Ex wil me terug

[theycallmes]

Hi allemaal,

Ik heb een lange relatie gehad, van 1,5 jaar.. Het is zeker niet zonder hele erge downs geweest, maar natuurlijk ook ups. Ik kijk terug op de relatie als een relatie waarvan ik veel heb geleerd, wat vrijwel de leukste en gelukkigste tijd van mijn leven is geweest.

Een maand geleden is het uitgegaan, voor de 3e keer. Hij heeft het 3 keer uitgemaakt. 2 keer zijn vanwege zijn drugsgebruik en leugens, toen we voor de 3e keer bij elkaar kwamen wist ik zeker dat het goed zat. Alles was goed uitgepraat, er waren geen geheimen meer (controle...) en ik zag dat dit ook was wat hij wou. Hij vocht erg voor het terugkrijgen van mijn vertrouwen in hem. Natuurlijk lukte dit niet meteen en ging dit niet snel. Vanwege het wantrouwen wat ik nog wat had (het werd natuurlijk wel beter, maar niet helemaal) stelde ik hem steeds vragen. Dit ter controle van wat hij vertelde, klopt het verhaal eromheen etc..?

Achteraf was dit niet nodig, want hij vertelde echt de waarheid. Ik zag (en zie) hem als de jongen waarmee ik een toekomst kon hebben. Helaas maakte hij het dus uit omdat hij het gevoel van vrijheid miste. Dit begrijp ik ergens wel, maar ergens denk ik; je wou onze relatie en het is logisch dat ik wantrouwen had.

Hij is helaas na het uitmaken van onze relatie niet meer helemaal de goede kant opgegaan. We hadden geen contact. Hij is weer drugs gaan gebruiken, heeft me op een respectloze manier appjes gestuurd (2 keer) waarin hij me vertelde dat hij het beter vond zo en hij kon doen wat hij wou. Oh ja, en er woonde een dakloos meisje bij hem en hij had het erg gezellig iedere nacht...

Afgelopen weekend stuurde hij me een van de mooiste appjes ooit, was er echt even raar van. Hoeveel ik betekende voor hem en hoe hij alles inziet nu (zijn fouten etc). Maar vooral hoe hij me mist, hoeveel spijt hij heeft en dat hij niet weet waarom hij de afgelopen tijd zulke dingen had gedaan.

We appen nu weer op een normale manier, en hij is gestopt met de drugs omdat er alleen maar fouten van komen. Hij heeft een aantal keren aangegeven dat ik hem zeker niet terugwil door het meisje. Ik heb gezegd dat ik niet in de toekomst kan kijken. Ik wil het natuurlijk wel, maar heb aangegeven dat hij bezig moet met zichzelf. En er goed de tijd voor moet nemen. Hij zei toen dat hij hoopte dat ik de ware was en dat hij hoopt dat ik over een lange tijd nog met hem samen wil, en dan werken aan de toekomst.

Ik heb hem geen valse hoop gegeven, we zien elkaar niet en het is prima zo voor de komende tijd. Toch speelt het de hele tijd in mijn hoofd. Ik wil het graag, maar zou het een plekje moeten geven. Iemand tips?

[WolterB]

Lijkt me in alle opzichten geen gezonde relatie geweest. Hij spreekt uit te willen veranderen, maar valt steeds terug in zijn drugsgebruik, doet respectloos tegen je en probeert daarna je vertrouwen weer terug te winnen door lieve woorden, heeft het leuk met andere meisje(s) nadat hij het met jou uitmaakte, maar wil jou toch weer terug.

Jij hebt hem gecontroleerd om zeker te zijn dat dingen goed zouden zijn. Zegt dat dat niet nodig was, maar toen hij het uitmaakte ging hij gelijk weer gebruiken. Geeft geen goede basis voor iets nieuws.

En wil je echt een jongen terug die jou al 3 keer gedumpt heeft?

[theycallmes]

Daarom is het misschien goed dat hij hulp gaat zoeken. Dat gaat hij doen namelijk! En dan zien of hij het zo kan houden en dan kijken of er toekomst voor ons is of niet

[Elin3]

theycallmes schreef:

Daarom is het misschien goed dat hij hulp gaat zoeken. Dat gaat hij doen namelijk! En dan zien of hij het zo kan houden en dan kijken of er toekomst voor ons is of niet

Zolang jij hoop blijft houden wil je hem kansen geven, ongeacht of hij echt hulp zoek, de hulp aanslaat en er echt toekomst in zit. Deze jongen heeft volgens mij nog een heleboel te leren in het leven...
Hij kan nu weer "makkelijk" bij jou terugkomen, maar wil je dat echt. Zou je deze jongen kunnen gaan zien als bijvoorbeeld de vader van je toekomstige kinderen? Hulp zoeken betekent niet automatisch dat het beter met hem gaat, zo'n hulptraject kan heel erg zwaar zijn en misschien zelfs te zwaar voor hem.

