geen zorgen hoeven te maken. Misschien ook af en toe een sms of te laten weten dat je niet ergens in een greppel ligt met GHB in je systeem?
Hou alleen wel in gedachten dat 14 gewoon erg jong is, ook al vind je nu zelf van niet. Ze hebben de regels niet voor niks.

Ik mocht vanaf 15 uit. Belangrijkste was duidelijkheid qua vervoer, vooraf carpoolen regelen. De exacte thuiskomtijd was dan minder relevant (hoewel 1 of max 2 normaal was). Mijn zus die iets meer gericht was op Sletjesdisco en ouder vriendje, kreeg wel een harde deadline. Eigenlijk ging het vrij automatosch toen bleek dat op dát gebied weinig opvoeding nodig was. Elk kind heeft iets anders nodig. Tegen mij zeurden ze vooral over kamer opruimen, veel tv kijken of te lang douchen.

Toen ik 15 was, moest ik van verjaardagsfeestjes bij vrienden om een uur thuis zijn maar meestal bleef ik gewoon slapen dan, bij normaal afspreken om twaalf uur op vrijdag of zaterdag of vakanties, tien uur doordeweeks. Uit mocht ik alleen bij uitzondering, dan wel tot sluitingstijd (4 uur, dus om twintig over vier thuis zijn, niet nog op straat blijven hangen).

Toen ik zestien was, werd de thuiskomtijd bij feestjes hetzelfde als bij uitgaan, mocht ik in principe elke zaterdag uit, maar moest ik wel zorgen dat ik op zondagochtend om tien uur aan het ontbijt zat. Op vrijdag nog steeds om twaalf uur, doordeweeks om tien.

Toen ik zeventien was, werd het allemaal geleidelijk losgelaten en werden er steeds meer uitzonderingen gemaakt. Als ik maar niet later thuis kwam dan we hadden afgesproken, en op tijd (toch wel een dag van te voren) liet weten wat mijn plannen waren.

Afstand was nooit een issue want ik had geen behoefte aan uit in andere steden. Vanaf mijn zeventiende wilde ik regelmatig een weekend naar vrienden aan de andere kant van 't land en dat was prima.

Mijn ouders waren meestal vrij gemiddeld in hun strengheid, ik had altijd vrienden die meer mochten en die minder mochten. En ik vond het wel prettig dat de regels gewoon duidelijk waren, zodat ik niet bij elke uitnodiging eerst hoefde te vragen of het wel mocht.

Ik vond mijn ouders geen factor in wat ik deed. Kun jij ook gewoon doen, of ze je iets kunnen verbieden (zeker nu nog) ligt meer aan jou dan aan hen.

Qua uitgaan in andere steden begon ik rond mijn vijftiende, denk ik.