[Verhaal] Beginnetje..

[blaatje0000]

‘..en we zullen altijd aan hem blijven denken’ Hierna volgde een doodse stilte. Hier en daar hoor je zacht gesnik. Zachtjes speelt de muziek, hierdoor wordt het wat rumoeriger. Mensen durven wat luider te snikken en sommige beginnen ongemakkelijk te schuivelen op de harde bankjes. Damian staat voorzichtig op. Nu de eerste op is gestaan, durven de anderen ook. De meeste mensen lopen stilletjes naar de uitgang. Damian is blij als hij eindelijk buiten staat. Voor zijn gevoel leek het of hij al uren binnen zat. Natuurlijk vind hij het erg dat zijn opa is overleden, en hij wilde ook bij de crematie aanwezig zijn. Maar dat zoveel mensen zouden spreken over zijn opa.. nee dat had hij niet verwacht. Hij wist niet eens dat zijn opa zoveel mensen kende. Damian wacht bij de uitgang van de kerk op zijn kleine zusje. Ondertussen krijgt hij van allemaal onbekende mensen een hand en ze mompelen: ‘gecondoleerd jongen’ . Damian heeft geen idee wat het betekent, maar uit beleefdheid mompelt hij het maar terug.
Hij schrikt op door een snerpend geluid, het is zijn zusje. Damian loopt snel naar haar toe. ‘Ik ben bij je Lisa, stil maar’ Lisa begint nu nog harder te huilen. Damian weet dat ze erg gehecht was aan haar opa. Hij vertelde Lisa altijd verhalen van vroeger.
Nu staan Damian en Lisa er alleen voor. Hun opa was de enige familie die ze nog hadden.
Omdat Damian nog geen 18 jaar is, worden ze in huis geplaatst bij een tante. Tenminste zo wordt ze altijd genoemd, maar ze is gewoon de vroegere buurvrouw van opa en oma.
De ouders van Damian zijn al 8 jaar gescheiden. De kinderen bleven bij de moeder wonen en in de weekends kwamen ze bij hun vader logeren. Els, de moeder van de kinderen kon de eenzaamheid niet aan en pleegde zelfmoord. In het bijzijn van Lisa en Damian.
Lisa heeft er nog steeds nachtmerries over, en dat weet Damian. Daarom mag Lisa bij hem op de kamer slapen. Hij is toch haar grote broer en moet op haar letten.
Damian is een sterke jongen, hij heeft al zoveel meegemaakt. Hij vindt zijn troost in een boekje waar hij elke dag een klein stukje inschrijft. Niemand mag weten dat hij dit doet.
Hij ziet er tegenop om bij die ‘tante’ te wonen. Lisa is zelfs bang van de vrouw. Ze heeft een grote bos haar, maar midden op haar hoofd zit een kale plek. Damian en Lisa hebben nooit durven vragen hoe dat daar is gekomen. Verder heeft ze een klein brilletje zonder glazen en hele grote ogen, die je altijd streng aankijken. Net als de meester op school, vindt Lisa.
Lisa bibbert, Damian slaat zijn armen om haar heen. ‘Nog eventjes geduld Lisa, tante komt er zo aan’ Tante Elsbeth had allang hier moeten zijn weet Damian. In zijn gedachten vervloekt hij haar. Hij laat dit niet aan Lisa blijken, dan wordt ze nog banger.
Met piepende remmen stopt er een auto vlak voor de voeten van de kinderen. De deur wordt met een zwaai opengegooid “komen jullie nog of blijven jullie daar eeuwig wachten?!” krijst een vrouw vanuit de auto. Damian baalt, het is Elsbeth, hij had nog een kleine hoop dat ze helemaal niet zou komen. Ze lopen richting de auto en stappen in. Het ruikt er muf en het stinkt naar sigarenrook. Nu weet Damian weer waarom hij haar van jongs af aan al niet mocht. Elsbeth is verslaafd aan sigaren, zelfs in de auto kan ze niet zonder. “Uche Uche” Lisa moet hoesten. “Stel je niet zo aan kind, houd je mond liever dicht” Damian geeft Lisa een schouderklopje, hij weet dat hij niet met Elsbeth in discussie moet gaan. Hij moet er tenslotte nog 4 jaar wonen samen met zijn zusje. Totdat hij 18 jaar is. Elke dag droomt hij ervan hoe het zou zijn als hij samen met Lisa een kamertje heeft in de stad. Geen tante die aan je kop zeurt. Maar ook geen ouders die voor je koken de was doen. Even krijgt hij een naar gevoel, hij mist hij zijn ouders. Vooral zijn vader, die heeft hij nooit echt goed gekend, maar toch mist hij hem erger dan zijn moeder.Het feit dat zijn vader misschien nog wel leeft, geeft hem hoop. Nadat zijn moeder zelfmoord pleegde, heeft zijn vader hun verlaten.. voorgoed. Maar daar wil Damian niet aan denken. Hij is vastbesloten, zodra hij 18 jaar is, gaat hij opzoek naar zijn vader.

(dit is niet echt gebeurd ofzo, of gebasseerd ergens op, ik begon gewoon te schrijven, en dit is een beginnetje, en ik wilde even weten wat andere er slecht en goed aan vinden)

Wat een drama.