Ik ben zelf ooit enorm verliefd geweest op een jongen met verschillende angststoornissen, waaronder bindingsangst. Hij ging hulp zoeken en ik bleef hoop houden, dat wanneer hij hulp kreeg, het vast wel iets kon worden. Hij was immers zo leuk! Maar na een tweetal afspraken bij een psycholoog beviel de hulp hem niet meer en besloot hij daarmee te stoppen. Ik besefte me dat ik niet de rest van mijn leven op hem kon en wilde gaan wachten, in de hoop dat hij er mee leerde omgaan.

Waarom zou je jezelf zo graag weer in dit "project" storten, terwijl er zoveel andere, mogelijk veel stabielere jongens zijn?

[theycallmes]

Begrijp ik. Het is ook niet per se het wachten. Het is dat hij zelf hulp wil voor zijn problemen en dat gaat hij doen, ongeacht of ik wacht ja of nee.
Voor mij is het meer dat ik het graag wil, maar ik ben me er wel van bewust dat het mogelijk is dat ik over een half jaar bijvoorbeeld denk nee ik wil het toch niet. Mocht ik het toch willen zal ik natuurlijk wel kijken of hij stabiel is en blijft natuurlijk

[Helpmij123]

theycallmes schreef:

Begrijp ik. Het is ook niet per se het wachten. Het is dat hij zelf hulp wil voor zijn problemen en dat gaat hij doen, ongeacht of ik wacht ja of nee.
Voor mij is het meer dat ik het graag wil, maar ik ben me er wel van bewust dat het mogelijk is dat ik over een half jaar bijvoorbeeld denk nee ik wil het toch niet. Mocht ik het toch willen zal ik natuurlijk wel kijken of hij stabiel is en blijft natuurlijk

Als ik dit zo lees vraag ik me af of het verstandig is om weer een relatie met hem aan te gaan, ik zou hem lekker alle geluk toewensen met zn dakloze scharrel.

[JustInHere97]

Wat ik denk, hij heeft in elk geval hulp nodig.
Jij lijkt me de beste vriendin die hij kan wensen.
Maar het lijkt me beter, dat hij na een afkick kliniek gaat en dat jij hem helpt daar naar toe begeleid.
Met hulp van familie en vrienden van hem. Dat is voor hem beter en voor jullie relatie. Hij zou dit in eerste instantie niet willen, maar het is beter voor jullie beide.
Ik zou het niet te snel aan hem vertellen maar langzamerhand opbouwen.
Geef hem de vrijheid tot die tijd, waarvan jij denkt dat goed voor hem is.
Maar steekproef gewijs de vragen stellen, die je altijd doet, nadat hij heeft gezegd gestopt te zijn.
Mocht hij de afkick kliniek niet afmaken of terugvallen, zou ik het uitmaken en niet meer nemen.
Want je hebt hem al zoveel vertrouwen gegeven, dat hij keer moet leren, dat dat niet oneindig is.
Een verslaafde of ex-verslaafde is namelijk een hele zorg voor jou als vriendin, vergeet dat niet.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt.
Het klinkt misschien kort door de bocht, maar dit is mijn mening over de situatie waar jij/jullie inzitten.

[theycallmes]

JustInHere97 schreef:

Wat ik denk, hij heeft in elk geval hulp nodig.
Jij lijkt me de beste vriendin die hij kan wensen.
Maar het lijkt me beter, dat hij na een afkick kliniek gaat en dat jij hem helpt daar naar toe begeleid.
Met hulp van familie en vrienden van hem. Dat is voor hem beter en voor jullie relatie. Hij zou dit in eerste instantie niet willen, maar het is beter voor jullie beide.
Ik zou het niet te snel aan hem vertellen maar langzamerhand opbouwen.
Geef hem de vrijheid tot die tijd, waarvan jij denkt dat goed voor hem is.
Maar steekproef gewijs de vragen stellen, die je altijd doet, nadat hij heeft gezegd gestopt te zijn.
Mocht hij de afkick kliniek niet afmaken of terugvallen, zou ik het uitmaken en niet meer nemen.
Want je hebt hem al zoveel vertrouwen gegeven, dat hij keer moet leren, dat dat niet oneindig is.
Een verslaafde of ex-verslaafde is namelijk een hele zorg voor jou als vriendin, vergeet dat niet.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt.
Het klinkt misschien kort door de bocht, maar dit is mijn mening over de situatie waar jij/jullie inzitten.

