Kijkend naar de leegte van de wond
De diepte schreeuwt om aandacht
Een kreet van haat, afschuw
Toch voel ik me opgelucht
Verlost van de pijn die me vast hield
Een kleine glimlach wordt op mijn gezicht getoverd
Niets bijzonders, dagelijks ritueel
Rood vloeistof langs mijn arm
Niets of niemand die er iets om geeft
Het is niet veel, niets meer
Heel misschien iets minder, toch niet
Verwarring
Miljoenen vragen zonder antwoorden
Nog een kras, glimlachend kijk ik er naar
Tevreden
--------
weer un keer un nederlandse

hijs nie best...