nou, bij wijze van een start zal ik dan maar de openingspost van mij eigen poging ooit eens citeren:
Citaat:
Genesis schreef:
oke ik begin met een oud gedicht van ons aller gewaardeerde Internationalist. Dit is een van mn favorieten:
HOE IK HIER NAAR KIJK: de vloedlijn zou kunnen staan voor de scheiding tussen leven en dood. Die is dan ook bij het kind AARZELEND (de dood wacht maar nadert niet) en bij de man NADEREND (de dood komt aangeslopen).
Als je het zand zou zien als het leven of wat je ermee doet, dan zie je dat het kind daar nog veel meer inbreng in heeft. Die speelt ermee, bouwt ermee, schept erin, graaft erin, ga zo maar door. De man echter, hoort dat niet meer te doen en schrijft slechts. Nogal nietszeggend tegenover het creatieve vormen van het kind. Bovendien worden bij zowel het kind als de man de resultaten weggevaagd: het leven lijkt zinloos..
Is het dan vervolgens je eigen inbreng, of slechts het lot wat jouw leven bepaald, tijdens het vergelen van je levenslicht.
De laatste zin zou je kunnen lezen als het uiteindelijke einde: de dood, waarin de man nog steeds niet berijkt heeft wat ie wilde..
Genesis
|
Eigenlijk verwacht ik zeker wel een reply hier van Dreampoet