Kinderen worden na de echtscheiding ...

[de abt van sion]

vrijwel altijd aan de moeder toegewezen. Terecht of niet?

En wat dacht je? "Er zijn vast al nieuwe mensen bijgekomen dus laat ik mijn oude topic nog maar een keer openen"?

...

[de abt van sion]

Heb ik deze al eens geopend dan?

[Lindansje]

Wanneer komt je artikel nou eens uit, Abt?

[moenbase]

Misschien moeten we nog wat geduld hebben voordat we het mogen lezen.

[PardonMe]

Als ik later zelf moeder zou zijn en ik zou gaan scheiden van mijn man, dan zou ik mijn kinderen ook bij me willen houden.. Ik heb met dat kind 9 maanden lang in mijn buik rond gelopen, ik ben van dat kind bevallen, ik het borstvoeding gegeven, ik heb de poepluiers verschoont, getroost enz..
Tja het zijn denk ik de moeders die het meeste tijd met de kinderen doorbrengen en die ze het meeste verzorgen dan de man.. Waarom zou dan na een scheiding de man ineens voor die kinderen moeten zorgen, terwijl daarvoor de vrouw het al die tijd gedaan heeft? (zeg niet dat het altijd zo is hoor...)
Natuurlijk zijn er tegenwoordig veel moeders die werken, maar vaak part-time.. zodat ze na schooltijden thuis zijn voor de kinderen (als die nog kleiner zijn) de mannen hebben toch vaker een full-time baan en zijn pas laat thuis..

Dus zeker als de kinderen nog klein zijn dan vind ik het wel begrijpelijk dat de kinderen bij de moeder blijven ja... Er kan dan altijd een regeling getroffen worden dat de kinderen in het weekend naar de vader gaan, wanneer hij niet hoeft te werken...

Als de kinderen groter zijn, en niet continu aandacht van een ouder moeten hebben, dus alleen zelf thuis kunnen blijven, dan vind ik het minder begrijpelijk, dan denk ik dat vader en moeder ongeveer evenveel kans moeten hebben.. (omdat toch veel vrouwen dan ook langer gaan werken)

Vind niet dat je echt kunt spreken van terecht of niet terecht....

hmz... ik weet hier niet genoeg van om het in het algemeen te kunnen zeggen, ik weet alleen dat het bij mij thuis in ieder geval wel terecht is..

Mijn vader is echt een superschat, maar niet erg consequent en heeft moeite met dingen verbieden enzo. Mn moeder is daar een stuk beter in.. Alhoewel mn broertje evenveel tijd bij mn vader als bij mn moeder door gaat brengen trouwens.. Maar mn vader in zn eentje de voogdij zou denk ik niet werken, hij zou dat persoonlijk denk ik niet goed aankunnen.. te moeilijk vinden.. Mja.. mijn thuisbasis wordt bij mn moeder, maar dat is puur omdat ik 18 ben en dus niet nog jaren thuis ga wonen en het dus zonde van de moeite zou zijn om echt een thuisbasis bij mn paps te creeren.. ik ga gewoon een beetje heen en weer swingen..

Mja, ik denk dat het ook er vanaf hangt of het kind een jongen of een meisje is.. Klinkt misschien echt ontzettend stom maar een meisje kan met dingen toch minder goed terecht bij de vader, die weet er vaak geen raad mee.. tussen moeder en dochter is er eerrder zo'n band.. met jongens weet ik niet of dat meespeelt..

mja, blaat

[Chloe Siere]

grotendeels terecht. vaak (ok, tegenwoordig lang niet altijd) zijn moeders de gene die hun kinds leven thuis hebben "gewerkt" en parttime. ze zijn dus meer bij hun kinderen betrokken. en tja, vrouwen hebben er toch voor moeten lijden he?

trouwens, kinderen mogen na hun 12e zelf weten waar ze willen wonen: bij pa of ma. en vaak kiezen ze zelf dan al voor hun moeder. en ik ook.

[Angeles]

Over of het terecht is of niet kan ik niet echt een uitspraak doen, ik denk dat het wel min of meer logisch is dat een kind wordt toegewezen aan de ouder die het meest bij de opvoeding betrokken is en het meeste met het kind doet en in de meeste gezinnen is dat toch de moeder.

Overigens lijkt het me wel ongelofelijk zuur voor een vader om zijn kind eerst iedere dag te zien en dan plotseling nog maar eens in de twee weken. Dat lijkt me zowel voor een vader als voor een kind een enorme omschakeling. Ik denk dat het beter is als de omgang met beide ouders gewoon frequent is en als de ouder die niet de voogdij heeft niet te ver weg gaat wonen zodat het kind de ouder altijd kan opzoeken, en ook dat ouders niet vechten over de ruggen van de kinderen.

