27-09-2002, 20:39
|
|
|
Nou, ik ben iets van 5 jaar in een rotperiode geweest,
heb ik problemen met mezelf gehad, en met mn omgeving. Nu voel ik me redelijk goed, beter dan de afgelopen tijd.. Maar, het rotgevoel, het gevoel dat ik dood wilde, voelde beter dan nu. Ik ben nu zo onzeker, ik ben niet gelukkig, maar ook niet depressief  Ik bedoel, ik weet dat daar een heel erg groot gebied tussen zit, maar soms denk ik dat ik liever depressief ben dan er tussen in zitten.. Herkent iemand dit? En wat heb je toen gedaan?
__________________
Drie.
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
27-09-2002, 20:51
|
|
Verwijderd
|
Dat herken ik zeker..
Ten eerste is het depressieve gevoel je vertrouwd, waardoor het in eerste instantie prettiger gelijkt. daarvan weet je tenminste wat het is en wat je dr mee moet enz. Ten tweede ontstaat er een leegte van waar het kutte en depressieve gevoel zat. Die leegte moet zich langzaam gaan vullen met de leuke dingen enz, wat echter niet makkelijk is omdat die leuke dingen je niet vertrouwd zijn en je bang en onzeker maken daardoor. Dit is een fase waar je doorheen moet. Het fijne gevoel, prettigere gevoel moet je eigen worden, moet nog vertrouwd worden. Dat heeft wat tijd nodig, maar komt wel, maak je geen zorgen.. Ik heb die periode ook gehad, en ben er doorheen gekomen.. Relativeer dingen, waar ben je precies bang voor, waarom ben je daar bang voor, is die angst terecht etc. Verder is wat ik deed wat zielige dingen opzoeken zeg maar. Oprah werkte bij mij wel.. Van dat sentimentele gedoe, en dan kon ik me ff laten meeslepen in de ellende van die mensen, daar ff flink om janken... en dan daarna was ik weer wat opgeluchter..
|
|
28-09-2002, 08:56
|
|
|
'k herken het ook best wel.
Wat ik er aan deed.... Heel veel leuke dingen doen, dingen waarbij je je goed voelt. Bij mij voelde het goed om in die tijd met een meisje te praten en proberen te steunen. Het geeft me het gevoel dat ik iets waard ben. Dat vond...vind ik heel belangrijk. Natuurlijk voel ik mij ook weleens wat minder, maar daar kom ik dan ook wel weer bovenop. Kortom, doe dingen waar jij je fijn bij voelt [en dan bedoel ik niet snijden, dat lijkt me duidelijk.] [edit[ Het voelde misschien wel 'goed' om me depri te voelen. Ik vond het niet de manier om er mee om te gaan. Ik voelde mij ineens weer ok, waarom zou ik me dan express minder gaan willen voelen? Die vraag stelde ik mijzelf een aantal keren voor, en kwam tot de conlusie dat ik me veel beter voel wanneer ik 'gelukkig' ben, wanneer ik meer voordelen kan noemen dan nadelen. Bij 'deprisiviteit' kan ik meer nadelen noemen dan voordelen.
__________________
Ik ben die uitzondering. "Rubbish, you're the one who's doomed to sink!"
Laatst gewijzigd op 28-09-2002 om 08:59.
|
|
28-09-2002, 10:22
|
|
|
Ik zie ons leven in drie fases. Of je bent 1)niet-depressief (blij met je leven), of je bent 3)depressief, of je bent 2)er tussenin. Je moet altijd proberen te geraken bij het eerst. Want eens je depressief bent geraak je er soms moeilijk uit. Je voelt je vertrouwd enerzijds met nummer 3 maar deze duwt je steeds dieper de put in. Misschien kan je er iets aan doen om uiteindelijk in het algemeen blij te zijn met je leven, het is al iets dat je uit die rotperiode bent geraakt, je en jij alleen kan daar aan werken.
__________________
www.devizu.com
|
|
28-09-2002, 11:22
|
|
|
|
Gister had ik voor het eerst sinds een hele lange tijd dat ik me niet ontzettend rot voelde, dat ik er geen zin meer in had ed.
