spijt / of toch niet ?! chaos

[love-in-the-air]

Hee daar,
vanaf december 2015 was ik ''bezig'' met een jongen.
We hebben toen 2 keer afgesproken op een feest ( na de 1e ontmoeting)
en de klik was er super erg, de sfeer was top en we waren allebei behoorlijk aangeschoten.
Het klinkt misschien heel snel, maar hij vertelde me dat hij ''verliefd'' op me was na oud en nieuw.
ik merkte ook dat ik hem heel erg leuk vond, we app'ten ook vaak.
Toch kon iets in mij, mezelf er niet toe zetten om met hem af te spreken
buiten die 2 feesten om. Ik merkte heel erg dat ik het te veel op me af vond komen
en ik ging twijfelen aan mijn gevoelens; of ik hem echt wel leuk genoeg vond en of ik wel
toe was aan een relatie, het ging daar namelijk wel naartoe. Ik vroeg me ook af of het niet elke keer door de alcohol kwam dat ik hem zo leuk vond, en of het niet awkward zou zijn zonder.
Maar goed, hij had me uiteindelijk toch zo ver gekregen om bij me langs te komen bij mijn
oppasadres toen ik aan het oppassen was en de kinderen aan het slapen waren.
Het was wel even gek, omdat ik de vorige keren niet nuchter was, maar we zoenden vrijwel
gelijk en het gesprek liep niet stil. Toch hadden we echt 50% van de tijd op de bank gelegen en gezoend, en de rest van de tijd gepraat. Niks mis mee, maar zo kon ik er ook niet echt achter komen of ik nou echt wat voelde. De klik was er wel, maar het voelde anders dan bij de feestjes. Dit maakte me na die avond weer heel erg aan het twijfelen.
En ik heb er na veel gezeik een einde aan gemaakt ( aan het contact met hem) , omdat ik hem niet aan het lijntje wou houden en omdat ik vond dat hij beter verdiende. Ik maakte gewoon geen tijd voor hem vrij, en voor hem leek het allemaal makkelijker te gaan waardoor ik het gevoel had dat hij mij leuker vond dan ik hem.

Het probleem is nu, dat ik er dus zelf voor had gekozen om niks meer met hem te doen en om het contact te verbreken, maar ik echt nog vaak aan hem denk. Ik denk vooral aan hem op momenten dat ik me even niet vrolijk voel. Ik voel me dan echt een sukkel dat ik zo'n leuke jongen heb laten gaan want hij was oprecht perfect. Maar misschien niet perfect voor mij dan? Heel soms appen we elkaar nog om te vragen hoe het gaat, maar dat was voor het laatst in maart. Ik schaam me er een beetje voor dat ik soms nog aan hem denk en probeer hem uit mijn hoofd te krijgen. Het lukt alleen niet.
Wat kan ik hier aan doen? En heb ik een fout gemaakt?
x

[bierkoning]

Die jongen zijn gevoelens zijn geen speelbal natuurlijk. Het ene moment keihard afgeslagen worden en daarna kan het opeens weer. Bepaal voor jezelf of hij een oprechte kans maakt. Dan kun je evt weer contact zoeken en weer eens samen wat afspreken. Of kies ervoor om het echt af te sluiten...

Succes

[Elin3]

Waar ik mezelf vroeger vaak op betrapte, is dat wanneer het minder goed ging, ik heel erg op zoek was naar bevestiging. Ik ging ineens dagdromen over jongens waar ik ooit verliefd op geweest was en maakte mezelf wijs dat het echt wel wat kon worden. Als het dan weer beter ging besefte ik dat ik die jongen helemaal niet nodig had om gelukkig te zijn, en dat er een goede reden was dat het toen der tijd niet werkte. Belangrijk voor mij was om dat onderscheid te zien, tussen gevoelens die voortkwamen uit mijn onzekerheid, en gevoelens die oprecht naar die ander gericht waren.