Lieve kleine jij

[leeg-hoekje]

Al twee jaar lang denk ik dag in, dag uit aan het beste vriendinnetje uit m'n jeugdjaren. Met een leeftijd van inmiddels bijna twintig kijk ik elke dag weer terug op onze verloren vriendschap...

Je was zo fijn, we konden goed naar elkaar luisteren, we voelde elkaar aan en een dag niet gelachen was een dag niet geleefd. Elke dag hadden we contact. Of het nu via sms, msn of als we bij jou thuis zaten. Alles voelde goed, en als er ook maar iets was dan wisten we elkaar te vinden. Soms denk ik je te ruiken, denk ik dat je me hoort en hoop ik dat je weer naast me zit als we de spelcomputer van je vader opstarten. Ik vraag me af wat je aan het doen bent, waar je aan denkt en of je nog überhaupt nog weet dat ik besta. Ik heb het flink verpest kleine, daarvan ben ik op de hoogte.

Verliefdheid wilde we het niet noemen, we hadden beide oog voor anderen. We hielden ons niet bezig met de relatie die we met elkaar hadden. We waren vrienden, hele goede vrienden. En eigenlijk dachten we nooit na over een diepere betekenis.

Uiteraard moest het een keer fout gaan. Een kusje. Niet op je bolleboos, zoals we vaker deden, maar ietsje lager, op je mond. Alles ging mis vanaf dat ene moment.

Onwetendheid trok ons uit elkaar en we kregen ruzie om de kleinste dingen. Tussen jou en mij ontstond een afstand die alsmaar door bleef groeien. Ruzie's liepen uit de hand toen we elkaars vrienden er bij gingen betrekken.

Ik ben de fout in gegaan door je wachtwoorden te misbruiken. Ik wilde lezen wat je over me schreef, weten wat je dacht en proberen je daarmee terug te winnen. Ik versprak me door te dingen te zeggen die ik niet kon weten. Stiekem vond ik het fijn, ik was weer eerlijk tegen je, helaas was die opluchting niet relevant voor een lange termijn.

Je vrienden vonden me laf en ik besloot daarop mijn zegje te doen toen je beste vriendin een moeilijke tijd doorstond. Ik vergiste me in de ernst en kreeg de poppen nog wat harder aan het dansen. De chaos die ik tussen ons creëerde was onuitstaanbaar.

Vandaag de dag stap ik nog steeds de metro uit als ik merk dat jij of je lieve vriendin aanwezig zijn. Ik wil jullie niet herinneren aan de opmerkingen die ik ooit heb gemaakt. Ik wil je niet kwetsen, ik weet niet wat je van me vind, breng me alsjeblieft een keer op de hoogte.

Je hebt onlangs een moeilijke tijd doorstaan waarbij ik er niet heb kunnen zijn voor je. Het spijt me hiervoor, ik wil dingen niet erger maken dan dat ze nu zijn. En ik weet niet wat je wilt. Lieve kleine jij, onthoud goed... als je me roept sta ik voor je klaar! Pinky promise!


Zelf weet ik niet welke stap ik voor je kan nemen. Hoe win ik je terug, na alles wat er mis is gegaan tussen ons? Ik wil dit kunnen laten rusten...


Lief forum, is er iemand met een geweldige tip?

[hookee]

Hallo leeg-hoekje,
Een mooie post, dit zou zó direct in haar mailbox terecht kunnen. Vrouwen zijn van nature erg nieuwsgierig, dus best kans dat ze 't nog leest ook (tenzij ze je geblokkeerd heeft en de mailbox je automatisch verwijdert).
Het enige wat je er nog bij kan zeggen is: "sorry, ik was onvolwassen, onzeker en dom. Ik heb sindsdien veel van mijn fouten geleerd en ben een ander mens geworden".
Maar er is een grote kans dat ze zich in de tijd (met veel moeite) volledig van je heeft losgewerkt. Om dan weer de oude, vergeten zaken op te pikken om jou een plezier te doen kun je als egoïstisch beschouwen en is voor haar alleen maar pijnlijk en onnodig. Je zou daarom nog een handreiking kunnen doen door te zeggen dat je haar ook volledig begrijpt als ze niets meer met je te maken wil hebben, maar dat je dit graag wil weten om verder te kunnen.

Één tip; pin je niet vast op één mogelijke relatie, je zet jezelf en de ander er nogal mee voor het blok.

Sterkte

leeg-hoekje schreef:

Soms denk ik je te ruiken.