Heey, weet eigenlijk niet n goed onderwerp voor dit topic maar 't gaat meer om de inhoud van t topic lijkt me xD.
Wist niet zo zeker of ik dit topic beter bij liefde & relatie kon plaatsen maar ik vind het zelf meer bij psychologie horen.
Ik zal de situatie even uitleggen: Ik heb sinds de kerstvakantie een meisje ontmoet via internet. Voor het geval dat jullie het vragen, het is 100% een meisje en niet iemand anders. Ik praat dus al een heel tijdje met haar en ik vind haar eigenlijk wel leuk en zelf denk ik dat ze mij ook leuk vind. Eerst waren onze gesprekken best serieus, maar toch wel fijn dat je alles kon delen zegmaar. Sinds ongv. een maandje zijn de gesprekken veel leuker geworden en vinden we t allebei leuk! We vinden elkaar ook heel lief en ze heeft me zelfs voor m'n verjaardag n leuke tekening via whatsapp gestuurd (:
Als ik de gesprekken die ik met haar heb terug zou lezen zou je echt denken dat we n relatie hebben maar ik heb haar nooit gevraagd (ken haar btw ook alleen maar via de app nog en nog niet in het echt).
Ik zou het dus erg leuk vinden om elkaar een keer in het echt te gaan ontmoeten en dat wilt zij ook maar ze vind het alleen heel erg eng. Ze is bang voor wat anderen over haar denken. Ze vind het eng om een spraakbericht te sturen via whapp maar heeft het uiteindelijk toch gedaan en was blij dat t dr toch lukte. Een video sturen via de app durft ze nog niet omdat ze ook hierbij bang is wat ik ervan zou vinden terwijl ik dr al zo vaak heb gezegd dat ze helemaal niet bang hoeft te zijn omdat ik accepteer wie ze is en niet anders over dr zal denken (:
Ze weet dat ik dr accepteer enzo maar ze zegt dat het niet tot dr doordringt. Tijdens het maken van bijv. zo'n video (gwn een video waarin ze iets vertelt, geen foute video ofzo hoor

) wordt ze onrustig in dr hoofd, ze blijft alleen maar denken van wat ik dr van zal vinden, ze krijgt het warm, gaat stotteren etc.
Van mij mag ze zelf weten wanneer ze dus een video maakt, ik hoef hem ook niet per se te hebben maar zou t wel leuk vinden! Nu had ik het er ook al met dr over gehad om dus n keertje af te spreken en dit wil ze ook, alleen is er een probleem: ze is erg onzeker en verlegen. Nou is dit natuurlijk niet n probleem omdat je gwn bent wie je bent dus vind ik dat helemaal niet erg. Maar zij vind het niet leuk om dan verlegen te zijn en heel onzeker zodat ik anders over dr gaat denken en het na de eerste ontmoeting 'het alweer hebben gehad'. Ik heb haar al duidelijk uitgelegd dat dat niet zo is en het helemaal niet erg vind dat ze in het begin verlegen is, maar dan toch blijft ze het denken...
Iemand die me wat meer tips hierover zou kunnen geven, of kunnen vertellen wat er precies aan de hand is/hoe ze nou werkelijk denkt?
Heel erg bedankt alvast!