Maar ik kan hier helemaal niet goed over oordelen, want ik heb zoiets nooit meegemaakt met mijn ouders en daar ben ik ongelofelijk blij om.

[moenbase]

PardonMe schreef:
Als ik later zelf moeder zou zijn en ik zou gaan scheiden van mijn man, dan zou ik mijn kinderen ook bij me willen houden.. Ik heb met dat kind 9 maanden lang in mijn buik rond gelopen, ik ben van dat kind bevallen, ik het borstvoeding gegeven, ik heb de poepluiers verschoont, getroost enz..

Hm, maar hij heeft ook zijn steentje bijgedragen, nietwaar?
Of verwacht je dat als jullie SAMEN voor een kind kiezen JIJ álles moet doen? Lijkt me sterk.

[Angeles]

moenbase schreef:


Hm, maar hij heeft ook zijn steentje bijgedragen, nietwaar?
Of verwacht je dat als jullie SAMEN voor een kind kiezen JIJ álles moet doen? Lijkt me sterk.

Dat zegt ze toch ook niet? Maar in een heleboel gezinnen - niet in alle, maar wel in veel - is de moeder toch meer bezig met verzorgingstaken dan de vader. Het is niet zo zwart wit dat er geen middenweg is tussen 'alles doen' en 'niks doen'.

[moenbase]

Angeles schreef:


Dat zegt ze toch ook niet? Maar in een heleboel gezinnen - niet in alle, maar wel in veel - is de moeder toch meer bezig met verzorgingstaken dan de vader. Het is niet zo zwart wit dat er geen middenweg is tussen 'alles doen' en 'niks doen'.

Ze doet wel alsof de man niets uitvreet.

[Angeles]

moenbase schreef:


Ze doet wel alsof de man niets uitvreet.

Het is in veel gezinnen helaas wel zo dat de taken die zij daar noemt eerder op de vrouw neerkomen dan de man (met helaas bedoel ik vooral dat ik het jammer vind omdat vader-kind contact ook erg belangrijk is; mijn eigen vader heeft overigens heel veel verzorgingstaken op zich genomen, mijn ouders hebben het meeste eerlijk verdeeld).
Eerlijkheidshalve moet ik daar wel aan toevoegen dat dat ook vaak door de vrouw zelf komt, zij nemen de man vaak al het verzorgingswerk uit handen ("Dat doe ik wel even"). Ook al is het 2002, babyverzorging ligt vaker bij de vrouw en ik denk ook dat vrouwen stukken vaker thuisblijven bij de baby terwijl mannen gaan werken.

Natuurlijk is het niet overal zo, maar vaak wel. In die situatie voert de man niet 'niks' uit, maar zijn taken zijn wel minder kindgericht.

[PardonMe]

moenbase schreef:


Ze doet wel alsof de man niets uitvreet.

Nee hoor, veel mannen moeten ontzettend hard werken voor hun geld, en dat is zeker ook niet niks..
En natuurlijk is zo'n vader er ook voor zn kind en alles, die houdt er natuurlijk ook van!! En zonder de pappa was het kindje er niet eens geweest!

Maar in veel gezinnen zie je toch dat de moeder vooral voor de kids zorgt.. (omdat de man dus moet werken voor het geld)
Daarom vind ik het ook niet rechtvaardig dat de kinderen vaak naar de moeder gaan, want die vader houdt ook van zn kids, en zorgt er ook maar voor dat ze niks tekort komen, maar ik vind het wel begrijpelijk omdat de moeders toch meestal de verzorging op zich nemen...

(beter zo)

Ligt eraan. Maar ik denk dat (vooral kleine kinderen) meer behoefte hebben aan hun moeder. Ik zeg niet dat ze geen behoefte hebben aan hun vader, maar meer aan hun moeder... denk ik...

[moenbase]

PardonMe schreef:


(beter zo)

Veel beter
Alleen je andere post duidde er meer op alsof papa geen écht rol speelde/speelt.

"Als ik later zelf moeder zou zijn en ik zou gaan scheiden van mijn man, dan zou ik mijn kinderen ook bij me willen houden.. Ik heb met dat kind 9 maanden lang in mijn buik rond gelopen, ik ben van dat kind bevallen, ik het borstvoeding gegeven, ik heb de poepluiers verschoont, getroost enz.. "

Natuurlijk zou jij liever het kind willen opvoeden, maar ik denk niet vanwege die redenen, maar omdat je het idee hebt dat je ook écht van het kind houdt. En het graag groot wil brengen, dan wel mét óf zonder z'n/haar paps.