Fijn berichtje!
Hij heeft zelf bedacht hulp te zoeken, het gaat heel snel; hij heeft morgen namelijk al een afspraak. Hij heeft me gevraagd of ik dingen wil noteren waarvan ik denk dat het nodig is om er wat mee te doen. Hij gaf aan dat ik dit goed kan weten, omdat ik hem in goede en slechte tijden ken. Dat is wel fijn.

Ik heb hem duidelijk gemaakt dat ik het graag wil, maar eerst wil zien dat hij alles goed op een rijtje heeft en alles goed voor elkaar heeft en dat het ook zo blijft. Dan kunnen we verder kijken.

Ik weet dat het veel zorgen geeft, daarom ook eerst kijken of hij het zo goed kan houden na en tijdens de hulpverlening die hij gaat krijgen.

Jij bent voor het moment zijn ex toch?
Ik weet niet, maar een jongen die herhaaldelijk hervallen is in het gebruik van drugs, liegt en jou steeds aan de kant zet lijkt me nu niet een persoon waar je op kunt bouwen. Stel je voor dat jullie later kinderen hebben en hij terugvallen heeft, liegt en jij straks in je eentje voor de kinderen opdraait.

Lief dat je hem helpt en dat je dat soort dingen voor hem op een rijtje wilt zetten. Hij betrekt jou op deze manier bij zijn traject, maar ik vraag me af of dat goed is voor jou. Je voelt je nog steeds verbonden en op deze manier blijf je altijd heel dicht bij hem. Lekker makkelijk voor hem ook, want hij heeft op deze manier indirect de touwtjes in handen. Hij weet dat jij hem toch terug wil, want anders zou je hem niet zoveel bijstaan.

Het is nu uit en ik geloof dat ik dat zo zou houden. Ik zou me niet zo bezig houden met zijn traject tot beterschap; je bent nu zijn ex en hij heeft je al drie (!!??) keer aan de kant gezet. Welke reden daar dan ook achter zit, als je iemand écht heel graag ziet dan doe je dat niet. Hij heeft volgensmij een heleboel kansen al verspeelt. Ik zou zeggen, wens hem heel veel succes, beterschap en zulks en verbreek het contact. Er komt zeker iemand op je pad die wel de moeite waard is en die ook denkt aan jou.

Daarbij lijkt jouw reactie me ook heel natuurlijk. Hij heeft op zoveel verschillende manieren je vertrouwen beschadigd, ik zou me ook om de haverklap afvragen of de dingen wel kloppen en of het écht wel zo (goed) gaat als hij dan zegt dat het gaat. Je bevindt je sowieso niet in een gelijkwaardige relatie. Jij wilt hem, hij wil de dingen doen die hij zelf graag doet en vindt jou waarschijnlijk wel leuk. Maar 'wel leuk' is niet genoeg om een leven mee op te bouwen. Het hele verhaal draait nu volgensmij vooral om 'hem' en niet om jullie 'ons'. Je kunt ook bij jezelf nagaan wat voor soort relatie je wilt. Er zijn mensen die prima hun eigen leven leiden en af en toe, als het uitkomt, samenzijn. Dat is prima. Maar als jij iemand bent die graag een gezin wil stichten en heel graag de dingen samen doet, zal ik nog eens heel goed nagaan of deze jongen daar uberhaupt, ergens in de verte, voor in aanmerking komt.

[theycallmes]

Ik begrijp wat je bedoeld. Maar dit is ook de reden dat ik verder hem niet zie en heb aangegeven dat hij eerst alles op een rijtje moet krijgen en alles goed voor elkaar moet hebben. Daarnaast natuurlijk ook laten zien dat het zo blijft, en daarna kijken of het voor ons nog een relatie kan worden

theycallmes schreef:

Ik begrijp wat je bedoeld. Maar dit is ook de reden dat ik verder hem niet zie en heb aangegeven dat hij eerst alles op een rijtje moet krijgen en alles goed voor elkaar moet hebben. Daarnaast natuurlijk ook laten zien dat het zo blijft, en daarna kijken of het voor ons nog een relatie kan worden