Ik voelde me niet gelukkig, kon niet opspringen van blijdschap oid, maar ertussen in dus. Nog steeds heb ik dat een beetje, ik weet alleen niet wat ik er mee aanmoet. Ik probeer zoveel mogelijk deze stemming een beetje aan te houden door idd dingen te doen die ik leuk vind enzo. Het lukt wel hoor, maar ik ben zo bang voor een terugval. Ik heb weleens eerder in zown periode gezeten, toen was ik ook bang voor een terugval, en toen ben ik eigenlijk weer terug gegaan naar het begin. Ik heb nu ff niks om op te bouwen, niks om aan te werken. Ik kan aan mezelf werken ja, maar ik heb niks waarbij ik me kan afleiden oid, waar ik iets mee bereik.. Ik werk niet, ik ga niet naar school. Op zich wil ik wel naar school, maar stel dat ik dan halverwege het schooljaar weer terugval.. Dan heb ik alweer een jaar verspild.. (ik heb nog steeds 2vwo niet afgemaakt) Ik ben nu 15, zonder doel in mn leven.. Werken, daar heb ik absoluut geen zin in, en ik vraag me af welke werkgever iemand van 15 zonder diploma oid fulltime laat werken School, sinds februari heb ik er helemaal niks aan gedaan, ben ik haast niet meer gekomen. Aan het begin van dit jaar heb ik misn 3 dagen meegedaan aan een project wat dus aansloot op 3 havo. Daar ben ik mee gestopt door de dood van mn moeder en gepest door de mensen daar. Nu wil ik wel weer proberen om naar school te gaan, maar ik kan eigenlijk nergens aansluiten 1 vwo heb ik afgerond, dus zou ik naar 2 havo kunnen gaan. Maar de mensen, die zijn 13, 14, ik ben over een half jaartje 16.. Daar kan ik toch geen aansluiting bij vinden, dan sta ik weer alleen.. (omg ik dwaal nogal af  )Iig bedankt voor jullie tips, ik hoop dat ik over een tijdje ook kan posten dat ik eruit ben gekomen..
__________________
Drie.
|
|
28-09-2002, 13:57
|
|
|
|
wel naar school gaan. Is altijd beter!!!! En je hebt overwicht op die kleine gassies. anders denk je later weer van'' kut nu heb ik helemaal geen school afgemaakt.
__________________
detach_yourself@hotmail.com
|
|
28-09-2002, 15:52
|
||
|
|
Citaat:
en ik weet eerlijk gezegd niet of ik het wel kan, aangezien ik nog vrij veel huil/woede buien heb. Als ik terug naar school wil, moet ik eerst aan een project meedoen, aangezien ik nu ong een half jaar niet meer naar school ga, en mn vorige project niet heb afgerond Mja, dat wil ik niet, dus t zal nog wel een tijdje duren voordat ik naar school ga..
__________________
Drie.
|
|
|
28-09-2002, 16:01
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
|
|
|
28-09-2002, 17:19
|
|
|
|
Bestaat er niet zoiets als midden jury bij jullie? Dat is het samennemen van verschillende jaren eventueel en zelfstandig studeren, dus je hoeft niet naar school te gaan maar je moet wel verplichte examens afleggen. Dat kan je doen hier vanaf een bepaald jaar. Je studeert dus als het ware op je eigen. Misschien is dat een oplossing, anders zou ik toch maar overwegen naar school te gaan, met een diploma ben je uiteraard meer dan zonder. (Hoewel ikzelf iemand ken die ook geen diploma behaalde want was lui en wou niet meer studeren, hij kon aan werk geraken via zijn vader, dus dat lukte wel.)
__________________
www.devizu.com
|
|
28-09-2002, 17:48
|
|
Verwijderd
|
Dat is de fase waarin ik nu zit. Het depressief zijn was veilig, was vertrouwd en ondanks dat het klote was, wist je wat je had. Je had een plekje, soms zelfs een excuse en het was gewoon veilig.
