Hoe pak ik zoiets aan?!

[D-sire]

hoi,

Ik zal maar meteen van wal steken: wat kunnen ouders zeuren! Ik mag heel veel wel hoor en wil ze ook absoluut niet zwart maken ofzo, maar op sommige gebieden kunnen ze zich gewoon niet aanpassen aan deze tijd heb ik het gevoel.
Ik heb nu al meer dan 9 maanden verkering met mijn vriend, hartstikke lieve jongen en ik mag nog steeds niet bij hem slapen of hij bij mij!! Het lijkt misschien niet belangrijk maar voor ons is het dat dus echt wel, ik kan hem doordeweeks bijna niet zien en dan zou het zo verschrikkelijk fijn zijn als we in het weekens bij elkaar konden slapen Ik durf het nu al bijna niet meer aan mijn ouders te vragen, want steeds als ik dat ellendige woordje *NEE* hoor word ik gek.
Ook zoiets, ik wil al heel lang (al zeker een jaar) een navelpiercing. Een half jaar geleden heeft een goede vriendin van mij er al een laten zetten. En vandaag nog een vriendin van me. En wat denk je? Ik mag dat dus niet van mijn ouders. Oke, dacht ik, dat kan natuurlijk. Toen had ik gezegd, als ik 18 ben neem ik er wel een, maar dat willen ze dus ook niet!! Vraag ik een reden, zeggen ze dat het zonde is van je lichaam. Tja, ik moet er toch mee lopen? Maar is het zo dat als je 18 bent, je ouders feitelijk niets meer over je te zeggen hebben? Als dat zo is kan ik namelijk na mijn verjaardag gewoon die piercing laten zetten. Krijg em misschien van mn vriendje voor mn verjaardag .
De vraag is dus eigenlijk of jullie misschien tips hebben zodat ik wat meer "mag" van mijn ouders. Het ligt echt niet aan mijn gedrag, ik wil mezelf helemaal geen probleemkind noemen ofzo, maar waarom doen ze nou zo??

xxxx

[de doornvogel]

het is wel zo dat je op je 18-de voor de wet zelfstandig bent maar als je bij je ouders in huis woont zul je je wel aan hun regels moeten houden vrees ik.

Misschien kun je dat met je vriendje opbouwen. Vraag gewoon of jullie eerst elk appart op een kamer mogen slapen. Zoiets heeft tijd nodig denk ik, dan kunnen je ouders er aan wennen. Trouwens als je persee seks wilt met je vriendje (waar het uiteindelijk om gaat) dan kun je dat ook ergens anders doen. Dat kun je ook tegen je ouders zeggen. Kennen je ouders de familie van je vriendje? Want jou met iemand uit een vreemde familie laten slapen is natuurlijk wel moeilijk voor je ouders. Kennismaking kan hen misschien een vertrouwd gevoel geven.

Verder weet ik niet hoe je meer toestemming kunt krijgen voor dingen. Gewoon de dingen één voor één bespreken. En wat bij mij helpt is je ouders duidelijk maken dat je hun bezorgdheid (want dat is het meestal) begrijpt, maar dat ze je kunnen vertrouwen. Succes!

[D-sire]

We hebben al seks sinds begin januari, dat weten mijn ouders al omdat ik erover wilde praten toendertijd. Ze waren het er alleen absoluut niet mee eens! En dat maakte het voor mij ook niet makkelijk, het was toch wel een grote stap voor me (was nog maagd).
En over de familie van mn vriendje, hij heeft een moeder die mijn ouders een keer in de supermarkt hebben gezien. Maar door problemen is hij nu bij een goede vriend van hem op een kamer gaan wonen.

Tis nie makkelijk...

[de doornvogel]

Dreamzy schreef:
We hebben al seks sinds begin januari, dat weten mijn ouders al omdat ik erover wilde praten toendertijd. Ze waren het er alleen absoluut niet mee eens! En dat maakte het voor mij ook niet makkelijk, het was toch wel een grote stap voor me (was nog maagd).
En over de familie van mn vriendje, hij heeft een moeder die mijn ouders een keer in de supermarkt hebben gezien. Maar door problemen is hij nu bij een goede vriend van hem op een kamer gaan wonen.

