het gevoel dat het niet uitmaakt dat ik in mezelf kras

[shy girl]

Ik ben een half jaar geleden begonnenmet in mezelf krassen.. en de wil is ernog steeds om het te doen...soms doe ik 1keerin de maand, dan weer om de week..en ik begin steeds vaker te denken: wat maakt het uit, niemand ziet het , en naar verloop van tijd vervagen de krasjes toch weer..eni k voel me er prettiger door..dus
ik weet dat het gestoord is om dit te doen, maar hte is een tijdelijke oplossing van problemen zeg maar..van verdriet woede etc
mn psych heeft me aangeraden een breif te schrijven als ikhet heb gedaan...of het liefst vlak ervoor (als ik van plan ben het te doen) mn boze en/of verdrietige gevoelens op te schrijven...kweet niet of ut helpt..vooral niet omdat het met niet zo boeit.. wie herkent dit?

Behalve geestelijk (weglopen voor je problemen, later spijt van ed) is het ook lichamelijk slecht voor je (kans op bloedvergiftiging ed). Of een brief schrijven bij jou helpt zal niemand hier weten, omdat het per persoon verschillend is. Waarom probeer je het niet een keer (of beter: meerdere keren), dan weet je of het helpt.

[Quiana]

Hey meissie,
Ja, ik herken dit gevoel, ik snij al een hele poos, telkens weer met tussenpozen.
Ik heb ook heel lang gedacht dat het niet uitmaakte, dat ik toch al lelijk was, dat niemand het wat kon schelen..
Nu weet ik dat het ontzettend veel uit maakt.
Elke keer dat ik nu de littekens zie, krijg ik weer de onweerstaanbare neiging om te snijden, word ik weer herinnerd aan dingen die gebeurd zijn, en praat ik mezelf een hoop shit aan.
Alleen daarom al, wens ik dat ik nooit had gesneden..
Ja, ik voelde me in het begin ook prettiger door snijden, relaxder, de chaos ging weer even weg..
Punt is dat ik nu totaal afhankelijk ben van snijden, snij ik niet, kan ik me niet concentreren, word ik helemaal gek van binnen.
Tja, daar praat ik met m'n psych over, en ze probeert me te helpen om hiermee te stoppen, maar tis zo moeilijk..
Een brief schrijven is een goed idee, zo ben je je gevoelens kwijt, op een goeie manier..
Ik snap wel dat t je neit boeit, want je denkt dat het niet erg is..
Ik denk dat je je moet realiseren dat het wel erg is, dat je hier echt spijt van gaat krijgen..
Vd rest kan ik heir niks nuttigs over zeggen, sorry.
Iig sterkte meis, *knuffol*
Kim

[Miracle]

Hey meis
Je hebt gelijk dat niemand het ziet. maar dat betekend niet dat het niet schaadt. dat zie je nu alleen nog niet. Probeer een beetje aan je toekomst te denken. ja dat klinkt stom en dat is ook ontzettend moeilijk. ik denk ook dat je eerst moet inzien hoe slecht het is voordat je er echt mee kunt stoppen.
Je psych heeft je goed advies gegeven. probeer het ook een te doen. t zal helpen...
Nou meis heel veel sterkte!!! En je weet hoe je me kunt bereiken
Kuzzzz

ps. niet echt een zinvolle repley maar k wilde em toch ff posten

[Megalomaniace]

Sowieso is jezelf beschadigen schadelijk voor jezelf, is het niet lichamelijk, dan wel psychisch. Op het moment zelf kan je je wel beter lijken te voelen, maar daarachter zul je wel spijt hebben op korte en of lange termijn. Zoals je zelf zei het is maar een tijdelijke (schijn)oplossing.
Een brief schrijven is, denk ik, wel goed om je gevoelens kwijt te kunnen, misschien helpt het misschien niet bij jou, dat kan, want iedereen is natuurlijk anders. Maar het kan ook zijn dat je psy je dit vraagt omdat ze wil weten in welke situaties je meer neiging hebt om te krassen, hoe je je daarbij voelt ed. Als je namelijk weet in welke situaties je makkelijker krast, kan je eventueel, als dit in jouw handen ligt, het proberen te voorkomen.
Anyway, 'k herken eigenlijk wel best veel in je verhaal, vooral het denken van dat het niet boeit enzo, maar dat doet het dus eigenlijk best wel, meisje.

Veel sterkte enne take care of yourself!

Ik verwijs even naar het topic van Andijvie: Ik heb iets geks gedaan en mn reacties daar..

en hoezo een tijdelijke oplossing? Wat lost het dan op?

[rare kwast]

ik ken het...maar littekens die weggaan?? was het maar zo......tis nu echt lelijk geworden en toch blijf ik het doen