Tussenjaar nemen ruzie met ouders

[Realised]

Beste leden,

Ik ben 16 en ik zit momenteel in 5 HAVO , ik zit met een probleem: Ik weet nog steeds niet wat ik wil worden en ik twijfel tussen zoveel dingen. Ik had dus voor mezelf besloten om een tussenjaar te nemen. Maar het probleem ligt bij mijn ouders, ze willen dat ik ga studeren en ze verplichten het. Mijn moeder wil dat ik iets met gezondheid ga doen, omdat dat in haar ogen het beste is , terwijl ze niet eens doorheeft dat er nog zoveel andere studies zijn. Ik heb het mijn ouders uitgelegd , dat ik graag een tussenjaar wil waardoor ik meer tijd heb. Mijn moeder vindt het niet erg als ik thuis blijf , maar het feit dat ik dan een jaar achterloop , omdat ze wil dat ik zo snel mogelijk klaar moet zijn met school , terwijl het wel mijn leven is. Ik kan er ook niet meer tegen , me moeder negeert me ook en praat niet meer met me . En ik word gechanteerd om te kiezen voor een studie en ook word ik verplicht om mijn studie te volgen. Het voelt niet leuk , me vader is heel streng en als ie die door heeft dat ik mij niet heb ingeschreven dan weet ik het ook niet meer. Stel dat ik me nu toch inschrijf , en niet de studie ga volgen , dan weet ik 100% dat me ouders mij gaan verplichten om naar school te gaan. Ze zullen mijn leven zuur maken om uiteindelijk toch naar school te gaan. Dit kan toch niet , je kan je kind toch niet zo behandelen en bepalen hoe zijn toekomst er uit moet zien. Het is mijn toekomst en ik bepaal wat ik er mee wil doen niet mijn ouders. Ik heb geen ander optie dan dit jaar expres mijn examens slecht te doen en 5 havo over doe , dan scheelt dat weer een jaar en heb ik zelf de tijd om te kiezen wat ik wil. Ik weet zelf nog niet wat er te komen staat , maar binnenkort zal ik weer hevige ruzie hebben tussen mijn moeder en mijn vader , en het voelt alsof me leven nu al zuur wordt gemaakt. Mijn vader zal alles doen om mijn leven zuur te maken , ik weet hoe die is , hij geeft niks om me . Hij zal alles afpakken waarvan ik van houd. Ik weet het gewoon niet meer

[Pluis]

Ik denk dat je ouders wel naar je zullen luisteren als je een plan hebt. Dat je meer tijd nodig hebt om je toekomst uit te stippelen is heel normaal. Je kunt alleen niet zitten wachten tot de inspiratie vanzelf komt, want als je eenmaal thuis zit is het extreem moeilijk om weer aan de slag te gaan. Dat is denk ik ook wat je ouders bang voor zijn: het welbekende van uitstel komt afstel.

Kortom, maak een plan: zorg dat je ergens een studiekeuzetest kunt doen, praat met de decaan, ga naar open dagen, loop ergens mee en zoek uit wat je hart ligt. En als je dat dit jaar niet redt, regel dan een plan b voor het volgende collegejaar. En reserve studie, of een leuke baan voor een jaar, verzin maar wat

[Realised]

Pluis schreef:

Ik denk dat je ouders wel naar je zullen luisteren als je een plan hebt. Dat je meer tijd nodig hebt om je toekomst uit te stippelen is heel normaal. Je kunt alleen niet zitten wachten tot de inspiratie vanzelf komt, want als je eenmaal thuis zit is het extreem moeilijk om weer aan de slag te gaan. Dat is denk ik ook wat je ouders bang voor zijn: het welbekende van uitstel komt afstel.

