Waarom

[diane]

IK heb net 1 week stage opzitten die niet helemaal naar mijn zin liep maar ik heb overleefd.
Vrijdag kwam mijn mentrix langs om te kijken hoe het op stage ging.
Ze praate eerst wat en daarna ging de mevrouw van mijn stage verder met het werk en wou mijn mentrix nog even wat aan mij vragen.
Eerst vroeg ze of ik hier ook was weggelopen als ik het moeilijk had daar kon ik gelukkig nee op andwoorden.
Toen zei ze van gelukkig maar want het gaat helemaal niet zo goed he.
Toen zei ze dat ze me van de week alleen wou spreken dus zonder mijn vriendinnen ik zie daar best tegen op.
Een andere vriendin van msn weet hoe het met me gaat en waar ik mee zit zei wil dat ik van de week naar de huisarts ga.
Mijn schoolvriendin wil dat ik naar vertrouwens persoon ga.
Iedereen wil mij dus heel erg graag helpen maar zodra ik me voorneem te gaan vertellen wat me dwars zit gaat er van binnen een knop om bij mij en kan ik het niet zeggen.
Terwijl ik mijn best doe het er uit te krijgen lukt het me nog niet.
Nu wil ik weten hoe ik dan ondanks dat die knop omgaat toch duidelijk kan maken waar ik mee zit?
Weten jullie het of hebben jullie tips ik hoor ze graag

groetjes Diane

Zou je willen proberen niet voor alles een nieuwe topic te openen? Het kan best bij elkaar in een topic, ook omdat het over bijna hetzelfde onderwerp gaat.

Zie ook het announcement.

[Quiana]

Als je praten moeilijk vind, zou je een brief kunnen schrijven waarin je verteld wat er is..
Waarom zie je ertegen op om dr te spreken zonder je vriendinnen?
Ik neem aan dat ze je niet aan wil vallen,
ze wil je helpen..
Misn gaat dat ook een stuk makkelijker zonder
je vriendinnen, omdat zij er -volgens mij-
eigenlijk niks mee te maken hebben..
Mja, sterkte..

[illch84]

Wat mij opvalt in deze topic: hoe jij jezelf in de slachtoffer-rol plaatst. Neem bijvoorbeeld de openingszin: "IK heb net 1 week stage opzitten die niet helemaal naar mijn zin liep maar ik heb overleefd". Hoezo overleefd? Stage is wat het is, stage. Je gaat er heus niet dood.

Jouw sig valt me ook in het oog. "Het leven is te zwaar voor mij" ... Wat is dat nou voor onzin?

Als je een gelukkiger leven tegemoet wil gaan, zul je het verleden zoveel mogelijk achter je moeten laten en dit begint met je instelling. Zolang jij tegen jezelf blijft vertellen dat alles zo zwaar en moeilijk is dan zal het dat ook zijn. Ongeacht of dat nou die stage is of het verwerken van een traumatische gebeurtenis uit je verleden.

Uiteindelijk kan maar één iemand jou helpen en dat ben je zelf.

illch84 schreef:
Wat mij opvalt in deze topic: hoe jij jezelf in de slachtoffer-rol plaatst. Neem bijvoorbeeld de openingszin: "IK heb net 1 week stage opzitten die niet helemaal naar mijn zin liep maar ik heb overleefd". Hoezo overleefd? Stage is wat het is, stage. Je gaat er heus niet dood.

Jouw sig valt me ook in het oog. "Het leven is te zwaar voor mij" ... Wat is dat nou voor onzin?

Als je een gelukkiger leven tegemoet wil gaan, zul je het verleden zoveel mogelijk achter je moeten laten en dit begint met je instelling. Zolang jij tegen jezelf blijft vertellen dat alles zo zwaar en moeilijk is dan zal het dat ook zijn. Ongeacht of dat nou die stage is of het verwerken van een traumatische gebeurtenis uit je verleden.

Uiteindelijk kan maar één iemand jou helpen en dat ben je zelf.

Die mensen kunnen jou heel leuk van alles aanpraten, maar als jij niet geholpen wil worden, zal het allemaal ook niks helpen. Er zijn andere mogelijkheden dan praten, schrijf het bijvoorbeeld van te voren allemaal op. Je kan je woorden dan zorgvuldig kiezen en eventueel verbeteren. Dit kan je aan de persoon naar wie je toe gaat laten lezen. Zo maakt het niet echt uit of je dichtklapt, diegene weet dan in ieder geval wat er aan de hand is. Maar besef je wel, ookal weet diegene dat, diegene kan het niet oplossen, kan jou niet genezen enz. Diegene kan jou slechts bijstaan, terwijl jij ZELF ervoor zorgt dat het beter met je zal gaan. Dus wanneer jij de hulp niet aanneemt of toelaat en zelf ook gaat vechten en meewerken zal je er al niet veel mee opschieten.

Verder sluit ik me helemaal aan bij de post die ik heb gequote. Het is jouw leven, jij kan daarover beslissen. Jij kan niet beslissen wat anderen jou 'aandoen' maar wel hoe je daarmee omgaat. Je kan gaan zitten kniezen enz, maar je kan ook gaan vechten. Ik wil niet zeggen dat je niet genoeg je best doet of dat je niet vecht, want dat zal best. Maar zoals in gequote post staat, is de instelling alles is zwaar en moeilijk een instelling waarmee je alles ook zwaar en moeilijk maakt. Het is namelijk ook zo dat elk kut ding, elk kutte gevoel, hoe dan ook, altijd weer over gaat. Hoe snel dat is hangt nogal van jouw medewerking af, en daar heb je dus zelf invloed op.

Mensen voelen zich vaak aangevallen hier als wordt gezegd dat ze iets ms niet helemaal juist doen of iets dergelijks. Maar dat is dus totaal niet mijn bedoeling. Probeer je dus niet aangevallen te voelen, maar lees goed en haal eruit waar jij iets aan hebt.. in plaats van je te focussen op de dingen die volgens jou niet kloppen (welke neiging veel mensen hebben hier). Dus niets persoonlijks, ik reageer ook alleen maar om te proberen jou te helpen.