[PardonMe]

moenbase schreef:

[verhaal van Moenbase]

Ik begrijp wat je bedoelt..
maar ik hoop maar gewoon dat ik tegen die tijd echt de juiste man gevonden heb, en dat we van elkaar houden *blablabla* en dat scheiden niet nodig zal zijn, zodat we samen voor de kids kunnen zorgen

[moenbase]

PardonMe schreef:


Ik begrijp wat je bedoelt..
maar ik hoop maar gewoon dat ik tegen die tijd echt de juiste man gevonden heb, en dat we van elkaar houden *blablabla* en dat scheiden niet nodig zal zijn, zodat we samen voor de kids kunnen zorgen

Uiteraard hoop je daar op.

Geen huisje in de bergen?

[PardonMe]

moenbase schreef:


Uiteraard hoop je daar op.

Geen huisje in de bergen?

hmz nou iig liever niet in the middle of nowhere..
Maar in een leuke buurt, met een leuk tuintje..
gezellig dorp/stad enzenz

[alpha]

Ik vind dat volwassen (met kinderen) nadat ze gescheiden zijn normaal met elkaar om moeten kunnen gaan. Je kunt niet laten merken tegenover je kind dat jij de ander totaal niet meer mag, het is en blijft de vader of moeder van het kind.
Ik vind dan ook niet dat het kind na de echtscheiding op de moeder moet worden overgelaten. Je bent samen de ouders. Dus moeten er goede regels komen waarin iedereen zich kan vinden en dit in het voordeel van het kind.
Natuurlijk zijn er situaties waarin dat niet kan maar toch blijft het kind over het algemeen trots op de andere ouder, en blijft van diegene houden. (in geval van bv misbruik ligt dat natuurlijk anders, uiteraard) Toch moet je positief tegenover het kind blijven. Ik vind het dan ook slecht als de ouders ik-weet-niet-hoe-ver uit elkaar gaan wonen. Beide ouders moeten goed bereikbaar zijn voor het kind.

Zo, en dat is mijn mening. Ik zit zelf niet in zo'n situatie dus eigenlijk spreek ik uit totaal geen ervaring maar ik weet dat dit vaak niet gebeurt maar om mij heen zie ik dat het wel kan dus laten alle ouders die scheiden nou allebei hun beste beentje voor zetten om te zorgen dat het nou maar in het voordeel is van het kind. Natuurlijk ziet het kind zijn ouders het liefst samen maar dat kan natuurlijk niet altijd.

[Angeles]

Maar het is wel heel moeilijk om een goede oplossing te zoeken. Co-ouderschap is voor kinderen heel lastig, elke week van de een naar de ander, niet echt een vast plekje vinden. Het kan goed gaan, maar het kan ook heel zwaar zijn, vooral als de ouders ver uit elkaar wonen of een heel andere opvoeding hanteren. Sowieso vind ik dat je opvoeden samen doet, ook als je uit elkaar bent, dus blijven overleggen en zoveel mogelijk een lijn trekken.

En nog maar eens in de zoveel tijd de andere ouder zien lijkt me ook heel zwaar, ik denk dat het het beste zou zijn als de ouders gewoon heel dicht bij elkaar blijven wonen zodat het kind altijd zelf langs kan gaan (en daar ook toe bemoedigd wordt).

Maar het blijft een moeilijke situatie.

Ligt aan het kind en aan de ouders.

[moenbase]

PardonMe schreef:


hmz nou iig liever niet in the middle of nowhere..
Maar in een leuke buurt, met een leuk tuintje..
gezellig dorp/stad enzenz

Langs de grens met België staan mooie huizen/'kasteeltjes'

[PardonMe]

Mij lijkt het heel lastig om samen nog op een goede manier voor die kinderen te zorgen.. Je bent neem ik aan niet voor niks uit elkaar gegaan... Mensen kunnen gewoon uitelkaar gegroeid zijn in de loop van de jaren en daarom maar besluiten uit elkaar te gaan, maar veel mensen gaan ook met ruzie uit elkaar.. en dan lijkt het me niet makkelijk om normaal met elkaar om te gaan...

Voor de kinderen lijkt het me ook niet prettig om voortdurend tussen de ouders heen en weer geslingerd te worden, dan daar wonen en dan weer ergens anders..