Kortom, maak een plan: zorg dat je ergens een studiekeuzetest kunt doen, praat met de decaan, ga naar open dagen, loop ergens mee en zoek uit wat je hart ligt. En als je dat dit jaar niet redt, regel dan een plan b voor het volgende collegejaar. En reserve studie, of een leuke baan voor een jaar, verzin maar wat

Je snapt het niet , ookal heb ik een plan , me ouders willen dat ik ga studeren , ze zijn niet makkelijk, ze zijn heel streng en maken zich meer zorgen over het feit wat de familie van me ouders over mij oordelen. Mijn moeder zei ook al : Je hebt gefaald in het leven , je wordt toch niks bla bla . Nu zit ik met de stress dat me leven binnenkort zuur wordt gemaakt

[Elin3]

Realised schreef:

Je snapt het niet , ookal heb ik een plan , me ouders willen dat ik ga studeren , ze zijn niet makkelijk, ze zijn heel streng en maken zich meer zorgen over het feit wat de familie van me ouders over mij oordelen. Mijn moeder zei ook al : Je hebt gefaald in het leven , je wordt toch niks bla bla . Nu zit ik met de stress dat me leven binnenkort zuur wordt gemaakt

Probeer die afkeuring van je ouders van je af te zetten, hoe moeilijk ook. Als jij achter je beslissingen staat en zeker als je die met andere verstandige volwassenen doorgesproken hebt is dat voldoende. Ik deed alles keurig volgens het "plan" van mijn moeder, na de middelbare school direct door naar de universiteit, beginnen aan een goede opleiding, precies zoals ze graag zag. Maar dat weerhield haar er niet van commentaar te leveren, het kon in haar ogen namelijk altijd nog beter. Het was goed bedoeld, maar natuurlijk hartstikke vervelend om steeds afgerekend te worden op de keuzes die je maakt.

Ik heb dit zelf besproken met mensen in mijn directe omgeving die mijn moeder ook goed kenden, en dat heeft me best goed geholpen om me "los" te maken van de druk die ze onbewust op me legde. Een tijdje uit huis gaan doet overigens ook wonderen!

[Elin3]

Misschien kan je zelfs een jaar naar het buitenland, om daar te werken. Dat is goed voor je persoonlijke ontwikkeling, je Engels/ Frans/ Duits/ taal-naar-keuze en geeft ook direct wat ruimte tussen jou en je ouders.

[Realised]

Elin3 schreef:

Misschien kan je zelfs een jaar naar het buitenland, om daar te werken. Dat is goed voor je persoonlijke ontwikkeling, je Engels/ Frans/ Duits/ taal-naar-keuze en geeft ook direct wat ruimte tussen jou en je ouders.

Mijn ouders willen niet dat ik ga werken of naar het buitenland ga, zoals ik al zei , ze maken zich meer zorgen over wat mijn familie te zeggen heeft . Het zogenaamde 'eer' van de familie. Dat is het .

[Elin3]

Heb je al eens uitgesproken of opgeschreven richting je ouders waarom je die tijd nodig hebt. Dat je niet de verkeerde studiekeuze wil maken en dat je jezelf wil ontwikkelen.

[Knitten.]

Ik denk dat je onderschat in hoeverre Pluis je wel of niet begrijpt! Ik heb ook een tussenjaar genomen na mijn middelbare school en mijn ouders waren door ook niet zo'n fan van, alleen maar omdat ze bang waren dat ik dan nóóit zou gaan studeren.

Als je studiekeuzetests gaat doen, gaat praten met mensen over je toekomst et cetera, dan toon je ook aan je ouders dat je er daadwerkelijk mee bezig bent, dat het geen onwil is maar dat je het gewoon écht niet weet. Hetzelfde geldt voor het gaan naar open dagen; nodig hen uit om mee te gaan, vertel je twijfels over bepaalde studies en laat ze meedenken. Zij staan misschien niet helemaal 100% open voor jouw ideeën, maar ik heb het idee dat jij eigenlijk ook alleen maar denkt "dat ze tegen je zijn" en je niet willen helpen. Probeer het in ieder geval! Probeer je ouders gerust te stellen dat je echt wel daadwerkelijk wil gaan studeren, het zou echt kunnen helpen!

Als het echt niet werkt, dan kun je weer verder kijken. Proberen om je minder aan te trekken van je ouders, en je eigen plan te trekken. Wie weet draaien ze dan ook gewoon bij .

[Realised]

Knitten. schreef:

Ik denk dat je onderschat in hoeverre Pluis je wel of niet begrijpt! Ik heb ook een tussenjaar genomen na mijn middelbare school en mijn ouders waren door ook niet zo'n fan van, alleen maar omdat ze bang waren dat ik dan nóóit zou gaan studeren.