Tis nie makkelijk...

nee dat zijn vervelende omstandigheden. weet je ook waarom je ouders, zelfs nadat je hen hebt verteld dat je al seks hebt gehad, toch niet willen dat jullie bij elkaar slapen? Is het de angst dat jullie bij je thuis seks hebben en dat zij er dan verantwoordelijk voor zijn? Als ze er zo tegen zijn vinden ze het misschien heel moeilijk om als het ware toestemming te geven dat het bij jullie thuis gebeurd, terwijl ze het hadden kunnen voorkomen. Misschien kun je je ouders uitleggen dat jij de verantwoordelijkheid draagt en dat je ouders je niet aanzetten tot seks door jullie bij elkaar te laten slapen. Maar dat de relatie (liefde) en het vertrouwen tussen jou en je vriend erdoor groeit. Het is voor jou en je vriend, en ook voor je ouders, belangrijk dat er vertrouwen en respect voor elkaar is. Je kunt je ouders vertellen dat je hen ook in je relatie wilt betrekken. Dat je wilt dat je vriend ook vertrouwd raakt met je ouders en andersom.
Dat het thuis niet goed gaat tussen je vriend en zijn ouders is voor hem waarschijnlijk heel vervelend. Dat kun je ook tegen jouw ouders zeggen. En je moet ze duidelijk maken dat je relatie serieus is en dat je ouders je vriend dan ook moeten accepteren, gewoon omdat jij voor hem hebt gekozen. dat hij bij jou slaapt (misschien op een andere kamer) is iets wat bij dat proces hoort.

[tacidvs]

Hehe, typisch. (Duits)

Dit heeft denk ik niet te maken met je leeftijd, maar met de instelling van je ouders. Ik heb juist de tegenovergestelde situatie met mijn ouders. Het idee dat ze het belachelijk vinden als ik zoiets zou vragen. Ze praten uit zichzelf nergens over, ze hebben nu zo'n beetje geaccepteerd dat ik een suffe ouwe lul ben, die nooit iets gevaarlijkers doet dan op sites komen die niet een baby-sit-icoontje hebben. Ook niet het idee dat ze me voor vol aanzien. Maar ik denk wel dat ik met ze kan praten, durf alleen niet zo goed. Maar ik heb ook het idee dat het ze wél kan schelen, er alleen niet over kunnen praten ofzo. En dat zit je ook weer als je er niet over begint.

(HAHA, ik ben nog een kind, onzekerheid, oeh!)

[D-sire]

de doornvogel schreef:


nee dat zijn vervelende omstandigheden. weet je ook waarom je ouders, zelfs nadat je hen hebt verteld dat je al seks hebt gehad, toch niet willen dat jullie bij elkaar slapen? Is het de angst dat jullie bij je thuis seks hebben en dat zij er dan verantwoordelijk voor zijn? Als ze er zo tegen zijn vinden ze het misschien heel moeilijk om als het ware toestemming te geven dat het bij jullie thuis gebeurd, terwijl ze het hadden kunnen voorkomen. Misschien kun je je ouders uitleggen dat jij de verantwoordelijkheid draagt en dat je ouders je niet aanzetten tot seks door jullie bij elkaar te laten slapen. Maar dat de relatie (liefde) en het vertrouwen tussen jou en je vriend erdoor groeit. Het is voor jou en je vriend, en ook voor je ouders, belangrijk dat er vertrouwen en respect voor elkaar is. Je kunt je ouders vertellen dat je hen ook in je relatie wilt betrekken. Dat je wilt dat je vriend ook vertrouwd raakt met je ouders en andersom.
Dat het thuis niet goed gaat tussen je vriend en zijn ouders is voor hem waarschijnlijk heel vervelend. Dat kun je ook tegen jouw ouders zeggen. En je moet ze duidelijk maken dat je relatie serieus is en dat je ouders je vriend dan ook moeten accepteren, gewoon omdat jij voor hem hebt gekozen. dat hij bij jou slaapt (misschien op een andere kamer) is iets wat bij dat proces hoort.