Damian heeft tot nu toe geen gemakkelijk leven achter de rug, en met de kalende, sigaren rokende tante, wordt het er niet beter op. Een dramatieke situatie die er bijna om vraagt om geparodieerd te worden. Het is soms net wat 'over the top'. Maar, dit is niet zo heel erg, omdat het goed opgevangen wordt door Damians koelheid. Hij voelt weinig emoties meer, gehard als hij is, en ondergaat het leven lijdzaam. Watdat betreft valt het wel te pruimen.

Het steekt ook lekker van wal. Met de eerste zin weten we direct dat we bij een begrafenis of crematie aanwezig zijn. Duidelijker kan niet. In de tweede zin gebruik je de verleden tijd (volgde) en in de rest gewoon tegenwoordige. Dat is de enige tijdfout die ik kon vinden.

Wanneer zijn zus zich bij hem gevoegd heeft, krijgen we een uitreksel uit het bevolkingsregister. We horen de leeftijden, de situatie van de ouders en nog wat andere feitelijke opsommingen. Helaas niet heel erg sappig om te lezen. Je had het op een andere manier kunnen brengen, misschien in een kort gesprek tussen Damian en zijn zus of anders door middel van herinneringen. Dit is ietwat te droog.

Het verhaal komt weer terug wanneer tante op het toneel verschijnt. Met haar kale plek en haar sigaren is zij precies het type tante wat we nodig hebben. Ze is een interessant figuur en geeft het verhaal weer zin.

Helaas houdt het daar al weer snel op. Je zegt zelf al dat het een begin is, en ik hoop ook snel meer te lezen. Vier jaar lang met zijn zus bij die vreselijke tante moet genoeg stof zijn voor wat verhalen. Ik wacht af.

Nog een algemene opmerking; het maakt soms een rommelige indruk. Hier en daar maak je wat interpunctiefouten, maar de zinnen zijn soms ook korte stootjes, en geen vloeiende lijn. Probeer ze hardop na te lezen en er structuur in te brengen. Maak alinea's en structureer met witregels. Dat maakt het geheel aangenamer om te lezen.

Nogmaals: met die tante er in heeft het verhaal potentie. Ik wacht af.

LUH-3417

[blaatje0000]

hej bedankt voor je uitgebreide analyse
ik zal het nu niet editten dan kunnen andere mensen de eerste versie ook nog lezen.
Ik ben ook van plan verder te gaan, maar ik dacht, ik plaats even het begin, en krijg er vast wel wat opbouwende kritiek op, dan pas ik wat dingetjes aan, en daarna kan ik weer verder..
iig harstikke bedankt
en nu ga ik weer verder schrijven

[blaatje0000]

Ik heb dat ene stukje trouwens iets veranderd...
over al die feiten, ik heb er nu dit van gemaakt:

Nu staan Damian en Lisa er alleen voor. Hun opa was de enige familie die ze nog hadden.
Omdat Damian nog geen achttien jaar is, worden ze in huis geplaatst bij een tante. Tenminste zo wordt ze altijd genoemd, maar ze is gewoon de vroegere buurvrouw van opa en oma.
Even denkt Damian terug aan vroeger. Hoe het was toen ze gewoon nog zo een gezellig gezin waren, net zoals bij de vrienden van Damian. Als hij daar komt na school zijn de ouders gezellig samen aan het koken of aan het praten. Maar bij hem is het anders.
Heel anders, want sinds acht jaar zijn de ouders van Damian na een grote ruzie gescheiden. Damian kan het zich nog herinneren als de dag van gisteren. Elk weekend logeren bij hun vader. Dat waren de echte verwenweekenden, Lisa en Damian kregen alles.
Dit veranderde zodra ze weer ‘gewoon’ thuis waren bij hun moeder.
Ze was erg veranderd en eenzaam, ze schreeuwde haar frustatie eruit tegen haar kinderen, vooral Damian was het slachtoffer. Totdat de moeder van de kinderen er een einde aan maakte. In het bijzijn van Lisa en Damian. Lisa heeft er nog steeds nachtmerries over, en dat weet Damian. Daarom mag Lisa bij hem op de kamer slapen. Hij is toch haar grote broer en moet op haar letten.

Stukken beter. Het geeft Damian meer achtergrond en diepte. Maakt hem ronder en echter dus.

LUH-3417

[Vlooienband]

Tuning in.

Het herschreven stuk is goed, bravo. Het laat ons mooier meekijken met het verhaal, i.p.v. de opsomming van eerst.
Het verhaal is niet erg realistisch, maar goed genoeg. Het geeft de werkelijkheid nauwkeurig weer en biedt me de mogelijkheid mezelf goed in te leven. Het raakt me een beetje. Damian heeft werkelijk een heel slecht leven achter de rug. En hij gaat het nog slechter krijgen, nu hij nog 4 jaar bij de boze feeks zal blijven. Hij moet de hele tijd voor zijn zusje zorgen, wanhopig haar een beter leven te bezorgen. Gek, meestal zijn het de dames die hierbij het meest verstandig zijn en gaan de heren als een gek herrie schoppen in de hoop de tijd stil te zetten.
Het verhaal laat ons het huidige leven koesteren, waarderen en dat van Damian en Lisa vrezen.

De structuur:
In het herschreven deel doe je het super, witregels, alinea's en de goede interpunctie. Het eerste deel, zoals LUH-3417 al zei, liet wat te wensen over.

Ik kon me goed inleven in het verhaal, ik ben erdoor benieuwd naar de rest geworden. Komt er nog een vervolg?

De originaliteit: aardig. Niet baan-brekend, maar leuk.
Het is makkelijk te volgen, duidelijk en goed taalgebruik. Brava.