Om de een of andere reden ben je daar uitgekomen, ben je erachter gekomen dat je zo niet leven wilt en ben je aan het knokken. Maar soms verlang je terug naar die veiligheid, terwijl je ook vaak de overkant ziet: Het geluk. Ik ben momenteel heel hard op weg om naar de overkant te hollen, maar soms zijn er dagen dat alles weer teruguit lijkt de gaan. Laat daardoor echter de moed niet zakken. Niet iedere dip is een depressie. Het is niet erg je een keer kut te voelen, als je maar positief blijft denken. Onthoud wat je niet meer wilt en streef naar wat je wel wilt, ookal lijkt het één soms dichterbij dan het ander. Sterkte, en onthou dat geluk je meer schenkt dan depressiviteit 
|
|
28-09-2002, 18:26
|
|
|
Misschien dat je dit gevoel van blijdschap etc. nog nie echt herkent. Of dat t nog vreemd is voor je. Dat je nog "heimwee" hebt naar vroeger. Zoiets. Bla, ik weet tnie. Kan t nie echt verwoorden geloof ik.
|
|
28-09-2002, 19:40
|
||
|
|
Citaat:
 Zit ook te twijfelen: ben ik gelukkig, depressief, of iets er tussen in? 
|
|
|
28-09-2002, 20:29
|
|||
|
|
Citaat:
Ik ben er een week later mee begonnen, door mn moeder. Vanaf de eerste dag heb ik rotopmerkingen gekregen, variërend van; je lijkt op je moeder, ga zelfmoord plegen, tot dingen van; draag geen stylen door elkaar (kakker/sportief/bla). *zucht* Nou ja, hoe ik denk over school verandert bijna elke week wel weer, ik weet het absoluut neit zeker  Ik ga wel wat info zoeken over t volwassen onderwijs, ik denk dat dat dan misn bter is.. Citaat:
Ik ben nu al moe van het vechten, voor geluk, voor liefde, voor een normaal leven.. Soms wil ik weer wegzakken in ellende, niks doen, me rot voelen, maar weten hoe ik ermee om kan gaan.. k vraag me af waarom sommige mensen zoveel moeite moeten doen om gelukkig te zijn, wrm heeft de ene minder problemen dan de ander omg, deze post barst van zelfmedelijden, laat ook maar
__________________
Drie.
|
||
|
29-09-2002, 08:58
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Ieder mens is anders, je hebt van die etters er tussen zitten die andere mensen overal mee moeten pesten. Vaak omdat ze niet weten wat ze er mee aan moeten (niet dat dat ook maar iets goed praat). Misschien kun je een keertje kennis gaan maken met de mensen waar je dan bij in de klas zou komen? Misschien valt het hardstikke mee.
|
|
|
29-09-2002, 12:21
|
|
|
Ik ken het gevoel echt precies
Ik voel me ook ongelukkig maar niet depri. M'n Psychologe kan me niet helpen met mij problemen waar ik heel erg meezit maar niet tegen m'n ouders durf te vertellen. Ook heb ik het gevoel dat ik dood wil maar ik ga nog wel naar school hoewel ik afentoe nog spijbel door angstaanvallen Maar ja ik leef met je mee. =xxx= Lieke
__________________
Without a soul my spirits sleeping somewhere cold
|
|
29-09-2002, 13:48
|
|
|
onrustigg en instabiel.. van dat vage gevoel.. je wil graag blij zijn, maar je kent het niett.. dus blijf je in je depressie hangen.. vervolgens ben je zoww sterk dat je stabiel blijft en je je over t algemeen minder kut voelt en dan weer minder en dan weerr minderr...
zoww ging dat bij mij
|
|
30-09-2002, 15:13
|
|||
|
|
Citaat:
Citaat:
Nou ja, ik ben iig toch wel blij om te weten dat k niet de enige ben.. Als andere mensen eruit komen, kan iedereen er wel uitkomen hoop ik..
__________________
Drie.
|
||
|
30-09-2002, 15:22
|
|
|
|
ja, ik denk dat ik het gevoel wel herken. Ik denk dat daar de angst om terug te vallen ook een rol bij speelt.
Je voelt dat het beter gaat en je je minder snel uit het veld laat slaan, datje sterker in je schoenen staat, maar daarnaast mist er iets. (dat is ook een beetje het gevoel wat ik in "omdat alles nep is"probeerde te beschrijven) En je gaat ook dingen zien die je in de roes van je depressie nooit zag en dat kan af en toe best wel eens schrikken zijn.
__________________
SHIT HAPPENS
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 15:33.
Adverteren