Ik denk dat er heel veel waarheid in jouw verhaal zit. Je moet alleen begrijpen dat het door die gebeurtenissen niet makkelijk voor mij is om nog normaal met mijn ouders rustig ergens over te kunnen praten. Ten eerste zeggen ze vaak meteen al nee zonder erover te praten laat staan nadenken. Ten tweede kan ik mezelf heel slecht inhouden en heb dan snel de neiging kwaad te worden of meteen te gaan huilen. Ik weet dat het een slechte manier is maar ik kan er ook weinig aan doen..

[kleine wicca]

bij mijn ouders hielp et als ik "logeren" in plaats van "slapen" zei...i know....weirrrrrd

ken(DE) et probleem dus, maar ik deej et dan gewoon stiekem.

[D-sire]

kleine wicca schreef:
bij mijn ouders hielp et als ik "logeren" in plaats van "slapen" zei...i know....weirrrrrd

ken(DE) et probleem dus, maar ik deej et dan gewoon stiekem.

Denk niet dat mijn ouders daar in trappen nee.. En stiekem hebben we al een keer gedaan, maar zo vaak ging ik nooit bij vriendinnen slapen dus valt dan wel op

[de abt van sion]

In beide kwesties hebben je ouders gelijk. Je mag je dan ook niet langer tegen hen verzetten.
Het tweede is nog erger dan het eerste. Want bij iemand slapen zonder aan hem/haar te komen is minder erg dan een operatie laten uitvoeren op een gezond lichaam, uitsluitend om een correctie op de schepping uit te voeren.

Schaam je.

[D-sire]

de abt van sion schreef:
In beide kwesties hebben je ouders gelijk. Je mag je dan ook niet langer tegen hen verzetten.
Het tweede is nog erger dan het eerste. Want bij iemand slapen zonder aan hem/haar te komen is minder erg dan een operatie laten uitvoeren op een gezond lichaam, uitsluitend om een correctie op de schepping uit te voeren.

Schaam je.

Vind je t heel erg als ik hier ff niks op zeg?

[de abt van sion]

Dreamzy schreef:


Vind je t heel erg als ik hier ff niks op zeg?

Ja, want ik dan verstik je de discussie, en dat is niet fatsoenlijk ten opzichte van iemand die zijn best doet om jou een goed advies te geven.

[tacidvs]

abt van sion, na alles wat ik jou heb lezen schrijven, is het moeilijk te geloven dat jij Christelijke standpunten aanhangt. Of misschien is dat wel de nieuwe provocatie, orthodox Christelijk worden.

Weer ontopic: oorzaak - gevolg.

Hoe denken je ouders over jou? Wat zijn hun ideeën over jou? Misschien hopen ze wel dat hun kleine meisje het nog helemaal gaat maken. Ze was immers goed op weg; zo volgt ze bijvoorbeeld Atheneum (gaat het nu nog steeds goed?)

Wel nu, wat gebeurt er nu?

1)
Dochterlief wil een piercing laten zetten. Zou dit in strijd kunnen zijn met bepaalde ideeën die ze erop na houden? Bijvoorbeeld: "Een navelpiercing valt niet zo op, maar wanneer mensen met piercings beginnen, blijft het meestal niet bij eentje. Als ze later succesvol wil zijn in haar beroep, zal ze enigzins representatief moeten zijn" .. ik schrijf maar wat hoor

2)
Het vriendje. Het vertrouwen is reeds geschonden; je had seks met hem hoewel ze het er absoluut niet mee eens waren (dit is geen verwijt hoor, maar bekijk het van hun kant).

Ouders beoordelen de vriend van hun dochter. Wat voor opleiding volgt hij? Of werkt hij al? Zit er toekomst in? Waarom waren er problemen bij hem thuis?

Goed, wat ik dus probeer te zeggen: als deze basis al helemaal verstoord is, zullen ze hem nooit zomaar accepteren en altijd moeilijk doen. Daar zijn ouders voor. Ze hebben een beschermfunctie, ook al kan je die missen als kiespijn

Edit: probeer dus aan deze 'basis' te sleutelen.