Maar goed, als je als ouders op een "mooie" manier uit elkaar kunt gaan en duidelijke afspraken kunt maken over hoe jullie je kinderen gaan opvoeden dan is dat natuurlijk wel heel fijn..

Ik vind overigens wel dat je het niet kunt maken, als die kinderen dan bij jou wonen dat je besluit dat de ander de kinderen dan niet mag zien ofzo.. (tenzij daar grondige redenen voor zijn).. Het zijn ook de kinderen van de ander en die houdt er net zo van. .

[Angeles]

Het kan dan wel moeilijk zijn, toch moet je daar wel je best voor doen en blijven overleggen over de opvoeding en de aanpak. Een kind schiet er niet bepaald mee op als beide ouders een totaal andere aanpak hanteren. Je bent dan wel geen man en vrouw meer, je bent en blijft altijd samen de ouders van het kind. Dus hoe moeilijk het ook is, je zult jezelf toch over je wrokgevoelens tegenover je ex-partner heen moeten zetten, want je bent nou eenmaal verantwoordelijk voor je kind en het belang van je kind gaat voor.

Je kind verbieden om de andere ouder te zien is uit den boze en echt ongelofelijk egoïstisch. Ik begrijp best dat het niet makkelijk is, maar vanaf het moment dat je een kind op de wereld zet ben je verantwoordelijk voor een ander en daar zul je soms je gedrag op aan moeten passen. Dat hoort er nou eenmaal bij, hoe moeilijk het ook is.

Ik ben overigens wel voor een goede begeleiding van ouders die uit elkaar gaan, volgens mij ontbreekt dat er nog wel eens aan.

[TefnachT]

Mensen van tegenwoordig nemen te snel kinderen. Ik denk trouwens dat de moeder van tegenwoordig net zo hard werkt als de man. Gevolg is dat de kindereb worden gedumpt in de peuterzaal. Belachelijk ik vind dat er altijd een ouder bij het kind moet zijn totdat het naar de basisschool gaat. Dan moet de ouder thuis zijn als het kind thuis komt. Anders ben je naar mijn mening niet toe aan een kind!

Ik begrijp wel dat de kinderen vaker naar de moeder toe gaan. Ik vind wel dat het wel eens mag worden uitgezocht of de vader niet beter geschikt is.

[Angeles]

TefnachT schreef:
Mensen van tegenwoordig nemen te snel kinderen. Ik denk trouwens dat de moeder van tegenwoordig net zo hard werkt als de man. Gevolg is dat de kindereb worden gedumpt in de peuterzaal. Belachelijk ik vind dat er altijd een ouder bij het kind moet zijn totdat het naar de basisschool gaat. Dan moet de ouder thuis zijn als het kind thuis komt. Anders ben je naar mijn mening niet toe aan een kind!

Ik begrijp wel dat de kinderen vaker naar de moeder toe gaan. Ik vind wel dat het wel eens mag worden uitgezocht of de vader niet beter geschikt is.

Dit is een totaal andere discussie. Overigens vind ik het helemaal niet raar dat vrouwen een paar dagen in de week blijven werken als er kinderen komen (ik geloof trouwens dat je een peuterspeelzaal verwart met een kinderdagverblijf, maar dat terzijde). Ieder zijn eigen keuzes, maar ik vind het onzin dat je niet aan kinderen toe zou zijn als je als moeder wil blijven werken. Er is vast wel eens bewezen dat het slecht is voor de ontwikkeling voor het kind, maar er staan ook zat onderzoeken tegenover waaruit juist weer blijkt dat het niet slecht is voor de ontwikkeling van het kind. Voor dat tweede is overigens veel meer bewijs, ik kan je wel een stuk citeren uit een van mijn boeken dat gaat over een wat groter aantal onderzoeken naar dit onderwerp, waaronder onderzoeken waaruit blijkt dat de tevredenheid van de moeder met haar leven zeer bevorderlijk is voor de moeder-kindrelatie en de ontwikkeling van het kind, ook als de moeder buitenshuis werkt. Dat je meteen maar niet toe bent aan een kind of geen goede ouder bent als je werkt vind ik zeer ongenuanceerd en ongefundeerd. Ik denk overigens ook dat je het wat meer per kind moet bekijken.

Maar zoals ik al zei, dit is eigenlijk een heel andere discussie. Ik vind het ook belachelijk om te spreken over 'de vader', alsof alle vaders hetzelfde zijn. Wat een onzin zeg!