Op deze manier geeft je jezelf hoop en sluit je dit niet af. Ik zou ervan uitgaan dat dit niets wordt en even door de zure appel heenbijten. Zoals ik al zei, als dit een jongen was die het wachten en de risico's daaromtrent waard zou zijn is dat inderdaad een overweging waard. Uit jouw verhaal blijkt dat hij gewoon niet voor jou gaat, anders had hij het niet al drie keer uitgemaakt. Je kunt ervoor kiezen vast te houden aan een bepaalde illusie, of om je gevoel eens los te koppelen en enkel realistisch te kijken naar deze situatie. Je ziet hem gewoon graag, waardoor je je liefst laat verblinden. Als je het kunt afsluiten en een plaatsje kunt geven, kun je verder gaan met je eigen leven en komt er vanzelf iemand op je pad die wel de moeite waard is. Maar ik snap dat dat heel lastig is en ik reageer alleen op wat ik van jou lees natuurlijk. Ik zat zelf in een relatie waarin de jongen meer met zichzelf bezig was dan met ons. En die zat niet eens aan de drugs en had verwaarloosbare problemen. Ik ben degene geweest die daar een punt achter zette omdat ik voelde dat hij eigenlijk niet voor mij ging. En dat was heel moeilijk want ik zag die jongen doodgraag. Uiteindelijk is dat helemaal goedgekomen en bracht het me meer tot mezelf. wij woonden al samen en was de stap zo mogelijk nog groter. Maar het bracht voor mij en ook voor hem uiteindelijk alleen maar goeds.

[Lotje1996]

Volgens mij, áls jullie al bij elkaar komen, zal deze niet lang duren. Jij wilt hem toch blijven controleren, want je kan hem niet helemaal meer vertrouwen. Dat zal voor hem betekenen dat hij, wéér, zijn vrijheid gaat missen en dat het gewoon een herhaling van de vorige keer gaat worden. Denk aan de tijd die je met hem had, geniet daarvan en niet van de stress die hieruit mogelijk gaat komen.

Anders krijg je een relatie waar hij alles stiekem gaat doen, ruzie etc. etc. Dan doet hij weer even lief en dan gaat het weer van voor af aan. Hij heeft jou al 3x gedumpt, dat je hem de mogelijkheid geeft het nog vaker te doen snap ik echt niet. Kom eens een beetje voor jezelf op.

[theycallmes]

Miekepieke schreef:

Op deze manier geeft je jezelf hoop en sluit je dit niet af. Ik zou ervan uitgaan dat dit niets wordt en even door de zure appel heenbijten. Zoals ik al zei, als dit een jongen was die het wachten en de risico's daaromtrent waard zou zijn is dat inderdaad een overweging waard. Uit jouw verhaal blijkt dat hij gewoon niet voor jou gaat, anders had hij het niet al drie keer uitgemaakt. Je kunt ervoor kiezen vast te houden aan een bepaalde illusie, of om je gevoel eens los te koppelen en enkel realistisch te kijken naar deze situatie. Je ziet hem gewoon graag, waardoor je je liefst laat verblinden. Als je het kunt afsluiten en een plaatsje kunt geven, kun je verder gaan met je eigen leven en komt er vanzelf iemand op je pad die wel de moeite waard is. Maar ik snap dat dat heel lastig is en ik reageer alleen op wat ik van jou lees natuurlijk. Ik zat zelf in een relatie waarin de jongen meer met zichzelf bezig was dan met ons. En die zat niet eens aan de drugs en had verwaarloosbare problemen. Ik ben degene geweest die daar een punt achter zette omdat ik voelde dat hij eigenlijk niet voor mij ging. En dat was heel moeilijk want ik zag die jongen doodgraag. Uiteindelijk is dat helemaal goedgekomen en bracht het me meer tot mezelf. wij woonden al samen en was de stap zo mogelijk nog groter. Maar het bracht voor mij en ook voor hem uiteindelijk alleen maar goeds.

Het is niet dat hij niet voor me gaat, of niet voor me is gegaan. Hij heeft ook helemaal gelijk, hij vocht hard voor mijn vertrouwen maar zelf ben ik daar met een verkeerde manier mee omgegaan. Dat is uiteindelijk de reden dat het uit is gegaan de laatste keer. Hij benoemde de vrijheid, maar het is ook echt iets wat ik hem dan ook totaal niet gaf. Ik bedacht overal regeltjes en afspraken op en maakte bijna misbruik van de situatie.