Dreamzy schreef:
Ten tweede kan ik mezelf heel slecht inhouden en heb dan snel de neiging kwaad te worden of meteen te gaan huilen. Ik weet dat het een slechte manier is maar ik kan er ook weinig aan doen..

Dit komt doordrammerig over, waardoor ze nog eerder geneigd zijn 'nee' te zeggen.

Ik ervaar dit aan de reacties van mijn ouders op mijn zusje (die ook vaak zo reageert). Gevolg is een moeder die opmerkingen maakt als "moet ze nou per se elk vrij moment bij hem zijn?" en een vader die per se zijn macht wil uitoefenen "dit is altijd nog mijn huis en zolang je hier woont, bepaal ik wat je doet".

Met de hoofd door het muur is dus erg fout. Daar kun je wel iets aan doen, door beroep te doen op hun geweten. Vaak is het niet meer dan een kwestie van redelijkheid (echter wel van beide kanten).

[D-sire]

******** schreef:
"dit is altijd nog mijn huis en zolang je hier woont, bepaal ik wat je doet".

Haha dit is grappig, dit zegt mijn vader dus precies hetzelfde! Ook wat dat slapen betreft.. Niet dat het op dat moment zo grappig is..

[de doornvogel]

Dreamzy schreef:


Ik denk dat er heel veel waarheid in jouw verhaal zit. Je moet alleen begrijpen dat het door die gebeurtenissen niet makkelijk voor mij is om nog normaal met mijn ouders rustig ergens over te kunnen praten. Ten eerste zeggen ze vaak meteen al nee zonder erover te praten laat staan nadenken. Ten tweede kan ik mezelf heel slecht inhouden en heb dan snel de neiging kwaad te worden of meteen te gaan huilen. Ik weet dat het een slechte manier is maar ik kan er ook weinig aan doen..

Ik snap het. Ik ken dat sfeertje ook. Als die cultuur er thuis is is het super moeilijk om dat te doorbreken. Het maakt je vaak koppig. En het wordt een zaak van trots. (misschien bij jou niet hoor, bij mij was dat wel zo).
Het is heel belangrijk wanneer en hoe je een vraag stelt. Doe het bijvoorbeeld onder eten. Stel de vraag rustig. Kwaad worden en huilen is inderdaad niet een effectieve reactie. Zeg gewoon tegen jezelf dat zij door die reactie winnen. Want zo is het wel. Je hebt ze namelijk niet aan het denken gezet maar opgegeven. je hebt ze er veel meer mee als je kalm blijft, tot het ergelijke toe. Gepaste rustige antwoorden geven, een beetje toegeven, begrip tonen maar toch laten zien dat je zelf ook keuzes kunt maken. Als je op zo'n evenwichtige volwassen manier reageert is het voor hun een stuk moeilijker om jou als een klein kind te behandelen. Want vaak gaat het mis als je ouders de rol van gezagvoerder aannemen. Want dan neem jij toch automatisch de rol van kind aan. Het is moeilijk dat te doorbreken maar ik denk dat het je wel gaat lukken.

Dreamzy schreef:
Haha dit is grappig, dit zegt mijn vader dus precies hetzelfde! Ook wat dat slapen betreft.. Niet dat het op dat moment zo grappig is..

Mwoah, het is niet zozeer grappig, maar wel voorspelbaar

Hij moet altijd het idee hebben in controle te zijn. De vraag is dus hoe je hem dat idee kunt geven, terwijl je toch doet waar je zin in hebt. Helaas is dit niet zo eenvoudig..

De vriend van mijn zusje is nu min of meer geaccepteerd, omdat hij ons hielp bij het renoveren van het huis. Mijn vader waardeert bepaalde eigenschappen van hem, zoals:
- hij is rustig (impliciete persoonlijkheidstheorie -> vader zal denken dat vriendje daardoor ook niet zo snel gekke dingen zou uithalen)
- bereid om te helpen / werken
- enz..