Als je studiekeuzetests gaat doen, gaat praten met mensen over je toekomst et cetera, dan toon je ook aan je ouders dat je er daadwerkelijk mee bezig bent, dat het geen onwil is maar dat je het gewoon écht niet weet. Hetzelfde geldt voor het gaan naar open dagen; nodig hen uit om mee te gaan, vertel je twijfels over bepaalde studies en laat ze meedenken. Zij staan misschien niet helemaal 100% open voor jouw ideeën, maar ik heb het idee dat jij eigenlijk ook alleen maar denkt "dat ze tegen je zijn" en je niet willen helpen. Probeer het in ieder geval! Probeer je ouders gerust te stellen dat je echt wel daadwerkelijk wil gaan studeren, het zou echt kunnen helpen!

Als het echt niet werkt, dan kun je weer verder kijken. Proberen om je minder aan te trekken van je ouders, en je eigen plan te trekken. Wie weet draaien ze dan ook gewoon bij .

Ik heb net weer ruzie gehad met mijn moeder , ze wil gewoon niet dat ik een jaar niet naar school ga , ook al ga ik werken , het boeit haar niet. Ze zei me : Ik hoop dat je niet gaat slagen dit schooljaar! Hoe kan je zo iets zeggen. Ik heb hard geleerd om mijn cijfers omhoog te halen. Als ik ga blijven zitten dan zal dat nooit meer lukken om mooie cijfers te bereiken. Dit heeft me best wel pijn gedaan dat je zo iets zegt. Ik ben er ook gewoon klaar mee ik weet gewoon niet meer wat ik verder moet.'


Update : Mijn moeder zei : Ik kan er niks meer aan doen , want uiteindelijk is het mijn vader die gaat beslissen. Hij is heel streng , ik kan nooit nee zeggen. En ik vroeg mijn moeder wat zal die doen dan als ik nee zeg . Ze zei : Hij gaat je verplichten. Nu zit ik met de stress wat er met me zal gebeuren als ik nee tegen hem zal zeggen. Ik kan ook niet meer concentreren op mijn examens... ik weet het echt niet meer. Ik leef met een vader waarvan al ik me hele leven verplicht wordt dingen te doen die ik niet wil. Ik mag mijn mening nooit geven. En als ik niet doe wat hij wil dan zal die me leven zuur maken. Een kennis van mij bleef zitten en zijn vader heeft hem 3 maanden in zijn kamer laten opsluiten. Ik ben nu bang dat het ook met mij gaat gebeuren. Mijn vader is in mijn ogen geen vader. Ik weet het gewoon niet meer

[Reversistence]

Is het niet een optie om na je examens vwo te gaan doen? Heb je twee jaar extra om te kiezen, ben je wel actief met school bezig en kan je daarna ook nog eens naar universiteit gaan. Dat zou je ouders haast wel moeten aanspreken.

[Realised]

Nee , dat is veel te moeilijk voor mij.. pff

[Elin3]

Als je dan toch een opleiding gaat doen, zou ik als ik jou was het liefst zo ver mogelijk bij mijn ouders/ vader vandaan op kamers gaan.

De hogeschool van Amsterdam heeft ook een oriëntatieprogramma waarbij je studiekeuzetests krijgt en verschillende vakken probeert om daarna in februari bij een studie in te stromen, is dat niet een mooi compromis voor jou en je ouders?

[Online hulp]

Wat een rotsituatie waar je in zit zeg... Ik snap heel goed dat het nu voelt alsof je vast zit en geen kant op kan. Het is heel erg moeilijk, maar kies nu voor jezelf. Je ouders gaan je niet helpen op dit moment en het klinkt alsof je het beste een tijdje van ze weg moet gaan.
Je hoeft dit niet alleen te doen. Vraag hulp aan een vertrouwenspersoon op school of wellicht een leraar/lerares die je vertrouwt of een goede vriend(in). Je leven hoeft niet in het teken te staan van wat je ouders willen, ook al voelt dat op dit moment misschien wel zo.