De 2 keer ervoor was puur de drugs, wat natuurlijk fout is. Het is natuurlijk inderdaad zo dat jullie dit alleen maar lezen, maar het was zeker niet zo dat de relatie op zich vervelend of slecht was. Alles behalve dat! Op sommige momenten natuurlijk wel. Maar dat heeft iedere relatie. Hij heeft in de afgelopen 1.5 jaar nog niet het idee gehad dat hij hulp wou, wat hij nu wel heeft. En hij heeft ook voor ogen wat er moet veranderen. Ik vind dat persoonlijk alleen maar positief

[feniks]

Ik zou het niet doen. Gewoon niet. De man heeft keer op keer bewezen onbetrouwbaar te zijn.
En tenzij jij dat wel prettig vind, die slachtofferrol van telkens besodemieterd te worden, lijkt het me voor jou geen prettige zaak.
De vrouwen boven mij hebben dat veel fijnbesnaarder uitgelegd.

[Lotje1996]

Zie je wat hij doet? Hij legt gewoon de schuld bij jou. Slappe gozer. Hij laat jou schuldig voelen dat hij het uitmaakt. Hij maakt misbruik van de situatie, niet jij.

[theycallmes]

Hij geeft me niet de schuld! Hij geeft juist zijn eigen fouten aan en weet dat het zijn fout is

[Elin3]

theycallmes schreef:

Hij geeft me niet de schuld! Hij geeft juist zijn eigen fouten aan en weet dat het zijn fout is

theycallmes schreef:

Het is niet dat hij niet voor me gaat, of niet voor me is gegaan. Hij heeft ook helemaal gelijk, hij vocht hard voor mijn vertrouwen maar zelf ben ik daar met een verkeerde manier mee omgegaan. Dat is uiteindelijk de reden dat het uit is gegaan de laatste keer. Hij benoemde de vrijheid, maar het is ook echt iets wat ik hem dan ook totaal niet gaf. Ik bedacht overal regeltjes en afspraken op en maakte bijna misbruik van de situatie.

Nog erger, jij geeft jezelf de schuld.



Nogmaals de vraag, waarom wil je zo graag jezelf weer in dit "project" storten?

[feniks]

Weet je meid: doe het maar gewoon. Ga er nog eens voor. Misschien moet jij niet 3 maar 10 keer op je snufferd vallen voor de les geleerd is. Prima, je bent nog jong

[JustInHere97]

Aah wat fijn om te lezen, dat hij nu eindelijk zijn verslaving serieus neemt en daarmee ook de mogelijke relatie tussen jullie.
Mensen kunnen veranderen, alleen verandering is altijd in begin nooit prettig.
Dat zou hij ook merken, daarom lijkt mij het goed om hem te helpen om van zijn verslaving af te komen, ga samen bijvoorbeeld na de huisarts.
Dat maakt voor hem de drempel lager en zo wordt hij meteen goed doorverwezen.
Klinkt heel kinderachtig dat je meegaat, maar zo laat jij zien, dat je zijn probleem serieus neemt en dat je echt wilt dat hij veranderd.
Aan de andere kant zou hij het zelf fijn vinden iemand mee te hebben die hij vertrouwd en hem zoals je al zei, kent in goede en slechte tijden.

[theycallmes]

JustInHere97 schreef:

Aah wat fijn om te lezen, dat hij nu eindelijk zijn verslaving serieus neemt en daarmee ook de mogelijke relatie tussen jullie.
Mensen kunnen veranderen, alleen verandering is altijd in begin nooit prettig.
Dat zou hij ook merken, daarom lijkt mij het goed om hem te helpen om van zijn verslaving af te komen, ga samen bijvoorbeeld na de huisarts.
Dat maakt voor hem de drempel lager en zo wordt hij meteen goed doorverwezen.
Klinkt heel kinderachtig dat je meegaat, maar zo laat jij zien, dat je zijn probleem serieus neemt en dat je echt wilt dat hij veranderd.
Aan de andere kant zou hij het zelf fijn vinden iemand mee te hebben die hij vertrouwd en hem zoals je al zei, kent in goede en slechte tijden.

Ja ik ben ook erg blij dat hij het serieus neemt. Hij wil ook bezig gaan met het liegen, zeg maar dingen wel durven vertellen dus dat is ook goed!
Ik ga niet met hem mee, want hij gaat vandaag zelf al naar de huisarts en ik had geen tijd om mee te gaan. Maar hij gaf aan dat hij het zelf wil doen en wil laten zien dat hij het kan!