Hierdoor mag hij nu ook zo nu en dan bij ons thuis komen, zonder dat onze pa over zijn toeren gaat.

Het leuke - althans wat ik leuk vind - is dat mijn vader het eerst helemaal niet wou, maar - omdat we voor het renoveren van het huis hulp nodig hadden - zelf het idee had om de vriend van mijn zusje te laten helpen, zodat "hij dan ook eens langs mag komen". Op die wijze bepaalt hij zelf wat mag en niet mag; hij bakent op kinderlijke wijze zijn territorium af.

[de abt van sion]

tacidvs schreef:
abt van sion, na alles wat ik jou heb lezen schrijven, is het moeilijk te geloven dat jij Christelijke standpunten aanhangt. Of misschien is dat wel de nieuwe provocatie, orthodox Christelijk worden.

Volg jij maar eerst een cursus Nederlands...

[de doornvogel]

******** schreef:
een verhaal

ik vind wel dat je moet respecteren dat je ouders je niet je complete vrijheid geven als je bij nog bij hen woont. Ik accepteer dat mijn ouders hier regels stellen. Natuurlijk mogen ze me niet voorkauwen wat wel en niet mag maar zij hebben het recht (en de plicht) regels te stellen. Jij vind wat je vader doet kinderlijk, maar het is ook wat kinderlijk van jou om van je ouders te verwachten dat ze overal in meestemmen

[Screenager]

Dreamzy schreef:
hoi,

Ik zal maar meteen van wal steken: wat kunnen ouders zeuren! Ik mag heel veel wel hoor en wil ze ook absoluut niet zwart maken ofzo, maar op sommige gebieden kunnen ze zich gewoon niet aanpassen aan deze tijd heb ik het gevoel.
Ik heb nu al meer dan 9 maanden verkering met mijn vriend, hartstikke lieve jongen en ik mag nog steeds niet bij hem slapen of hij bij mij!! Het lijkt misschien niet belangrijk maar voor ons is het dat dus echt wel, ik kan hem doordeweeks bijna niet zien en dan zou het zo verschrikkelijk fijn zijn als we in het weekens bij elkaar konden slapen Ik durf het nu al bijna niet meer aan mijn ouders te vragen, want steeds als ik dat ellendige woordje *NEE* hoor word ik gek.
Ook zoiets, ik wil al heel lang (al zeker een jaar) een navelpiercing. Een half jaar geleden heeft een goede vriendin van mij er al een laten zetten. En vandaag nog een vriendin van me. En wat denk je? Ik mag dat dus niet van mijn ouders. Oke, dacht ik, dat kan natuurlijk. Toen had ik gezegd, als ik 18 ben neem ik er wel een, maar dat willen ze dus ook niet!! Vraag ik een reden, zeggen ze dat het zonde is van je lichaam. Tja, ik moet er toch mee lopen? Maar is het zo dat als je 18 bent, je ouders feitelijk niets meer over je te zeggen hebben? Als dat zo is kan ik namelijk na mijn verjaardag gewoon die piercing laten zetten. Krijg em misschien van mn vriendje voor mn verjaardag .
De vraag is dus eigenlijk of jullie misschien tips hebben zodat ik wat meer "mag" van mijn ouders. Het ligt echt niet aan mijn gedrag, ik wil mezelf helemaal geen probleemkind noemen ofzo, maar waarom doen ze nou zo??

xxxx

Je moet gewoon laten blijken dat je geen kind meer bent, en zelf bepaalde dingen kan besluiten. Ik heb er nog steeds vaak last van dat mn ouders niet willen dat ik bepaalde dingen doe, meestal doe ik het dan gewoon toch.. en ik zeg het ook vantevoren... op die manier laten ze je uiteindelijk (in mijn geval) iets meer los..

T/m je 21ste zijn je ouders iig financieel verantwoordelijk voor je. Maar als je 18 bent ben je volwassen en hebben ze dus eigenlijk niks over je te vertellen. Alleen is dat dus moeilijk als je nog thuis woont. Dan is het hun huis en hebben ze dus wel nog wat over je te vertellen...